Uitspraken

De mondelinge behandeling heeft plaatsgevonden op 10 juni 2020. Namens T-Mobile

is verschenen [naam 1] , bijgestaan door de gemachtigde mr. M.E.C.M. Paumen. Namens [verweerder] is de gemachtigde mr. U. Karatas verschenen. Beide partijen hebben ter zitting hun standpunten (nader) toegelicht.

[verweerder] heeft zich bij T-Mobile op 3 juni 2015 ziekgemeld. [verweerder] is sindsdien arbeidsongeschikt. T-Mobile heeft in het eerste ziektejaar 100% en in het tweede jaar

70% van het salaris doorbetaald. De op T-Mobile rustende verplichting om gedurende twee ziektejaren het loon door te betalen is op 30 mei 2017 geëindigd. Het UWV heeft in de WIA-beslissing van 17 mei 2017 het arbeidsongeschiktheidspercentage vastgesteld op

65-80%.

(…) “De werknemer heeft het spreekuur bezocht. De werknemer heeft langer durende beperkingen welke nog immer aanwezig zijn. In eerdere instantie is geadviseerd de mogelijkheden op herplaatsing te onderzoeken, is een FML aangemaakt en een arbeidsdeskundige bij de casus betrokken. Op basis van de huidige arbeidsongeschiktheidsduur en de medische bevindingen verwacht ik geen geschiktheid voor eigen werk op afzienbare termijn”. (…)

(…) Verwijtbaarheid

Eind december 2017 leek u per e-mail te suggereren dat de heer [verweerder] verwijtbaar zou zijn. Naderhand heeft u in telefonisch gesprek met Achmea verder onderbouwd dat na intern overleg T-Mobile besloten heeft dat er geen gun factor is voor de heer [verweerder] . (…)

Driegesprek

Vervolgens is er op initiatief van de bedrijfsarts een driegesprek ingepland, welke plaatsvond op

9 januari. Tijdens het gesprek op 9 januari bent u teruggekomen op uw claim omtrent de vermeende verwijtbaarheid. Op dit onderdeel gaf het driegesprek geen geruststelling. (…)

Toetsing UWV

In het gesprek op 9 januari is verder besloten dat een onafhankelijke toetsing door UWV wenselijk is, omdat partijen in overleg niet tot een beëindiging van de dienstverband kunnen komen. De loondoorbetalingsverplichting voor de duur van 104 weken is ook al ruim verstreken.

Heer [verweerder] mag ervan uitgaan dat T-Mobile op korte termijn bij UWV een aanvraag indient om de dienstverband te beëindigen. UWV zal toetsen of zorgvuldig is omgegaan met de re-integratie inspanningen en besluiten of re-integratie hersteld moet worden. Pas dan zal blijken of afspraken met de bedrijfsarts voorgezet kunnen worden. De bedrijfsarts in kwestie heer [naam 2] is inmiddels geïnformeerd dat gemaakte afspraken stil liggen in afwachting van een ontslagaanvraag.

Zorgvuldigheid

Verdere uitstel is helaas niet wenselijk en onzorgvuldig. Uit dossieronderzoek valt mij op dat de werkgever verder ook zorgvuldiger had kunnen omgaan met de re-integratie en het moet worden aangemerkt als een omstandigheid die mede tot verslechtering van de gezondheid heeft geleid. Het had immers op de weg van T-Mobile als werkgever gelegen om heer [verweerder] niet aan zijn lot over te laten.

Bevestiging

Onzekerheid over de dienstverband heeft voldoende overlast veroorzaakt voor heer [verweerder] en kan worden aangemerkt als een behoorlijk risico voor [verweerder] . Via deze weg ontvangt T-Mobile het dringend verzoek de ontslagaanvraag zoals afgesproken op 9 januari, op korte termijn in gang te zetten en het schriftelijk te bevestigen aan heer [verweerder] ”. (…)

Bij brief van 8 februari 2018 heeft mr. Lede van Achmea, de toenmalig gemachtigde van [verweerder] , aan hem verslag gedaan van haar telefoongesprek met [naam 1] van T-Mobile op

28 december 2017:

“(…)

De e-mail van (de vertrouwenspersoon van) [verweerder] aan T-Mobile van 11 juli 2018 luidt

- voor zover van belang - als volgt:

(…) “Hervatting re-integratie

Partijen hebben aan het begin van dit jaar een triogesprek gehad. [naam 1] , de bedrijfsarts en de heer [verweerder] waren daarbij aanwezig. Toen het duidelijk was geworden dat [verweerder] wilde re-integreren heeft uw cliënt TM in dat gesprek aangegeven dat ze eerst een oordeel van het UWV zou vragen door een ontslagaanvraag in te dienen. 7 februari heeft T-Mobile per mail gemeld dat de ontslagaanvraag is ingediend. [verweerder] is tot vandaag in afwachting van een reactie. In de tussentijd heeft [verweerder] de

re-integratie niet kunnen hervatten en zou dat graag alsnog willen doen.

Ontslagaanvraag

UWV geeft aan dat de ontslagaanvraag niet is doorgezet, omdat informatie die T-Mobile moet verzamelen voor de aanvraag ontbreekt. Kunt u bevestigen sinds welke datum dit bekend is?

Afsluitende vraag

N.a.v. het triogesprek weet T-Mobile dat [verweerder] wil re-integreren. Mag ik veronderstellen dat u als de advocate van T-Mobile kunt vertellen welke oplossingen en mogelijkheden de werkgever biedt (of heeft genoemd) die vervolgens overwogen kunnen worden door de cliënt van heer Vijftigschild .” (…)

Namens [verweerder] heeft mr. K. Palas op 16 augustus 2018 de bedrijfsarts - kort gezegd - verzocht specifieker te rapporteren naar aanleiding van het gesprek op 14 augustus 2018 en geconstateerd dat in de rapportage het plan van aanpak van [verweerder] niet voorkomt. De bedrijfsarts heeft op 21 augustus 2018 in reactie daarop - kort gezegd - nader toegelicht dat hij als arts adviseert betreffende re-integratiemogelijkheden, dat hij geen gespreksrapportages opstelt, dat hij geen doorgeefluik is van de wensen van partijen en dat het [verweerder] vrij staat

zelf zijn wensen kenbaar te maken aan zijn werkgever.

[verweerder] heeft in augustus 2018 een deskundigenoordeel aangevraagd met betrekking tot de re-integratie inspanningen van T-Mobile. Het deskundigenoordeel van het UWV van

11 september 2018 luidt - voor zover van belang - als volgt:

(…) “ARBEIDSDESKUNDIGE OORDEELSVORMING

Beoordeling re-integratie-inspanningen

De inspanningen van de werkgever zijn inhoudelijk niet door ondergetekende te beoordelen omdat de door ondergetekende gestelde vragen niet zijn beantwoord door de werkgever. Bovendien stuurt de werkgever slechts een deel van de gevraagde documenten.

Wat betreft de (deel-vraag) van werknemer of er voldoende is gedaan ten aanzien van het zoeken naar passend werk blijkt dat er na het onderzoek van de bedrijfsarts op basis van de functionele mogelijkheden een arbeidsdeskundig onderzoek heeft plaatsgevonden in september 2016. In dit arbeidsdeskundig rapport is verwoord dat zowel de arbeidsdeskundige als werknemer geen mogelijkheden zien voor re-integratieactiviteiten. (…)

T-Mobile heeft in reactie op correspondentie van (en namens) [verweerder] per e-mail van

22 oktober 2018 [verweerder] dringend verzocht zijn medewerking te verlenen aan het opstellen van een inzetbaarheidsprofiel en ook zijn behandelend artsen aan te sporen de benodigde gegevens beschikbaar te stellen.

(…) “Uw standpunt is dat een inzetbaarheidsprofiel (bedrijfsarts) eerst moet zijn gedaan, waarmee vervolgens het plan van aanpak opgesteld kan worden.

Ik betwist dat de volgorde relevant is. Uw standpunt gaat voorbij aan het doel van de werknemer. Alle partijen dienen medewerking te verlenen aan het opstellen van een inzetbaarheidsprofiel is mijn conclusie.

De bedrijfsarts negeert voortdurend de inbreng van de werknemer (voor een succesvolle terugkeer) op de afspraken en in zijn rapportages. (…)

Dat blijkt ook uit de e-mails die ik in de bijlage van deze e-mail naar u stuur. Het begon op 16 augustus jl., omdat de bedrijfsarts voortdurend relevante feiten na een afspraak weglaat uit zijn rapportages.

De bedrijfsarts verklaart nader waarom hij niet rapporteert op 21 augustus 2018: “De bedrijfsarts is geen doorgeefluik van wensen van partijen”. Op 30 augustus jl. heeft de werknemer daarop een reactie gestuurd.

De heer [verweerder] staat machteloos als de arts vervolgens een oordeel of IZP publiceert na de afspraak van 13 oktober 2018. Het bezwaar van de werknemer heeft daarmee te maken.

De inbreng of zienswijze van de werknemer is dus tussen wal en schip geraakt, terwijl het juist leidend zou moeten zijn in het proces”. (…)

[verweerder] heeft op 23 oktober 2018 het spreekuur van de bedrijfsarts bezocht.

De terugkoppeling van de bedrijfsarts [naam 2] van 23 oktober 2018 luidt als volgt:

(…) “De werknemer heeft het spreekuur bezocht. Ik heb medische gegevens van zijn behandelaar bestudeerd. Ik heb een IZP opgesteld. De werknemer verzoekt mij geen inhoudelijk advies ten aanzien van reintegratie of arbeidsgeschiktheid ter beschikking te stellen aan de werkgever of aan derden”. (…)

[verweerder] heeft op 31 oktober 2018 een deskundigenoordeel aangevraagd bij het UWV met betrekking tot de re-integratie inspanningen van T-Mobile. Het deskundigenoordeel van

12 december 2018 luidt als volgt:

(…) “1. VRAAGSTELLING

De beoordeling zal betrekking hebben op de periode vanaf september 2016 tot datum einde doorbetalingsverplichting, dit is 30 mei 2017.

Bij een eerder deskundigenoordeel werden namelijk de inspanningen tot september 2016 als voldoende beschouwd. (…)

[verweerder] heeft (via zijn vertrouwenspersoon) per e-mail van 14 november 2018,

29 november 2018 en 30 november 2018 verzocht om een anders bedrijfsarts, omdat deze zich niet zou houden aan de richtlijnen en procedures. De bedrijfsarts heeft zich zowel jegens [verweerder] T-Mobile op het standpunt gesteld dat geen aanleiding bestond voor een second opinion, maar dat vragen van een deskundigenoordeel bij het UWV de aangewezen weg was, omdat het een geschil betrof over de inzetbaarheid van [verweerder] .

(…) “Ik lees een expliciet verzoek om een andere bedrijfsarts. Het is mijn advies dit verzoek te honoreren. Indien gewenst kan ik een introduceren”. (…)

(…) “U gaat te snel. Ik wil de klacht bespreken met [naam 1] , omdat u dat niet doet met mij.

U kunt ondertussen dat izp toesturen naar mij. Ik heb recht om dat te krijgen”. (…)

De e-mail van de bedrijfsarts [naam 2] aan [verweerder] van 15 januari 2019 luidt

- voor zover van belang - als volgt:

(…) “Op 23 oktober heb je het spreekuur bezocht. Tijdens dit spreekuur blijkt een verschil van inzicht betreffende hervatting in arbeid. Jij hebt een plan betreffende hervatting en wil dit uitvoeren. Ik heb je erop gewezen dat je altijd zelf afspraken kan maken met je werkgever. Ik vertelde je dat ik met de huidige medische gegevens gecombineerd met de huidige ziekteduur dat niet kan adviseren. Ik heb je gewezen op de noodzaak van werk dat past bij jouw beperkingen en mogelijkheden. Het leidt ertoe dat een concept IZP niet wordt verzonden. Jij was het er niet mee eens dat ik een IZP zou opstellen of versturen. Jij wilde een second opinion. Ik wees erop dat een deskundigenoordeel bij het UWV op inhoudelijke gronden beter zou passen. Nimmer is tijdens dat spreekuur ter sprake gekomen dat jij een klacht over mij zou hebben en daarom een andere bedrijfsarts.

Jij laat schrijven dat een andere bedrijfsarts te willen wegens een klacht en laat verwijzen naar een aantal emails. Op 29 december stuur je een mail gericht aan mw [naam 1] aan mij door. Dat is de eerste keer dat jij mij in kennis stelt dat er een klacht zou zijn. Het zou wel zo passend en wellevend zijn de betrokken bedrijfsarts als eerste op de hoogte te stellen wanneer er een klacht is. Het zou helpen bij het nastreven van oplossing van het geschil. Eerst anderen op de hoogte stellen en daarna zeggen dat ik jouw klacht niet willen bespreken gaat te ver.

Tijdens ons spreekuur van 23 oktober is het zoals je weet niet verder gekomen dan een concept IZP.

Al snel gaf je te kennen niet te willen dat een IZP zou worden gezonden. Zolang jij niet wil dat een IZP wordt gebruikt in het reintegratieproces wil ik je erop wijzen dat ik een concept dan ook bij voorkeur niet verstrek. (…)

Kennelijk bewandel je liever een andere route en dat is dan jouw keus. Mogelijk is het ook een prima route. Vandaar mijn advies hieronder. Indien de werknemer een andere bedrijfsarts wil, honoreer ik de werknemer hierin.

Deze kan dan weer een eigen advies geven of een IZP aan de orde is en zo ja wat dan de inhoud hiervan zou zijn”.

T-Mobile heeft op 16 januari 2019 aan [verweerder] laten weten dat zij concludeert dat [verweerder] geen second opinion van de bedrijfsarts wil, dat [verweerder] geen andere bedrijfsarts wil, dat [verweerder] een klacht heeft over de bedrijfsarts die hij niet met de bedrijfsarts wil bespreken, maar met [naam 1] , en dat [verweerder] een plan van aanpak heeft waar de bedrijfsarts niet achter staat en dat hij dat met [naam 1] wil bespreken. T-Mobile heeft [verweerder] er op gewezen dat de

re-integratie niet in gang zal worden gezet zonder een actueel oordeel van de bedrijfsarts over zijn mogelijkheden en beperkingen. T-Mobile heeft [verweerder] vervolgens uitgenodigd voor een gesprek op 28 januari 2019.

(…) “In het kort wil ik de 4 punten in de conclusie van uw mail op 16 januari jl. bijstellen

1. Een second opinion is nog niet aan de orde.

2. Een andere bedrijfsarts is pas aan de orde nadat een klachtgesprek heeft plaatsgevonden. Werknemer wil de klacht eerst zorgvuldig uitpraten.

3. Werknemer heeft meerdere pogingen gedaan. Er is sprake van een impasse, omdat de klacht niet serieus wordt genomen door de arts zelf.

4. Een gesprek of plan van aanpak heeft nooit plaatsgevonden tussen de T-Mobile en [verweerder] . Hij kijkt uit naar een gesprek in de nabije toekomst die hier over gaat.

3. De arts weigert stand bij voet herhaaldelijk het verzoek van de werknemer om het concept IZP eerst naar hem door te sturen ter controle voorafgaand aan een verzending aan de werkgever. Dringend wordt verzocht dat de arts dit verzoek honoreert.

(…) “Wij hebben elkaar voor het laatst 23 oktober gezien. Ik heb u toen simpelweg gevraagd of u het IZP en het actueel oordeel naar mij kunt sturen, voordat u het doorstuurt naar de werkgever. Dat heb ik tot op heden niet ontvangen. Dat betekent niet dat de stukken niet gedeeld zal worden met de werkgever. U bent in de veronderstelling dat u een verbod kreeg om het te sturen naar T-Mobile. Dat is niet juist. Het zou verder erg onlogisch zijn van mij. Delen kan mits ik het vooraf van u ontvang om het rustig te lezen thuis. Ik wil daarin echter wel voorafgaand inzicht hebben. Mijn verzoek is dan ook of u het inzetbaarheidsprofiel en het actueel oordeel aan mij kunt mailen. Dat heeft nu prioriteit. Als u dat toch niet doet, dan is dat een klacht die als eerst met de werkgever wil bespreken. Graag ontvang ik deze binnen 4 werkdagen.

Vorige klacht

Ook zal ik de vorige klacht over u in dat gesprek aan de orde kunnen brengen. Het verbaast mij alleen dat u blijft ontkennen. De klacht is door mij gemeld in alle spreekuren die plaatsvonden na 14 augustus 2018. Een e-mail aan u met het woord “klacht” erin heb ik dus niet, maar op uw rapportages kunnen ook niet worden vertrouwd. De e-mail van K. Palas (16 augustus 2018) wijst u er netjes op dat uw relevante feiten weglaat en verzoekt u om dat “alstublieft” te verbeteren. Dat was al een klacht op zich. Na de e-mail van K. Palas had u dus kunnen realiseren dat u iets verkeerd deed. Uw antwoord (21 augustus 2018) was “Ik stel geen rapportages op betreffende “hoe het gesprek is verlopen”, terwijl de bedoelding u duidelijk zou moeten zijn. U bent dus niet goed in het inschatten wanneer er sprake is van een klacht.

Driegesprek

Ik had u ook op elke afspraak herinnerd aan ons driegesprek op 9 januari 2018. Ik was initiatiefnemer voor dat gesprek, omdat de werkgever verwijtbare uitlatingen had gedaan. Van dat gesprek ontbreekt een rapportage met daarin een dringend verzoek om herstel van de vertrouwensrelatie na te streven, dus eigenlijk een duidelijk advies met daarin vervolgstappen. U weet ook dat de werkgever 7 februari 2018 een ontslagaanvraag heeft ingediend en twee weken later ingetrokken? Ik kwam daar in juni achter en heb ook dit feit op uw spreekuren aan de orde gesteld. Het is dus heel frustrerend als u stelt “De bedrijfsarts is geen doorgeefluik van wensen van partijen” of “Het is zaak dat de werknemer en de werkgever samen een plan opstellen”. U heeft mij dus aan het lot overgelaten. Dat is nog een bezwaar die ik op uw spreekuren heb genoemd”. (…)

(…) “U stelt dat mij alle verwijt treft. Ik ben het daar absoluut niet mee eens.

U stelt zich op het standpunt dat de re-integratie vastloopt, omdat ik geen toestemming zou willen geven om het actueel oordeel en inzetbaarheidsprofiel beschikbaar te stellen.

U impliceert dat ik het niet eens zou zijn met de inhoud van het advies. Dat heeft u mij niet horen zeggen. Het gaat mij niet om de juistheid van het advies of deskundigenoordeel. Ik ben genoodzaakt om nader toe te lichten wat de reden is om inzage te krijgen en waarom ik nog steeds verwacht dat mijn verzoek tot inzage wordt gehonoreerd.

Ik wil namelijk wel dat T-Mobile informatie aangaande mijn belastbaarheid krijgt. Ik krijg alleen geen gelegenheid van u om de documenten vooraf aan verzending te controleren op privacy gevoelige informatie. Er is dus wel toestemming om het door te sturen, mits ik de stukken vooraf kan controleren op privacy gevoelige informatie. De bedrijfsarts weigert niet alleen een inzage verzoek, maar elk gesprek met de bedrijfsarts is een strijd.

U vertrouwt er niet op dat ik de klacht al reeds heb gemeld of dat de bedrijfsarts de klacht niet serieus heeft genomen. Ik vraag u daarop te vertrouwen. Op basis van dat vertrouwen heeft u een zorgplicht om de klacht over de bedrijfsarts aan te horen in een gesprek en uw reactie schriftelijk vast te leggen. Ik heb u ook laten zien aan de hand van stukken dat de klacht per e-mail is gemeld aan de bedrijfsarts zelf. Uw juriste lijkt zich daar niets van aan te trekken”. (…)

[verweerder] heeft tegen het besluit van het UWV van 17 april 2018 (waarbij het bezwaar op het primaire besluit ongegrond is verklaard) beroep bij de bestuursrechter ingesteld.

