Uitspraken

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte voor het door hem bewezen geachte feit zal worden veroordeeld tot een taakstraf van tweehonderdveertig uren, met bevel, voor het geval dat verdachte de taakstraf niet naar behoren verricht, dat vervangende hechtenis zal worden toegepast van honderdtwintig dagen, alsmede een voorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden met een proeftijd van twee jaren.

De verdediging heeft vrijspraak bepleit. Wanneer de rechtbank tot een bewezenverklaring komt verzoekt de verdediging een (deels) voorwaardelijke taakstraf op te leggen.

De hierna te noemen strafoplegging is in overeenstemming met de ernst van het bewezen geachte, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals daarvan ter terechtzitting is gebleken.

De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.

Verdachte heeft zich meermalen schuldig gemaakt aan het indienen van een onjuiste aangifte omzetbelasting. In deze aangiften werden de bedragen aan voorbelasting onjuist en te hoog ingevuld. Door zijn handelwijze heeft verdachte het vertrouwen, dat aan de inhoud van belastingaangiftes mag worden ontleend, geschaad. De strafbaarstelling van belastingfraude beschermt niet alleen de gemeenschapsbelangen die door belastingheffing worden gediend, maar ook de belangen van eerlijke belastingbetalers. Belastingfraude kan immers leiden tot verdere verzwaring van de belastingdruk voor alle Nederlanders. De handelingen van verdachte dragen bovendien bij aan het ondermijnen van de belastingmoraal. Het onbestraft laten van belastingfraudeurs kan ertoe leiden dat ook het normbesef vervaagt onder belastingplichtigen die wel aan hun verplichtingen voldoen.

De rechtbank zal bij de strafoplegging acht slaan op het oriëntatiepunt Fraude van het Landelijk Overleg Vakinhoud Strafrecht. Voor het bepalen van het uitgangspunt voor een strafoplegging is volgens dit oriëntatiepunt het benadelingsbedrag leidend. Door de Belastingdienst is naar aanleiding van de valse aangiften omzetbelasting over het tweede en derde kwartaal 2015 daadwerkelijk € 16.000,- aan verdachte overgemaakt. Daarnaast heeft verdachte nog aangiften omzetbelasting ingediend over het vierde kwartaal 2015 en het eerste kwartaal 2016, waaruit een terugbetaling van € 509.000,- had kunnen volgen. De Belastingdienst heeft dat bedrag echter niet uitgekeerd, omdat er alarmbellen afgingen en een onderzoek werd ingesteld. Het gaat hier dus niet om een benadelingsbedrag, maar om een bedrag van dreigende benadeling. Om het oriëntatiepunt toe te passen, moet de rechtbank dit bedrag van dreigende benadeling “vertalen” in een benadelingsbedrag. Aan de ene kant is er, ongeacht of er is uitgekeerd, sprake van valse aangiftes (zo is het hier ook ten laste gelegd, er is geen sprake van een poging tot een misdrijf) en kwalijke intenties. Aan de andere kant is het vertrekpunt van het oriëntatiepunt wat er voor daadwerkelijke benadeling heeft plaatsgevonden, en acht de rechtbank de kans van slagen dat de belastingdienst zomaar zonder vragen een half miljoen aan voorbelasting zou uitkeren aan een zzp’er in de bouw behoorlijk klein. Dit tegen elkaar afwegende, zal de rechtbank bij een daadwerkelijk benadelingsbedrag van € 16.000,- en een dreigende benadeling van € 509.000,-., doch met een zeer beperkte kans op daadwerkelijke benadeling, als uitgangspunt hanteren een daadwerkelijk benadelingsbedrag van ongeveer € 50.000.-. Daarbij hoort volgens de oriëntatiepunten een gevangenisstraf van vier maanden.

Uit het strafblad van verdachte van 23 januari 2018 blijkt dat verdachte niet eerder is veroordeeld voor soortgelijke strafbare feiten. Verdachte heeft ter terechtzitting naar voren gebracht dat hij bereid is onterecht uitgekeerde bedrag van ruim € 16.000,- aan de Belastingdienst terug te betalen. Er is kennelijk nog niets terugbetaald, maar gelet op de hoogte van het bedrag ligt het wel in de lijn der verwachtingen, ook al beschikt verdachte nu niet over werk, dat het nadeel in elk geval deels ongedaan zal worden gemaakt.

Gelet op die twee omstandigheden ziet de rechtbank aanleiding om in plaats van vier maanden gevangenisstraf, een daarmee corresponderende taakstraf en voorwaardelijke gevangenisstraf op te leggen. De op te leggen taakstraf dient te worden uitgevoerd onder toezicht van Reclassering Inforsa Hilversum. Met het opleggen van een voorwaardelijke gevangenisstraf wordt verdachte gestimuleerd om zich er in de toekomst van te weerhouden (soortgelijke) strafbare feiten te plegen en zijn financiële zaken beter ter beheren dan wel te controleren.

De rechtbank komt tot een lagere taakstraf en een lagere voorwaardelijke gevangenisstraf dan geëist omdat zij minder gewicht toekent aan de dreigende benadeling van € 509.000,- dan de officier kennelijk deed bij het bepalen van zijn eis.

De rechtbank legt verdachte op een taakstraf voor de duur van honderdtwintig uur alsmede een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van twee maanden.