Uitspraken

Van opzegverboden zoals bedoeld in artikel 7:671b lid 2 BW is ten aanzien van het onderhavige verzoek niet gebleken.

Het gaat in deze zaak om de vraag of de arbeidsovereenkomst tussen partijen moet worden ontbonden en, in geval daaraan wordt toegekomen, of aan [verweerder] de door hem gevorderde vergoeding dient te worden toegekend. Vooropgesteld wordt dat uit artikel 7:669 lid 1 BW volgt dat de arbeidsovereenkomst op verzoek van de werkgever alleen kan worden ontbonden indien daar een redelijke grond voor is en herplaatsing van de werknemer binnen een redelijke termijn niet mogelijk is of niet in de rede ligt.

Het verzoek van ECT is primair gebaseerd op de redelijke grond als opgenomen onder artikel 7:669 lid 3 onder e BW, namelijk het verwijtbaar handelen of nalaten van [verweerder], zodanig dat van ECT in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. De kantonrechter is van oordeel dat, gelet op hetgeen in de processtukken naar voren is gebracht, de daaraan ten grondslag gelegde producties en de toelichting die daarop ter zitting is gegeven, door ECT voldoende is onderbouwd dat sprake is van de door haar (primair) aangevoerde redelijke grond, als omschreven in eerdergenoemd artikel. Daartoe wordt het volgende overwogen.

Vastgesteld kan worden dat [verweerder], in ieder geval naar eigen zeggen, sinds april 2015 harddrugs in de vorm van cocaïne gebruikt. Niet kan echter worden uitgesloten dat, gegeven de vele signalen (in slaap vallen, verwaarlozing, agressief gedrag, uitputting etc.) die zijn supervisors kregen, het gebruik al langer plaatsvond. Dat sprake is van fors gebruik kan worden opgemaakt uit de test die bij [verweerder] is afgenomen nadat hij op vrijdag 4 september 2015 een ongeluk had veroorzaakt omdat hij tijdens het besturen van een voertuig in slaap was gevallen. [verweerder] heeft daarover gezegd dat hij zich herinnert dat hij in diezelfde week op dinsdagavond tijdens een verjaardag cocaïne heeft gebruikt. Het gebruik beperkt zich dus kennelijk niet tot de weekenden. Hierbij komt bovendien dat [verweerder] heeft aangegeven dat hij de cocaïne tot zich neemt door te basen. Bij basen wordt de cocaïne geïnhaleerd door middel van een zogenaamde basepijp. Dit geeft, aldus een door ECT ter zitting geciteerde website, een explosief effect dat snel voorbij is. Het is naar haar aard heftig en heeft ernstige gevolgen voor de gezondheid en het (algemeen) welzijn, waaronder slapeloosheid en agressie. Een en ander brengt de kantonrechter tot het oordeel dat, anders dan [verweerder] heeft betoogd, de aard en frequentie van zijn gebruik niet zonder meer lijken te passen bij recreatief gebruik van cocaïne.

Dit alles draagt bij aan de ernst van het aan [verweerder] te maken verwijt. Niet alleen heeft [verweerder], zoveel is wel gebleken, lange tijd ten opzichte van ECT geen openheid gegeven over zijn harddrugsgebruik terwijl hij daarmee reeds in 2014 door zijn supervisors is geconfronteerd. Hij heeft bovendien een eerder verzoek om een drugstest af te leggen geweigerd en daarmee pas na het ongeval van 4 september 2015 ingestemd, waarna vervolgens bleek dat sprake was geweest van fors (doordeweeks) gebruik. Daar komt nog bij dat ECT gedurende een lange periode geduld heeft betracht en met [verweerder] in gesprek is gebleven, ook nadat hij het door ECT aangeboden hulptraject heeft geweigerd, niet kwam opdagen op gesprekken die gepland stonden en de situatie niet verbeterde. Dat dit aan ECT zou zijn te wijten omdat zij [verweerder] aanhoudend als “junk” heeft neergezet, is weersproken en ook overigens op geen enkele wijze aannemelijk geworden.

Verder is komen vast te staan dat [verweerder] in de avond van 28 oktober 2015 is aangehouden op de Maasvlakte, toen hij daar in een (onverzekerde) auto rondreed met volgens de aan ECT verstrekte informatie twee Albanezen. Hij is vervolgens drie dagen in verzekering gesteld. Over de reden daarvan heeft hij op zitting eerst aangegeven dat dat te maken had met het onverzekerd zijn van de auto. Pas na enig doorvragen, moest [verweerder] erkennen dat hij door de politie is gehoord over zijn eventuele betrokkenheid bij drugssmokkel. [verweerder] wordt ook als verdachte aangemerkt in het strafrechtelijk onderzoek naar die drugsgerelateerde feiten.

Het voorgaande klemt te meer nu [verweerder] door de jaren heen is doorgegroeid naar de hoogste functie in de operatie en als voormalig lid van de ondernemingsraad nauw betrokken is geweest was bij het opstellen van het ADG-beleid. Hij wordt dan ook, nóg meer dan de gemiddelde werknemer, geacht zich bewust te zijn van het belang van veiligheid en gezondheid op de werkvloer. Ook de aard van de werkzaamheden (grote containerterminal in de Rotterdamse haven) en de bijzondere AEO-status van ECT, waarin zij blindelings moet kunnen vertrouwen op haar werknemers, leggen bijzonder gewicht in de schaal. Het gegeven dat [verweerder] zich uiteindelijk in oktober 2015 heeft aangemeld voor behandeling van zijn verslaving kan hem in het licht van alle voornoemde omstandigheden niet baten. Daarmee is hij simpelweg te laat.

De kantonrechter komt tot de slotsom dat sprake is van zodanig ernstig verwijtbaar handelen van [verweerder] dat van ECT in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Herplaatsing ligt op grond van artikel 7:669 lid 1, laatste zin, BW niet in de rede. Het verzoek tot ontbinding zal dan ook worden toegewezen. De arbeidsovereenkomst zal met toepassing van art. 7:671b lid 8, onder b, BW worden ontbonden met ingang van 1 januari 2016, omdat die ontbinding het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen van [verweerder]. Dit laatste brengt mee dat ECT op grond van het bepaalde in art. 7:673 lid 7, onder c, BW ook geen transitievergoeding verschuldigd is. ECT heeft blijkens haar verzoekschrift verzocht om een verklaring voor recht op dit onderdeel. Die zal de kantonrechter geven, een en ander als hierna onder de beslissing is weergegeven.

In de uitkomst van deze procedure wordt aanleiding gezien [verweerder] als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten te veroordelen, tot aan deze uitspraak aan de zijde van ECT bepaald op € 600,00 aan salaris voor de gemachtigde.