Uitspraken

De kantonrechter stelt voorop dat een eis in kort geding kan worden toegewezen als de partij die de voorziening vraagt ([eiser]) hierbij zoveel spoed heeft dat hij de uitkomst van een bodemprocedure niet hoeft af te wachten. De kantonrechter is van oordeel dat [eiser] een voldoende spoedeisend belang heeft bij zijn vordering. Uit de aard van de vordering (een loonvordering) vloeit dat voort. Het spoedeisend belang is door Truck & Trailer bovendien ook niet betwist. De kantonrechter zal de vorderingen hierna inhoudelijk behandelen.

Met betrekking tot een voorziening in kort geding, bestaande uit een veroordeling tot betaling van een geldsom, is terughoudendheid op zijn plaats. De rechter zal daarbij niet alleen moeten onderzoeken of het bestaan van een vordering van de eiser op de gedaagde voldoende aannemelijk is, maar ook of daarnaast sprake is van feiten en omstandigheden die meebrengen dat uit hoofde van onverwijlde spoed een onmiddellijke voorziening is vereist. In de afweging van de belangen van partijen moet de rechter mede betrekken de vraag naar - kort gezegd - het risico van onmogelijkheid van terugbetaling mocht de bodemrechter anders beslissen.
Scholingsplicht versus nietigheid studiekostenbeding

In deze procedure staat de vraag centraal of Truck & Trailer de kosten van de door [eiser] gevolgde cursus bij hem in rekening mag brengen op grond van het studiekostenbeding. Partijen verschillen namelijk van mening over de vraag of het studiekostenbeding nietig is. [eiser] stelt zich op het standpunt dat (i) het gaat om een opleiding als bedoeld in artikel 7:611a, lid 2 BW, en (ii) als gevolg daarvan op grond van artikel 611a, lid 4 BW het studiekostenbeding nietig en hij daarom niet tot betaling van de studiekosten over hoeft te gaan. Door Truck & Trailer is bestreden dat er sprake is van scholing als bedoeld in lid 2 van dat artikel. Als voldoende aannemelijk is dat de bodemrechter, indien dat aan hem wordt gevraagd, zal oordelen dat het beding nietig is, is de vordering van [eiser] in beginsel toewijsbaar.

Artikel 7:611a lid 2 en 4 BW zijn met ingang van 1 augustus 2022 ingevoerd vanwege de implementatie van Richtlijn (EU) 2019/1152 van het Europees Parlement en de Raad van 20 juni 2019 betreffende de transparante en voorspelbare arbeidsvoorwaarden in de Europese Unie. Uit artikel 13 van de Richtlijn volgt dat het uitgangspunt is dat als werkgevers op grond van het Unierecht, het nationale recht of een collectieve overeenkomst verplicht zijn om aan hun werknemers een opleiding te verstrekken voor het uitvoeren van het werk waarvoor zij in dienst zijn, de kosten van die opleiding niet voor rekening van de werknemers mogen worden gebracht. Artikel 13 van de Richtlijn is in Nederland geïmplementeerd in artikel 7:611a lid 2 BW.

In Nederland geldt op grond van het nationale recht een scholingsplicht. Artikel 7:611a lid 1 BW bepaalt in dat kader dat de werkgever de werknemer in staat moet stellen om de scholing te volgen die noodzakelijk is voor de uitoefening van zijn functie.

De vraag die voorligt is of de aangeboden scholing, Bootcamp Koudetechniek, noodzakelijk was voor de uitvoering van de functie van [eiser]. De kantonrechter is van oordeel dat dat het geval is en hij heeft daarvoor de volgende omstandigheden meegewogen.

