Uitspraken

Standpunt officier van justitie

De officier van justitie heeft aangevoerd dat de deskundige Van der Sleen in haar rapportage omtrent de betrouwbaarheid van de door [slachtoffer] in het studioverhoor afgelegde verklaring heeft gesteld dat deze verklaring volledig, accuraat en consistent is. Ten aanzien van het door verdachte geschetste alternatieve scenario heeft de officier van justitie aangevoerd dat dit niet aannemelijk is, nu verdachte direct na het incident op zoek is geweest naar [slachtoffer] zonder dat hij daarvoor een deugdelijke verklaring heeft kunnen geven en het voor de hand ligt dat verdachte wilde beletten dat [slachtoffer] er met iemand over zou spreken. Verdachte heeft verder erkend dat hij met [slachtoffer] heeft gesproken over een ‘geheimpje’, hetgeen overeenkomt met de verklaring van [slachtoffer]. Daarnaast is verdachte in het verleden ook wel eens aangesproken over (te) vrijpostig gedrag naar cliënten toe.

Standpunt verdediging

Namens de verdachte is aangevoerd dat verdachte dient te worden vrijgesproken vanwege een gebrek aan wettig en met name overtuigend bewijs. Vooropgesteld dient te worden dat niemand het incident heeft gezien. [slachtoffer] is feitelijk de enige die over de gebeurtenissen kan verklaren. De overige getuigen kunnen uitsluitend verklaren over en op basis van hetgeen [slachtoffer] hen heeft verteld en over de werksfeer in het algemeen in de lunchroom.

Verdachte heeft verklaard dat [slachtoffer] zich in het magazijn juist aan hem heeft opgedrongen en haar armen om hem heen sloeg. Verdachte zou [slachtoffer] toen een zoen hebben gegeven op haar voorhoofd. [slachtoffer] zou eerder in de keuken ook de armen om verdachte heen hebben geslagen en een kus hebben gegeven op zijn wang. Omdat verdachte in het magazijn – na het geven van de kus op haar voorhoofd – zou hebben gezegd dat [slachtoffer] ‘op moest zouten’, zou ze zich mogelijk afgewezen hebben gevoeld en naar een persoonlijk begeleider zijn gelopen met het verhaal dat verdachte haar had betast.

Voorts heeft de verdediging er op gewezen dat het studioverhoor rommelig verliep en dat [slachtoffer] soms woorden in de mond zijn gelegd, waardoor aan het verhoor een zwakke bewijskracht dient te worden toegekend.

Tenslotte is de verklaring van [slachtoffer] weliswaar in grote lijnen consistent, maar op details en voor wat betreft de volgorde van gebeurtenissen niet.

Overwegingen rechtbank

De rechtbank is van oordeel dat het alternatieve scenario, zoals door verdachte is geschetst, niet is uit te sluiten op grond van de bewijsmiddelen. Zowel [getuige 1] als [getuige 2] hebben als getuige verklaard dat verdachte reeds tijdens het gesprek op 5 september 2012 met [getuige 1] en [getuige 3] heeft verteld dat [slachtoffer] toenadering tot hem had gezocht. Deze verklaring heeft verdachte bij zijn verhoren op 22 en 23 januari 2013 bij de politie herhaald. Verdachte heeft hier aan toegevoegd dat hij in het magazijn op enig moment heeft gezegd dat [slachtoffer] ‘op moest zouten’, waardoor ze zich mogelijk afgewezen zou hebben gevoeld. Nu [getuige 2], [getuige 4], [getuige 4] en [getuige 1] allen verklaren dat [slachtoffer] vrij aanhankelijk is en snel iemand aanraakt, hetgeen ook volgt uit het door Philadelphia opgemaakte ondersteuningsplan van [slachtoffer], is de rechtbank mede in het licht van het voorgaande van oordeel dat het door de verdachte aangevoerde alternatieve scenario onvoldoende is onderzocht. Daardoor heeft de rechtbank niet de overtuiging bekomen dat het tenlastegelegde door de verdachte is begaan.

Het tenlastegelegde is niet wettig en overtuigend bewezen, zodat de verdachte daarvan dient te worden vrijgesproken.