Uitspraken

GMH Benelux komt in verzet tegen de tenuitvoerlegging van de 21 dwangbevelen die aan de ten laste van GMH Benelux gelegde executoriale beslagen ten grondslag zijn gelegd (zie 2.3, 2.4 en 2.10). De Ontvanger stelt dat de aanslagen die aan die dwangbevelen ten grondslag liggen deels zijn betaald. Hij stelt dat de aan de dwangbevelen ten grondslag liggende aanslagen eindigend op de nummer A014010, A014020, A014030, A014050, A014060, A015030, A015040, A015050, A015060 en A016010 nog niet (geheel) zijn betaald. Bij de beoordeling van het verzet van GMH Benelux zal de rechtbank daarom uitgaan van de dwangbevelen die op die aanslagen betrekking hebben. Voor zover het verzet tevens gericht is tegen belastingaanslagen waarvoor (nog) geen dwangbevelen zijn uitgebracht, kan GMH Benelux niet in haar verzet worden ontvangen. Op grond van artikel 17 lid 1 Iw kan immers slechts in verzet gekomen worden tegen de tenuitvoerlegging van dwangbevelen.

GMH Benelux stelt zich op het standpunt dat zij niet alle dwangbevelen heeft ontvangen. Zij kent alleen een dwangbevel van 12 juni 2015 met betrekking tot een belastingaanslag eindigend op nummer A015020. Zij stelt dat de ontvangst van de overige dwangbevelen redelijkerwijs moet worden betwijfeld. De dwangbevelen zijn betekend op het adres Pieter Zeemanweg 155, terwijl GMH Benelux is gevestigd op het adres [adres] Bovendien gaat veel mis met de postbezorging op het adres waar GMH Benelux gevestigd is. GMH Benelux krijgt vaak post voor andere bedrijven en zij krijgt ook vaak voor haar bestemde post niet.

De Ontvanger betwist dat de ontvangst van de dwangbevelen redelijkerwijs moet worden betwijfeld. Hij voert aan dat de dwangbevelen zijn verzonden naar het adres van GMH Benelux zoals dat was vermeld in het handelsregister: de dwangbevelen die zijn gedagtekend vóór eind oktober 2015 zijn geadresseerd aan het adres [adres] en de dwangbevelen die daarna zijn gedagtekend, zijn geadresseerd aan het adre [adres].

De rechtbank stelt voorop dat op grond van artikel 17 lid 3 Iw het verzet niet kan zijn gegrond op de stelling dat het aanslagbiljet, de aanmaning en/of het dwangbevel niet is ontvangen, tenzij de belastingschuldige aannemelijk maakt dat die ontvangst redelijkerwijs moet worden betwijfeld.

Vaststaat dat de Ontvanger de betreffende dwangbevelen overeenkomstig artikel 13 lid 3 Iw heeft betekend door middel van terpostbezorging. Niet in geschil is dat GMH Benelux tot 22 oktober 2015 in het handelsregister stond ingeschreven op het adres [adres]. Dit betekent dat de Ontvanger de dwangbevelen in beginsel tot 22 oktober 2015 op dat adres kon betekenen. Aan de hand van de overgelegde ‘rapporten terpostbezorging dwangbevel’ (producties 9 tot en met 19) heeft de Ontvanger de verzending van de desbetreffende stukken aannemelijk gemaakt.

GMH Benelux heeft ter onderbouwing van haar stelling dat er veel mis gaat met de postbezorging op het adres waar GMH Benelux gevestigd is en dat zij vaak post voor andere bedrijven krijgt, een foto van haar bedrijfspand en foto’s van post aan andere bedrijven overgelegd. Op de foto van het bedrijfspand is te zien dat dit pand meerdere brievenbussen heeft. Daarmee heeft GMH Benelux naar het oordeel van de rechtbank echter nog niet aannemelijk gemaakt dat de ontvangst van de dwangbevelen redelijkerwijs moet worden betwijfeld. De rechtbank acht het erg onwaarschijnlijk dat de in het geding zijnde dwangbevelen – alle tien – GMH Benelux niet zouden hebben bereikt. Het had op de weg van GMH Benelux gelegen om nadere feiten of omstandigheiden aan te voeren op grond waarvan de ontvangst van alle dwangbevelen kan worden betwijfeld. Dat heeft zij niet gedaaan. Aldus kan de stelling van GMH Benelux dat zij deze dwangbevelen niet heeft ontvangen, niet leiden tot gegrondverklaring van het verzet.

Ook de stelling van GMH Benelux dat de Ontvanger ten onrechte is overgegaan tot versnelde invordering kan niet leiden tot gegrondverklaring van het verzet. Naar de Ontvanger onweersproken heeft gesteld, heeft de Ontvanger de dwangbevelen die aan het op 1 juni 2016 gelegde executoriale beslag ten grondslag liggen, versneld ingevorderd, omdat er al beslag lag op de bedrijfsinventaris van GMH Benelux voor een andere belastingschuld van GMH Benelux. Gelet daarop was naar het oordeel van de rechtbank op grond van artikel 10 lid 1 sub e Iw versnelde invordering mogelijk.

GMH Benelux legt daarnaast aan haar verzet ten grondslag de stelling dat de Ontvanger ten onrechte het verleende uitstel van betaling heeft ingetrokken.

Op grond van artikel 4:84 Awb geldt als hoofdregel dat in beginsel overeenkomstig een beleidsregel moet worden besloten (in dit geval gaat het om de tenuitvoerlegging van de dwangbevelen op grond van de Leidraad Invordering 2008). Slechts indien toepassing van de beleidsregel voor een belanghebbende gevolgen zou hebben die wegens bijzondere omstandigheden onevenredig zijn in verhouding tot de met de beleidsregel te dienen doelen, kan afwijking van die beleidsregel geboden. Als uitgangspunt geldt dat de bij de wet aan de Ontvanger gegeven bevoegdheid om tot uitwinning over te gaan voor hem een onmisbaar instrument is tot invordering, ten behoeve van de schatkist en daarmee van het algemeen belang, van op andere wijze niet te innen belastinggelden (Hof ’s-Gravenhage 15 juli 1993, VN 1993, 2579). Bij de bijzondere omstandigheden die de Ontvanger zouden moeten weerhouden van invordering zal daarom met name moeten worden gedacht aan omstandigheden waarin tegenover het nadeel voor de belastingplichtige geen enkel voordeel voor de Ontvanger staat of omstandigheden waarin er een zodanige onevenredigheid is tussen het voordeel voor de Ontvanger en het nadeel dat de belastingplichtige lijdt door de executie, dat de Ontvanger naar redelijkheid niet tot die uitoefening mag overgaan.

Het voorgaande leidt tot de conclusie dat geen van de door GMH Benelux gestelde verzetsgronden slagen en dat niet kan worden vastgesteld dat – zoals GMH Benelux stelt - de Ontvanger onrechtmatig jegens haar handelt. Het verzet zal daarom ongegrond verklaard worden en de overige vorderingen van GMH Benelux zullen worden afgewezen.

De Ontvanger verzoekt, op grond van de stelling dat het verzet ‘evident kansloos’ is, de ongegrondverklaring van het verzet uitvoerbaar bij voorraad te verklaren, zodat een eventueel door GMH Benelux tegen dit vonnis in te stellen rechtsmiddel geen schorsende werking zal hebben.

Uit artikel 17 lid 2 Iw volgt dat het verzet de tenuitvoerlegging van het dwangbevel schorst. Alleen een zwaarwegend belang van de Ontvanger kan rechtvaardigen dat de schorsende werking van het verzet opzij wordt gezet, bijvoorbeeld indien het verzet, gelet op hetgeen de belastingplichtige heeft aangevoerd, zo duidelijk kansloos is, dat zijn belang bij de schorsing van de tenuitvoerlegging niet opweegt tegen het belang van de belastingdienst bij voortzetting van de tenuitvoerlegging.

Met de Ontvanger is de rechtbank van oordeel dat sprake is van een duidelijk kansloos verzet, zoals bedoeld in het arrest van de Hoge Raad van 8 juni 2007 (ECLI:NL:HR:2007:BA1525). GMH Benelux heeft ter comparitie verklaard dat de tijd die met de verzetprocedure werd gecreëerd zou worden gebruikt om de oude belastingschulden af te betalen om zo te laten zien dat de beslissing van de Ontvanger om het uitstel van betaling in te trekken, niet terecht was. Dit duidt erop dat GMH Benelux de onderhavige procedure heeft ingesteld om alsnog uitstel van betaling te bewerkstelligen.

GMH Benelux zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van de Ontvanger worden begroot op:

- griffierecht € 619,00

- salaris advocaat 904,00 (2,0 punten × tarief € 452,00)

Totaal € 1.523,00