[eiser] heeft naar voren gebracht dat hij geen koelmonteur wilde worden en dus dat het initiatief daarvan uitging van Truck & Trailer. Ter onderbouwing van dat standpunt verwijst [eiser] naar de overgelegde productie 15, een vastlegging van het evaluatiegesprek van 4 december 2020, en waarin staat dat ‘(…) aangezien wij de keuze hebben gemaakt dat je zult worden opgeleid als koelmonteur (…)’. Truck & Trailer heeft daartegenover gezet dat [eiser] kenbaar heeft gemaakt dat hij meer wilde verdienen, als gevolg waarvan de mogelijkheid tot het volgen van een specialisatie is besproken. [eiser] zou zelf de wens hebben gehad zich te laten scholen tot volwaarwaardig koelmonteur. De te volgen opleiding is volgens Truck & Trailer in onderling overleg overeengekomen. De kantonrechter constateert dat beide partijen er belang bij hadden dat [eiser] de opleiding zou volgen. Dat is dan ook het uitgangspunt in deze procedure.

Verder heeft [eiser] tijdens de mondelinge behandeling genoemd dat minimaal 90% van de opleiding ziet op het F-gas certificaat. [naam] heeft bevestigd dat de opleiding met name ziet op het verkrijgen van het F-gas certificaat. Gelet hierop gaat de kantonrechter er voorshands van uit dat het F-gas certificaat het belangrijkste deel was van de opleiding.

Tot slot hebben partijen nog een discussie gehad over de vraag of de opleiding ziet op een beroepskwalificatie en als gevolg daarvan als een uitzondering zou gelden op de verplichting om de opleiding kosteloos aan te bieden. Truck & Trailer stelt zich daarbij op het standpunt dat de opleiding een beroepskwalificatie betreft en voor beroepskwalificaties een uitzondering op de verplichting tot betaling van de scholingskosten bestaat die hier van toepassing is. [eiser] heeft dat bestreden onder verwijzing naar jurisprudentie.

Hiervoor, onder 5.8 is al overwogen dat het F-gassen certificaat noodzakelijk is om de functie van (leerling)koelmonteur uit te kunnen oefenen en dus moest Truck & Trailer [eiser] in staat stellen de opleiding ter verkrijging van dat certificaat te volgen. Dat betekent dat de door Truck & Trailer bepleite uitzondering zich in dit geval niet voordoet.

[eiser] maakt aanspraak op de wettelijke verhoging van artikel 7:625 lid 1 BW. Volgens [eiser] bestaat er geen reden tot matiging. Ook maakt [eiser] aanspraak op de wettelijke rente.

Nog daargelaten dat het spoedeisend belang in reconventie niet is gebleken, stelt de kantonrechter vast dat gelet op de overwegingen in conventie niet aangenomen kan worden dat Truck & Trailer enige vordering heeft op de werknemer. De kantonrechter wijst de reconventionele vordering af.

Truck & Trailer moet de proceskosten betalen, omdat zij ongelijk krijgt (artikel 237 Rv). Aangezien aan [eiser] een toevoeging is verleend zijn de kosten voor het uitbrengen van de dagvaarding (exclusief verschotten zoals informatiekosten) in debet gesteld. Deze kosten komen daarom niet voor vergoeding aan [eiser] in aanmerking.

De kosten in conventie aan de zijde van [eiser] worden begroot op € 2,85 aan verschotten KvK, € 87,00 aan griffierecht en € 814,00 aan salaris voor de gemachtigde. In reconventie worden de kosten aan de kant van [eiser] begroot op € 407,00 aan salaris voor de gemachtigde (1/2 x € 814,00). Voor kosten die [eiser] maakt na deze uitspraak moet Truck & Trailer een bedrag betalen van € 135,00. Dat is in totaal € 1.310,85. Hier kan nog een bedrag bijkomen als dit vonnis wordt betekend.

Dit vonnis wordt uitvoerbaar bij voorraad verklaard, omdat [eiser] dat vordert en Truck & Trailer daar niet op heeft gereageerd (artikel 233 Rv). Dat betekent dat het vonnis meteen mag worden uitgevoerd, ook als één van de partijen aan een hogere rechter vraagt om de zaak opnieuw te beoordelen.