De bestuursrechter heeft bij uitspraak van 17 mei 2019 onder zaaknummer ROT 18/2806 het beroep van [verweerder] gegrond verklaard en het besluit vernietigd, voor zover dit betrekking heeft op het niet opleggen van een loonsanctie aan T-Mobile.

(…) ”Gezien het voorgaande staat vast dat T-Mobile haar re-integratieverplichtingen op zeer laakbare wijze heeft veronachtzaamd en heeft geschonden. Niet alleen heeft zijzelf niets aan re-integratie gedaan en daarmee cliënt volledig aan zijn lot overgelaten, zij heeft door ad hoc beslissingen waar geen enkele plan of structuur achter zat, het herstel en de re-integratie van cliënt belemmerd. Dat is een grove en zelfs uiterste schending van de contractuele en wettelijke plichten door T-Mobile. Niet alleen zijn re-integratieverplichtingen geschonden, ook het goed werkgeverschap is gezien voornoemde handelwijze door T-Mobile met de voeten getreden. Hoewel T-Mobile zelf aantoonbaar verwijtbaar was (en wat het UWV en de bestuursrechter inmiddels al hebben vastgesteld), heeft zij op knullige wijze en zonder enige onderbouwing ook nog eens cliënt de schuld proberen te geven. Op zeer onterechte wijze heeft T-Mobile bijvoorbeeld een beeld proberen te creëren dat client niet naar een afspraak met de bedrijfsarts zou zijn gegaan, terwijl die afspraak was verzet en cliënt gewoon is verschenen. Ook dat is verwijtbaar. Het UWV is daarin niet meegegaan en heeft ook duidelijk te kennen gegeven dat de verwijten van T-Mobile jegens cliënt niet onderbouwd waren terwijl cliënt aantoonbaar veel moeite had gestoken om tot een re-integratie te komen”. (…)

T-Mobile heeft op 27 augustus 2019 een deskundigenoordeel aangevraagd bij het UWV met betrekking tot de re-integratie inspanningen van [verweerder] in de periode van

23 oktober 2018 tot de datum van aanvraag.

T-Mobile heeft [verweerder] op 24 oktober 2019 verzocht zijn medewerking te verlenen aan het opstellen van een advies over zijn mogelijkheden en het afgeven van een inzetbaarheidsprofiel. T-Mobile heeft daarbij voorgesteld om medisch en arbeidsdeskundig onderzoek te laten verrichten door onafhankelijk gespecialiseerd bureau: Psyon. T-Mobile heeft daarbij als voorwaarde gesteld dat de medische informatie van behandelend artsen, alle informatie beschikbaar bij de bedrijfsarts, de arbeidsdeskundigenrapportage en de WIA-claimbeoordeling mede in het onderzoek zouden worden betrokken. Daarnaast heeft

T-Mobile als voorwaarde gesteld dat het rapport aan haar beschikbaar zal worden gesteld en dat aan [verweerder] geen blokkaderecht toekomt.

(…) ” Verder merk ik op dat uw cliënte een deskundige wil inschakelen, geheel op haar eigen voorwaarden. De deskundige zou dan moeten oordelen op basis van hetgeen nu aan informatie van onder meer de bedrijfsarts beschikbaar is. De informatie en de werkwijze van de bedrijfsarts is echter een langlopend geschilpunt. Cliënt heeft T-Mobile meermaals te kennen gegeven dat de rapportages van de bedrijfsarts geen correcte en volledige weergave van het spreekuur bevatten. Zeer belangrijke zaken als voorstellen van cliënt hoe een plan van aanpak te vormen en wat daarin op te nemen werden bijvoorbeeld volledig genegeerd en in het geheel niet benoemd.

Cliënt staat niet onwelwillend tegen een onderzoek. Integendeel, als dat zijn re-integratie eindelijk op gang gaat brengen staat hij er juist open voor. Alleen de wijze waarop die deskundige wordt aangekondigd en waaronder de voorwaarden eenzijdig worden opgelegd en de wijze waarop de deskundige van informatie zal worden voorzien, stuit op weerstand. Cliënt staat open voor een daadwerkelijk onafhankelijke deskundige met daarbij wel de volgende opmerking. Onderdeel van het geschil aangaande re-integratie van cliënt is ook wat tot heden is gedaan/nagelaten (het verleden). Partijen twisten daarover. Het lijkt in dat opzicht opportuun om over dat verleden eerst een oordeel van de rechter te verkrijgen en op basis daarvan een deskundige te raadplegen”. (…)

De e-mail van de bedrijfsarts [naam 2] op vragen van het UWV van

10 november 2019 luidt als volgt:

