Uitspraken

Ten aanzien van [gedaagde] zijn de voorgeschreven formaliteiten en termijnen voor oproeping in acht genomen, zodat tegen hem verstek wordt verleend.

Een vordering in kort geding kan worden toegewezen als de eisende partij hierbij zoveel spoed heeft dat die de uitkomst van een gewone procedure niet hoeft af te wachten. Uit de stellingen van [eiseres] en de aard van de vordering volgt dat deze spoed aanwezig is.

In het geval van verstek wijst de kantonrechter de vordering toe, tenzij deze hem onrechtmatig of ongegrond voorkomt (artikel 139 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering). Het gevorderde komt de kantonrechter niet onrechtmatig of ongegrond voor en zal worden toegewezen, met inachtneming van en behalve het volgende.

[eiseres] vordert een aanzegvergoeding van € 1.055,09 bruto. Artikel 7:686a lid 4 onder e BW bepaalt dat een verzoek om de werkgever te veroordelen tot betaling van de aanzegvergoeding binnen drie maanden nadat de werkgever had moeten aanzeggen - oftewel 2 maanden nadat de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd zou zijn geëindigd - bij de kantonrechter moet worden ingediend. In dit geval had [eiseres] dat verzoek dus uiterlijk 8 mei 2024 ingediend moeten hebben. Dat is niet gebeurd. Daarmee is het recht van [eiseres] om via de kantonrechter betaling van de aanzegvergoeding te vorderen vervallen. De gevorderde aanzegvergoeding wordt daarom afgewezen.

[eiseres] vordert een bedrag van in totaal € 1.679,98 bruto aan achterstallig loon voor de maanden februari en maart 2024 (€ 919,40 voor februari en € 760,58 voor maart). Dit bedrag komt echter niet overeen met het brutoloon dat op de loonstroken van die maanden staat vermeld. Volgens de loonstrook van februari 2024 is het brutoloon voor die maand € 875,82 en voor de maand maart 2024 zou dit, rekening houdend met dat [eiseres] die maand 53 uur heeft gewerkt in plaats van 52 uur, € 703,31 bruto moeten zijn. De kantonrechter zal daarom slechts een bedrag van € 1.579,13 bruto toewijzen.

[eiseres] vordert dat het brutoloon van de maanden februari en maart 2024 wordt vermeerderd met de emolumenten, waaronder de niet genoten vakantiedagen en de vakantiebijslag. Nu [gedaagde] geen verweer heeft gevoerd, gaat de kantonrechter ervan uit dat de arbeidsovereenkomst van [eiseres] stilzwijgend is verlengd tot 8 maart 2025 en zij dus nog in dienst is bij [gedaagde]. Hierdoor is er (op dit moment) geen grondslag om de vakantiedagen uit te laten betalen, waardoor dit zal worden afgewezen. Wel wijst de kantonrechter toe dat het loon van februari en maart 2024 wordt vermeerderd met de vakantiebijslag, omdat dit volgens de arbeidsovereenkomst van [eiseres] maandelijks wordt uitbetaald met het loon. Gesteld noch gebleken is dat er nog andere emolumenten zijn, waardoor de vordering wordt toegewezen zoals vermeld in de beslissing.

[eiseres] vordert primair dat [gedaagde] wordt veroordeeld tot het betalen van het achterstallige loon vanaf april 2024 totdat de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig is beëindigd. Het loon van [eiseres] is berekend op € 1.055,09 bruto per maand. Nu [gedaagde] daar geen verweer tegen heeft gevoerd, zal het primair gevorderde worden toegewezen. Het subsidiair gevorderde zal buiten beschouwing worden gelaten.

De gevorderde wettelijke verhoging ex artikel 7:625 BW zal worden gemaximeerd en worden vastgesteld op 10% over het reeds verschuldigde loon. De kantonrechter zal de wettelijke verhoging over het op dit moment nog niet verschuldigde loon afwijzen, omdat van enige spoedeisendheid niet is gebleken.

[eiseres] maakt aanspraak op € 937,75 aan buitengerechtelijke incassokosten. De kantonrechter stelt vast dat het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten (hierna: het Besluit) van toepassing is nu het verzuim op/na 1 juli 2012 is ingetreden. De kantonrechter stelt verder vast dat [eiseres] voldoende heeft gesteld en onderbouwd dat buitengerechtelijke incassowerkzaamheden zijn verricht. Het gevorderde bedrag aan buitengerechtelijke incassokosten is echter hoger dan het tarief dat volgens het Besluit bij de hoogte van het toegewezen deel van de vorderingen hoort. De kantonrechter zal daarom het bedrag aanpassen en toewijzen tot het wettelijke tarief van € 769,49 (incl. btw).

Voor het verstrekken van deugdelijke bruto/netto-specificaties van de betalen bedragen over de maanden maart 2024 tot en met juni 2024, wordt [gedaagde] een termijn gegeven van twee weken na betekening van dit vonnis. Indien [gedaagde] dit nalaat, is hij de gevorderde dwangsom verschuldigd.

[gedaagde] is grotendeels in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten (inclusief nakosten) betalen. Omdat [eiseres] heeft geprocedeerd op basis van een toevoeging, zal [gedaagde] niet worden veroordeeld tot betaling van de explootkosten en betekeningskosten. De proceskosten van [eiseres] worden begroot op:

De gevorderde wettelijke rente over de proceskosten wordt toegewezen zoals vermeld in de beslissing.