Uitspraken

Gelet op de aard van de vordering acht de kantonrechter het spoedeisend belang van K+H gegeven.

In dit kort geding dient, mede op basis van wat partijen naar voren hebben gebracht, te worden beoordeeld of de vordering van K+H in een bodemprocedure een zodanige kans van slagen heeft dat het gerechtvaardigd is op de toewijzing daarvan vooruit te lopen door het treffen van een voorziening zoals gevorderd.

Vaststaat dat het in de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd opgenomen relatiebeding niet een schriftelijke motivering van K+H als bedoeld in artikel 7:653 lid 2 BW (dat het beding noodzakelijk is vanwege zwaarwegende bedrijfs- of dienstbelangen), bevat. Dit betekent dat het relatiebeding nietig is. Partijen zijn het hierover ook eens. De vraag die partijen verdeeld houdt is of op een later moment, namelijk op 17 augustus 2017 dan wel per 1 januari 2018 of 1 januari 2019, alsnog een rechtsgeldig relatiebeding is overeengekomen.

De kantonrechter is met [gedaagde] (voorlopig) van oordeel dat deze vraag ontkennend moet worden beantwoord. Hiervoor overweegt de kantonrechter het volgende.

Het ontbreken van een schriftelijke motivering als bedoeld in artikel 7:653 lid 2 BW brengt mee dat het relatiebeding in de arbeidsovereenkomst van 15 februari 2017 nietig is. Dit betekent in feite dat het relatiebeding niet heeft bestaan. De verlenging van de arbeidsovereenkomst (voor onbepaalde tijd) onder dezelfde voorwaarden, zonder daarbij expliciet het relatiebeding overeen te komen, kan er naar het oordeel van de kantonrechter niet toe leiden dat het nietige relatiebeding alsnog rechtsgeldig wordt. Het relatiebeding moet in dit geval opnieuw schriftelijk worden overeengekomen.

Dat is in de onderhavige kwestie niet gebeurd. In de door [gedaagde] voor akkoord getekende brief van 17 augustus 2017 waarin de verlenging voor onbepaalde tijd is bevestigd, is geen relatiebeding opgenomen. De Hoge Raad heeft geoordeeld dat aan het schriftelijkheidsvereiste ook kan zijn voldaan als het relatiebeding is opgenomen in een ander document dan de getekende overeenkomst, mits in de getekende overeenkomst wordt verwezen naar het document waarin het relatiebeding is opgenomen (in dit geval de algemene arbeidsvoorwaarden) en dat document ook als bijlage bij het getekende stuk is gevoegd, of de werknemer in het ondertekende document uitdrukkelijk heeft verklaard dat hij met het relatiebeding akkoord is. Hiervan is in dit geval geen sprake. De brief van 17 augustus 2017 bevat wel een verwijzing naar de arbeidsovereenkomst van 15 februari 2017, maar die arbeidsovereenkomst en de daarbij behorende arbeidsvoorwaarden zijn niet bijgevoegd. Ook heeft [gedaagde] in de brief van 17 augustus 2017 niet uitdrukkelijk verklaard dat hij met het relatiebeding instemt.

H+K kan niet worden gevolgd in haar standpunt dat het relatiebeding schriftelijk is overeengekomen in de overzichten van arbeidsvoorwaarden per 1 januari 2018 en 1 januari 2019. Vooropgesteld wordt dat [gedaagde] deze overzichten alleen ‘voor ontvangst’ en niet voor akkoord heeft getekend. Het overzicht bevat daarnaast geen uitdrukkelijke verwijzing naar de algemene arbeidsvoorwaarden waarin het relatiebeding is opgenomen. Deze voorwaarden zijn ook niet bijgevoegd. De enkele vermelding ‘relatiebeding: ja’, kan tot slot niet worden opgevat als een uitdrukkelijke verklaring van [gedaagde] dat hij met het relatiebeding heeft ingestemd. Zeker nu [gedaagde] alleen voor ontvangst en niet voor akkoord heeft getekend.

Uit het voorgaande volgt dat aan het schriftelijkheidsvereiste als bedoeld in artikel 7:653 lid 1 BW is dus niet voldaan. Dit betekent dat tussen partijen geen rechtsgeldig relatiebeding is overeengekomen.

Het verzochte verbod aan [gedaagde] is daarom niet toewijsbaar. Dat geldt ook voor de nevenvorderingen van K+H.

Omdat K+H in het ongelijk wordt gesteld zal zij worden veroordeeld in de proceskosten, aan de zijde van [gedaagde] tot op heden begroot op € 721,00 aan salaris voor de gemachtigde van [gedaagde] . De apart gevorderde nakosten worden toegewezen als hierna vermeld, nu de proceskostenveroordeling hiervoor reeds een executoriale titel geeft en de kantonrechter van oordeel is dat de nakosten zich reeds vooraf laten begroten.

Dit vonnis wordt ten aanzien van de proceskosten, zoals [gedaagde] vordert, ‘uitvoerbaar bij voorraad’ verklaard. Dit betekent dat K+H aan de veroordeling tot betaling van de proceskosten moet voldoen, ook als, indien en voor zover dit mogelijk is, in hoger beroep wordt gegaan tegen dit vonnis.