Uitspraken

De officieren van justitie hebben zich, overeenkomstig hun op schrift gestelde requisitoir, op het standpunt gesteld dat het onder 1 en 2 tenlastegelegde, wettig en overtuigend bewezen kan worden verklaard.

De raadsman heeft zich, overeenkomstig zijn op schrift gestelde pleidooi, op het standpunt gesteld dat verdachte moet worden vrijgesproken van het onder 1 en 2 tenlastegelegde. De raadsman heeft daartoe aangevoerd dat de verklaringen van aangever onbetrouwbaar zijn en moeten uitgesloten worden van het bewijs.

Verder heeft de raadsman bepleit dat verdachte moet worden vrijgesproken van het onder 1 tenlastegelegde nu niet vastgesteld kan worden dat aangever de woning niet kon verlaten en er geen dreigende situatie was in de vorm van een getalsmatig overwicht. Ook heeft de raadsman aangevoerd dat verdachte geen opzet heeft gehad op de wederrechtelijke vrijheidsberoving en het wegnemen van het geld. Verdachte wist niet dat aangever in de kelder zat, hij hoorde dat pas de volgende dag en toen heeft hij geprobeerd met de broer van aangever een oplossing te zoeken. Ook kan verdachte niet als medepleger worden aangemerkt. Verdachte is vrijwillig met hem meegegaan naar de woning. Dat het daarna uit de hand is gelopen is niet aan verdachte te wijten. Het lukte verdachte niet anderen over te halen aangever vrij te laten. Er is daarom geen sprake van dubbel opzet. Verdachte dient ook daarom te worden vrijgesproken van de tenlastegelegde gijzeling dan wel wederrechtelijke vrijheidsberoving.

Subsidiair heeft de raadsman betoogd dat het bestanddeel dat er een oogmerk was op het dwingen van een ander tot het betalen van een geldbedrag ontbreekt. Gelet hierop kan enkel de wederrechtelijke vrijheidsberoving bewezen worden verklaard en niet de gijzeling.

Voorts heeft de raadsman bepleit dat verdachte moet worden vrijgesproken van het onder 2 tenlastegelegde nu het oogmerk van wederrechtelijke bevoordeling niet kan worden bewezen.

Inleiding

In het onderzoek Cipres23 zijn [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] , [verdachte] , [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] als verdachten aangemerkt.

Inleiding

In het onderzoek Cipres23 zijn [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] , [verdachte] , [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] als verdachten aangemerkt.

Feiten en omstandigheden

De rechtbank stelt op grond van de inhoud van het dossier en het onderzoek ter terechtzitting de volgende feiten en omstandigheden vast.

Op 31 maart 2023 te 00.11 uur ontving de politie een telefonische melding van [slachtoffer 2] . Hij vertelde dat zijn broer, [slachtoffer 1] , was ontvoerd. [slachtoffer 2] heeft zich daarop naar het politiebureau begeven. [slachtoffer 2] was vlak daarvoor door [slachtoffer 1] gebeld. [slachtoffer 1] vertelde hem dat hij was ontvoerd en dat er € 4.000,-- moest komen en dat de [verdachte] erbij betrokken waren. Daarna werd de telefoon overgenomen door een man met een Antilliaanse stem die zei dat het geld binnen een half uur moest worden gebracht in een portiek aan de [adres 3] . Om 1.00 uur werd [slachtoffer 2] in het bijzijn van de politie gebeld door de ontvoerders van zijn broer [slachtoffer 1] . Als [slachtoffer 2] niet zou opschieten zou het bedrag

€ 10.000,-- worden. Om 1.21 uur werd opnieuw gebeld door de ontvoerders en werd [slachtoffer 2] meegedeeld dat hij zijn broer vandaag niet meer te zien zou krijgen. De telefoongesprekken die door de politie zijn meegeluisterd werden gevoerd door een man met een Antilliaanse stem.

In de loop van de middag van 31 maart 2023 hebben meerdere telefoongesprekken plaatsgevonden tussen [verdachte] en [slachtoffer 2] . De strekking van deze gesprekken was dat [slachtoffer 2] zijn aangifte moest intrekken en dat [slachtoffer 1] dan in vrijheid werd gesteld.

Om 19.10 uur is het arrestatieteam een woning aan de [adres 2] binnengevallen. In de kelder werd [slachtoffer 1] ongedeerd aangetroffen. In de kelder lag een matras en stond een stoel. [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] werden in de woning aangehouden.

Verklaringen aangever [slachtoffer 1]

heeft bij de politie meerdere verklaringen afgelegd. De inhoud van deze verklaringen komen op het volgende neer. Op 30 maart 2023 kreeg [slachtoffer 1] een berichtje van [verdachte] dat hij naar [locatie 2] aan de [adres 4] moest komen. Toen [slachtoffer 1] daar arriveerde ging [medeverdachte 2] net weg. [verdachte] vroeg of [slachtoffer 1] mee kwam in de taxi. Op de [adres 2] stopte de taxi en [verdachte] stapte uit. [slachtoffer 1] moest ook uitstappen. Ze gingen een woning aan de [adres 2] binnen. Toen [slachtoffer 1] binnen was waren daar alleen ‘ [alias 1] ’ ( [medeverdachte 1] ) en [verdachte] . Korte tijd later kwamen ook [medeverdachte 2] , [medeverdachte 4] en ‘ [alias 2] ’ ( [medeverdachte 3] ) binnen. [slachtoffer 1] werd bedreigd. Er werd gezegd dat hij € 4.000,-- losgeld moest betalen en dat hij de woning niet eerder mocht verlaten. [slachtoffer 1] mocht contact opnemen met één persoon. Hij heeft contact opgenomen met zijn broer [slachtoffer 2] , waarna het gesprek werd overgenomen door de ‘ [alias 1] ’ [medeverdachte 1] . [slachtoffer 1] moest zijn telefoons en telefooncodes, ID-kaart en Gucci tas afgeven. Vervolgens werd [slachtoffer 1] door de ‘ [alias 1] ’ in de kelder gestopt, alle anderen waren daarbij.

De rechtbank acht de verklaringen van [slachtoffer 1] geloofwaardig nu deze steun vinden in tal van bewijsmiddelen. De rechtbank zal hieronder per verdachte diens rol duiden op basis van de verklaringen van aangever, onderbouwd door relevante (andere) bewijsmiddelen.

De rol van ieder van de verdachten

[medeverdachte 1]

Over ‘ [alias 1] ’ [medeverdachte 1] heeft [slachtoffer 1] verklaard dat [medeverdachte 1] hem bedreigde en zei dat [slachtoffer 1] moest betalen en anders niet mocht vertrekken. Ook belde [medeverdachte 1] met [slachtoffer 1] toestel naar zijn broer [slachtoffer 2] om losgeld te eisen en bracht hij [slachtoffer 1] naar de kelder. De verklaring van [slachtoffer 1] vindt steun in de volgende bewijsmiddelen.

[medeverdachte 1] heeft verklaard dat [slachtoffer 1] weliswaar in zijn woning in de kelder zat, maar dat [slachtoffer 1] er zelf uit kon omdat de deur op een kier stond. De rechtbank acht deze verklaring van [medeverdachte 1] ongeloofwaardig. Een verbalisant van het arrestatieteam heeft geconstateerd dat op het moment dat de politie de woning betrad een fiets voor de kelderdeur geplaatst was. De kelderdeur was gesloten en aan de binnenzijde van de deur zat geen klink. Na het openen van de deur zag hij een trap naar de kelder. In de kelder was het donker. Op een matras in de kelder werd [slachtoffer 1] aangetroffen.

De rechtbank stelt vast dat [medeverdachte 1] een essentiële en actieve rol heeft gespeeld. Het geheel heeft zich afgespeeld in zijn woning, waarbij hij zijn kelder als cel voor [slachtoffer 1] ter beschikking heeft gesteld. Hij heeft [slachtoffer 1] bedreigd en dreigende losgeldgesprekken met [slachtoffer 2] gevoerd. Ook is hij gedurende de gehele duur van de gijzeling, kennelijk in een bewakende rol, in de woning aanwezig gebleven.

[verdachte]

Over [verdachte] heeft [slachtoffer 1] verklaard dat hij hem heeft opgehaald en naar de woning aan de [adres 2] heeft gebracht waar vervolgens de gijzeling en poging tot afpersing plaats vonden. In de woning hebben [verdachte] en zijn medeverdachten [slachtoffer 1] bedreigd en tegen hem gezegd dat er € 4.000 betaald moest worden om vrij te komen. [verdachte] was er bij toen [slachtoffer 2] werd gebeld met de eis om losgeld te betalen, en ook toen [slachtoffer 1] naar de kelder werd gebracht. De verklaring van [slachtoffer 1] vindt steun in de volgende bewijsmiddelen.

Verdachte maakt in zijn verklaringen zijn eigen rol klein, het zou niet zijn conflict zijn en hij heeft zich niet bemoeid met de geweldplegingen. Hij heeft ook verklaard dat hij in eerste instantie niet wist dat [slachtoffer 1] de nacht in de kelder had doorgebracht; hij zou daar naar eigen zeggen pas de volgende dag, op 31 maart 2023, achter zijn gekomen

De rechtbank acht gelet op vorengenoemde bewijsmiddelen de verklaring van [verdachte] in dat opzicht niet geloofwaardig. De rechtbank stelt op grond van bovenstaande vast dat ook [verdachte] aanwezig was op het moment dat [slachtoffer 1] in de kelder werd opgesloten. Verder heeft [verdachte] een initiërende en essentiële rol gehad door [slachtoffer 1] met een smoesje mee te lokken naar de woning aan de [adres 2] en door te zorgen dat ook alle andere betrokkenen waar een conflict mee was in die woning aanwezig waren.

[medeverdachte 2]

[slachtoffer 1] heeft verklaard dat ook [medeverdachte 2] , samen met de andere verdachten, hem in de woning aan de [adres 2] heeft bedreigd en tegen hem heeft gezegd dat er

€ 4.000 betaald moest worden voordat hij zou worden vrijgelaten. [medeverdachte 2] was er ook bij

op het moment dat werd gebeld met zijn broer [slachtoffer 2] en toen [slachtoffer 1] in de kelder werd opgesloten. De verklaring van [slachtoffer 1] vindt steun in de volgende bewijsmiddelen.

[medeverdachte 2] heeft ontkend [slachtoffer 1] te hebben bedreigd en plaatst zichzelf buiten de afpersing en het opsluiten van [slachtoffer 1] in de kelder. De rechtbank acht deze verklaring in het licht van het voorgaande niet geloofwaardig. De rechtbank stelt vast dat [medeverdachte 2] niet alleen met de andere betrokkenen in de woning aanwezig was gedurende de eerste uren van de gijzeling, maar ook dat hij een actieve en sturende rol heeft gespeeld. Zo heeft hij eerst [medeverdachte 3] opgehaald, was hij aanwezig tijdens het opsluiten van [slachtoffer 1] in de kelder en tijdens de dreigende losgeldgesprekken met diens broer. Ook heeft hij (voor betrokkenen belastende) telefoonnummers uit [slachtoffer 1] telefoon verwijderd, gedurende de nacht telefonisch contact onderhouden met ( [alias 4] ) [medeverdachte 1] en aan [verdachte] medegedeeld dat verplaatsing van [slachtoffer 1] geen optie was. Ook werd hij kennelijk door [medeverdachte 1] (‘neem jullie fucking verantwoordelijk’) gezien als verantwoordelijke partij.

[medeverdachte 3]

[slachtoffer 1] heeft verklaard dat naast de ‘ [alias 1] ’ ( [medeverdachte 1] ) nog een ‘ [alias 2] ’ in de woning aan de [adres 2] was en dat de ‘ [alias 2] ’ erbij was op het moment dat werd gebeld naar zijn broer [slachtoffer 2] . Ook was de ‘ [alias 2] ’ erbij op het moment dat [slachtoffer 1] in de kelder werd geplaatst.

[slachtoffer 1] heeft [medeverdachte 3] herkend als de ‘ [alias 2] ”. Ook [medeverdachte 2] en [verdachte] herkennen [medeverdachte 3] als de ‘ [alias 2] ’. De verklaring van [slachtoffer 1] vindt steun in de volgende bewijsmiddelen.

[medeverdachte 3] heeft verklaard dat hij op 30 maart 2023 in het geheel niet in de woning aan de [adres 2] is geweest. De rechtbank hecht geen geloof aan deze verklaring. Zij overweegt daarbij dat zijn alibi, inhoudende dat hij de trein van 22:39 uur of 22:47 uur uit Zwolle heeft genomen, geen stand houdt nu uit de historische verkeersgegevens van de telefoon van [medeverdachte 3] blijkt dat hij om 20:46 uur een mast aanstraalt in Nijverdal, 21:01 uur een mast in Almelo en vanaf 21:19 uur een mast in Hengelo. Dit past bij een vertrek met de trein vanuit Zwolle om 20.21 uur. Bovendien plaatsen de verklaringen van [slachtoffer 1] , [medeverdachte 2] , [verdachte] en [medeverdachte 1] [medeverdachte 3] in de woning. Daarnaast heeft [medeverdachte 2] verklaard dat hij op verzoek van [verdachte] [medeverdachte 3] heeft opgehaald bij zijn woning en heeft meegenomen naar de woning aan de [adres 2] . Uit de GPS-coördinaten uit de telefoon van [medeverdachte 2] blijkt dat hij om 22:38 uur en 22:40 uur zich in de nabijheid bevindt van de [adres 5] (woning [medeverdachte 3] ) en dat [medeverdachte 2] zich vanaf 22:44:59 uur bevindt in de nabijheid van de woning aan de [adres 2] . Ook is niet aannemelijk geworden dat [medeverdachte 3] , naar hij stelt, die avond bezoek heeft gekregen van een vriend nadat hij in [plaats] was aangekomen. De bedoelde vriend heeft desgevraagd namelijk niet tegenover de politie bevestigd dat hij [medeverdachte 3] die avond heeft bezocht.

[medeverdachte 3] heeft de belastende verklaringen tegen hem niet gemotiveerd weersproken.

Op grond van het voorgaande stelt de rechtbank vast dat [medeverdachte 3] bij aanvang van de gijzeling tezamen met de andere betrokkenen in de woning verbleef, dat hij daarbij op enig moment de beschikking had over de identiteitskaart van [slachtoffer 1] en dat hij zijn telefoonnummer uit de telefoon van [slachtoffer 1] heeft laten verwijderen. Ook was hij present tijdens de dreigende telefoongesprekken met [slachtoffer 2] en tijdens de insluiting van [slachtoffer 1] in de kelder. Voorts heeft hij [verdachte] opdracht gegeven de telefoons van [slachtoffer 1] in de magnetron te verstoppen.

[medeverdachte 4]

[slachtoffer 1] heeft verklaard dat ook [medeverdachte 4] in de woning aanwezig was, dat ook [medeverdachte 4] hem heeft bedreigd en tegen hem heeft gezegd dat er € 4.000 betaald moest worden om vrij te komen, en dat hij er bij was op het moment dat er werd gebeld naar zijn broer [slachtoffer 2] . De verklaring van [slachtoffer 1] vindt steun in de volgende bewijsmiddelen.

Daar staat tegenover de verklaring van [medeverdachte 1] dat [medeverdachte 4] op moment dat [slachtoffer 1] in de kelder werd geplaatst er niet meer bij was. Ook [verdachte] heeft verklaard dat [medeverdachte 4] de woning op dat moment al had verlaten.

[medeverdachte 4] heeft zowel bij de politie als ter zitting zich op zijn zwijgrecht beroepen en heeft de belastende verklaringen niet gemotiveerd weersproken.

De rechtbank stelt op grond van het vorenstaande vast dat [medeverdachte 4] , samen met de andere verdachten, [slachtoffer 1] heeft bedreigd en tegen hem heeft gezegd dat er € 4.000 betaald moest worden om vrij te komen. Ook was [medeverdachte 4] aanwezig toen de losgeldgesprekken met [slachtoffer 2] hebben plaatsgevonden. De rechtbank acht niet bewezen dat [medeverdachte 4] erbij was op moment dat [slachtoffer 1] naar de kelder werd gebracht en daar werd opgesloten. De rechtbank zal [medeverdachte 4] van dit deel van de tenlastelegging partieel vrijspreken.

Tussenconclusie

De rechtbank stelt voorop dat gijzeling in de zin van artikel 282a van het Wetboek van Strafrecht (Sr) inhoudt een opzettelijke wederrechtelijke vrijheidsberoving van iemand met het oogmerk een ander te dwingen iets te doen of niet te doen. Er is sprake van wederrechtelijke vrijheidsberoving in een situatie waarin men – zonder dat de verdachte daartoe gerechtigd is – iemand doet verblijven op een plaats waarvan of waaruit die persoon zich niet op ieder gewenst ogenblik kan verwijderen.

Uit de gebezigde bewijsmiddelen blijkt dat [slachtoffer 1] wederrechtelijk van zijn vrijheid is beroofd en beroofd gehouden door [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] , [verdachte] , [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] en dat [slachtoffer 1] of zijn broer [slachtoffer 2] , werd gedwongen € 4.000,-- te betalen, anders mocht [slachtoffer 1] de woning niet verlaten.

[medeverdachte 1] heeft met [slachtoffer 2] gebeld en hem onder druk gezet. Daarbij waren naast [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] ook [verdachte] , [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] aanwezig. [medeverdachte 1] maakte hem duidelijk dat er

€ 4.000,-- moest worden betaald en dat als het geld niet werd overgemaakt [slachtoffer 1] niet vrijkwam. [medeverdachte 1] en de andere aanwezigen hebben bovendien op soortgelijke dreigende wijze betaling van [slachtoffer 1] zelf geëist. Voor de gijzeling van [slachtoffer 1] is dan ook wettig en overtuigend bewijs aanwezig. Het verweer van de raadsman, strekkende dat het bestanddeel dat er een oogmerk was op het dwingen van een ander tot het betalen van een geldbedrag ontbreekt, wordt dan ook verworpen.

Medeplegen

De rechtbank overweegt omtrent het medeplegen nog het volgende.

Voor de kwalificatie medeplegen is vereist dat tussen [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] , [verdachte] , [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking bij het gijzelen en de poging tot afpersing van [slachtoffer 1] .

Ook wanneer het tenlastegelegde medeplegen in de kern niet bestaat uit een gezamenlijke uitvoering tijdens het begaan van het strafbare feit, maar uit gedragingen die doorgaans met medeplichtigheid in verband plegen te worden gebracht (zoals het verstrekken van inlichtingen, op de uitkijk staan, helpen bij de vlucht), kan sprake zijn van de voor medeplegen vereiste nauwe en bewuste samenwerking. De materiële en/of intellectuele bijdrage van de verdachte aan het strafbare feit zal dan van voldoende gewicht moeten zijn.

Bij de beoordeling of daaraan is voldaan, kan rekening worden gehouden met onder meer de intensiteit van de samenwerking, de onderlinge taakverdeling, de rol in de voorbereiding, de uitvoering of de afhandeling van het delict en het belang van de rol van de verdachte, diens aanwezigheid op belangrijke momenten en het zich niet terugtrekken op een daartoe geëigend tijdstip.

Uit het dossier en het verhandelde ter terechtzitting is duidelijk geworden dat

[verdachte] de initiator was. [verdachte] heeft afgesproken met [slachtoffer 1] en samen zijn ze naar de woning van [medeverdachte 1] aan de [adres 2] gereden. Zij arriveren rond 22:37 uur. [medeverdachte 3] , [medeverdachte 2] en [medeverdachte 4] arriveren korte tijd later, rond 22:40 uur, in de woning aan de [adres 2] . De reden voor de gijzeling is mogelijk gelegen in een conflict tussen [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] en anderen, de precieze context is echter uit het dossier niet af te leiden. Wat hier ook van zij, [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] , [verdachte] , [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] hebben dreigend tegen [slachtoffer 1] gezegd dat hij moest betalen en dat hij anders niet naar huis mocht. [slachtoffer 1] mocht één persoon bellen en heeft toen zijn broer [slachtoffer 2] gebeld en gezegd dat de jongens geld wilden en dat [slachtoffer 2] moest betalen. Op enig moment heeft [medeverdachte 1] de telefoon van [slachtoffer 1] afgepakt en heeft hij [slachtoffer 2] onder druk gezet en daarbij dreigende taal geuit. [medeverdachte 1] heeft onder meer gezegd: “Als je je broer nog wilt zien, moet je snel handelen”, “half eentje, niet komen, broer is tien kop” en “Je broer ga je vandaag niet meer zien”. Bij deze gesprekken waren [medeverdachte 2] , [verdachte] , [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] aanwezig. Zij hebben op die momenten niet alleen fysiek en getalsmatig overwicht op [slachtoffer 1] waardoor hem werd belet te gaan en te staan waar hij wilde, zij uiten zich ook dreigend en willen geld zien. Uit deze gang van zaken blijkt dat [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] , [verdachte] , [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] steeds samen zijn gebleven en hebben samengewerkt. Na deze gesprekken tussen [medeverdachte 1] en [slachtoffer 2] heeft [medeverdachte 4] de woning verlaten.

