Uitspraken

Gelet op artikel 7:677 lid 1 BW is ieder der partijen bevoegd de arbeidsovereenkomst onverwijld op te zeggen om een dringende reden, onder onverwijlde mededeling van die reden aan de wederpartij. Ingevolge artikel 7:678 lid 2, aanhef en onder d, BW zal een dringende reden onder andere aanwezig geacht kunnen worden wanneer de werknemer zich schuldig maakt aan diefstal.

Vaststaat dat Reinis tot opzegging van de arbeidsovereenkomst met [verzoeker] is overgegaan op grond van de redenen genoemd in haar brief van 5 maart 2020, namelijk hetgeen Hoffmann geconstateerd heeft op 28 februari 2020 en hetgeen [verzoeker] hierover heeft verklaard tegenover medewerkers van Hoffmann op 3 maart 2020, zoals hierboven vermeld onder 2.5 en 2.6.

De omstandigheid dat [verzoeker] niet alleen gehandeld heeft, maar hulp gekregen heeft van collega’s bij het zich toe-eigenen van de metalen, doet niet af aan de verwijtbaarheid. Integendeel, want diefstal in vereniging is des te kwalijker. Dat die collega’s niet geconfronteerd zijn met een ontslag op staande voet doet er evenmin aan af dat er naar objectieve maatstaven gemeten sprake is van een dringende reden. Daarbij komt dat Reinis gemotiveerd uiteen heeft gezet waarom zij ten aanzien van de verweten gedragingen [verzoeker] een groter verwijt maakt dan zijn collega’s die hierbij betrokken zijn geweest. Kort gezegd, is het verschil in behandeling ingegeven door de omstandigheid dat die collega’s niet in dienst zijn bij Reinis en een minder prominente rol bij de voorvallen hebben gehad, mede gelet op de verklaringen van [verzoeker] die hen buiten schot heeft willen houden. Tevens is erop gewezen dat [verzoeker] fungeerde als de vaste vervanger van de beheerder van het afvalbrengstation en dat Reinis ook tegenover andere werknemers duidelijk heeft willen maken dat zij dit gedrag niet tolereert. Reeds hierom is er geen sprake van gelijke gevallen en gaat het beroep van [verzoeker] op gelijke behandeling niet op, nog daargelaten de vraag waarop dat beroep is gestoeld en of in de contractuele, één op één relatie tussen partijen daaraan betekenis zou moeten toekomen, op een wijze die afdoet aan voormelde bevoegdheid en de wil van Reinis om daarvan gebruik te maken tegenover [verzoeker] , in een geval als het onderhavige.

De omstandigheid dat Reinis in het verleden bij diefstal van de werkplek niet heeft gereageerd met een ontslag op staande voet betekent niet dat zij het recht daartoe heeft verwerkt en evenmin dat zij in dit geval niet daartoe is kunnen overgaan. In dit verband is van belang dat Reinis haar medewerkers sinds jaar en dag erop wijst dat het hen niet is toegestaan om afgedankte goederen (afval) zich toe te eigenen, eerst via haar Gedragsregels en nadien via haar Handboek en door hieraan aandacht te besteden tijdens werkoverleggen. [verzoeker] is hiermee bekend geweest en ook is hij zich bewust geweest van de mogelijkheid van ontslag, gelet op zijn vrees voor verlies van zijn baan na te zijn geconfronteerd met de diefstal. Dat de mogelijkheid van ontslag op staande voet niet is genoemd in de Gedragsregels en het Handboek maakt niet dat de bevoegdheid daartoe ontbreekt in geval van diefstal.

Mede gelet op de aard en de ernst van het feit dat als dringende reden is aangemerkt, heeft Reinis bij haar afweging om al dan niet tot ontslag op staande voet over te gaan weinig gewicht hoeven toe te kennen aan de aard en de duur van de arbeidsovereenkomst en de persoonlijke omstandigheden van [verzoeker] . Daarbij is van betekenis dat er geen sprake is van een erg lang of bijzonder dienstverband. Ook is [verzoeker] niet zo oud (36 jaar), dat voor hem rekening moest worden gehouden met ernstiger gevolgen van het ontslag. De omstandigheid dat [verzoeker] in verband met een hernia gedeeltelijk arbeidsongeschikt was en het verloop van het herstel nog ongewis was, heeft Reinis niet hoeven doen afzien van het ontslag. Dat geldt ook voor de uitbraak van Covid-19 en alle maatregelen die naar aanleiding daarvan zijn genomen met ongunstige gevolgen voor de arbeidsmarkt. Misschien is daardoor de verwachting reëel geweest dat het voor [verzoeker] zeer moeilijk zou zijn om binnen afzienbare tijd aan ander werk te komen, maar ook dat heeft Reinis niet hoeven te weerhouden van ontslag op staande voet, want de verwijtbare gedragingen van [verzoeker] betreffen geen kleinigheid en hebben tot gevolg gehad dat van Reinis redelijkerwijze niet gevergd kan worden de arbeidsovereenkomst te laten voortduren.

Gelet op het vorenstaande is er geen grond voor het oordeel dat Reinis heeft opgezegd in strijd met artikel 7:671 BW gelezen in samenhang met artikel 7:677 lid 1 BW, zodat er ook geen grond is om op de voet van artikel 7:681 lid 1 BW de opzegging van de arbeidsovereenkomst te vernietigen of een billijke vergoeding toe te kennen.

Daarnaast is Reinis, gelet op het bepaalde in artikel 7:673 lid 7, aanhef en onder c, BW niet de transitievergoeding verschuldigd aan [verzoeker] , omdat het eindigen van de arbeidsovereenkomst het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen van [verzoeker] . Het niet toekennen hiervan wordt niet naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar geacht.

Voorts is Reinis kunnen overgaan tot verrekening van de studiekosten die zij voor [verzoeker] heeft gemaakt, omdat in de opleidingsovereenkomst die partijen zijn aangegaan een terugbetalingsverplichting in het leven is geroepen voor het geval de arbeidsovereenkomst op grond van een dringende reden wordt beëindigd door Reinis, welke situatie zich heeft voorgedaan.

Daarom wordt het onder I en onder II primair, subsidiair en meer subsidiair verzochte afgewezen.

[verzoeker] wordt als de in het ongelijk gestelde partij in de kosten veroordeeld, aan de zijde van Reinis vastgesteld op € 721,- aan salaris voor de gemachtigde. Op de voet van artikel 288 Rv wordt deze veroordeling ambtshalve uitvoerbaar bij voorraad verklaard.

Gezien bovenstaande uitkomst wordt het verzoek tot voorwaardelijke ontbinding afgewezen.

De proceskosten worden gecompenseerd in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.