Uitspraken

Vast staat dat [de minderjarige] als zeven maanden oude baby in het kader van een ondertoezichtstelling en een machtiging uithuisplaatsing in haar huidige pleeggezin is geplaatst, en dat zij inmiddels 8 jaar oud is.

Dat doet bij de rechtbank de vraag rijzen waarom er - zeker in het licht van de stelselwijziging jeugd - thans wederom een verzoek tot verlenging van de ondertoezichtstelling en machtiging uithuisplaatsing aan de rechtbank wordt voorgelegd en het toekomstperspectief van [de minderjarige] , tot grote frustratie van alle betrokken partijen, nog immer onduidelijk is.

Achtergrond van de gewijzigde artikelen (o.a. 1:255 en 1:266 BW) is immers, dat indien blijkt dat ouders, binnen een voor de ontwikkeling van de minderjarige aanvaardbare termijn, de verantwoordelijkheid voor de verzorging en opvoeding van hun kind niet op zich kunnen nemen, de maatregel tot gezagsbeëindiging dient te worden overwogen, waarbij het gezag zo mogelijk wordt overgedragen aan de feitelijke opvoeders zoals de pleegouders.

Dit is een belangrijke concretisering van het belang dat een kind heeft bij stabiliteit en continuïteit in de verzorging en opvoeding. Bij de eerste verlenging van een ondertoezichtstelling, en zeker na een periode van twee jaar, moet overwogen worden of het kind nog langer in onzekerheid mag blijven over zijn toekomstige opvoedingssituatie (Kamerstukken II, 2008/2009, 32 015, nr. 3, blz. 10).

Als thuisplaatsing niet meer tot de mogelijkheden behoort, blijft bij een jaarlijkse verlenging van de maatregel van ondertoezichtstelling en machtiging uithuisplaatsing onzekerheid over het opvoedingsperspectief voortduren. Verlenging over een reeks van jaren is daarbij in beginsel geen juiste maatregel (Kamerstukken II, 2008/2009, 32 015, nr. 3, blz 34).

De rechtbank constateert dat ten aanzien van het perspectief van [de minderjarige]

door de Stichting Gereformeerde Jeugdzorg (hierna SJG) die in het verleden de ondertoezichtstelling op mandaat van Bureau Jeugdzorg Zuid-Holland Zuid uitvoerde, reeds in 2011 een opvoedbesluit is genomen om [de minderjarige] te laten opgroeien binnen het pleeggezin.

De Raad heeft op verzoek van de SJG op 24 maart 2014 een onderzoek naar een verderstrekkende maatregel gedaan, en heeft op 16 mei 2014 geconcludeerd dat de kinderrechter niet om een verderstrekkende maatregel voor de vader/en of moeder zal worden verzocht. Bij de beantwoording van de vraag of er perspectief was op thuisplaatsing bij de moeder dan wel de vader stelde de Raad evenwel in zijn onderzoek dat gezien het feit dat [de minderjarige] binnen het pleeggezin duidelijk haar basis en veiligheid ervaart, het niet meer in haar belang leek om haar terug te plaatsen bij de moeder of de vader.

In de beschikking van 14 januari 2015 heeft het hof bepaald dat het toekomstperspectief voor [de minderjarige] op korte termijn duidelijk moet worden, waarvoor noodzakelijk was dat gedegen psychologisch onderzoek zou worden verricht naar de hechtingsrelaties van [de minderjarige] en de mogelijkheden tot thuisplaatsing.

Tot op heden is het toekomstperspectief echter onduidelijk gebleven.

De rechtbank betreurt het dat het ontbreken van eenduidig en doortastend beleid kennelijk heeft geleid tot de huidige situatie waarin de verhoudingen tussen alle betrokkenen inmiddels op scherp zijn komen te staan terwijl dat eerder niet of veel minder het geval was. Zowel de verhouding tussen de moeder (inclusief de stiefvader) en de pleegouders, als die tussen de moeder en de vader, als die tussen de moeder en de GI lijken te zijn verslechterd.

