Uitspraken

[verzoekster] heeft op grond van artikel 7:681 lid 1 sub a BW verzocht tot het toekennen van een billijke vergoeding, omdat [gedaagde] de arbeidsovereenkomst heeft opgezegd in strijd met artikel 7:671 BW. Gelet hierop moet beoordeeld worden of het ontslag op staande voet rechtsgeldig is gegeven.

Bij de beoordeling hiervan stelt de kantonrechter het volgende voorop. Het ontslag op staande voet is een ultimum remedium, dat, gelet op de verstrekkende gevolgen ervan, slechts bij uitzondering mag worden gegeven. Op grond van artikel 7:678 lid 1 BW worden als dringende redenen in de zin van lid 1 van artikel 7:677 BW beschouwd zodanige daden, eigenschappen of gedragingen van de werknemer, die ten gevolg hebben dat van de werkgever redelijkerwijs niet verlangd kan worden de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Bij de beoordeling van de vraag óf van zodanige dringende redenen sprake is, moeten alle omstandigheden van het geval, in onderling verband en samenhang, in aanmerking worden genomen. Op [gedaagde] als werkgever rust de stelplicht en bewijslast van het bestaan en de dringendheid van de ontslagreden.

[verzoekster] heeft niet alleen betwist dat sprake is van een dringende reden voor het ontslag op staande voet, maar ook dat het ontslag op staande voet door [gedaagde] onverwijld is gegeven (artikel 7:677 lid 1 BW) en daarmee dus dat niet onverwijld is opgezegd door [gedaagde] . De kantonrechter zal dit als eerste beoordelen.

De reden waarom [gedaagde] [verzoekster] op staande voet heeft ontslagen is dat [verzoekster] niet over het diploma verzorgende IG niveau 3 beschikte. Beoordeeld zal daarom moeten worden of [gedaagde] onverwijld nadat zij hiervan op de hoogte was [verzoekster] heeft ontslagen.

[verzoekster] heeft in dit kader toegelicht dat [gedaagde] al eerder dan 25 juli 2019 ervan op de hoogte was dat zij niet over het overkoepelende diploma verzorgende IG niveau 3 beschikte, ondanks het feit dat dit wel in haar CV is opgenomen. [verzoekster] heeft ter onderbouwing hiervan aangevoerd dat zij bij het sollicitatieproces al alle behaalde certificaten heeft overgelegd, dat zij daarnaast op 22 februari 2019 na een vraag van [naam 1] al heeft gewezen op de certificaten en dat zij voorts op 26 april 2019 met [naam 2] heeft gesproken over het feit dat ze geen diploma had maar alleen certificaten. [naam 2] kan dit onder ede verklaren volgens [verzoekster] .

Gelet op deze toelichting van [verzoekster] had het op de weg van [gedaagde] gelegen om te onderbouwen dat zij niet eerder dan op/of vlak voor 25 juli 2019 op de hoogte was van het feit dat [verzoekster] niet over het diploma verzorgende IG niveau 3 beschikte. Dit heeft [gedaagde] onvoldoende gedaan. Tijdens de mondelinge behandeling heeft de gemachtigde van [gedaagde] naar voren gebracht dat de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (hierna: IGJ) op 16 juli 2019 contact heeft opgenomen met mevrouw [gedaagde] en mevrouw [gedaagde] naar aanleiding daarvan in het dossier van [verzoekster] is gaan kijken en er toen achter kwam dat [verzoekster] geen diploma had. Dat het zo is gegaan is door [gedaagde] echter niet onderbouwd, evenmin is in dit kader een bewijsaanbod gedaan, zodat dit niet vaststaat. Gelet op de e-mail die [verzoekster] heeft overgelegd van 22 februari 2019 is het ook niet aannemelijk dat [gedaagde] hiervan niet eerder op de hoogte was. Toen heeft [naam 1] immers specifiek aan [verzoekster] gevraagd of zij haar diploma kon overleggen. Op het antwoord van [verzoekster] dat deze al was ingescand, heeft [naam 1] vervolgens geantwoord “Ik zie dat er allemaal deel certificaten staan. Is dat jouw diploma? Want dan hebben we ze wel.”. Gelet hierop was [gedaagde] dus in ieder geval in februari 2019 al ervan op de hoogte de [verzoekster] geen diploma had, zodat niet geoordeeld kan worden dat het ontslag op staande voet onverwijld is gegeven. Gelet hierop is de verklaring van [naam 2] onder ede ook niet meer van belang, omdat zijn gesprek met [verzoekster] pas in april 2019 heeft plaatsgevonden.

Nu geen sprake is van een onverwijld gegeven ontslag op staande voet, is de conclusie dat het ontslag op staande voet niet rechtsgeldig is. Dit zal voor recht worden verklaard.

De vraag of sprake is van een dringende reden hoeft daarom niet meer te worden beantwoord. In dit kader wil de kantonrechter, ten overvloede, nog wel het volgende opmerken. [verzoekster] is ontslagen, omdat zij geen diploma verzorgende IG niveau 3 heeft. Volgens [gedaagde] mag zij [verzoekster] geen werkzaamheden als verzorgende IG laten verrichten zonder het diploma verzorgende IG niveau 3. [verzoekster] heeft echter gesteld dat zij wel bevoegd is om het werk van verzorgende IG uit te oefenen, omdat ze over alle hiervoor vereiste certificaten beschikt en ook in het kwaliteitsregister V&V is opgenomen. De kantonrechter is van oordeel dat nu de bewijslast van de dringende reden bij [gedaagde] ligt het ook op de weg van [gedaagde] had gelegen om haar stelling te onderbouwden de [verzoekster] niet bevoegd was om de werkzaamheden van verzorgende IG te verrichten met alleen de door [verzoekster] behaalde certificaten. [gedaagde] heeft haar stelling echter niet onderbouwd, zodat zij ook onvoldoende heeft onderbouwd dat er sprake is geweest van een dringende reden voor ontslag op staande voet.

[verzoekster] maakt aanspraak op een billijke vergoeding. Nu is opgezegd in strijd met artikel 7:671 BW vanwege het ontbreken van een onverwijlde mededeling van het ontslag op staande voet, heeft [verzoekster] op grond van artikel 7:681 lid 1, onder a, BW recht op een billijke vergoeding. Door het ten onrechte gegeven ontslag op staande voet is de ernstige verwijtbaarheid immers een gegeven.

[verzoekster] heeft het bepalen van de hoogte van de billijke vergoeding aan de kantonrechter gelaten. [verzoekster] heeft wel verzocht hierbij rekening te houden met de operatie die zij binnenkort zal moeten ondergaan. Hierdoor zal zij een tijdje niet kunnen werken.

De kantonrechter zal [gedaagde] veroordelen om dat aan [verzoekster] een billijke vergoeding te betalen van € 2.500,- bruto, ongeveer een maand salaris inclusief emolumenten. Daarbij weegt de kantonrechter mee dat [verzoekster] nog niet lang in dienst was bij [gedaagde] en dat het gelet op de krapte op de arbeidsmarkt in de zorg niet de verwachting is dat [verzoekster] langer dan een maand thuis zal zitten. Dat [verzoekster] binnenkort een operatie zal moeten gaan met een hersteltermijn van een aantal weken is niet een omstandigheid die voor rekening van [gedaagde] moet komen. Daarnaast weegt de kantonrechter ook mee dat het niet de verwachting is dat [verzoekster] , als zij niet op staande voet was ontslagen, nog lang bij [gedaagde] had gewerkt, want zij heeft immers misstanden aan de kaak gesteld bij [gedaagde] . Onvoldoende is vast komen te staan dat dit aankaarten van misstanden de reden van het ontslag op staande voet was, zodat daar in de billijke vergoeding geen rekening mee kan worden gehouden.

Op grond van artikel 7:672 lid 10 BW is [gedaagde] de vergoeding wegens onregelmatige opzegging aan [verzoekster] verschuldigd, omdat is opgezegd tegen een eerdere dag dan die tussen partijen geldt. De door [verzoekster] verzochte vergoeding wegens onregelmatige opzegging ten bedrage van € 2.345,62 bruto zal daarom worden toegewezen. De hoogte hiervan is immers niet betwist door [gedaagde] .

