Uitspraken

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 22 november 2017.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officieren van justitie, mrs. P. Guldie en E.C. Nieuwenhuis, en van wat namens verdachte en door de raadslieden, mrs. G.J.K. Elsen en F. Ahlers, naar voren is gebracht.

Aan verdachte is tenlastegelegd dat

ten aanzien van feit 1:

(trein [treinnummer 1] : niet melden)

zij, op 14 maart 2013 te Utrecht en/of Zwijndrecht, in elk geval in Nederland, opzettelijk, (telkens) in strijd met het bepaalde bij en/of krachtens de Wet vervoer gevaarlijke stoffen,

met het vervoer van gevaarlijke stoffen rechtstreeks samenhangende handelingen als verkeersleiding heeft verricht ten aanzien van een trein met 5 reservoirwagens, te weten:

-wagen nummer [treinwagennummer 1] ,

-wagen nummer [treinwagennummer 2] ,

-wagen nummer [treinwagennummer 3] ,

-wagen nummer [treinwagennummer 4] en/of

-wagen nummer [treinwagennummer 5] ,

die (elk) beladen waren met chloor (UN 1017, klasse 2), zijnde die stof een gevaarlijke stof, als bedoeld in artikel 1 van de Wet vervoer gevaarlijke stoffen, zonder één of meer door Onze Minister gestelde regels in de Regeling vervoer over de spoorweg van gevaarlijke stoffen (VSG) en/of de bij de VSG behorende bijlagen in acht te nemen, immers, in strijd met voorschrift/randnummer 1.9.5.4 NE van bijlage 2 van de VSG (Aanvullende voorschriften):

heeft zij, verdachte, met name de verkeersleiding van Post Utrecht, Post Rotterdam en/of Post Kijfhoek, niet (telkens) een afwijking van de vastgestelde treindienstregeling, als bedoeld in onderdeel h van dit voorschrift, aan de Centrale meldkamer van de divisie Spoorwegpolitie van het Korps Landelijke Politiediensten gemeld;

ten aanzien van feit 2:

(overtreden WABO-vergunning)

zij, in de periode van 14 maart 2013 tot en met 21 maart 2013 te Amersfoort, terwijl voor haar gold een (revisie)vergunning krachtens de Wet milieubeheer (d.d. 1 december 1998, nr. [nummer vergunning] ), gelijkgesteld met een omgevingsvergunning ingevolge de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht, opzettelijk, (telkens) heeft gehandeld in strijd met een aan die vergunning verbonden voorschrift dat betrekking had op het in werking hebben van een inrichting, te weten een goederenrangeeremplacement gelegen aan of nabij het Stationsplein, zijnde een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder e van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht, immers, in strijd met voorschrift 2.1.4.9 van die vergunning heeft zij, verdachte, (telkens) één of meer wagons met chloor toegelaten, te weten:

Ten aanzien van beide ten laste gelegde feiten geldt dat sprake is van een impliciet primair ten laste gelegde opzetvariant (hierna: de opzetvariant) en een impliciet subsidiair ten laste gelegde schuldvariant (hierna: de schuldvariant). Het verschil tussen de opzetvariant en de schuldvariant is het verschil tussen een misdrijf en een overtreding.

Met de verdediging en het Openbaar Ministerie is de rechtbank van oordeel dat ten aanzien van de schuldvariant van de ten laste gelegde feiten 1 en 2 sprake is van verjaring. Zoals gezegd betreffen dit overtredingen. Op grond van artikel 70, eerste lid, onder 1, van het Wetboek van Strafrecht vervalt het recht tot strafvordering voor alle overtredingen na verloop van drie jaren. De feiten zoals zijn tenlastegelegd hebben plaatsgevonden vanaf 14 maart 2013 t/m 21 maart 2013. De dagvaarding is gedateerd op 26 oktober 2017. Het recht op strafvervolging ten aanzien van de onder 1 en 2 impliciet subsidiair tenlastegelegde overtredingen is daarmee vervallen. Dat leidt tot niet-ontvankelijkheid van de officier van justitie in de vervolging van die overtredingen.

Met betrekking tot de opzetvariant van feit 1 heeft de verdediging voorts aangevoerd dat het Openbaar Ministerie zijn vervolgingsrecht heeft verspeeld. Daartoe heeft de verdediging aangevoerd, kort samengevat:

De rechtbank neemt tot uitgangspunt dat aan het Openbaar Ministerie een ruime discretionaire bevoegdheid toekomt bij zijn beslissing om tot vervolging over te gaan. Deze beslissing leent zich slechts in zeer beperkte mate voor een inhoudelijke rechterlijke toetsing in die zin dat slechts in uitzonderlijke gevallen plaats is voor een niet-ontvankelijkverklaring van het Openbaar Ministerie in de vervolging op de grond dat het instellen of voortzetten van die vervolging onverenigbaar is met beginselen van een goede procesorde. De door de verdediging geschetste omstandigheden zijn, ook in onderlinge samenhang beschouwd, naar het oordeel van de rechtbank niet van dien aard dat geen redelijk handelend lid van het Openbaar Ministerie had kunnen oordelen dat met deze vervolging enig door strafrechtelijke handhaving beschermd belang gediend kon zijn. De officier van justitie is dan ook ontvankelijk in de vervolging van de opzetvariant van feit 1.

De rechtbank acht bewezen dat verdachte

ten aanzien van feit 2:

(overtreden WABO-vergunning)

in de periode van 14 maart 2013 tot en met 21 maart 2013 te Amersfoort, terwijl voor haar gold een (revisie)vergunning krachtens de Wet milieubeheer (d.d. 1 december 1998, nr. [nummer vergunning] ), gelijkgesteld met een omgevingsvergunning ingevolge de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht, opzettelijk, telkens heeft gehandeld in strijd met een aan die vergunning verbonden voorschrift dat betrekking had op het in werking hebben van een inrichting, te weten een goederenrangeeremplacement gelegen aan of nabij het Stationsplein, zijnde een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder e van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht, immers, in strijd met voorschrift 2.1.4.9 van die vergunning heeft zij, verdachte, telkens wagons met chloor toegelaten, te weten:

Het bewezen geachte feit is volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 23, 51, 57 en 63 van het Wetboek van Strafrecht, de artikelen 1a, 2 en 6 van de Wet op de economische delicten en artikel 2.3 van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht.