Uitspraken

De kantonrechter heeft kennisgenomen van de volgende stukken:

 het verzoekschrift ex artikel 7:671b BW met producties, ter griffie ontvangen op

12 mei 2016;

 het verweerschrift ex artikel 7:671b BW tevens inhoudende een tegenverzoek tot tewerkstelling en uitbetaling ingehouden salaris en een voorwaardelijk tegenverzoek tot het toekennen van een transitievergoeding, een billijke vergoeding, alsmede tot het in acht nemen van de opzegtermijn, ter griffie ontvangen op 30 juni 2016.

Op de arbeidsovereenkomst van [verweerder] is de cao voor het omroeppersoneel (hierna: de cao) van toepassing. Artikel 5 van de cao luidt als volgt:

“ Artikel 5: Plichtsverzuim

• (…)

• schorsing met gehele of gedeeltelijke inhouding van salaris gedurende ten hoogste twee weken;

(…)

Dit onverminderd de bevoegdheid van de werkgever de arbeidsovereenkomst deswege, al dan niet wegens dringende reden, te beëindigen. In dat geval kan de werknemer tot het moment dat de arbeidsovereenkomst eindigt, worden geschorst me behoud van salaris.”

Op 25 maart 2015 heeft [verweerder] aan de heer [W.] een e-mail gestuurd, waarvan de inhoud – voor zover relevant – als volgt luidt:

“ [voornaam W.] ,

Hierbij een signaal dat je me misschien niet in dank zult afnemen, maar dat ik in het belang van heel RTV Rijnmond toch kwijt wil.

Een signaal over – inderdaad – het salaris dat je ontvangt en over de pogingen om aandacht daarvoor in de kiem te smoren.

(…)

Wat zijn zoal de gevolgen van de publiciteit over je salaris en de pogingen om ons monddood te maken?

+ Verlies aan moreel gezag van de directeur.

(…)

+ Verlies aan geloofwaardigheid van de redactie.

(…)

+ Ondermijning van de positie van RTV Rijnmond bij zowel beleidsmakers als kijkers/luisteraars.

(…)

+ Scheve ogen binnen het bedrijf.

(…)

+ Bijdragen aan angstcultuur en aantasting zelfrespect van het persoon.

(…)

Ik weet wel: je bent alleen verantwoording verschuldigd aan de Raad van Commissarissen.

Maar de OR zal het onderwerp nogmaals agenderen.

(…)

Je hoeft niet te reageren op deze mail.

Het is geen uitnodiging tot een persoonlijk gesprek.

Het is ook niet bedoeld als persoonlijke aanval.

Ik wil vooral laten weten dat ik over de hele kwestie geen goed gevoel heb.

Hopelijk is met betere communicatie nog iets te redden.”

Op 31 maart 2015 heeft [verweerder] aan de heer [W.] een e-mail gestuurd, waarvan de inhoud – voor zover relevant – als volgt luidt:

“ [voornaam W.] ,

het zou je sieren als je bij de vergadering van vanavond ingaat op de ophef die is ontstaan over je salaris en de ontvangen bonussen. Ook dat maakt wezenlijk deel uit van de toekomst van Rijnmond.

Als je denkt van niet: kijk naar ABN Amro en KPN.”

De heer [W.] heeft op 31 maart 2015 het volgende per mail aan [verweerder] geantwoord:

“(…)

ik kan hier kort over zijn:

mijn salaris in 2013, noch huidige arbeidsvoorwaarden zijn onderdeel van de toekomst van RTV Rijnmond, in welk (groter) verband dan ook.

Bovendien is dit een zaak voor onze Raad van Commissarissen, die onder meer toeziet op een correcte toepassing van de WNT, anders dan bij de door jou genoemde voorbeelden.”

“En je voelt geen enkele morele verantwoordelijkheid om uitleg te geven aan het personeel?”

Op 24 april 2015 heeft een gesprek plaatsgevonden tussen twee commissarissen van de RvC en [verweerder] , welk gesprek plaatsvindt op uitnodiging van de voorzitter van de RvC. Van dat gesprek is een verslag opgesteld. In dat verslag is onder meer het volgende opgenomen:

“De commissarissen benadrukken nogmaals dat het niet aan de individuele werknemer is een oordeel uit te spreken over de inhoud van de arbeidsovereenkomst, die de RvC met de directeur heeft afgesproken. Juridisch is de salariëring van de directeur in orde. Morele/politieke normen zijn met de Wet Normering Topinkomens beantwoord.

De commissarissen moeten constateren, dat de toonzetting van de emails geen bijdrage is geweest aan een optimale arbeidsverhouding. Integendeel. De toon, waarop de kritiek geuit is, draagt bij aan de vraag of de arbeidsverhouding wel/niet is verstoord is.

(…)

De commissarissen accepteren dat deze actie eenmalig is geweest, maar delen mee, dat herhaling niet getolereerd zal worden en gevolgen zal hebben voor de arbeidsrelatie.”

Op 31 maart 2016 heeft de afscheidsreceptie van de heer [W.] als directeur van RTV Rijnmond plaatsgevonden. Voorafgaand daaraan heeft [verweerder] op diezelfde dag aan allen die werkzaam zijn bij RTV Rijnmond onder meer het volgende bericht:

“Vrienden, collega’s,

tot bijna niemands verbazing zal ik afwezig zijn bij de afscheidsreceptie van [W.] (…) aan boord van het SS Rotterdam.

(…)

Die afscheidsreceptie van vanmiddag staat wat mij betreft precies voor wat er mis was aan het ‘bewind’ van [voornaam W.] , en voor wat we mèt hem achter ons zouden mogen laten.

