Uitspraken

Samenvatting van het neuropsychologisch onderzoek:

Er is sprake van een variabel maar over het algemeen verlaagd tempo van informatieverwerking en van een auditieve concentratiestoornis. Er is een snelle mentale vermoeidheid en een variabele kwaliteit van aandacht. Secundair aan de genoemde stoornis is sprake van verminderd inprenten en opdiepen van informatie en een verminderd planmatig vermogen. Er zijn aanwijzingen voor een matig/ernstige depressieve stemming. De onderzoeksresulaten worden mogelijk mede bepaald door de medische problematiek.

Conclusie:

Persisterende klachten van pijn in de nek met uitstraling naar het hoofd, de schouder en de rug alsmede klachten over snel optredende vermoeidheid en klachten over taal-, geheugen- en concentratiestoornissen. Bij algemeen lichamelijk en neurologisch onderzoek worden behoudens geringe bewegingsbeperking van de CWK geen afwijkingen gevonden. Bij neuropsychologisch onderzoek zijn er afwijkingen m.b.t. het tempo van informatieverwerking, de auditieve concentratie, de mentale vermoeibaarheid, de kwaliteit van aandacht, de verminderde inprenting en opdiepen van informatie en een verminderd planmatig vermogen. Tevens zijn er aanwijzingen voor het bestaan van een matig ernstige stemmingsstoornis.

Beantwoording van de vragen:

(…)

Op 26 januari 2006 heeft [eiseres] een brief aan [persoon 1] gestuurd, waarin zij het volgende schrijft:

(…)

Hierbij een regelrechte noodkreet. Geen persoonlijke kritiek, maar een laatste poging om de ernst van de situatie nogmaals kenbaar te maken in de hoop dat er - ondanks alle problemen die er steeds met Interpolis spelen toch actie ondernomen wordt!

Al zeer geruime tijd geef ik aan op psychologisch vlak uitgeput te raken van de lopende zaken en alle spanning die daarbij komt kijken. Mijn behandelend psycholoog heeft daar zelfs nog een brief over gestuurd. Ik ben inmiddels van alle spanningen werkelijk aan het einde van mijn kunnen. Niet vreemd denk ik, na getouwtrek van bijna vijf jaar! Geen enkel uitzicht en alleen maar problemen die zich op blijven stapelen! Geen enkele duidelijkheid, geen rust, geen vaste grond.

Vandaag heb ik mijn laatste huur overgemaakt en geld geleend van een vriend om boodschappen te kunnen doen. Ik ben halverwege april uitgerekend en houd dit niet langer vol. Vanmorgen was er een zitting met het verzoek tot uitzetting van mijn woning wegens onregelmatige betalingen van de huur. Een direct gevolg van de letselschadezaak.

Op alle fronten wordt op deze wijze werkelijk elk bestaansrecht onder mij vandaan geslagen, en je begrijpt dat dit zelfs voor een gezond mens niet dragelijk zou zijn, laat staan dat het voor míj doenlijk is. Ik kom mijn dagen nauwelijks door, heb last van slaapproblemen en bovenmatige spanningen welke nu zelfs ook nog hun uitwerking op mijn zwangerschap hebben!!! Het kan echt niet meer zo.

Ik weet werkelijk niet meer wat ik moet doen. Ik vecht wederom tegen een zware depressie en omstandigheden die blijkbaar niet binnen mijn macht liggen om ze te veranderen maar waar ik voor mijn eerste levenstocht en een basis in mijn bestaan wél afhankelijk van ben. Mijn leven wordt nu al jaren beheerst door deze situatie en wordt steeds alleen maar slechter in plaats van dat ze verbeterd of opgelost wordt. Ik zie het gaatje echt niet meer.

Ik wil graag dat er (en het liefst morgen nog!) vastgesteld wordt door een arts of andere deskundige - aangezien mijn behandelend psycholoog blijkbaar niet serieus genomen wordt! (noch vergoed!) welke impact deze perikelen op mij hebben, en tot een oplossing met Interpolis komen.

Deze situatie vraagt van mij inmiddels het onmogelijke en houd ik écht niet meer vol. Ik ben nu zowel geestelijk als lichamelijk een wrak en voel me zo ongelooflijk verdrietig dat ik zó mijn eerste kind moet dragen en kan je niet vertellen hoe het is om steeds zo ongelofelijk somber en gespannen te zijn door alle problemen. (En dus niet door mijn aard of bij gebrek aan inzet en motivatie, maar door het destructieve beleid en het nimmer eindigende steekspel van Interpolis c.q. de letselschadezaak!).

Ik heb het idee gewurgd te worden door de verschillende systemen en procedures, waar ik steeds weer de dupe van word. Ik kan weinig anders meer dan nog eenmaal laten weten dat ik het niet meer aankan. Dat ik verzuip.

En dat zijn geen woorden, dat is de naarste werkelijkheid waar ik elke dag mee moet gaan slapen en weer mee wakker wordt.

Er is niets anders dan dat ik zou wensen, en dat is dat deze situatie opgelost wordt zodat ik na jaren van gevangenschap, uitzichtloosheid en depressies eindelijk aan mijn nieuwe leven mag beginnen en een start kan maken om te herstellen in plaats van alleen maar verder de ellende in te draaien …

Ik hoop zo dat je … hier mee kunt en zult helpen want ik weet niet meer wat ik moet doen? Als het niet lukt met Interpolis wil ik kijken of er andere oplossingen zijn, en om te zorgen dat we … op grond van wellicht een medische verklaring kunnen dwingen rust en stabiliteit te garanderen. Want dit is werkelijk onmenselijk beleid.

