Uitspraken

verzoek ex artikel 287b, lid 1, jo. artikel 284 Fw

Allereerst dient te worden beoordeeld of sprake is van een bedreigende situatie zoals dwingend is voorgeschreven in artikel 287b, tweede lid, Fw. Nu verzoekster een kopie van het vonnis van de rechtbank Rotterdam van 1 oktober 2020 tot ontruiming van de woonruimte van verzoekster en een kopie van het exploot van 7 oktober 2020 heeft overgelegd waarin wordt aangekondigd dat verweerder op 29 oktober 2020 zal overgaan tot ontruiming van de woning van verzoekster, is er naar het oordeel van de rechtbank sprake van een bedreigende situatie.

De wetgever heeft met een moratorium beoogd om een schuldenaar bij een – dreigende – executie een adempauze te bieden opdat de schuldenaar in staat wordt gesteld om met zijn schuldeisers een regeling van zijn schulden overeen te komen.

Artikel 287b Fw bevat geen criterium op grond waarvan kan worden beslist of de voorlopige voorziening dient te worden toegewezen dan wel afgewezen. De rechtbank zoekt daarom aansluiting bij de voorziening zoals genoemd in artikel 287, vierde lid, Fw waarbij een afweging dient plaats te vinden tussen het belang van verzoekster enerzijds en de schuldeiser, in dit geval verweerder, anderzijds.

Het belang van verzoekster bestaat erin dat zij in de huurwoning kan blijven wonen en dat het minnelijk schuldhulpverleningstraject door verzoekster kan worden doorlopen.

Het belang van verweerder bestaat erin dat hij het vonnis van 1 oktober 2020 ten uitvoer kan leggen.

Naar het oordeel van de rechtbank is onvoldoende aannemelijk geworden dat de lopende termijnen kunnen en zullen worden voldaan. Ook na indiening van het verzoek is de lopende huur niet betaald. Ter zitting heeft [naam 2] desgevraagd niet kunnen bevestigen dat er voldoende inkomsten zijn om de lopende huurverplichtingen te voldoen, De verklaring van [naam 2] ter zitting dat zijn ouders eventueel garant kunnen staan is hiertoe onvoldoende, alleen al omdat nergens uit blijkt dat zij garant willen en kunnen staan voor de lopende verplichtingen.

Daar komt bij dat thans onvoldoende aannemelijk is dat in een periode van zes maanden een minnelijk traject kan worden doorlopen. Ter zitting heeft [naam 2] verklaard dat gemeentelijke schuldhulpverlening niet mogelijk is gebleken. Op basis van de thans ingediende stukken kan niet worden aangenomen dat EHB bevoegd is tot het afgeven van een verklaring in de zin van artikel 285 lid 1 sub f Fw, nu EHB niet een organisatie lijkt als bedoeld in artikel 48 Wet op het consumentenkrediet. Nu EHB ter zitting niet aanwezig was heeft EHB hierover geen duidelijkheid kunnen verschaffen.

Derhalve is de rechtbank van oordeel dat het belang van verweerder zwaarder dient te wegen dan het belang van verzoekster. De verzochte voorziening zal dan ook worden afgewezen.

Verzoek ex artikel 287, lid 4, jo. 284 Fw

Dit verzoek zal worden afgewezen op de grond dat niet aannemelijk is dat verzoekster tot de wettelijke schuldsaneringsregeling zal worden toegelaten. Immers, nu het minnelijk traject naar verwachting niet op korte termijn zal zijn afgerond, zal verzoekster gelet op het bepaalde in artikel 285, eerste lid, sub f, in samenhang met artikel 287, tweede lid, Fw, ten aanzien van het verzoek tot toelating tot de schuldsaneringsregeling ex artikel 284, tweede lid, Fw, niet-ontvankelijk worden verklaard.

Verzoek 284 Fw

Onder verwijzing naar hetgeen hiervoor is overwogen wordt het verzoek tot toelating tot de schuldsaneringsregeling niet-ontvankelijk verklaard.

De beslissing

De rechtbank:

Dit vonnis is gewezen door mr. F. Damsteegt-Molier, rechter, en in aanwezigheid van mr. K. de Ridder, griffier, in het openbaar uitgesproken op 23 november 2020.1

De griffier is buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen