Uitspraken

Het komt er in deze procedure op aan of Aafje in het re-integratietraject verplichtingen heeft veronachtzaamd als gevolg waarvan geoordeeld moet worden dat a) de ontslagvergunning ten onrechte is gegeven, of b) sprake is van ernstig verwijtbaar handelen van de zijde van Aafje.

Bij de bespreking van het verzoek heeft [verzoekster] met name aandacht besteed aan de gebeurtenissen op en na maart 2016. In die periode is door de bedrijfsarts geen goede diagnose gesteld en is [verzoekster] onnodig onder verdere druk gezet door te werk te worden gesteld in een spoelkeuken en een koelruimte, aldus [verzoekster].

Het in dit verband door [verzoekster] ingenomen standpunt, laat zich moeilijk rijmen met haar eerdere stellingen. Zij heeft zich immers steeds – niet alleen in deze procedure maar ook in een eerdere fase richting Aafje – op het standpunt gesteld dat zij volledig arbeidsgeschikt was. Die standpunten staan lijnrecht tegenover elkaar: ofwel [verzoekster] was in staat haar eigen werkzaamheden te doen, ofwel Aafje hield zich niet aan de re-integratieverplichtingen, als gevolg waarvan de klachten verergerden. Wat daar verder ook van zij, [verzoekster] heeft haar stelling dat de re-integratie inspanningen van [verzoekster] onvoldoende zijn geweest, onvoldoende onderbouwd. Aafje heeft al haar activiteiten steeds zorgvuldig afgestemd op adviezen van de bedrijfsarts. Nergens blijkt uit dat de bedrijfsarts destijds verkeerde beslissingen heeft genomen, laat staan dat daarbij sprake was van een grove veronachtzaming van zijn taken. Sterker nog, verschillende andere bedrijfsartsen ondersteunen het oordeel van de bedrijfsarts, evenals het UWV. Op 24 mei 2017 heeft het UWV (na een verzoek van [verzoekster] zelf) geoordeeld dat [verzoekster] arbeidsongeschikt was voor haar eigen werkzaamheden. Op 6 juli 2017 heeft het UWV (na een verzoek van Aafje) geoordeeld dat Aafje aan alle re-integratieverplichtingen heeft voldaan. Bovendien staat vast dat UWV in het kader van de toekenning van de WIA uitkering heeft getoetst of Aafje aan haar re-integratieverplichtingen heeft voldaan en die vraag bevestigend beantwoord. [verzoekster] is tegen die beslissing in beroep gegaan, maar onduidelijk is wat de uitkomst van die zaak is. Zelfs onduidelijk is wat [verzoekster] in dit verband precies heeft willen aanvoeren. Ter comparitie is gevraagd naar mogelijke nieuwe stukken die in het onderzoek van UWV hebben ontbroken. Hierop heeft [verzoekster] slechts gewezen op het feit dat UWV een ander (bestuursrechtelijk) toetsingskader hanteert. Waarom de bij het UWV al beschikbare stukken in deze (civielrechtelijke) procedure tot een ander oordeel zouden moeten leiden, is door [verzoekster] niet gesteld.

De slotsom is dat Aafje zich heeft gehouden aan haar re-integratieverplichtingen. Zowel het primaire verzoek (herstel van de arbeidsovereenkomst) als het subsidiaire verzoek (het verzoek om een billijke vergoeding) worden afgewezen. [verzoekster] wordt als de in het ongelijk gestelde partij veroordeeld in de kosten van de procedure.