Uitspraken

Gezien de omstandigheid dat [eiser] na de verbouwing van het winkelcentrum

De Koperwiek een nieuw pand zal betrekken dat hij opnieuw dient in te richten om in september 2017 gereed te zijn voor exploitatie, waarvoor een grote investering (ca.

€ 300.000,-) noodzakelijk is, is voldoende aannemelijk geworden dat [eiser] een spoedeisend belang heeft bij zijn vordering. Om een weloverwogen beslissing te nemen of en in hoeverre hij deze investeringen zal moeten doen, kan de uitkomst in de bodemprocedure niet worden afgewacht. Het antwoord op de vraag of [eiser] het aan zichzelf te wijten heeft dat hij in deze situatie is beland, doordat hij Bram Ladage c.s. niet heeft betrokken bij de besprekingen met Wereldhave over de nieuwe huurovereenkomst, zoals door Bram Ladage c.s. is gesteld maar door [eiser] is betwist, doet niet af aan het spoedeisend belang van [eiser] en kan daarom in het midden blijven.

In de eerste plaats heeft [eiser] , onder verwijzing naar de kvk-nummers van de verschillende vennootschappen, aan zijn vordering ten grondslag gelegd dat hij de Franchiseovereenkomst is aangegaan met Bram Ladage Exploitatie B.V. en dat, nu de opzegging is gedaan door Bram Ladage Verse Patat B.V. – een vennootschap waar [eiser] geen contractuele relatie mee heeft – de opzegging geen rechtsgevolg heeft gehad en de Franchiseovereenkomst derhalve ook na 31 december 2017 dient door te lopen.

Daartegenover heeft Bram Ladage c.s., onder uitvoerige omschrijving van de historische ontwikkeling van de structuur van de Bram Ladage-groep, aangevoerd dat uiteindelijk alle activiteiten binnen de franchiseformule in 2007 zijn overgedragen aan Bram Ladage Verse Patat B.V., zodat wel degelijk door de juiste partij is opgezegd.

Naar het voorlopige oordeel van de voorzieningenrechter kan aan de hand van de overgelegde stukken – met de beperkte mogelijkheden die een procedure als de onderhavige nu eenmaal kent voor de vaststelling van feiten – niet met voldoende mate van zekerheid worden vastgesteld welke vennootschap als contractspartij van [eiser] moet worden aangemerkt.

Naast het feit dat [eiser] gemotiveerd heeft betwist dat de gestelde contractsoverneming heeft plaatsgevonden, heeft Bram Ladage c.s. geen akte van die overname overgelegd noch een stuk waaruit ondubbelzinnig blijkt dat [eiser] daar zijn medewerking aan heeft verleend.

Van een contractsoverneming in de zin van artikel 6:159 BW is derhalve vooralsnog niet gebleken.

Aan de andere kant heeft Bram Ladage c.s. wel voldoende aannemelijk gemaakt dat, nadat er al vele structuurwijzigingen hadden plaatsgevonden binnen de Bram Ladage groep, de groep in 2007 heeft beoogd om alle franchisecontracten onder te brengen bij Bram Ladage Verse Patat B.V. en dat zij daar vervolgens uitvoering aan heeft gegeven. Zo blijkt uit het financieel jaarrapport van Bram Ladage Verse Patat B.V. over 2008 dat zij opbrengst heeft behaald uit franchise-activiteiten. Verder staat als onweersproken vast dat de franchisefees vanaf januari 2008 bij [eiser] in rekening zijn gebracht door Bram Ladage Verse Patat B.V. middels facturen waarop het nieuwe kvk-nummer en bankrekening-nummer is vermeld en dat [eiser] al die jaren, zonder daartegen bezwaren te maken, de franchisefees heeft overgemaakt naar het rekeningnummer van Bram Ladage Verse Patat B.V. Ook heeft [eiser] door de jaren heen steeds contact gehad met dezelfde contactpersonen. Dat die contactpersonen handelden vanuit verschillende vennootschappen, is voor [eiser] nimmer een punt van discussie geweest. Tegen die achtergrond valt niet uit te sluiten dat de bodemrechter tot de conclusie komt dat de Franchiseovereenkomst rechtsgeldig is overgegaan op Bram Ladage Verse Patat B.V. zodat de opzegging door de juiste vennootschap is gedaan of dat, indien de gestelde contractsoverneming niet komt vast te staan, wordt geoordeeld dat [eiser] het gegeven dat door de verkeerde vennootschap is opgezegd redelijkerwijs niet kan tegenwerpen aan Bram Ladage c.s.

De omstandigheid dat in het beperkte bestek van dit kort geding niet kan worden vastgesteld of de Franchiseovereenkomst door de juiste partij is opgezegd, staat echter niet in de weg aan een inhoudelijke beoordeling van de vraag of er sprake is van een gerechtvaardigde grond om de Franchiseovereenkomst op te zeggen. Voldoende gebleken is immers dat de huurperiode van de huurovereenkomst tussen [eiser] en Wereldhave niet synchroon loopt met die van de Franchiseovereenkomst, zodat de opzegtermijn van

6 maanden zoals bedoeld in artikel 6 lid 2 van de Franchiseovereenkomst van toepassing is. Dat betekent dat, tot 1 juli 2017, de Franchiseovereenkomst in beginsel kan worden opgezegd door Bram Ladage Exploitatie B.V., zodat herstel van een eventuele niet rechtsgeldige opzegging nog mogelijk is.

Het nastreven van uniformiteit in alle franchisecontracten is op zichzelf geen rechtvaardiging voor een opzegging. Dat Bram Ladage c.s. op grond van artikel 1 lid 4 van de Franchiseovereenkomst verplicht is om in gelijke gevallen gelijke voorwaarden te hanteren, brengt niet met zich dat [eiser] zonder meer gehouden is om in te stemmen met aanpassing van de Franchiseovereenkomst. Het desbetreffende lid geeft de franchisegever weliswaar het recht om wijzigingen aan te brengen in de voorwaarden van de overeenkomst, maar alleen indien een daadwerkelijke wijziging in het systeem dit in redelijkheid rechtvaardigt. Dat daarvan sprake is, is door Bram Ladage c.s. onvoldoende onderbouwd.

Daar waar [eiser] heeft aangevoerd dat de nieuwe standaardovereenkomst bepalingen bevat die de zakelijke belangen van [eiser] schaden zonder dat deze van invloed zijn op de uitstraling en de kwaliteit van de winkel – zoals de wijziging die de franchisegever kan aanbrengen in het rayon bij verlenging van de overeenkomst, het open einde van de marketingkosten, de minimum omzetbepaling, de ophoging van het boetebeding en de uitbreiding van het concurrentiebeding – heeft Bram Ladage c.s. gesteld dat de standaard franchiseovereenkomst alleszins redelijk is, zonder echter duidelijk te maken waarom de wijzigingen redelijk zijn in de situatie dat die bepalingen evident een verslechtering betekenen voor de positie van [eiser] als franchisenemer.

Bram Ladage c.s. heeft aangevoerd dat de tekst in de Franchiseovereenkomst uit 1997 verouderd is en door de jaren heen voor grote problemen heeft gezorgd, zoals onder meer het gebrek aan de bevoegdheid tot controle en opvolging van de hygiëneregels en de onmogelijkheid als franchisegever om bij te kunnen sturen en franchisenemer aan te spreken bij bijvoorbeeld teruglopende omzetten of achterblijvende kwaliteit van de bedrijfsvoering. Nog daargelaten dat gesteld noch gebleken is dat die problemen zich concreet hebben voorgedaan bij de vestiging van [eiser] , heeft Bram Ladage c.s. ook niet onderbouwd dat dergelijke problemen, voor zover zij zich voordeden bij andere franchisevestigingen, een direct gevolg waren van de verouderde tekst van de betreffende franchiseovereenkomst.

Verder is niet aannemelijk gemaakt dat de houding van [eiser] zodanig is geweest dat van Bram Ladage c.s. niet meer kan worden gevergd om nog met hem samen te werken. Uit de stukken is gebleken dat Bram Ladage c.s. zowel in 2001 als in 2013 [eiser] heeft benaderd om hem te bewegen de nieuwe standaard franchiseovereenkomst te ondertekenen. Nadat [eiser] had aangegeven dat hij niet bereid was om te tekenen, omdat het een verslechtering betekende van zijn rechtspositie ten opzichte van de franchisegever, heeft Bram Ladage c.s. niet verder aangedrongen. De stelling van Bram Ladage c.s. dat zij bij de weigering in 2013 [eiser] in het vooruitzicht heeft gesteld dat het eindigen van de looptijd in 2017 zou kunnen leiden tot een definitief einde van de franchiserelatie, is door [eiser] betwist en door Bram Ladage c.s. in het geheel niet onderbouwd.

In 2016 is [eiser] wederom door Bram Ladage c.s. verzocht om de nieuwe standaard franchiseovereenkomst te tekenen. Op 14 oktober 2016 heeft een inhoudelijke bespreking tussen partijen plaatsgevonden over de inhoud van de nieuwe standaardovereenkomst.

Op 10 november 2016 heeft [eiser] per e-mail aan Bram Ladage c.s. medegedeeld dat de nieuwe overeenkomst voor hem een aanzienlijke verslechtering betekent en dat, indien Bram Ladage c.s. nog steeds van mening is dat een nieuwe overeenkomst moet worden aangegaan, [eiser] de overeenkomst ter beoordeling en vergelijk bij zijn advocaat zal neerleggen. Anders dan Bram Ladage c.s. meent, kan dit bericht niet worden beschouwd als een algehele weigering om inhoudelijk te praten over de nieuwe voorwaarden. Dat [eiser] de hulp van zijn advocaat wenste in te schakelen bij de onderhandelingen, is niet onbegrijpelijk en rechtvaardigt niet de conclusie dat een vruchtbare samenwerking tussen partijen daarmee is uitgesloten. Van Bram Ladage c.s. had mogen worden verwacht, te meer gezien de zeer lange franchiserelatie tussen partijen van bijna 20 jaar, dat zij de in de e-mail van

10 november 2016 geboden mogelijkheid om verder te onderhandelen, nader zou onderzoeken. Door dat na te laten, is Bram Ladage c.s. te snel overgegaan tot opzegging van de Franchiseovereenkomst. De indruk die hierdoor ontstaat, is dat Bram Ladage c.s. in wezen niet bereid is om, detailpunten daargelaten, inhoudelijk met [eiser] in gesprek te gaan over de inhoud van een eventueel nieuw contract en in wezen [eiser] slechts twee mogelijkheden biedt: ofwel het nieuwe contract tekenen, ofwel de relatie beëindigen. Hiermee miskent Bram Ladage c.s. dat zij zichzelf contractueel die ruimte heeft ontnomen.

Nu de vordering onder punt 1. wordt toegewezen en de opzegging van

29 november 2016 niet in stand wordt gelaten, is de voorwaarde voor het instellen van de vordering onder punt 2. niet vervuld en behoeft dit punt geen bespreking meer.

Bram Ladage c.s. zal als de grotendeels in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [eiser] worden begroot op

€ 97,31 aan dagvaardingskosten, € 287,- aan griffierecht en € 816,- aan salaris advocaat, te vermeerderen met de nakosten en de wettelijke rente in de zin van artikel 6:119 BW (aangezien de wettelijke handelsrente niet expliciet is gevorderd).