[voornaam W.] communiceerde matig, hij zonderde zich af van in elk geval een groot deel van het bedrijf, en hij leek zichzelf reuze belangrijk te vinden.

Een afscheidsreceptie…van 4 tot 7 (…)

In de wandelgangen heb ik al gehoord dat dat wordt gezien als opgestoken middelvinger naar de redactie. De meeste collega’s zijn tot vijf uur aan het werk, en tv-verslaggevers kijken samen naar de uitzending. (…)

Een afscheidsreceptie…aan boord van het SS Rotterdam.

Ik weet niet wat dat kost (…) maar het wekt de indruk van een prijzig onderonsje. En dat in een tijd waarin het bedrijf voor grote bezuinigingen staat. Alleen de indruk wekken van prijzigheid lijkt me al verkeerd. Zeker gezien de eerdere verhalen in de krant over het (…) riante salaris van [voornaam W.] en de bonussen die hem zijn toegeschoven.

(…)

Want niet in de laatste plaats dankzij hem zetelen wij in een soort imponeerburcht van glas, staal en beton, die wat mij betreft kwa uitstraling haaks staat op de gewone-mensen-radio en gewone-mensen-televisie waar Rijnmond het van moet hebben.

(…)

In zijn ogen zal [voornaam W.] vast heel belangrijk zijn geweest. Hij zal ook wel nuttige dingen voor het bedrijf hebben gedaan. Maar: wie niet?

(…)

Iets zegt mij dat die afscheidsreceptie van [voornaam W.] ook nauwelijks bedoeld is voor Rijnmond-personeel. Zo populair was hij niet. Het is meer iets voor andere bestuurders. Voor de kringen waarin, denk ik, ook de leden van de Raad van Commissarissen zich bewegen. (…)”

In reactie op het in 2.12 genoemde mail van [verweerder] heeft mevrouw [S.] diezelfde middag (P&O) per e-mail het volgende aan [verweerder] bericht:

“(…)

Hierbij kan ik je mededelen dat zowel de directeur als de hoofdredacteur niet gediend zijn van het onderstaande bericht.

Wij gaan ons nader beraden over de consequenties van jouw mail.

We behouden het recht voor om je te schorsen en ook eventueel over te gaan tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst.”

[verweerder] heeft op 31 maart 2016 op de in 2.13 genoemde e-mail onder meer als volgt gereageerd:

“(…)

hoewel mijn bericht ‘aan allen’ niet afbrekend bedoeld was, maar juist als aansporing om na het vertrek van [voornaam W.] het een en ander te verbeteren binnen het bedrijf – (…) – snap ik wel dat zo’n epistel van één werknemer aan het hele bedrijf jullie – zeker vlak voor de afscheidsreceptie van [voornaam W.] – enigszins rauw op het dak valt. De gangbare weg om zulke zaken aan te kaarten is de OR.

(…)

Of jullie het traject willen inzetten van schorsing of ontslag is uiteraard aan jullie. Maar is het niet handiger om eerst een gesprek te hebben?”

Op verzoek van [verweerder] heeft RTV Rijnmond de redenen voor zijn schorsing per e-mail van 6 april 2016 aan hem bevestigd. Tevens is in deze e-mail de inhoud van het gesprek van 4 april 2016 bevestigd. Deze e-mail luidt – voor zover relevant – als volgt:

“(…)

De reden voor de schorsing is het versturen aan allen binnen RTV Rijnmond van jouw e-mail van 31 maart 2016 (…) met als onderwerp: “Bij het afscheid van [voornaam W.] [W.] ”.

(…)

Vorig jaar ben je door de Raad van Commissarissen er al nadrukkelijk op gewezen dat een dergelijke handelwijze binnen onze organisatie niet wordt geaccepteerd. Nogmaals het staat je vrij je mening te uiten, maar niet op deze manier.

(…)

Zoals wij afgelopen maandag (…) met je hebben besproken zien wij geen mogelijkheden meer voor een zinvolle voortzetting van het dienstverband.

(…)

Jouw handelwijze zien wij als plichtsverzuim in de zin van artikel 5 van de cao en je bent in afwachting van de beëindiging van het dienstverband geschorst en over de periode 1-15 april 2016 ontvang je, conform het bepaalde in de cao geen salaris.”

Het verweer van [verweerder] strekt primair tot afwijzing van het verzoek, tot opheffing van de schorsing met de bepaling dat [verweerder] wordt toegelaten tot de werkzaamheden onder toekenning van een dwangsom van €1.000,- per dag dat RTV Rijnmond na betekening van de beschikking met de tewerkstelling in gebreke blijft en tot veroordeling van RTV Rijnmond tot betaling aan [verweerder] van het ingehouden salaris over de periode 1 t/m 14 april 2016, te vermeerderen met de wettelijke rente en de wettelijke verhoging.

Subsidiair, indien het verzoek van RTV Rijnmond wordt toegewezen, verzoekt [verweerder] om toekenning van een transitievergoeding ter hoogte van € 39.042,- alsmede een billijke vergoeding ter hoogte van € 76.000,-, met inachtneming van de opzegtermijn die bij rechtsgeldige opzegging in acht had behoren te worden genomen.

Primair en subsidiair met veroordeling van RTV Rijnmond in de kosten van deze procedure.

Daartoe heeft [verweerder] – zakelijk weergegeven en voor zover thans van belang – het volgende aangevoerd.

De zelfstandig tegenverzoeken (schorsing, tewerkstelling, betaling ingehouden salaris)

De voorwaardelijke verzoeken (transitievergoeding, billijke vergoeding, opzegtermijn)