Uitspraken

Mede naar aanleiding van de behandeling op zitting is de eerste vraag die voorligt of FNV kan worden aangemerkt als belanghebbende in de zin van artikel 36 WOR. In dit artikel is bepaald dat iedere belanghebbende de kantonrechter kan verzoeken te bepalen dat de ondernemer gevolg dient te geven aan hetgeen bij of krachtens deze wet is bepaald omtrent - onder meer - het instellen van een OR, het vaststellen van een voorlopig of een definitief reglement en de kandidaatstelling voor en de verkiezing van de OR-leden.

Door Ista is in dit verband naar voren gebracht dat de acties van FNV niet worden gedragen door de leden die binnen Ista werkzaam zijn. Daartoe heeft zij van een drietal werknemers brieven overgelegd waaruit volgt dat zij niet op de hoogte zijn gesteld van de acties en daarvan afstand nemen. Hiertegenover heeft FNV enkel aangevoerd dat in ieder geval één werknemer achter de acties staat. Nu voorts niet is weersproken dat, aldus Ista, ongeveer 20% van haar werknemers lid is van FNV en niet is gesteld of gebleken dat FNV deze leden over de acties heeft geraadpleegd, komt de kantonrechter tot het oordeel dat FNV onvoldoende heeft geconcretiseerd dat en waarom zij als belanghebbende in de zin van artikel 36 WOR is aan te merken. Dit betekent dat FNV op deze grondslag niet kan worden ontvangen in haar vordering.

Voor zover FNV haar vordering (subsidiair) grondt op artikel 3:305a BW kan haar dat evenmin baten. De kantonrechter overweegt daartoe als volgt. FNV verwijst naar een uitspraak van de Hoge Raad van 26 februari 2010 (ECLI:NL:HR:2010:BK5756) waarin onder meer is overwogen dat “[d]e omstandigheid dat een (al dan niet aanmerkelijk) deel van de personen ter bescherming van wier belangen een collectieve actie strekt, niet instemt met (het doel van) de rechtsvordering of zelfs een tegenovergesteld standpunt inneemt, staat op zichzelf niet in de weg aan het oordeel dat de vordering strekt tot bescherming van gelijksoortige belangen. Ook dan is voldoende dat de belangen ter bescherming waarvan de rechtsvordering strekt, zich lenen voor bundeling, zodat een efficiënte en effectieve rechtsbescherming wordt bevorderd.”

In het arrest komt echter ook het vijfde lid van artikel 305a aan de orde. Dit luidt: “Een gedraging kan niet ten grondslag worden gelegd aan een rechtsvordering als bedoeld in lid 1, voor zover degene die door deze gedraging wordt getroffen, daartegen bezwaar heeft.” Door de Hoge Raad is zijn arrest overwogen dat deze bepaling niet aan toewijsbaarheid van de (in die zaak) ingestelde vordering in de weg staat omdat gelet op de aard en inhoud van het gevorderde de werking ten opzichte van bepaalde personen kan worden uitgesloten, zodat de personen die niet instemmen met de vordering zich desgewenst op de voet van het vijfde lid kunnen verzetten tegen de werking van de uitspraak ten opzichte van hen.

Nu in onderhavige zaak moet worden vastgesteld dat de werking van de door FNV gevorderde instelling van een OR zich, anders dan in genoemd arrest, naar zijn aard en inhoud niet leent voor het uitsluiten van bepaalde werknemers van Ista, dat alle werknemers dus worden getroffen door een gebod tot het instellen van een OR en dat, zoals hiervoor al is overwogen, bepaalde werknemers die lid zijn of waren van FNV bezwaar hebben tegen de acties, het bepaalde in artikel 305a lid 5 BW naar het oordeel van de kantonrechter ook moet leiden tot een niet-ontvankelijkverklaring van FNV.

Ten overvloede wordt opgemerkt dat Ista onbetwist naar voren heeft gebracht dat binnen het bedrijf op een andere wijze invulling wordt gegeven aan de medezeggenschap van haar werknemers. Zo zijn en worden op basis van vrijwilligheid werkgroepen gevormd, die elk een specifiek thema behandelen. Na al dan niet extern advies te hebben ingewonnen, wordt de directie van Ista door de werkgroepen geadviseerd. Ook heeft Ista uitdrukkelijk aangegeven dat begin 2015 weer een enquête zal worden gehouden om de belangstelling voor het instellen van een OR te peilen en dat als daaraan behoefte blijkt te bestaan daartoe ook zal worden overgegaan.

FNV zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van de procedure, aan de zijde van Ista begroot op € 400,00 (2 punten x tarief € 200,00) aan salaris voor de gemachtigde.