Uitspraken

Bij brieven van 10 en 16 februari 2015 zijn van de zijde van [eiseres] nog aanvullende producties (35 tot en met 37) in het geding gebracht.

Op 11 februari 2015 is ter griffie een conclusie antwoord, tevens houdende eis in reconventie met (20) producties van het Consulaat ontvangen.

Voorts zijn op 16 februari 2015 nog aanvullende producties (21 en 22) van het Consulaat ontvangen.

[eiseres] , geboren op [geboortedatum] , is sinds 21 februari 2011 bij het Consulaat werkzaam in de functie van administratief medewerkster, aanvankelijk op basis van een contract voor bepaalde tijd van een jaar, welk contract daarna tweemaal voor dezelfde duur is verlengd en vanaf 21 februari 2014 is omgezet naar een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. Uit hoofde van haar functie verricht [eiseres] administratieve en secretariële werkzaamheden, waarin zij zich onder andere toelegt op het voorbereidende werk voor het aanvragen van paspoorten en de administratieve afhandeling daarvan.

Het loon van [eiseres] bedraagt thans € 2.000,00 bruto per maand, exclusief vakantietoeslag en overige emolumenten, bij een arbeidsduur van 40 uur per week.

Wegens de plotselinge uitval op 15 januari 2014 van de Vice-Consul, die hoofd was van de accounting afdeling, heeft het Consulaat [eiseres] verzocht om vanaf die datum werkzaamheden te verrichten ten behoeve van de accounting afdeling.

Op 7 juli 2014 heeft [eiseres] zich ziekgemeld als gevolg van een door haar als hoog ervaren werkdruk. Op 18 juli 2014 is zij voor halve dagen gaan werken, conform het advies van haar huisarts. Op 28 juli 2014 heeft [eiseres] zich opnieuw ziekgemeld.

Op 7 augustus 2014 is door de bedrijfsarts een probleemanalyse opgesteld, waarin deze aangeeft dat [eiseres] vanwege haar klachten (zowel van fysieke aard als mentale overbelasting), die werkgerelateerd zijn, niet in staat om eigen en passende werkzaamheden uit te voeren. Als advies wordt gegeven om voorafgaand aan de vakantie van [eiseres] een plan van aanpak op te stellen en een ‘koffiemoment’ te plannen, waarna [eiseres] bij terugkomst van haar vakantie op 27 september 2014 kan reïntegreren volgens het opbouwschema dat de eerste twee weken 50% wordt gewerkt en daarna wekelijks met een uur uitbreiden.

Op 18 augustus 2014 heeft het Consulaat [eiseres] verzocht de door haar meegenomen spullen, betreffende een zwart papieren notebook, bankpasje en sleutels van de bureaulade te retourneren aan het Consulaat. [eiseres] heeft deze zaken op 29 augustus 2014 bij het Consulaat ingeleverd.

Op 1 september 2014 heeft het Consulaat het door haar ingevulde Plan van Aanpak aan [eiseres] gestuurd, waarin zij voorstelt dat [eiseres] in het kader van de reïntegratie zal reïntegreren op de afdeling legalisaties.

Met ingang van 29 september 2014 is [eiseres] conform het advies van de bedrijfsarts gestart met het verrichten van werkzaamheden volgens het opbouwschema op de afdeling legalisaties.

Op 27 oktober 2014 heeft [eiseres] de heer [naam persoon 1] , de Consul, middels een schriftelijke verklaring verzocht om een afspraak te maken bij de bedrijfsarts wegens toenemende last van rugpijn. De heer [naam persoon 1] heeft deze verklaring voor ontvangst getekend, maar aan het verzoek van [eiseres] verder geen gehoor gegeven.

Vanaf 3 november 2014 heeft [eiseres] gedurende anderhalve week haar volledig aantal overeengekomen uren gewerkt.

Op 6 november 2014 heeft [eiseres] het Consulaat schriftelijk verlof gevraagd voor een bezoek aan de huisarts. Na verkregen toestemming van het Consulaat heeft [eiseres] op 12 november 2014 om 9.00 uur haar huisarts geconsulteerd. In aansluiting op dit huisartsbezoek heeft [eiseres] mevrouw [naam persoon 2] , medewerker van de afdeling personeelszaken, op de hoogte gebracht dat zij op advies van haar huisarts halve dagen diende te werken.

Op 13 november 2014 heeft [eiseres] haar ziekmelding (nogmaals) telefonisch aan mevrouw [naam persoon 2] doorgegeven.

Op eigen initiatief heeft [eiseres] op 25 november 2014 het spreekuur van de bedrijfsarts bezocht, die heeft geoordeeld dat er sprake was van (gezondheids)klachten, die berustten op een ziekte of gebrek die negatief beïnvloed werden door de verstoorde arbeidsverhoudingen. De bedrijfsarts adviseerde om met elkaar in gesprek te gaan. De bedrijfsarts heeft het Consulaat hieromtrent overigens niet gehoord.

