Uitspraken

Het gaat in deze zaak om de vraag of de arbeidsovereenkomst tussen partijen moet worden ontbonden. In geval van ontbinding moet ook worden beoordeeld of aan de werknemer een vergoeding dient te worden toegekend.

Van opzegverboden zoals bedoeld in artikel 7:671b lid 2 BW is ten aanzien van het onderhavige verzoek niet gebleken.

De kantonrechter stelt voorop dat uit artikel 7:669 lid 1 BW volgt dat de arbeidsovereenkomst alleen kan worden ontbonden indien daar een redelijke grond voor is en herplaatsing van de werknemer binnen een redelijke termijn niet mogelijk is of niet in de rede ligt. In artikel 7:669 lid 3 BW is nader omschreven wat onder een redelijke grond moet worden verstaan. Hoogenboom voert aan dat de redelijke grond voor ontbinding is gelegen in het disfunctioneren van [verweerder].

Uit de stukken die door Hoogenboom in het geding zijn gebracht en de (mondelinge) toelichting van partijen blijkt genoegzaam dat [verweerder] herhaaldelijk is aangesproken op het tempo en de kwaliteit van zijn werk, in ieder geval in de periode vanaf eind 2012. Op reguliere basis is met [verweerder] gesproken en zijn met hem verbeterafspraken gemaakt waarbij Hoogenboom [verweerder] steeds heeft gefaciliteerd om dit verbeteren mogelijk te maken.

[verweerder] heeft weliswaar ten aanzien het beoordelingsgesprek eind januari 2013 aangegeven dat hij zich dat niet goed kan herinneren, het verslag d.d. 24 januari 2013 met als eindconclusie onvoldoende niet heeft ondertekend ‘zodat hij moet ontkennen dat dat verslagen een juiste weergave van hetgeen destijds besproken zou zijn vormen’, maar feitelijk gezien betwist [verweerder] niet dat hetgeen is opgenomen in het verslag ook daadwerkelijk is besproken. Hij verbindt die conclusie aan het ontbreken van zijn handtekening onder het verslag op formele gronden. [verweerder] heeft in ieder geval nagelaten om aan te voeren wat er volgens hem dan wél zou zijn besproken. In deze procedure zal dan ook worden uitgegaan van de inhoud van voornoemd verslag, waaruit volgt dat het functioneren van [verweerder] toentertijd als onvoldoende is aangemerkt.

[verweerder] heeft te kennen gegeven dat hij van de verslagen van de overige gesprekken (ook) nimmer een afschrift heeft ontvangen voorafgaand aan deze procedure. Hoogenboom heeft hiertegen ingebracht dat de verslagen te allen tijden digitaal te raadplegen zijn. Wat hiervan zij, dat er in al die gesprekken kritiek is geuit op de snelheid van werken en de kwaliteit van het werk van [verweerder] is door hem niet betwist. [verweerder] stelt zich op het standpunt dat die kritiek niet terecht is. Hij streeft er naar eigen zeggen voortdurend naar om zowel zijn werktempo als de kwaliteit van zijn werk te verbeteren. Uit zijn brieven aan Hoogenboom voorafgaand aan deze procedure evenals uit zijn verweer in deze procedure blijkt echter dat [verweerder] wel zégt dat hij bereid is om zich te verbeteren, maar tegelijkertijd aangeeft dat hij het niet op alle punten eens is met de kritiek en bij ieder punt een ‘maar’ aanvoert, onder verwijzing naar een externe oorzaak voor zijn functioneren (collega’s, apparatuur, werkschema) of een verwijt aan het adres van Hoogenboom ten aanzien van bijvoorbeeld het beschikbaar stellen van materialen of de inhoud/zwaarte van zijn functie. Wat het exacte aantal door [verweerder] gewassen auto’s en het foutpercentage ook is, hieruit volgt dat [verweerder] wel onderkent dat een en ander beter en sneller kan. [verweerder] heeft onvoldoende onderbouwd dat de door hem externe omstandigheden hem ervan hebben weerhouden om zich te verbeteren. Evenmin is gebleken dat de door Hoogenboom gehanteerde norm niet realistisch is. Onvoldoende is door [verweerder] onderbouwd waarom aan de door de op andere vestigingen van Hoogenboom werkzame autopoetsers behaalde resultaten waarnaar Hoogenboom verwijst in deze geen betekenis toe zou kunnen komen.

