Uitspraken

Rijndam heeft [verweerster] naar aanleiding van de in december 2012 gerezen verdenkingen jegens haar echtgenoot uitgenodigd voor een gesprek. Tijdens het gesprek in februari 2013 reageerde [verweerster] zeer defensief en hield zij vol, ondanks dat haar man op heterdaad was betrapt op omvangrijke verduistering, dat dit niet zo was. Gelet op de enorme schade van Rijndam is het ondenkbaar dat [verweerster] geen weet heeft gehad van de handelingen van haar man en haar defensieve reactie lijkt dat te bevestigen. Had [verweerster] er niets van geweten dan had zij anders gereageerd en gevoelens van schaamte en berouw getoond. [verweerster] heeft zich niet van de activiteiten van haar man gedistantieerd en dit heeft het vertrouwen van Rijndam in [verweerster] onherstelbaar verstoord. Omdat er nog slechts sprake was van een verdenking, heeft Rijndam de arbeidsovereenkomst met [verweerster] niet beëindigd, maar als tussenoplossing een maatregel genomen. Aanvankelijk werkte [verweerster] in het weekend zonder toezicht van een leidinggevende en met weinig collega’s. Gelet op de vertrouwensbreuk heeft Rijndam haar op doordeweekse dagen laten werken onder toezicht en in het bijzijn van een leidinggevende en/of collega’s. Naar aanleiding van de strafrechtelijke veroordeling van de echtgenoot van [verweerster] heeft Rijndam [verweerster] opnieuw uitgenodigd voor een gesprek. In dit gesprek heeft [verweerster] volgehouden dat haar man onschuldig was en het oordeel van de rechter onjuist. Ook de door haar man geuite bedreigingen jegens Rijndam lieten haar ogenschijnlijk koud. Daar komt bij dat [verweerster] op geen enkele wijze heeft laten blijken de ernst van de situatie in te zien en geen afstand heeft genomen van het gedrag van haar man. Deze houding bevestigt naar de mening van Rijndam de eerder ontstane vertrouwensbreuk. Rijndam vertrouwt [verweerster] niet en [verweerster] heeft ook niets gedaan om het vertrouwen te herstellen. Hierdoor kan de arbeidsovereenkomst niet langer voortduren.

Primair is Rijndam van mening dat er sprake is van verwijtbaar handelen dan wel nalaten van [verweerster] . Door de hiervoor omschreven houding van [verweerster] , heeft zij nagelaten zich als goed werknemer te gedragen. Zij heeft geen besef gegeven van de gevolgen van het handelen van haar man voor Rijndam en haar collega’s. Het feit dat [verweerster] zich op geen enkele manier distantieert van het handelen van haar man, is een nalaten dat haar ernstig wordt verweten, zodanig dat van Rijndam in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst voort te laten duren.

Subsidiair is Rijndam van mening dat er sprake is van een zodanig verstoorde arbeidsverhouding dat van Rijndam in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst voort te laten duren. Mede als gevolg van het nalaten zich als goed werknemer te gedragen is een vertrouwensbreuk ontstaan. Deze vertrouwensbreuk is allereerst ontstaan doordat de echtgenoot van [verweerster] zich schuldig heeft gemaakt aan verduistering in dienstbetrekking ten koste van Rijndam. Het is ondenkbaar dat [verweerster] daar geen weet van heeft gehad en daarvan niet geprofiteerd heeft, nu zij een gezamenlijke huishouding voeren. [verweerster] heeft in alle toonaarden ontkend dat haar man zich aan verduistering schuldig heeft gemaakt en zich niet van zijn handelen gedistantieerd, ook niet nadat hij strafrechtelijk is veroordeeld. [verweerster] trekt hiermee het handelen van Rijndam in twijfel, deze houding brengt mee dat Rijndam geen vertrouwen meer heeft in [verweerster] .

Voor zover er geen sprake is van (ernstig) nalaten van [verweerster] dan wel een verstoorde arbeidsverhouding is Rijndam van mening dat gelet op de omschreven situatie van haar in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren.

Het verwijtbaar nalaten van [verweerster] is volgens Rijndam bovendien ernstig verwijtbaar. [verweerster] heeft als werknemer een eigen verantwoordelijkheid jegens Rijndam, door zich niet te distantiëren is zij ernstig te kort geschoten in haar verplichting zich als goed werknemer te gedragen. Nu er sprake is van ernstig verwijtbaar nalaten van [verweerster] hoeft bij het bepalen van de einddatum van de arbeidsovereenkomst geen rekening te worden gehouden met de voor de werkgever geldende opzegtermijn en heeft [verweerster] evenmin recht op de transitievergoeding.

