Uitspraken

Artikel 1019w RV biedt de persoon die een ander aansprakelijk houdt voor zijn letselschade de mogelijkheid, ook voordat de zaak ten principale aanhangig is, de rechter te verzoeken te beslissen over een geschil omtrent of in verband met een deel van hetgeen ter zake tussen hen rechtens geldt en waarvan de beëindiging kan bijdragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst over de aard en het vermoedelijke beloop van de vordering.

Het meest verstrekkende verweer dat The Greenery heeft gevoerd is dat [verzoekster] niet ontvankelijk moet worden verklaard in haar verzoek, omdat tussen partijen niet alleen ter discussie is of The Greenery jegens [verzoekster] aansprakelijk is en dus een beslissing op het verzoek tot het vaststellen van de aansprakelijkheid niet zal bijdragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst. Daarom dient allereerst de vraag beantwoord te worden of er sprake is van een deelgeschil in de zin van de wet. De kantonrechter is van oordeel dat deze vraag bevestigend beoordeeld moet worden. Dat partijen twisten over de vraag of The Greenery al dan niet aansprakelijk is jegens [verzoekster] staat er op zich niet aan in de weg dat de kantonrechter zich buigt over de aansprakelijkheidsvraag in de deelgeschilprocedure, ook al is duidelijk dat in het geval van vaststelling van de aansprakelijkheid partijen verder met elkaar moeten onderhandelen alvorens een vaststellingsovereenkomst kan worden bereikt. Indien de kantonrechter de aansprakelijkheid van The Greenery vaststelt in deze procedure, zullen er voor partijen voldoende mogelijkheden zijn om na en aan de hand van de beslissing het buitengerechtelijke onderhandelingstraject voort te zetten. Dat dit niet direct tot een vaststellingsovereenkomst zal leiden, is niet doorslaggevend. Voldoende is dat de vaststelling van de aansprakelijkheid een bijdrage kan leveren aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst en daarmee aan de verdere schadeafwikkeling, in die zin dat de beslissing de weg kan openen voor verdere onderhandelingen die uiteindelijk tot een vaststellingsovereenkomst kunnen leiden. Aldus komt de kantonrechter toe aan een inhoudelijke behandeling van het verzoek.

Ter beoordeling ligt de vraag voor of The Greenery als materiële werkgeefster aansprakelijk is voor de door [verzoekster] geleden schade die [verzoekster] als gevolg van de val op 6 november 2015 op de werkvloer van The Greenery heeft geleden op grond van artikel 7:658 lid 4 BW in verbinding met de leden 1 t/m 3 van artikel 7:658 BW.

Artikel 7:658 lid 1 BW eist een hoog veiligheidsniveau van de werkruimte, werktuigen en gereedschappen alsmede van de organisatie van de betrokken werkzaamheden (zie onder meer HR 11 april 2008, NJ 2008, 465). De werkgever is op grond van dit artikellid gehouden die maatregelen te treffen die redelijkerwijs noodzakelijk zijn teneinde ongevallen die zich bij de uitoefening door de werknemer van zijn werkzaamheden zouden kunnen voordoen, te voorkomen. Op grond van artikel 7:658 lid 2 BW is de werkgever ten opzichte van de werknemer aansprakelijk voor de schade die deze in de uitoefening van zijn werkzaamheden lijdt, tenzij de werkgever aantoont dat hij aan de in artikel 7:658 lid 1 BW genoemde zorgplicht heeft voldaan of dat de schade in belangrijke mate het gevolg is van opzet of bewuste roekeloosheid van de werknemer. Artikel 7:658 BW houdt een ruime zorgplicht in. Niet snel kan worden aangenomen dat de werkgever daaraan heeft voldaan en dus niet aansprakelijk is voor door de werknemer in de uitoefening van zijn werkzaamheden geleden schade. Artikel 7:658 BW beoogt echter geen absolute waarborg te scheppen voor de bescherming van de werknemer tegen gevaar. Welke (veiligheids-)maatregelen van de werkgever mogen worden verlangd en op welke wijze hij de werknemer moet instrueren is afhankelijk van de omstandigheden van het geval.

In casu is tussen partijen niet in geschil dat [verzoekster] “in de uitoefening van haar werkzaamheden” is gevallen en dat die val niet het gevolg was van opzet of bewuste roekeloosheid van [verzoekster].

Wat de toedracht van de val is geweest kan thans niet worden vastgesteld aan de hand van de stellingen van partijen over en weer en de onderbouwing van die stellingen. Nadere instructie naar de feiten is naar het oordeel van de kantonrechter dan ook geïndiceerd.

Dit doet de vraag rijzen of deze procedure zich leent voor een nader onderzoek naar de feiten. Gelet op de ratio van de deelgeschilprocedure, namelijk het bevorderen van de buitengerechtelijke onderhandelingen, dient in zijn algemeenheid deze vraag ontkennend te worden beantwoord. Daarbij is echter wel maatwerk vereist, in die zin dat van geval tot geval de investering in tijd, geld en moeite moet worden afgewogen tegen het belang van het verzoek en de bijdrage die een beslissing aan de totstandkoming van een minnelijke regeling kan leveren. In het onderhavige geval voorziet de kantonrechter in het geval van nadere bewijsvoering, mede gelet op het feit dat de plaats waar de val heeft plaatsgevonden gewijzigd is en niet meer in gebruik is door The Greenery, een uitvoerige instructie waarbij uiteindelijk tot een reconstructie van de val van [verzoekster] in hal 2 gekomen moet worden. Naar het oordeel van de kantonrechter weegt in casu de hiermee gemoeide investering in tijd, geld en moeite niet op tegens het belang van het verzoek en de bijdrage die een beslissing aan de totstandkoming van een minnelijke regeling kan leveren, ook vanwege het feit dat, indien de door [verzoekster] gestelde toedracht al bewezen wordt geacht, nogal wat ‘hobbels’ genomen zullen moeten worden teneinde tot een finale regeling te kunnen komen.

Eén ander leidt tot het oordeel dat het verzoek op de voet van artikel 1019z Rv zal worden afgewezen.

Op grond van artikel 1019aa Rv dient in beginsel begroting plaats te vinden van de kosten bij de behandeling van het verzoek aan de zijde van de persoon die schade door dood of letsel lijdt. Hierbij dient de dubbele redelijkheidstoets gehanteerd te worden. Dit betekent dat indien een deelgeschilprocedure volstrekt onnodig of onterecht is ingesteld, de kosten daarvan niet voor vergoeding in aanmerking komen. Deze situatie doet zich voor. Immers, gelet op de uiteenlopende standpunten van partijen over de toedracht van de val, waarmee [verzoekster] voorafgaand aan het indienen van het verzoek bekend was, had [verzoekster] kunnen voorzien dat nadere (uitvoerige) instructie nodig zou zijn, in verband waarmee zij voor een bodemprocedure in plaats van voor een deelgeschilprocedure had moeten kiezen. Er is dan ook geen sprake van in redelijkheid gemaakte kosten. Dat [verzoekster] zelf naar voren heeft gebracht dat nadere bewijslevering niet meer aan de orde is, doet hier niet aan af. Zoals uit vorenstaande overwegingen blijkt, ziet de kantonrechter wel de noodzaak tot een nader onderzoek naar de feiten. De kantonrechter zal derhalve afzien van een kostenbegroting.