(…) ”Ik heb de heer [verweerder] meerdere malen op mijn spreekuur getroffen. Het aanmaken van een IZP gebeurt normaliter gedurende een spreekuur bij de bedrijfsarts. Voor het opstellen van een IZP is de medewerking van de werknemer van belang. Het inschatten in hoeverre een aandoening leidt tot beperkingen heeft een gerichte onderzoek zoals anamnese, en gesprek nodig. Tijdens een spreekuur dat gericht was op het opstellen van een IZP heb ik met de werknemer een aantal beperkingen besproken en genoteerd. Ik heb aangegeven dat ik op basis van de medische informatie nog wel een aantal andere beperkingen zag. De werknemer gaf te kennen het hele IZP niet te wensen en zijn eigen werk weer te willen doen en gaf expliciet te kennen zijn medewerking bij de totstandkoming van het IZP te staken. Er was dus sprake van een IZP in wording of in concept. Het was geen volledig IZP en kon dus ook niet verstuurd worden. Het niet kunnen versturen van een IZP wordt rechtstreeks veroorzaakt door genoemde weigering van de werknemer verder te willen werken aan de completering van (…) IZP”.

(…)

(…) “In deze casus gaat het erom dat UWV de inspanningen van de werknemer toetst. Duidelijk is dat betrokken partijen in een impasse zijn geraakt waarin zij kennelijk geen uitweg weten. (…)

Samenvattend levert dit voor mij de volgende conclusie op:

Uit de aangeleverde gegevens komt niet evident naar voren dat de bedrijfsarts zijn onderzoek niet heeft kunnen afronden, dat het verzoek tot inzage op zich geen onredelijk verzoek is, dat het aan de bedrijfsarts is of hij zich door een dergelijk verzoek laat leiden bij de informatieverstrekking aan de werkgever, dat de werknemer zelf mediation heeft voorgesteld en ook aanvankelijk zijn medewerking heeft verleend aan het exploreren van de mogelijkheden van een vaststellingsovereenkomst en dat hij nu dit kennelijk geen haalbare optie is gebleken nog steeds open staat voor verdere mediation gericht op de re-integratie.

Gezien bovenstaande feiten kan ik niet stellen dat de inspanningen van de werknemer onvoldoende zijn”. (…)

T-Mobile heeft - samengevat weergegeven - het volgende aan haar ontbindingsverzoek ten grondslag gelegd.

[verweerder] was sinds 23 mei 2017 volledig arbeidsongeschikt voor werk bij T-Mobile. Ook na afloop van de 104 weken termijn is T-Mobile niet gebleken van arbeidsmogelijkheden aan de zijde van [verweerder] . Nadat [verweerder] dit in 2018 heeft aangegeven heeft T-Mobile de re-integratie serieus willen oppakken. T-Mobile liep daarbij al snel aan tegen de onwil van [verweerder] .

T-Mobile heeft een bedrijfsarts ingeschakeld, terwijl [verweerder] op zijn beurt niet aan zijn informatieplicht heeft voldaan. [verweerder] eiste een plan van aanpak, terwijl hij geen medewerking wilde verlenen aan het opstellen van een inzetbaarheidsprofiel. [verweerder] had geen enkele reden om van T-Mobile te eisen dat zij na afloop van de eerste twee ziektejaren een plan van aanpak zou opstellen, voordat een actueel advies was opgesteld. T-Mobile acht het niet zinvol een plan van aanpak op te stellen zonder informatie over de inzetbaarheid.

[verweerder] heeft sinds augustus 2018 getracht het IZP uit te stellen of te frustreren. [verweerder] kon de invulling van het IZP bij de bedrijfsarts bespreken en zijn mening na completering geven.

Er bestond discussie over het opnemen van het eigen re-integratieadvies van [verweerder] in de spreekuurrapportages, het verschil van mening tussen [verweerder] en de bedrijfsarts over het al dan niet bestaan van hervattingsmogelijkheden en de inzet van de juiste maatregel om hier uit te komen, een second opinion, een deskundigenoordeel of de inzet van een andere bedrijfsarts. T-Mobile heeft als laatste mogelijkheid aan [verweerder] aangeboden mee te werken aan een onafhankelijk onderzoek door Psyon, onder redelijke voorwaarden. [verweerder] kreeg daarmee nog een nieuwe kans om te laten zien dat hij daadwerkelijk wilde re-integreren. [verweerder] heeft dat tot twee keer toe op onvoldoende gronden geweigerd. Angst voor een ontslagprocedure op basis van langdurige arbeidsongeschiktheid acht T-Mobile geen gegronde reden. [verweerder] bewerkstelligt door zijn handelen/nalaten een situatie waarin het voor T-Mobile niet mogelijk is om tot een besluit te komen over re-integratie of beëindiging van het dienstverband. Hoewel het deskundigenoordeel van het UWV voor [verweerder] gunstig uitviel, heeft het UWV de uitnodiging voor Psyon niet mee laten wegen, omdat dit dateert van na de aanvraag.

T-Mobile legt zich neer bij het oordeel van het UWV ten aanzien van haar re-integratie inspanningen over de periode van eind 2016 tot mei 2017. Ondanks dat enkele documenten niet zijn opgesteld en er te weinig contacten tussen T-Mobile en [verweerder] waren, heeft

T-Mobile gedaan wat mogelijk was in het licht van de beschikbare (arbeidsdeskundige) informatie. T-Mobile heeft ook aan [verweerder] toegegeven dat de begeleiding de eerste twee jaar beter had gemoeten, maar zij kan dit niet achteraf goedmaken. Wel heeft T-Mobile aan de hand van de beschikbare stukken aangetoond dat zij goede bedoelingen had, dat zij niet bewust of opzettelijk heeft nagelaten de re-integratie vorm te geven, dat er meestentijd geen arbeidsmogelijkheden waren en dat [verweerder] ook niet bezig was met re-integratie, maar wel met het verkrijgen van personeelskorting. [verweerder] blijft desondanks in de eerste twee ziektejaren hangen. [verweerder] is niet in staat of bereid geweest om over het verleden heen te stappen, hetgeen heeft geleid tot een definitieve verwijdering tussen partijen.

De houding van [verweerder] heeft een impasse veroorzaakt. T-Mobile kan de eis van [verweerder] tot het opstellen van een plan van aanpak niet vervullen vanwege het ontbreken van bereidheid (in woord en in daad) om mee te werken naar een onderzoek naar de arbeidsmogelijkheden.

Het dienstverband is slapend en kan alleen tot leven komen als [verweerder] zijn verwijtbare gedrag achterwege had gelaten èn als was gebleken dat hij arbeidsmogelijkheden had gehad.

T-Mobile houdt geen slapende dienstverbanden in stand en van T-Mobile kan in alle redelijkheid (op grond van verwijtbaar gedrag, een verstoorde arbeidsrelatie, een inhoudsloos dienstverband of een combinatie daarvan) niet worden gevergd het dienstverband nog voort te zetten.

[verweerder] heeft - samengevat weergegeven - het volgende naar voren gebracht.

T-Mobile is vanaf de eerste aanvang van de ziekmelding van [verweerder] ernstig tekortgeschoten in haar (re-integratie)verplichtingen. Zo heeft T-Mobile gedurende de wachttijd de adviezen van de bedrijfsarts niet opgevolgd, terwijl die meermaals heeft aangegeven dat er mogelijkheden waren voor passend werk. T-Mobile heeft geen plan van aanpak of evaluaties opgesteld en zij heeft [verweerder] met een eenzijdig besluit overgeplaatst van Eindhoven naar Rotterdam, terwijl zij wist dat [verweerder] zich in Rotterdam onveilig voelde en dit voor hem niet de juiste locatie was om te re-integreren. De angst en de druk die gepaard gingen met de terugplaatsing naar Rotterdam hebben geleid tot een verslechtering van de gezondheid van [verweerder] , als gevolg waarvan hij in oktober 2016 een intensieve behandeling moest ondergaan. Het is [verweerder] achteraf gebleken dat T-Mobile het hem niet gunde om te

re-integreren en dat zijn leidinggevenden wrok tegen hem koesteren. T-Mobile blijkt het

re-integratiedossier van [verweerder] niet op orde te hebben en probeert zelfs achteraf stukken in te brengen die zij eerder heeft achtergehouden. T-Mobile komt met ongefundeerde aantijgingen, waaronder het verwijt dat [verweerder] niet bij de bedrijfsarts zou zijn verschenen.

T-Mobile maakt [verweerder] kennelijk verwijten, terwijl zij niet kan onderbouwen waarop dit is gebaseerd en [verweerder] niet in staat is gesteld om aan herstel te werken. T-Mobile heeft [verweerder] op het verkeerde been gezet door te stellen dat zij “een onafhankelijke toetsing van de

re-integratie” bij het UWV zou vragen, terwijl zij daarmee een ontslagvergunning bedoelde.

[verweerder] heeft op geen enkele wijze ernstig verwijtbaar gehandeld. Het is juist [verweerder] die

T-Mobile tot re-integratie heeft aangemaand. Het is niet voor niets dat [verweerder] een procedure aanhangig heeft gemaakt om T-Mobile te gebieden een plan van aanpak op te stellen en de re-integratie op te pakken. [verweerder] wordt door T-Mobile gestraft, omdat zij de

re-integratie totaal verprutst heeft. [verweerder] is keer op keer door het UWV en de bestuursrechter in het gelijk gesteld. [verweerder] heeft altijd aan zijn verplichtingen voldaan en heeft willen re-integreren, terwijl T-Mobile dat bleef weigeren, omdat ze het [verweerder] niet gunt. [verweerder] heeft niet geweigerd mee te werken aan het opstellen van een inzetbaarheidsprofiel. [verweerder] heeft alleen op goede gronden gevraagd om een eerste inzage en de bedrijfsarts heeft dit geweigerd. Verder wenste [verweerder] nog voordat het inzetbaarheidsprofiel bekend is zijn zienswijze te kunnen geven voor de situatie met en zonder inzetbaarheid, omdat hij vreesde dat T-Mobile het inzetbaarheidsrapport zou gebruiken om weer geen plan van aanpak op te stellen. De bedrijfsarts heeft nimmer met [verweerder] gesproken over “een actueel oordeel”. Uit het oordeel van het UWV is later gebleken dat T-Mobile en [verweerder] op het verkeerde been zijn gezet en dat [verweerder] alle reden had om het inzetbaarheidsprofiel op onjuistheden te kunnen controleren. Als [verweerder] wel eerste inzage zou hebben gekregen dat zou hij ontdekt hebben dat meer verslagen zijn opgesteld door de bedrijfsarts zonder zijn medeweten. Uit het deskundigenoordeel is gebleken dat T-Mobile een actueel oordeel nodig had voor een ontslagaanvraag en zij heeft daarom geprobeerd [verweerder] erin te luizen onder het mom van een inzetbaarheidsprofiel. Uit het deskundigenoordeel van het UWV volgt dat begrip kan worden opgebracht voor de opstelling van [verweerder] en daarin niets verwijtbaars wordt gezien. Het was T-Mobile ook niet te doen om een inzetbaarheidsprofiel te verkrijgen, maar een actueel oordeel van de bedrijfsarts, teneinde een ontslagvergunning te verkrijgen. T-Mobile heeft [verweerder] dus voorgelogen en geeft een geheel eigen draai aan de feiten, hetgeen veelzeggend is voor de handelwijze van T-Mobile. [verweerder] wil graag meewerken aan een onderzoek door een onafhankelijk deskundige als dat zijn re-integratie zal helpen. [verweerder] heeft er echter bezwaar tegen dat de onafhankelijke onderzoeker alle rapportages van de bedrijfsarts ontvangt omdat [verweerder] zich niet kan vinden in die rapportages.

T-Mobile heeft bewust aangestuurd op een verstoring van de arbeidsrelatie en is daarmee kennelijk al jaren bezig. T-Mobile heeft [verweerder] geen enkele duidelijkheid gegeven over de ingetrokken ontslagprocedure en zij heeft nooit transparant willen zijn. [verweerder] heeft herhaaldelijk gevraagd naar documenten uit zijn re-integratiedossier, terwijl T-Mobile dit niet op orde heeft. Een door een werkgever al dan niet bewust veroorzaakte arbeidsrelatie kan niet tot een ontbinding van de arbeidsovereenkomst leiden. Daarbij komt dat T-Mobile de mogelijkheid van herplaatsing niet heeft onderzocht. T-Mobile kan [verweerder] eventueel na omscholing werkzaamheden aanbieden op het hoofdkantoor of in een andere shop.

[verweerder] betwist met klem dat het dienstverband een lege huls is geworden. [verweerder] wenst uitdrukkelijk te re-integreren en ziet daarvoor nog mogelijkheden. T-Mobile heeft op geen enkele wijze onderzocht en/of aangetoond waarom die mogelijkheden er niet zouden zijn. Ten onrechte stelt T-Mobile dat de verplichting tot het opstellen van een plan van aanpak slechts gedurende de periode van de loondoorbetalingsverplichting geldt.

Nu T-Mobile ernstig verwijtbaar heeft gehandeld acht [verweerder] een billijke vergoeding op zijn plaats. T-Mobile heeft haar re-integratieverplichtingen op zeer laakbare wijze veronachtzaamd en geschonden. Door de handelwijze van T-Mobile is [verweerder] ernstig in zijn re-integratie belemmerd. In de vier jaar dat [verweerder] arbeidsongeschikt is, heeft T-Mobile niets gedaan om [verweerder] terug de arbeidsmarkt op te begeleiden. Een succesvolle re-integratie zou hebben geleid tot een grotere loonwaarde en een hogere WIA-uitkering. Dit alles is uitgebleven en inmiddels is [verweerder] vier jaar verloren. Dit is T-Mobile aan te rekenen.

De omstandigheden die bij het bepalen van de billijke vergoeding relevant zijn is dat [verweerder] twee jaar verplichte re-integratie en een jaar re-integratie wegens de loonsanctie is onthouden. Wegens het verlies aan loonwaarde dient T-Mobile veroordeeld te worden tot in ieder geval tien bruto jaarsalarissen. Door de ad hoc beslissingen van T-Mobile heeft [verweerder] verhuiskosten van Eindhoven naar Rotterdam moeten maken. De voortdurende tegenwerking heeft van [verweerder] een psychisch wrak gemaakt. T-Mobile heeft niet geschuwd om ongefundeerde beschuldigingen jegens [verweerder] te uiten. De procedures die [verweerder] heeft moeten voeren hebben hem veel energie gekost. T-Mobile heeft [verweerder] leed aangedaan.

T-Mobile heeft een bal opgeworpen over vermeende verwijtbaarheden van [verweerder] , waardoor hem door de leidinggevenden niets gegund werd. [verweerder] strijdt inmiddels al drie jaar tegen deze grote vorm van onrecht. Als onderdeel in de billijke vergoeding maakt [verweerder] dan ook nog aanspraak op kosten voor een re-integratiebureau van € 30.000,-, € 15.000,- aan verhuiskosten en een vergoeding voor smartengeld van € 25.000,-. De billijke vergoeding waarop [verweerder] aanspraak maakt komt dan uit op € 170.000,-.