[verweerster] heeft haar werkzaamheden altijd met veel ijver en enthousiasme vervuld. Zij heeft altijd netjes gewerkt en er zijn nimmer klachten geweest over haar functioneren. De zogenaamde ‘maatregelen’ die Rijndam in februari 2013 stelt te hebben genomen staan in schril contrast met de realiteit. [verweerster] heeft al die jaren nimmer alleen op een afdeling gestaan. Elk even weekend werkte zij in de ‘huiskamer’ en was er ook altijd verplegend personeel aanwezig. De situatie zoals verwoord in de brief van 18 februari 2013 is aangedikt. Het enige dat is aangepast in de praktijk is dat [verweerster] voornamelijk op werkdagen is gaan werken in plaats van in de weekenden. Er zijn geen extra maatregelen genomen omdat Rijndam [verweerster] niet meer zou vertrouwen. Op de werkvloer is niets veranderd en [verweerster] werd zelfs geregeld extra uren ingezet. Zo heeft zij de afgelopen jaren extra gewerkt op Nieuwjaarsdag, Pasen en andere feestdagen. Het is Rijndam geweest die [verweerster] onder druk heeft gezet om haar man af te vallen en tot het doen van uitspraken. [verweerster] is een rustige vrouw en heeft juist niets gezegd. [verweerster] wilde haar gezin en echtgenoot niet in de steek laten en heeft zich daarom niet uitgelaten.

De door Rijndam gestelde vertrouwensbreuk wordt gekoppeld aan de gedragingen van de echtgenoot van [verweerster] en het onherroepelijk worden van de strafrechtelijke veroordeling van de echtgenoot van [verweerster] . Uit het verzoek blijkt echter niet welk gedrag van [verweerster] zelf de verstoring van de arbeidsverhouding zou rechtvaardigen. Het verbaast [verweerster] dat nu wordt gesteld dat reeds in 2013 sprake was van een vertrouwensbreuk. Voor zover er sprake zou zijn van een vertrouwensbreuk dan was die er in 2013 en had Rijndam op dat moment maatregelen moeten treffen. Het is vreemd dat [verweerster] al die jaren heeft kunnen blijven werken. De destijds genomen ‘maatregelen’ wijzen niet op een vertrouwensbreuk en [verweerster] heeft ook niet het gevoel gehad dat er sprake was van wantrouwen. De verwijten dat [verweerster] te defensief is geweest en zij zich onvoldoende heeft gedistantieerd van het gedrag van haar man, zijn voor [verweerster] verdrietig. [verweerster] heeft haar werkzaamheden naar beste kunnen vervuld en heeft door goed werk af te leveren willen laten zien dat zij de organisatie trouw is.

Het onherroepelijk worden van de strafrechtelijke veroordeling van haar echtgenoot is voor Rijndam de aanleiding geweest om [verweerster] uit te nodigen voor het gesprek op 13 januari 2016 en de beëindiging van het dienstverband aan te kondigen. In dit gesprek is aan [verweerster] geen nieuwe kans gegeven haar verhaal te vertellen, Rijndam wilde de arbeidsovereenkomst beëindigen, de vaststellingsovereenkomst was al klaar en [verweerster] is na het gesprek ook per direct vrijgesteld van haar werkzaamheden.

Er is geen rechtsgeldige grondslag om de arbeidsovereenkomst te beëindigen. [verweerster] betwist dat er sprake is van een vertrouwensbreuk en zij betwist voorts dat er binnen de organisatie van Rijndam geen herplaatsingsmogelijkheden zouden zijn.

Voor zover het verzoek tot ontbinding wordt toegewezen, verzoekt [verweerster] om toekenningen van de transitievergoeding ad € 1.449,00. Voorts maakt [verweerster] aanspraak op een billijke vergoeding ad € 5.668,00 omdat Rijndam ernstig verwijtbaar heeft gehandeld.

[verweerster] kan geen enkele verwijt worden gemaakt aan de ontstane situatie. Het is Rijndam geweest die ruim drie jaar na het ontslag op staande voet van de echtgenoot van [verweerster] heeft besloten ontbinding van de arbeidsovereenkomst te vragen.