Bij brief van 27 november 2014 heeft de gemachtigde van [eiseres] de vernietigbaarheid van de opzegging ingeroepen.

Op 30 december 2014 heeft [eiseres] haar loon over de maand december 2014 alsmede een eindafrekening ontvangen.

Het Consulaat heeft op 6 februari 2015 een (voorwaardelijk) verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst ingediend. De behandeling daarvan zal plaatsvinden ter zitting van 24 maart 2015.

[eiseres] heeft, overeenkomstig de dagvaarding, onder overlegging van stukken gevorderd, bij wijze van voorlopige voorziening, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad:

- het Consulaat te veroordelen om [eiseres] binnen zeven dagen na betekening van dit vonnis op te laten roepen door de bedrijfsarts voor een vervolgspreekuur in het kader van de re-integratie en de mate van arbeids(on)geschiktheid te laten beoordelen op straffe van een dwangsom van € 250,-- (zegge: tweehonderdvijftig euro) per dag gedurende welke het Consulaat in gebreke blijft aan dit vonnis te voldoen;

- het Consulaat te veroordelen om [eiseres] , nadat zij door de bedrijfsarts (al of niet gedeeltelijk) geschikt is bevonden om haar werkzaamheden te hervatten, toe te laten tot haar werk en haar daar, voor de uren ten aanzien waarvan zij arbeidsgeschikt wordt geacht én voor zover zij daartoe medisch gezien in staat is, in de gelegenheid te stellen de werkzaamheden te verrichten, op straffe van verbeurte van een dwangsom van eveneens

€ 250,-- (zegge: tweehonderdvijftig euro) voor iedere dag of gedeelte van een dag dat het Consulaat in gebreke blijft aan het vonnis te voldoen;

- het Consulaat te veroordelen om aan [eiseres] te betalen:

- het Consulaat te veroordelen in de buitengerechtelijke kosten ad € 2.559,15 (incl.

kantoorkosten en btw) alsmede de kosten van deze procedure, de nakosten daarbij inbegrepen.

De overige stellingen van [gedaagde] , zowel in conventie als in reconventie, worden als hier herhaald en ingelast beschouwd en voor zover nodig worden die stellingen in het kader van de beoordeling van de vordering besproken.

Het Consulaat heeft verweer gevoerd tegen de vordering en daartoe – zakelijk weergegeven en voor zover thans van belang – primair aangevoerd dat geen sprake is van het opzegverbod tijdens ziekte en de opzegging van de arbeidsovereenkomst derhalve rechtsgeldig is geschied. In de periode van 3 tot en met 12 november 2014 heeft [eiseres] haar werkzaamheden immers fulltime hervat. Van aangepast werk in het kader van reïntegratie was geen sprake. Dat [eiseres] vanaf het begin van haar reïntegratie niet meer op de accounting afdeling werkzaam was, had niets met haar ziekte te maken maar met de afspraak dat [eiseres] slechts tijdelijk op de accounting afdeling zou werken, totdat een nieuw hoofd van die afdeling was gearriveerd en hij/zij in staat was de afdeling te leiden.

Door geruime tijd, te weten van 18 augustus 2014 tot 29 augustus 2014, te weigeren het zwarte notebook, sleutels en bankpasje aan het Consulaat te retourneren tijdens haar afwezigheid tijdens ziekte, heeft [gedaagde] zich niet als een goed werknemer gedragen en heeft zij artikel 17.2 van de arbeidsovereenkomst, dat ziet op vertrouwelijkheid, overtreden. Ingevolge het boetebeding van artikel 19.1 is [gedaagde] daarom de in dat artikel genoemde boete verschuldigd, hetgeen het Consulaat heeft berekend op een bedrag van € 21.000,00. Het Consulaat vordert primair betaling van dit bedrag, althans subsidiair een voorschot daarop.

Naar haar aard is de loonvordering spoedeisend, zodat [eiseres] daarin kan worden ontvangen.

Tussen partijen is in geschil het antwoord op de vraag of het Consulaat gehouden is om ook vanaf 1 januari 2015 aan [eiseres] loon te betalen.

Een dergelijke vordering is in het kader van een kort geding procedure alleen toewijsbaar als (ten minste) met een redelijke mate van zekerheid kan worden aangenomen dat de bodemrechter, als het gaat om de periode vanaf 1 januari 2015, het bestaan van een arbeidsverhouding tussen het Consulaat en [eiseres] zal aannemen. Er zal dan ook - voorlopig - moeten worden beoordeeld de vraag of de arbeidsovereenkomst is beëindigd als gevolg van de opzegging van het Consulaat per 1 januari 2015.

Aangezien [eiseres] tijdig de vernietigbaarheid van de opzegging heeft ingeroepen, is de opzegging nietig en is de arbeidsovereenkomst in stand gebleven, totdat daaraan op andere wijze (voor zover thans relevant door ontbinding door de kantonrechter) een einde komt. Onder deze omstandigheden maakt [eiseres] terecht aanspraak op doorbetaling van haar salaris. Nu artikel 13 van de arbeidsovereenkomst bepaalt dat gedurende de eerste 52 weken van ziekte 100% van het loon dient te worden uitbetaald, is de bij wege van voorlopige voorziening gevorderde doorbetaling van het volledige salaris vanaf 1 januari 2015, met inbegrip van de premie zorgverzekering toewijsbaar. Het door het Consulaat aangehaalde restitutierisico kan daaraan niet afdoen.

De vordering tot betaling van een bedrag van € 307,39 bruto aan vergoeding wegens 3,33 onterecht ingehouden vakantiedagen, is eerst opeisbaar zodra de eindafrekening opeisbaar is. Nu het dienstverband nog niet is beëindigd, wordt dit deel van de vordering afgewezen. Hetzelfde geldt voor de vakantietoeslag, die gedurende de arbeidsovereenkomst wordt uitbetaald in de maand mei.

Hoewel met het voortbestaan van de arbeidsovereenkomst in principe ook de overige uit de arbeidsovereenkomst voortvloeiende verplichtingen, onder meer op het gebied van reïntegratie, door partijen dienen te worden nageleefd, zal de vordering van [eiseres] tot wedertewerkstelling, althans om het Consulaat middels een dwangsom te gebieden mee te werken aan de reïntegratie, worden afgewezen in afwachting van de uitkomst van de door het Consulaat inmiddels aangevangen procedure strekkende tot ontbinding van de tussen partijen bestaande arbeidsovereenkomst, in welke zaak de mondelinge behandeling reeds is bepaald. Op grond van wat partijen in de stukken en ter gelegenheid van de mondelinge behandeling naar voren hebben gebracht, is het naar het voorlopig oordeel van de kantonrechter in hoge mate waarschijnlijk dat de arbeidsovereenkomst op korte termijn zal worden ontbonden. Een - in verband daarmee kortstondige - terugkeer van [eiseres] op de kleinschalige werkvloer bij het Consulaat, zuks tegen de uitdrukkelijke wil van het Consulaat in, zal slechts escalerend werken, hetgeen niet in het belang van [eiseres] moet worden geacht.

Nu het Consulaat zowel in haar conclusie van antwoord als ter mondelinge behandeling heeft gesteld bereid te zijn [eiseres] te laten oproepen voor het spreekuur van de bedrijfsarts, ziet de kantonrechter geen aanleiding aan deze – toegezegde – verplichting een dwangsom te verbinden.

De gevorderde wettelijke rente is ingevolge artikel 6:119 BW toewijsbaar vanaf het moment dat het verzuim is ingetreden. Het verzuim treedt in indien het loon niet, zoals in artikel 7 van de arbeidsovereenkomst is bepaald, zal worden betaald op de 8e werkdag van de maand. De wettelijke rente zal in overeenstemming daarmee worden toegewezen.

Nu vaststaat dat het salaris over januari 2015 niet tijdig door het Consulaat is voldaan, worden de gevorderde wettelijke verhoging ex artikel 7:625 BW en de daarover gevorderde wettelijke rente toegewezen, met dien verstande dat de wettelijke verhoging wordt gematigd tot 10%.

Ingevolge vaste jurisprudentie is ten aanzien van een geldvordering in kort geding terughoudendheid geboden en moeten dienaangaande naar behoren feiten en/of omstandigheden worden aangewezen die meebrengen dat een zodanige voorziening uit hoofde van onverwijlde spoed is geboden (HR 14 april 2000, NJ 2000/489). Het Consulaat heeft geen omstandigheden aangedragen waaruit het vereiste spoedeisende belang bij toewijzing van de vordering kan worden afgeleid. Reeds om die reden kan het door haar gevorderde (voorschot)bedrag niet worden toegewezen, nog daargelaten dat de mogelijkheid tot verrekening gedurende de arbeidsovereenkomst zeer beperkt is. De overige door [gedaagde] in dit verband gevoerde verweren, te weten dat het Consulaat akkoord is gegaan met de overdracht van de zaken op 29 augustus 2014 en dat er sprake is van een restitutierisico, kunnen verder buiten beschouwing blijven.

Als de zowel in conventie als in reconventie in het ongelijk gestelde partij wordt het Consulaat in de proceskosten veroordeeld.