Uitspraken

De rechtbank stelt vast dat in het bestreden besluit de waarde van de onroerende zaak, een perceel grond met daarop een bouwval, ten onrechte is verlaagd naar
€ 160.000,- en niet naar € 150.000,-, zoals in het verweerschrift vermeld en ter zitting door verweerder bevestigd.

Verweerder heeft voorts ter zitting toegezegd dat de waarde ambtshalve zal worden verlaagd naar € 150.000,-. Gelet hierop is de waarde van de onroerende zaak thans niet meer in geschil en zal de rechtbank de waarde ook niet zelf vaststellen.

2. Eiseres voert aan dat verweerder ten onrechte geen proceskostenvergoeding heeft toegekend voor het door haar in bezwaar ingebrachte taxatierapport van 2 april 2014 van S.L. van der Stap, tevens gemachtigde van eiseres. Volgens eiseres treedt haar gemachtigde niet alleen als rechtsbijstandverlener maar tegelijkertijd als deskundige op. Eiseres verwijst naar de uitspraak van het gerechtshof van 5 februari 2010, ECLI:NL:GHSHE:2010:BZ9964. Eiseres verzoekt om een aanvullende proceskostenvergoeding van 6 uur ad € 65,- exclusief BTW omdat het om een taxatie van een courante niet-woning gaat. Eiseres verwijst in dit verband naar het bestemmingsplan, waarin de onroerende zaak is aangeduid als “kantoren”. Het bouwvallige onroerend goed kan nooit meer worden opgeknapt als woning in verband met de locatie en de geluidsnormen, aldus eiseres.

Naar het oordeel van de rechtbank ligt het niet voor de hand dat deskundige bijstand op het gebied van het recht en op het gebied van het taxeren van onroerende zaken in één persoon verenigd zijn. Uit de uitspraken van de Hoven Den Haag en Arnhem-Leeuwarden van respectievelijk 31 oktober 2012 (ECLI:NL:GHSGR:2012:BZ2785) en 26 februari 2013 (ECLI:NL:GHARL:2013:BZ3583), volgt ook dat deze vermenging van werkzaamheden er toe leidt dat geen plaats is voor een vergoeding van beide werkzaamheden. Dit blijkt tevens uit het door verweerder overgelegde arrest van de Hoge Raad van 24 april 2009(nr. 07/13079) waarin de Hoge Raad een uitspraak van de rechtbank Haarlem van 4 oktober 2007 heeft bevestigd. Ten aanzien van de in die zaak verzochte vergoeding voor taxatiekosten overweegt de rechtbank Haarlem als volgt:

Het betoog van verweerder met betrekking tot de taxatiekosten treft doel. Daartoe overweegt de rechtbank dat mr. * optreedt als gemachtigde van eiseres en de taxatie heeft verricht in zijn hoedanigheid als gemachtigde. De proceskosten van mr. * worden derhalve ingevolge het besluit proceskosten bestuursrecht vergoed als zijnde kosten van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

Nu eiseres stelt dat in haar geval beide vormen van rechtsbijstand wel zijn verenigd, ligt het op haar weg aannemelijk te maken dat er reden is om af te wijken van voormeld uitgangspunt. Hierin slaagt eiseres niet.

In het beroepschrift stelt Van der Stap, de gemachtigde van eiseres, hieromtrent het volgende:

“Ik ben als taxateur ingeschreven in het Vastgoedcert, onder nummer V110567838, Vastgoedcert is sinds het vervallen van de wettelijke beëdigingsplicht (2004) in het leven geroepen om de kwaliteit van makelaars en taxateurs o.z. te kunnen blijven waarborgen.

Stichting VastgoedCert is een branchebreed platform dat zorg draagt voor de certificatie en registratie van makelaars en taxateurs in onroerende zaken op basis van hun vakbekwaamheid.

Bij deze stichting sta ik ingeschreven in de kamers, Bedrijfsmatig Vastgoed, Wonen en WOZ.