(…)

(…)

U heeft rustig de tijd om het gedane voorstel te overwegen. Zoals ik eerder aangaf, denk ik dat er nog een beperkte verdere onderhandelmarge bestaat. Het plafond ligt vermoedelijk bij een slotbetaling van rond € 100.000,--. Ik denk dat het zeer verstandig is om voorzichtig door te onderhandelen in een poging om het voorliggende resultaat nog tot aan de bovenzijde van de marge op te waarderen.

Zoals ik u eerder uiteenzette, zou ik het in geen geval op een civiele procedure laten aankomen, daar deze voor u meer risico’s dan kansen oplevert, zeker in het licht van de relatief ruime schadevergoeding die Interpolis u beschikbaar stelt. In het kader van een eventuele procedure zullen u diverse argumenten worden tegengeworpen, op zowel medisch, arbeidsdeskundig als bedrijfseconomisch terrein. De kans dat al deze verweren in een procedure succesvol kunnen worden gepareerd, acht ik zeer gering. Bovendien zult u er vermoedelijk niet aan ontkomen om uw volledige patiëntenkaart (huisartsendossier) over te leggen.

Kort en goed: neem het voorstel in beraad en overweeg de drie theoretische opties:

De derde optie lijkt mij zonder meer het meest raadzaam.

Ik wacht uw nadere berichten voor het moment maar even af.

(…)

(…)

In de begeleidende brief heeft [persoon 1] geschreven:

(…)

In de vaststellingsovereenkomst zijn de tussen partijen gemaakte afspraken verwoord. Het betreft enerzijds een slotbetaling ad € 100.500,00, inclusief de nog openstaande buitengerechtelijke kosten en anderzijds het door u verlenen van finale kwijting. Dit houdt - zoals u weet - in dat u na ontvangst van de betaling bij Interpolis niet meer op de zaak kunt terugkomen, ook niet in het geval er zich voor u ongunstige onvoorziene omstandigheden voordoen.

Gelet op alle discussiepunten in de onderhavige zaak (medisch, arbeidsdeskundig en bedrijfseconomisch vlak) denk ik dat u met het treffen van deze regeling geen onverstandige keuze heeft gemaakt.

(…)

[eiseres] heeft de vaststellingsovereenkomst op 1 juli 2006 ondertekend. Daarmee is de letselschadezaak tussen [eiseres] en Interpolis tot een einde gekomen.

[eiseres] legt wanprestatie dan wel een onrechtmatige daad van Korevaar Van Dijk aan haar vordering ten grondslag. [persoon 1] had er niet op aan moeten sturen om de letselschadezaak zonder voorbehoud en tegen finale kwijting af te sluiten door middel van de vaststellingsovereenkomst. In de eerste plaats omdat [persoon 1] uit de brief van 26 januari 2006 en uit het rapport van haar psycholoog had kunnen afleiden dat het niet goed met [eiseres] ging en dat zij zich in een aperte noodsituatie (ziekte, schulden, een dreigende ontruiming en een vergevorderde zwangerschap) bevond, waardoor [eiseres] de situatie niet kon overzien. In de tweede plaats was er ook geen aanleiding om een vaststellingsovereenkomst te sluiten, aangezien [eiseres] nog nader onderzocht diende te worden (waaronder psychiatrisch) en er daardoor geen sprake was van een medische eindsituatie.

De schade die [eiseres] door het ongeval heeft geleden en nog altijd lijdt, is veel hoger dan het door Interpolis uitgekeerde bedrag van € 320.000,- en voor deze extra schade is Korevaar Van Dijk, als toenmalig werkgever van [persoon 1] , op grond van artikel 6:74 jo. artikel 6:76 BW dan wel artikel 6:162 BW aansprakelijk.

Korevaar Van Dijk concludeert tot afwijzing van de vordering en voert het volgende aan. Omdat [eiseres] destijds goed in staat was haar standpunt zowel mondeling als schriftelijk te verwoorden, bestond bij [persoon 1] niet het beeld dat het slecht ging met haar. Het beeld golfde, maar er waren ook signalen dat het de goede kant op ging. Het was in het belang van de gezondheid van [eiseres] om de letselschadezaak af te sluiten. Er is sprake geweest van een goed geslaagde bemiddeling, te meer nu er voldoende redenen waren om te kiezen voor een vaststellingsovereenkomst. Zo bestond er met Interpolis discussie over de vraag in hoeverre de klachten van [eiseres] het gevolg waren van het ongeval in 2002, over de mate van resterende belastbaarheid en over de hoogte van de door [eiseres] geleden schade (met name gelet op de ontwikkeling van het inkomen na de zwangerschap, het aanvragen van het faillissement van haar bedrijf zonder toestemming van Interpolis en het verlies aan arbeidsvermogen) terwijl nieuwe onderzoeken nog veel tijd zouden vergen. [eiseres] is op de consequenties van het sluiten van een vaststellingsovereenkomst gewezen en is er zelf akkoord mee gegaan. [persoon 1] is dan ook niet onzorgvuldig geweest in zijn handelen.

Subsidiair voert Korevaar Van Dijk aan dat, indien [persoon 1] een fout gemaakt zou hebben, het de vraag is of [eiseres] schade heeft geleden als gevolg van het sluiten van de vaststellingsovereenkomst. Bovendien is [eiseres] nogmaals betrokken geweest bij een verkeersongeval in 2010 en niet uit te sluiten valt dat daardoor de causaliteit is doorbroken.

4. De beoordeling