Uitspraken

Voor zover de vrouw een spoedeisend belang heeft bij haar vordering inzake de echtscheiding naar islamitisch recht – daartegen pleit dat de vrouw zelf stelt dat zij geen concrete plannen heeft om af te reizen naar een islamitisch land of een nieuw huwelijk aan te gaan maar daarvoor pleit dat zij zonder echtscheiding naar islamitisch recht ernstig in haar persoonlijke vrijheid wordt beperkt – kan haar dat niet baten. De desbetreffende vordering zal worden afgewezen.

De voorzieningenrechter heeft aan de vrouw, en aan haar advocaat, ter zitting voorgehouden dat zij aanneemt dat naar op het huwelijk van partijen toepasselijke islamitisch recht, verschillende vormen van beëindiging mogelijk zijn: verstoting van de vrouw door de man (talak) en daarnaast de khul. De verschillen tussen beide vormen houden verband met de vraag wie het initiatief voor de beëindiging neemt – bij de talak is dat de man en bij de khul de vrouw – en daarnaast is er een verschil in financiële gevolgen in die zin dat bij de khul de vrouw afstand doet (of pleegt te doen) van de financiële aanspraken die zij bij huwelijksontbinding heeft of de man financieel compenseert.

Het heeft derhalve (huwelijks-)vermogensrechtelijke consequenties al naar gelang de echtscheiding plaatsvindt door talak dan wel door khul. Desgevraagd stelden de vrouw en haar raadsman dat zij bekend zijn met deze verschillende vormen van beëindiging van een islamitisch huwelijk. Hoewel zij daarbij stelden dat een en ander ten aanzien van het huwelijk van partijen anders zou liggen, konden zij niet aangeven welke huwelijksvermogensrechtelijke consequenties, en consequenties voor eventuele verplichtingen ten aanzien van de bruidsschat, de beëindiging van het huwelijk van partijen door een talak dan wel door een khul zal hebben. In aanmerking nemende dat in de bodemprocedure nog onderzoek plaatsvindt naar het recht dat van toepassing is op het huwelijksregime van partijen betekent dit dat niet uitgesloten is dat het voor de vermogensrechtelijke positie van partijen kan uitmaken welke vorm van ontbinding van het huwelijk zal plaatsvinden. Dat brengt met zich dat de (vermogensrechtelijke) gevolgen van de toewijzing van de gevorderde (overdracht van de) talak en de afgifte van de bruidsschat niet te overzien zijn. Hierin vindt de voorzieningenrechter aanleiding om de daarmee samenhangende vorderingen af te wijzen.

Over de vordering tot afgifte van goederen wordt als volgt geoordeeld. Zoals hiervoor aangegeven is de afwikkeling van de huwelijksvermogensrechtelijke gevolgen van de (burgerlijke) echtscheiding van partijen nog aanhangig bij de familiekamer. Nog niet vastgesteld is welk recht daarop van toepassing is. Daar komt bij dat de vrouw niets heeft gesteld aan de hand waarvan kan worden beoordeeld welk huwelijksvermogensrecht toepasselijk is tussen partijen, onder de werking van het hier toepasselijke Haagse Huwelijksvermogensverdrag 1978. Onder de werking van dit verdrag is mogelijk dat de eventuele gemeenschappelijke nationaliteit van partijen ten tijde van de huwelijksvoltrekking bepalend is voor het toepasselijke huwelijksvermogensrecht. Ook is mogelijk dat het recht van het land van de eerste gemeenschappelijke domicilie na huwelijksvoltrekking hiervoor bepalend is. De vrouw stelt nog wel dat sprake is van een huwelijksgemeenschap, maar de voorzieningenrechter kan niet op voorhand uitsluiten dat partijen buiten iedere gemeenschap van goederen zijn getrouwd. Nu niet kan worden vastgesteld welk huwelijksvermogensrecht toepasselijk is, voert het - grotendeels - te ver om de gevorderde voorziening te treffen.

De voorzieningenrechter heeft dit aan de partijen voorgehouden ter zitting. De vrouw heeft daarop geantwoord dat zij zelf ook wel begrijpt dat binnen de beperkte kaders van een kort gedingprocedure weinig ruimte is om tot een volledige afwikkeling van de huwelijks-vermogensrechtelijke gevolgen van een echtscheiding te komen.