Om te voldoen aan de certificeringeisen volg ik jaarlijks cursussen om ingeschreven te blijven en ben ik voldoende op de hoogte om eventueel als gemachtigde op te treden. Ik ben en voel me vooral taxateur.

Voor de duidelijkheid schets ik u mijn werkwijze:

1) Eigenaren leggen mij hun aanslagen voor. Ik verzoek hen mij een volmacht te verlenen om de taxatieverslagen op te vragen bij de gemeentelijke belastingen.

2) Tegen de aanslagen dien ik een Proforma bezwaar in, met volmacht, voor het verkrijgen van de betreffende taxatieverslagen.

3) Na ontvangst van de taxatieverslagen toets ik de vastgestelde WOZ-waarde aan de mij bekende transactiegegevens en doe ik een visuele opname van de objecten.

4) Indien de vastgestelde waarde te veel afwijkt van de werkelijke waarde breng ik een taxatierapport uit.

5) Daarna wordt het bezwaarschrift opgesteld en ingediend bij de gemeentelijke belastingen met als bijlage het taxatierapport.”

Uit het voorgaande volgt dat het expertisegebied van de gemachtigde het taxeren van onroerende zaken is. Eiseres maakt naar het oordeel van de rechtbank niet aannemelijk dat haar gemachtigde daarnaast tegelijkertijd dient te worden aangemerkt als een professioneel rechtsbijstandverlener. De gemachtigde is niet juridisch geschoold en hoewel dit volgens jurisprudentie niet van doorslaggevend belang is (Hoge Raad, 16 november 2012, ECLI:NL:HR:2012:BY2770 en Hof Den Haag, 31 juli 2015, ECLI:NL:GHDHA:2015:2231), is de rechtbank van oordeel dat in dit geval de lat om in het kader van het Besluit (tevens) te kunnen worden beschouwd als een beroepsmatige rechtsbijstandverlener hoger ligt dan in die gevallen. Het gaat in deze specifieke situatie namelijk om het (gesteld) vermengd zijn van beide werkzaamheden, waarbij duidelijk moet blijken dat deze in één persoon zijn verenigd.

Dit betekent dat Van der Stap wel kan optreden als gemachtigde van eiseres, maar niet, naast deskundige, ook als professioneel rechtsbijstandverlener is te kwalificeren.

Beide werkzaamheden zijn niet in de gemachtigde verenigd en voor een vergoeding van beide is dan geen plaats. Van der Stap toch aanmerken als professioneel rechtsbijstandverlener en hem om die reden een proceskostenvergoeding toekennen, verhoudt zich niet tot het voormelde oordeel dat Van der Stap juist deskundig is op het gebied van taxeren.

Wat betreft de vergoeding van de taxatiekosten is de rechtbank van oordeel dat in dit geval sprake is van een woning, althans een voormalige woning die nu een bouwval is. Zo omschrijft eiseres de onroerende zaak in haar taxatierapport. Ook op pagina 3 onder punt H spreekt het taxatierapport van een woning. Dat het van toepassing zijnde bestemmingsplan “kantoren” is, is in dit kader niet van belang, het gaat erom wat voor object de taxateur feitelijk heeft getaxeerd. Conform de richtlijn van de belastingkamers van de gerechtshoven en rechtbanken inzake vergoeding van proceskosten bij WOZ-taxaties, stelt de rechtbank de vergoeding dan vast op € 242,- (4 uur a € 50,- per uur, vermeerderd met 21 % omzetbelasting).

De reeds in bezwaar toegekende kosten voor verleende rechtsbijstand (€ 486,-) zal de rechtbank verrekenen met de kosten van het taxatierapport en overigens zelf voorzien. De rechtbank ziet geen aanleiding te bepalen dat door eiseres het verschil van € 244,- (€ 486,- minus € 242,-) aan verweerder moet worden teruggestort en zal daarom bepalen dat de rechtsgevolgen van het vernietigde besluit in stand blijven. Voor een proceskostenveroordeling in beroep bestaat geen aanleiding.