Uitspraken

Gelet op het feit dat de oude functie van [verzoeker] is vervallen, zal [verzoeker] de functie van Teamcoach Sorteren gaan bekleden voor eveneens 20 uur per week. De door [verzoeker] aangevoerde standpunten vormen geen grondslag om uit te gaan van een arbeidsomvang van 32 uur dan wel 30,5 uur per week. Dat [verzoeker] overwerk verrichtte brengt geen wijziging in de omvang van de overeengekomen arbeidsduur. Het wetsartikel waarop [verzoeker] zich in dit kader beroept, artikel 7:610b BW, betreft het rechtsvermoeden van de omvang van de arbeid en daaraan gekoppeld de loonplicht. Deze bepaling heeft geen betrekking om de omvang van de arbeidsovereenkomst. Voorts heeft [verzoeker] aangevoerd dat de functie Teamcoach Sorteren die vacant kwam en op welke functie hij op 1 april 2018 heeft gesolliciteerd, een arbeidsomvang had van 32 uur per week. Niet valt in te zien op grond waarvan dit gegeven de conclusie zou kunnen rechtvaardigen dat het dienstverband van [verzoeker] van 20 uur zou moeten worden verhoogd naar 32 uur per week.

Dit leidt ertoe dat aangezien [verzoeker] een arbeidsovereenkomst had voor 20 uur per week tegen een salaris van € 1.528,18 bruto per maand, PostNL de arbeidsovereenkomst tegen diezelfde voorwaarden dient te herstellen. De kantonrechter zal daarom PostNL veroordelen om per 1 juli 2019 [verzoeker] toe te laten tot de functie Teamcoach Sorteren met een arbeidsomvang voor 20 uur per week tegen een salaris van € 1.528,18 bruto per maand. Er zal geen dwangsom worden opgelegd, aangezien PostNL heeft aangegeven dat zij deze veroordelingen zal nakomen. Voor de overige onderdelen tot nabetaling van het salaris is geen grondslag, zodat deze zullen worden afgewezen.

Vast staat dat de wettelijke transitievergoeding waarop [verzoeker] gezien zijn arbeidsduur en inkomen op grond van artikel 7:673 op 1 februari 2019 recht had

€ 24.041,13 bruto bedroeg. [verzoeker] heeft op grond van het Sociaal Plan een bedrag van

€ 14.900,42 bruto ontvangen, zodat de nominale waarde van deze laatste voorziening (aanzienlijk) lager is. PostNL heeft betoogd dat desondanks wel degelijk sprake is van een gelijkwaardige voorziening, niet alleen omdat de cao-partijen de voorziening als zodanig hebben bestempeld, maar ook aangezien de voorziening voorziet in een verlengde loondoorbetaling tijdens vrijstelling van de werknemer van het werk, gedurende welke periode de werknemer bovendien gebruik mag maken van de diensten van het mobiliteitscentrum Mobility.

Vooropgesteld zij dat het door de cao-partijen bestempelen van een voorziening als gelijkwaardige voorziening in de zin van artikel 7:673 slechts een van de gezichtspunten is om te beoordelen of een dergelijke voorziening in het individuele geval voor de betreffende werknemer gelijkwaardig is. De onderhavige voorziening in het Sociaal Plan ziet op de situatie waarin een werknemer overcompleet is verklaard en niet de keuze maakt om in te stemmen met een beëindiging van de arbeidsovereenkomst. Voor die situatie bepaalt het Sociaal Plan dat de werknemer wordt vrijgesteld van werk met doorbetaling van zijn loon en dat de werknemer door Mobility wordt begeleid naar ander werk. De loonkosten vanaf de interne herplaatsingsperiode tot aan de dag waarop de opzegtermijn voor de werknemer geldt worden op grond van deze regeling in mindering gebracht op de transitievergoeding.

[verzoeker] heeft terecht betoogd dat aangezien hij ten onrechte boventallig is verklaard, omdat hij - en aan dit oordeel heeft PostNL zich in deze procedure gerefereerd - in de functie van Teamcoach Sorteren geplaatst had kunnen worden, er geen grond is om voornoemde loonkosten in mindering te brengen op de transitievergoeding. [verzoeker] heeft immers geen profijt gehad van het vrijgesteld zijn van werk en de mogelijkheid van begeleiding door Mobility nu hij ten onrechte en tegen zijn wil vanaf 26 februari 2018 op non actief gesteld.

Aldus bezien is de waarde voor [verzoeker] van de aan hem uitgekeerde vergoeding (aanzienlijk) lager dan de transitievergoeding die verschuldigd is op grond van artikel 7:673 BW. Dit leidt ertoe dat naar het oordeel van de kantonrechter in dit geval niet gesproken kan worden van een gelijkwaardige voorziening in de zin van artikel 7:673b BW. Dit betekent dat [verzoeker] op 1 februari 2019 bij de opzegging van de arbeidsovereenkomst recht had op de volledige transitievergoeding ten bedrage van € 24.041,13 bruto.

De vraag of [verzoeker] tot terugbetaling van de voorziening uit het Sociaal Plan ten bedrage van € 14.900,42 bruto is gehouden, en zo ja, in hoeverre deze voorziening ex artikel 7:682 lid 6 BW moet worden getroffen, dient te worden beantwoord in samenhang met de andere te treffen voorzieningen, zoals die met betrekking tot compensatie voor inkomensschade of pensioenschade. Het geheel van voorzieningen als bedoeld in artikel 7:682 lid 6 BW heeft tot doel dat de werknemer wordt gecompenseerd voor het nadeel veroorzaakt door de onderbreking van de arbeidsovereenkomst.

[verzoeker] heeft ter zitting aangevoerd dat hij het ontvangen bedrag van € 14.900,42 bruto reeds (gedeeltelijk) heeft moeten gebruiken vanwege zijn salarisvermindering vanaf 1 februari 2019. Vanwege de beëindiging van de arbeidsovereenkomst heeft [verzoeker] niet extra kunnen werken en daardoor ook geen extra uren uitbetaald gekregen. [verzoeker] heeft die aanvulling dus nodig gehad. Gegeven die omstandigheid en het feit dat PostNL op grond van artikel 7:673 lid 5 BW, waarin is bepaald dat bij een hernieuwd ontslag de reeds betaalde (in casu gedeeltelijke) transitievergoeding in mindering mag worden gebracht op de dan te betalen transitievergoeding, is de kantonrechter van oordeel dat het door PostNL ex artikel 7:682 lid 6 BW verzochte voorziening niet behoeft te worden getroffen. Evenmin ziet de kantonrechter grond om PostNL te veroordelen tot betaling van een aanvullende vergoeding, nu PostNL reeds veroordeeld zal worden tot een suppletie van de ontvangen WW-uitkering tot 100% van het loon en aanvulling van de gemiste pensioenafdrachten.