[verzoekster] heeft in haar verzoekschrift verzocht om [gedaagde] te veroordelen om een bedrag van € 5.868,26 aan haar te betalen. Dit bedrag heeft [verzoekster] als volgt toegelicht en opgebouwd:

De kantonrechter is van oordeel dat het loon tot 25 juli 2019, het vakantiegeld en de eindejaarsuitkering niet meer kunnen worden toegewezen, omdat onbetwist is dat [gedaagde] die inmiddels heeft betaald aan [verzoekster] . [verzoekster] heeft ook niet gemotiveerd gesteld dat de door [gedaagde] aan haar uitgekeerde bedragen onjuist zijn. Wat betreft de door [verzoekster] gevorderde ORT toeslag is de kantonrechter van oordeel dat die niet kan worden toegewezen, omdat dit verzoek niet is toegelicht of geconcretiseerd.

Gelet hierop moet alleen nog geoordeeld worden over de uitbetaling van de compensatie-uren en/of verlofuren van [verzoekster] .

[verzoekster] heeft zich wat de compensatie-uren betreft op het standpunt gesteld dat zij recht heeft op de uitbetaling van 36 compensatie-uren. [gedaagde] heeft dit betwist met als reden dat dit standpunt door [verzoekster] niet is onderbouwd. [verzoekster] heeft echter aangegeven dat zij dit niet kan onderbouwen, omdat zij geen toegang meer heeft tot de systemen van [gedaagde] . De kantonrechter is van oordeel dat het op de weg van [gedaagde] ligt om te onderbouwen dat [verzoekster] geen opgebouwde compensatie-uren meer heeft. [gedaagde] heeft immers niet betwist dat het mogelijk is om compensatie-uren op te bouwen. [gedaagde] had derhalve een uitdraai kunnen overleggen van het (urenregistratie)systeem waarin de compensatie-uren worden bijgehouden ter onderbouwing van haar stelling. Nu [gedaagde] dat niet gedaan heeft, zal de kantonrechter de 36 compensatie-uren bij gebrek aan een onderbouwde betwisting toewijzen. Dit betekent dat [gedaagde] zal worden veroordeeld om een bedrag van € 663,84 aan [verzoekster] te betalen.

Wat de verlofuren betreft heeft [verzoekster] zich op het standpunt gesteld dat zij ook recht heeft op 19:24 compensatie-uren en 70:18 vakantie-uren. Volgens de berekening van [gedaagde] heeft [verzoekster] maar recht op vergoeding van het verlof van 34 uur en 23 minuten ten bedrage van in totaal € 615,46. [verzoekster] heeft echter ter onderbouwing van haar verlofuren een foto (productie 8 verzoekschrift) overgelegd die is gemaakt van Nedap, het verlofregistratiesysteem. Volgens [verzoekster] is deze foto gemaakt na haar ontslag door een collega. [gedaagde] heeft betwist dat de verlofuren op deze foto correct zijn, maar heeft deze betwisting niet onderbouwd. Aangezien [gedaagde] degene is die wel toegang heeft tot Nedap is de kantonrechter van oordeel dat het op de weg van [gedaagde] had gelegen om haar betwisting te onderbouwen met een uitdraai uit het Nedap-systeem. Nu [gedaagde] dat niet heeft gedaan, heeft [gedaagde] de door [verzoekster] gestelde verlofuren onvoldoende gemotiveerd betwist. Dit betekent dat de bedragen van € 357,74 en € 1.296,34 zullen worden toegewezen.

[gedaagde] heeft geen verweer gevoerd tegen de vordering van [verzoekster] om het non-concurrentiebeding en relatiebeding te vernietigen. Volgens [gedaagde] mogen deze bedingen komen te vervallen, zodat de vernietiging hiervan zal worden toegewezen.

Tegen de door [verzoekster] gevorderde wettelijke rente over de hiervoor toegewezen bedragen heeft [gedaagde] geen verweer gevoerd, zodat dit als onbetwist en op grond van de wet zal worden toegewezen.

[gedaagde] zal als de grotendeels in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De apart gevorderde nakosten komen ook voor toewijzing in aanmerking.