Vervolgens is [slachtoffer 1] door [medeverdachte 1] naar de kelder gebracht in aanwezigheid van [medeverdachte 2] , [verdachte] en [medeverdachte 3] . De telefoons van [slachtoffer 1] zijn hem afgenomen. [medeverdachte 3] laat ze door [verdachte] verbergen in een magnetron in de tuin. Daarna hebben [medeverdachte 2] , [verdachte] en [medeverdachte 3] gezamenlijk de woning van [medeverdachte 1] verlaten. Gedurende de nacht hebben [medeverdachte 2] en [verdachte] telefonische contacten met [medeverdachte 1] . Er worden berichten gestuurd naar [medeverdachte 1] of er betaald is. Ook de volgende dag zijn er contacten tussen [medeverdachte 1] , [verdachte] en [medeverdachte 2] over dat dat die jongen daar weg moest, dat hij moest worden verplaatst, dat ze hem zouden laten gaan, maar nu nog niet en dat [medeverdachte 2] zijn verantwoordelijkheid moest nemen.

Op grond van het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat de voor medeplegen vereiste voldoende nauwe en bewuste samenwerking tussen [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] , [verdachte] , [medeverdachte 4] en [medeverdachte 3] voldoende is komen vast te staan. De rechtbank is daarmee van oordeel dat er sprake is geweest van een gezamenlijke uitvoering.

Conclusie

De rechtbank is op grond van het vorenstaande dan ook van oordeel dat het onder 1 ten laste gelegde medeplegen van gijzeling en de onder 2 ten laste gelegde poging tot afpersing, wettig en overtuigend bewezen kan worden verklaard.

De rechtbank acht op grond van de in de bijlage opgenomen bewijsmiddelen waarin zijn vervat de redengevende feiten en omstandigheden waarop de bewezenverklaring steunt wettig en overtuigend bewezen dat verdachte de ten laste gelegde feiten heeft begaan, met dien verstande dat:

1.

hij in de periode van 30 tot en met 31 maart 2023 te Hengelo (O), tezamen en in vereniging met anderen, opzettelijk [slachtoffer 1] wederrechtelijk van de vrijheid heeft beroofd en beroofd gehouden, door die [slachtoffer 1] naar een woning aan de [adres 2] te (laten) brengen en hem te beletten die woning te verlaten en die [slachtoffer 1] aldaar te bedreigen door dreigende taal tegen hem te uiten en te zeggen dat hij (of zijn familie) 4.000 euro, moest betalen om vrij te komen en hem daarover telefonisch contact met [slachtoffer 2] op te laten nemen en [slachtoffer 1] naar een kelderruimte van die woning te brengen en hem in die kelderruimte op te sluiten en diens telefoons af te nemen, met het oogmerk een ander, te weten [slachtoffer 2] , te dwingen iets te doen of niet te doen, te weten het betalen/overhandigen van 4000 euro;

2.

hij in de periode van 30 tot en met 31 maart 2023 te Hengelo (O), tezamen en in vereniging met anderen, ter uitvoering van het door verdachte en zijn mededaders voorgenomen misdrijf om met het oogmerk om zich en/of een ander wederrechtelijk te bevoordelen door bedreiging met geweld, [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] te dwingen tot de afgifte van 4000 euro, die aan die [slachtoffer 1] en/of die [slachtoffer 2] toebehoorde(n), [slachtoffer 1] naar een woning aan de [adres 2] heeft gebracht/laten brengen, waarna verdachte en verdachtes mededader(s) hem hebben belet die woning aan de [adres 2] te verlaten en die [slachtoffer 1] aldaar hebben bedreigd door dreigende taal tegen hem te uiten en te zeggen dat hij (of zijn familie) 4000 euro, moest betalen om vrij te komen en hem daarover telefonisch contact met [slachtoffer 2] laten opnemen en [slachtoffer 1] naar een kelderruimte van die woning hebben gebracht en hem in die kelderruimte hebben opgesloten en zijn telefoons hebben afgenomen, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid.

De rechtbank acht niet bewezen wat aan verdachte onder 1 en 2 meer of anders is ten laste gelegd, zodat zij hem daarvan zal vrijspreken.

De in de tenlastelegging voorkomende taal- en/of schrijffouten zijn verbeterd in de bewezenverklaring. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.