Uitspraken

De rechtbank heeft beraadslaagd naar aanleiding van de vordering van de officier van justitie en het onderzoek op de terechtzitting van 5 december 2017.

De vordering van de officier van justitie van 10 november 2017 strekt tot het vaststellen van het bedrag waarop het wederrechtelijk verkregen voordeel als bedoeld in artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht wordt geschat en het aan veroordeelde opleggen van de verplichting tot betaling aan de Staat van dat geschatte voordeel tot een maximumbedrag van € 142.013,58.

Veroordeelde is bij vonnis van de rechtbank Rotterdam van 19 december 2017 veroordeeld ter zake gewoontewitwassen. Gezien de stukken waarop de vordering berust en waarnaar deze vordering verwijst, verstaat de rechtbank de vordering aldus dat deze betreft het witwassen waarvoor veroordeelde in de onderliggende strafzaak is veroordeeld.

De rechtbank gaat bij de beoordeling van deze zaak van het volgende uit. In totaal is er voor een bedrag van € 447.882,65 aan Bitcoins omgezet naar de bankrekeningen van – onder meer – veroordeelde en [naam mededader] . Van dat bedrag is in totaal € 305.869,07 contant opgenomen en € 142.013,58 op deze rekeningen blijven staan dan wel gebruikt ten bate van veroordeelde.1

De raadsman heeft het volgende verweer gevoerd. Als het bedrag dat is achtergebleven op de bankrekeningen van veroordeelde en [naam mededader] de fee is die veroordeelde heeft ontvangen, zoals de officier van justitie stelt, dan is dat een fee van 31,7%. Het is zeer onaannemelijk dat veroordeelde een dergelijk hoge fee voor zijn diensten ontving, aldus de raadsman. Volgens jurisprudentie is een fee van 5% tot 7% gangbaar en veroordeelde heeft ook verklaard dat hij € 10,00 plus 5% ontving als fee. De raadsman heeft de rechtbank verzocht om, indien de rechtbank het totaalbedrag van € 447.882,65 aanneemt als ontvangen Bitcoingelden, daar een bedrag van maximaal 10% van aan te merken als wederrechtelijk verkregen voordeel.

De rechtbank verwerpt dit verweer en overweegt als volgt. Verdachte heeft weliswaar gesteld dat hij het verschil tussen de totaal ontvangen Bitcoingelden en de gelden die op zijn en [naam mededader] ’ bankrekeningen zijn blijven staan heeft afgegeven aan de Bitcoineigenaren, maar verdachte heeft deze stelling niet onderbouwd. Het is dan ook goed mogelijk dat verdachte het verschil, ruim drie ton, niet of niet geheel heeft afgegeven. Wat de rechtbank wel vast kan stellen is dat verdachte ten minste € 142.013,58 aan Bitcoingelden ten eigen bate heeft aangewend.

Aldus stelt de rechtbank vast dat verdachte wederrechtelijk voordeel heeft genoten dat de rechtbank schat op € 142.013,58.

De rechtbank ontleent deze schatting aan de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals weergeven in het vonnis in de strafzaak.

De raadsman heeft gesteld dat, indien enig bedrag aan wederrechtelijk voordeel wordt aangenomen, de terugbetaling daarvan hoofdelijk moet worden bepaald.

De rechtbank overweegt dat, nu betrokkene samen met anderen dit voordeel heeft genoten, zij hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de gezamenlijke betalingsverplichting van dit bedrag.

De rechtbank bepaalt het – hoofdelijk – te ontnemen bedrag aldus op € 142.013,58.

De op te leggen maatregel is gegrond op artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht.