Uitspraken

Standpunt van de verdediging

De verdachte betwist seksuele handelingen met [naam slachtoffer] te hebben gepleegd. Op 31 juli 2015 heeft [naam slachtoffer] ten overstaan van de politie verklaard dat zij geen seksuele relatie met de verdachte heeft gehad. Mogelijk hebben de berichtgevingen rondom de eerdere strafzaak tegen de verdachte in samenhang met haar psychische problematiek ertoe geleid dat zij later anders is gaan verklaren, maar door haar overlijden kan die latere verklaring niet worden getoetst. Deze beperking van het ondervragingsrecht maakt dat in dit geval, waarin al het bewijs tegen de verdachte van [naam slachtoffer] afkomstig is en er geen andere mogelijkheden zijn geboden om de betrouwbaarheid te toetsen, dat de latere belastende verklaringen van [naam slachtoffer] niet voor het bewijs gebruikt mag worden.

De verdachte voert verder aan dat er aanvankelijk sprake was van een grootvader/vriend-relatie. Als er al sprake zou zijn van ontucht was dat niet met misbruik van gezag want hij was toen immers gepensioneerd. Dat veranderde per 1 januari 2014 toen hij in loondienst kwam bij [naam zorginstelling 2] ; pas vanaf dat moment was er sprake van een coach/patiënt relatie.

Beoordeling door de rechtbank

Aan de verdachte kan worden toegegeven dat [naam slachtoffer] tegenover de politie heeft ontkend dat zij een seksuele relatie met hem heeft gehad. Daar staat evenwel tegenover dat [naam slachtoffer] in een gesprek met twee pastoraal werkers en haar vader heeft verklaard over veelvuldige seks met de verdachte in de periode vanaf 2012 tot aan zijn arrestatie in 2015.

In een email aan haar psychiater van 8 september 2016 heeft [naam slachtoffer] haar seksuele relatie met de verdachte beschreven. Dat is een bevestiging van hetgeen [naam slachtoffer] eerder aan de pastoraal werkers heeft toevertrouwd.

Verder vindt de verklaring tegenover de pastoraal werkers steun in chatsessies tussen de verdachte en [naam slachtoffer] , waarvan de verdachte ter zitting de authenticiteit heeft bevestigd. Deze chatsessies bevatten bijzonder expliciete teksten en als zij letterlijk kunnen worden genomen laten zij er geen twijfel over bestaan dat er sprake is geweest van ontucht tussen de verdachte en [naam slachtoffer] .

De verdachte heeft ter terechtzitting echter het verweer gevoerd dat de chatgesprekken geen erotische of seksuele achtergrond hadden, maar in codetaal over normale dingen gingen. Zo was masturberen een codewoord voor pannenkoeken eten, als [naam slachtoffer] het over menstrueren had dan wilde ze daar mee zeggen dat ze een opgeblazen gevoel had, en het gebruik van het woord condoom stond ook voor een opgeblazen gevoel. Het is dus de vraag of de chatsessies letterlijk mogen worden genomen, of dat zij in de door de verdachte voorgestelde zin moeten worden opgevat.

De rechtbank overweegt dat letterlijke lezing van de chatsessies een coherent beeld oplevert van twee personen die schrijven over een seksueel verlangen naar elkaar, terwijl de sessies onbegrijpelijk worden als de door de verdachte gegeven interpretatie zou worden gevolgd. Daarbij komt dat het verweer van de verdachte verre van voor de hand ligt en nergens ook maar enige steun vindt in het dossier. De rechtbank houdt het er daarom voor dat de chatgesprekken tussen [naam slachtoffer] en de verdachte letterlijk moeten worden geïnterpreteerd.

Nu de aangifte van de pastoraal medewerker voldoende steun vindt in de hiervoor genoemde andere bewijsmiddelen, dit steunbewijs betrekking heeft op die onderdelen van de verklaring die door de verdachte worden betwist en een van die bewijsmiddelen is terug te voeren op een andere bron dan de verklaringen van [naam slachtoffer] , is er geen beletsel om de aangifte van [naam pastoraal werker] te bezigen voor het bewijs.

De rechtbank komt op basis van hetgeen hiervoor is overwogen tot de tussenconclusie dat de verdachte gedurende lange tijd seks heeft gehad met [naam slachtoffer] .

Het door de raadsman herhaalde verzoek tot het laten plaatsvinden van een deskundigenonderzoek naar de door [naam slachtoffer] afgelegde verklaringen zal als zijnde niet noodzakelijk worden afgewezen.

De volgende vraag die voorligt, is of de seksuele relatie tussen [naam slachtoffer] en de verdachte zich afspeelde tussen een persoon die werkzaam is in de gezondheidszorg of maatschappelijke zorg, met iemand die zich als patiënt of cliënt aan zijn hulp of zorg heeft toevertrouwd.

Uitgangspunt is dat er ook sprake kan zijn van ontucht met misbruik van gezag als de behandelrelatie nog niet formeel is begonnen, terwijl er tussen de betrokken personen sprake is van een vorm van afhankelijkheid van de hulpverlener.

De verdachte heeft ter zitting verklaard dat [naam slachtoffer] zich bij [naam zorginstelling 1] heeft aangemeld voor haar complexe problematiek. Ze kwam voor hulp en geestelijke verzorging naar [naam zorginstelling 1] . In november 2011 heeft de verdachte samen met een vrouwelijke medewerkster de intake gedaan. [naam slachtoffer] wilde in die tijd uitsluitend contact met hem en met haar moeder. Tot aan zijn arrestatie ging de verdachte zeer intensief met [naam slachtoffer] om. [naam slachtoffer] heeft verklaard dat ze steeds afhankelijker van de verdachte werd. Ze zag en sprak de verdachte dagelijks en vertrouwde hem volledig. De verdachte had een soort macht over haar en ze had de indruk dat ze de verdachte kwijt zou raken als ze niet deed wat hij wilde.

Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat zowel voor als na 1 januari 2014 de behandelrelatie bij de seksuele handelingen een rol heeft gespeeld en [naam slachtoffer] in die gehele periode in enige vorm afhankelijk was van de verdachte.

Conclusie

De verdachte heeft ontucht gepleegd met [naam slachtoffer] met misbruik van gezag. Dit heeft zich gedurende langere tijd in de ten laste gelegde periode afgespeeld. Onderdelen van de tenlastelegging waarvoor in de ogen van de rechtbank onvoldoende bewijs bestaat, zijn in de hieronder weergegeven bewezenverklaring doorgehaald.

Bewezenverklaring

In bijlage II heeft de rechtbank de inhoud van wettige bewijsmiddelen opgenomen, houdende voor de bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden. Op grond daarvan, en op grond van de redengevende inhoud van het voorgaande, is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan op die wijze dat:

hij op meerdere tijdstippen in de periode van 01 december 2011 tot en met 28 juli 2015 in Nederland, meermalen telkens terwijl hij toen werkzaam was in de gezondheidszorg

en/of maatschappelijke zorg, ontucht heeft gepleegd met [naam slachtoffer] , die zich als patiënt en/of cliënt aan verdachtes hulp en/of zorg had toevertrouwd, immers heeft hij als therapeut en hulpverlener in zijn relatie met haar telkens ontuchtig

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.