Volgens [verweerder] blijkt uit het feit dat het in de periode van januari 2013 tot december 2013 van de kant van Hoogenboom stil is gebleven dat zijn disfunctioneren over het jaar 2013 wel meeviel. Ook indien dat het geval zou zijn geweest, doet dat niet af aan zijn (eventuele) disfunctioneren in de periode ervoor en erna. Van december 2013 tot aan de datum van het onderhavige verzoek is alweer ruim anderhalf jaar verstreken., een periode waarin veelvuldig gesprekken hebben plaats gevonden, kanttekeningen zijn geplaats bij het functioneren van [verweerder] en naar verbetering is gestreefd. Bovendien heeft Hoogenboom verklaard dat er begin 2013 een nieuwe schademanager aan de slag is gegaan en dat die als prioriteit had de verhuizing van de schadeafdeling, zodat de periode van stilte niet kan worden gezien als bevestiging van de afwezigheid van klachten aan het adres van [verweerder].

Voor zover [verweerder] heeft bedoeld om te betogen dat de klachten aan zijn adres enkel zijn ingegeven door zijn nieuwe leidinggevende, de heer Oogjen, wordt het volgende opgemerkt. In het bijzonder door de toelichting van [verweerder] tijdens de mondelinge behandeling is gebleken dat hij niet zozeer de inhoud van de klachten van Hoogenboom betwist, maar vooral de status van de heer Oogjen en de volgens [verweerder] als gevolg daarvan ontbrekende bevoegdheid van de heer [O.] om hem met die klachten te confronteren en eisen aan zijn functioneren te stellen. De kritiek blijft hiermee dan ook dezelfde. Het is voorts niet aan [verweerder] om te bepalen wie hem beoordeelt.

Naar het oordeel van de kantonrechter leveren de door Hoogenboom naar voren gebrachte feiten en omstandigheden een redelijke grond voor ontbinding op, zoals bedoeld in artikel 7:669 lid 3, onderdeel d BW.

De kantonrechter ziet geen reden om te oordelen dat herplaatsing van [verweerder] binnen een redelijke termijn in de rede ligt. Over herplaatsing is door [verweerder] zelf met geen woord gerept. Er is niet van reële functies gebleken die passend zouden zijn bij de mogelijkheden van [verweerder].

De conclusie is dat de kantonrechter het verzoek van Hoogenboom zal toewijzen en dat de arbeidsovereenkomst met toepassing van artikel 7:671b lid 8, onderdeel a, BW zal worden ontbonden met ingang van 31 december 2015. Dat is de datum waarop de arbeidsovereenkomst bij regelmatige opzegging conform het bepaalde in artikel 7:672 lid 2 aanhef en onder d zou zijn geëindigd, nu de arbeidsovereenkomst vijftien jaar of langer heeft geduurd en er derhalve een opzegtermijn van vier maanden geldt, verminderd met de duur van deze procedure (datum beschikking 2 september 2015 plus 4 maanden, leidt tot 2 januari 2016, minus 3 weken en 2 dagen behandeltermijn leidt tot 10 december 2015).

Uit artikel 7:673 lid 1 BW volgt dat de werkgever aan de werknemer een transitievergoeding verschuldigd is indien - kort gezegd - de arbeidsovereenkomst ten minste 24 maanden heeft geduurd, de arbeidsovereenkomst op verzoek van de werkgever is ontbonden en geen sprake is van ernstig verwijtbaar handelen van de werknemer. Niet gesteld of gebleken is dat [verweerder] een ernstig verwijt treft voor het feit dat hij niet voldoet, zodat aan deze voorwaarden is voldaan en [verweerder] gelet op artikel 7:673 lid 2 BW aanspraak heeft op een transitievergoeding. Hoogenboom heeft tijdens de mondelinge behandeling aangegeven dat er in haar berekening ten aanzien van de hoogte van de transitievergoeding een fout is geslopen en erkent de juistheid van de hoogte van de door [verweerder] verzochte vergoeding van € 21.606,00. Dat bedrag wordt dan ook toegewezen en Hoogenboom wordt veroordeeld tot betaling daarvan.

Gelet op de aard van de procedure worden de proceskosten gecompenseerd.