De onzekerheid en onduidelijkheid over haar perspectief en de verslechterde verhoudingen hebben een negatieve weerslag op [de minderjarige] . Zij verkeert inmiddels in een loyaliteitsconflict. Beschreven wordt dat het in de afgelopen periode ook minder goed is gegaan met [de minderjarige] . Het gaat minder goed op school, zij is minder stabiel en raakt sneller van slag. De pleegouders spreken over de spreekwoordelijke spagaat waarin [de minderjarige] verkeert. Na een bezoek heeft zij langere tijd nodig om weer in het pleeggezin te landen. [de minderjarige] stelt veel vragen die duiden op een sterke behoefte aan duidelijkheid. Al het voorgaande is naar het oordeel van de rechtbank exemplarisch voor de situatie die de wetgever bij de stelselherziening voortaan heeft willen voorkomen hetgeen ertoe heeft geleid dat de hiervoor beschreven wetswijziging is ingevoerd.

De rechtbank begrijpt dus niet waarom er door de GI geen knoop wordt doorgehakt, terwijl de GI ter zitting wel stelt dat het toekomstperspectief van [de minderjarige] bij de pleegouders ligt. Nieuw onderzoek, dat de GI wil starten, komt, wat daarvan verder ook zij, niet van de grond. Duidelijk is immers geworden dat de moeder (en de stiefvader) verdere deelname aan een gezinsopname in Yulius hebben geweigerd en dat de moeder tot nu toe om haar moverende redenen geweigerd heeft haar medewerking te verlenen aan een onderzoek door het KSCD.

Uit de zogenoemde beoordelingsboog van Timon SGJ Pleegzorg d.d. 7 september 2016 is het advies naar voren gekomen om [de minderjarige] niet terug te plaatsen bij haar moeder. Als factoren die van invloed zijn geweest op dit advies wordt door de pleegzorgwerker onder meer genoemd dat [de minderjarige] veilig is gehecht en zich positief ontwikkelt in het pleeggezin. De moeder en de stiefvader zijn enigszins terughoudend in het aanvaarden van hulp en willen graag hun eigen plan trekken. Hun samenwerking met de pleegouders en de vader staat enorm onder druk. Hierdoor wordt [de minderjarige] in een loyaliteitsconflict geplaatst. De geboorte van een vierde kindje en de terugplaatsing van een ander kind betekent een enorme taakverzwaring voor de moeder en de stiefvader. Het is de vraag of zij op dit moment voldoende mogelijkheden hebben om [de minderjarige] te bieden wat zij nodig heeft. Het traject bij Yulius, wat hierop antwoord zou geven, is afgebroken, aldus Timon SGJ Pleegzorg.

Los van de vraag of door de GI wel of niet (met voldoende inzet en voortvarendheid) aan de opdracht van het hof is voldaan, constateert de rechtbank dat sinds het hof de opdracht gaf, inmiddels alweer bijna twee jaar zijn verstreken. Nog altijd is er geen duidelijkheid geboden over het toekomstperspectief van [de minderjarige] . Gezien de negatieve weerslag daarvan op [de minderjarige] kan naar het oordeel van de rechtbank thans nader onderzoek door het KSCD niet meer afgewacht worden en moet op de kortst mogelijke termijn de duidelijkheid over het toekomstperspectief worden geboden. Voor de rechtbank is het uitgangspunt thans, dat [de minderjarige] verder dient op te groeien bij de pleegouders. Hierbij is gelet op de goede hechting van [de minderjarige] in het huidige pleeggezin, [de minderjarige] ’s positieve ontwikkeling daar, het feit dat zij daar reeds langer dan zeven jaar verblijft en is ingegroeid, de onaanvaardbaar lange termijn waarbinnen geen duidelijkheid is gegeven, en op het hiervoor aangehaalde advies van Timon SGJ Pleegzorg. Om al die redenen lijkt het de rechtbank overigens ook niet denkbaar dat de uitkomst van een KSCD onderzoek zou zijn, dat werken aan een thuisplaatsing bij de moeder en stiefvader in het belang van [de minderjarige] moet worden geacht.

Uit voorgaande beschrijving van de zorgen rondom [de minderjarige] volgt dat is voldaan aan het wettelijke criterium genoemd in artikel 1:255 van het Burgerlijk Wetboek (BW).

De rechtbank zal, nu de ondertoezichtstelling, gelet op het vorenstaande, niet langer de geëigende weg is, de ondertoezichtstelling van [de minderjarige] , in haar belang, verlengen, maar slechts voor de duur van een half jaar. Ook is de verlenging van de uithuisplaatsing van [de minderjarige] voor de duur van de ondertoezichtstelling noodzakelijk in het belang van de verzorging en opvoeding (artikel 1:265c, tweede lid, BW). Voor het overige zal het verzoek pro forma worden aangehouden. De rechtbank verzoekt de GI tegen de nader te bepalen zitting te rapporteren omtrent de actuele stand van zaken.