Uitspraken

RECHTBANK ROTTERDAM

Beschikking in de zaak van:

met betrekking tot de minderjarige:

Van de zijde van mr. R.H.P. Feiner, advocaat van de vader, is een faxbericht ingekomen, gedateerd 18 augustus 2011.

De kinderrechter gunt de stichting voor dit alles een termijn van maximaal drie maanden en zal met het oog hierop de machtiging tot plaatsing van de minderjarige in een vorm van pleegzorg voor de duur van drie maanden verlengen. De beslissing zal voor het overige verzochte worden aangehouden met het verzoek aan de stichting om voor nader te noemen datum te rapporteren.’

De kinderrechter stelt vast dat de stichting geen gevolg heeft gegeven aan het voorgaande.

Onder verwijzing naar voormeld faxbericht van mr. Feiner van 18 augustus 2011 heeft de stichting ter zitting opgemerkt dat de daarin gemaakte verwijten aan het adres van de stichting voor een deel waar zijn. De door de raadsman geconstateerde traagheid valt voor een belangrijk deel toe te schrijven aan een ongeveer zes weken durende ziekteperiode van de gezinsvoogd. Hierover is geen contact opgenomen met de ouders. Er is echter wel een en ander in gang gezet, zoals de pre-screening in het netwerk, eind juli. De resultaten daarvan zijn doorgestuurd aan Pleegzorg, waar een eerste gesprek met de grootmoeder vaderszijde heeft plaatsgevonden. Het wachten is nu nog op een verklaring van goed gedrag.

De moeder deelt bij monde van mr. Rietbergen mee de zienswijze van de vader te delen. Voor een verlenging van de plaatsing van de minderjarige in een neutraal pleeggezin bestaat geen grond. Van een professionele organisatie als de stichting mocht in deze zaak een andere aanpak worden verwacht dan het geval is. De moeder constateert dat de stichting haar taak heeft verzuimd. Die constatering heeft betrekking op de stichting als organisatie en moet daarom nadrukkelijk niet worden gezien als een verwijt aan het adres van de gezinsvoogd persoonlijk. De rechtbank heeft in haar beschikking van 8 juni 2011 een duidelijke lijn uitgezet waar de stichting geen gehoor aan heeft gegeven. Daarmee heeft de stichting niet gehandeld in het belang van de minderjarige en wordt de familie van de minderjarige buiten beeld gehouden. Aan die situatie dient een einde te komen.

Op grond van de stukken en het ter zitting verhandelde overweegt de kinderrechter als volgt.

Hoewel meergemelde beschikking van 8 juni 2011 in geen enkel opzicht aan duidelijkheid te wensen overlaat, heeft de stichting grotendeels verzuimd gehoor te geven aan de daarin vervatte verzoeken binnen de termijn van drie maanden die haar met het oog daarop verleend was.

Zo blijkt er nog altijd geen aangepast plan van aanpak te zijn dat, anders dan het huidige, beantwoordt aan het bepaalde in artikel 43 lid 5 van het Uitvoeringsbesluit Wet op de jeugdzorg dat immers bepaalt dat zulk een plan niet tot stand komt en niet wordt gewijzigd dan nadat daarover in ieder geval overleg is gepleegd met – kort gezegd – de belanghebbenden.

Evenmin is door de stichting gereageerd op de bezwaren die de raadsman van de vader bij brief van 30 mei 2011 kenbaar heeft gemaakt.

Aan het verzoek om te onderzoeken of de minderjarige bij de grootmoeder vaderszijde kan worden geplaatst, is slechts ten dele voldaan in de vorm van een zogeheten pre-screening waarvan het resultaat, naar de rechtbank begrijpt, positief is in die zin, dat daaruit geen aanwijzingen naar voren zijn gekomen dat een plaatsing van de minderjarige bij de grootmoeder vaderszijde niet in haar belang kan worden geacht.

In aanmerking genomen dat de gezinsvoogd in het algemeen niet op zichzelf opereert maar deel uitmaakt van een team, mag van een professionele organisatie als de stichting redelijkerwijs worden verwacht dat bij – langer durend – ziekteverzuim van de gezinsvoogd, de zaken van die gezinsvoogd door het team waarvan zij deel uitmaakt, worden waargenomen. Dat blijkt in deze zaak niet te zijn gebeurd, ondanks het feit dat – zoals de gezinsvoogd ter zitting heeft aangegeven – de beschikking van 8 juni 2011 wel in het team waarvan de gezinsvoogd deel uitmaakt, is besproken. Door deze wijze van handelen – of beter gezegd: door het gebrek aan actie – van de zijde van de stichting zijn de belangen van de minderjarige niet gediend: de bezoekregeling heeft onnodig lang stilgelegen, er is niet gewerkt aan enig doel. Door deze weinig professionele gang van zaken heeft de stichting in deze zaak het in haar door de rechtbank gestelde vertrouwen in aanzienlijke mate geschonden.

De kinderrechter stelt vast dat beide ouders bereid zijn mee te werken aan een plaatsing van de minderjarige bij de grootmoeder vaderszijde. De stichting heeft niets naar voren gebracht wat aan een plaatsing bij haar in de weg zou staan, de pre-screening is positief. De kinderrechter is van oordeel dat – bij het gedurig uitblijven van informatie die op het tegendeel zou kunnen duiden – de noodzaak voor verdere verlenging van de machtiging tot plaatsing van de minderjarige in een neutraal pleeggezin onvoldoende aannemelijk is geworden. Het verzoek zal daarom worden afgewezen.

Deze beschikking is gegeven door mr. Van der Wees, kinderrechter, in bijzijn van Gerde, griffier en uitgesproken ter openbare terechtzitting.