Uitspraken

heeft ter zitting aangegeven dat hij het primair verzochte handhaaft en dus geen “switch” zal toepassen. De kantonrechter zal dan ook beoordelen of het ontslag op staande voet moet worden vernietigd.

Eerst dient te worden beoordeeld of het ontslag op staande voet onverwijld is gegeven.

Voor de vraag of het ontslag onverwijld is gegeven, is beslissend het tijdstip waarop de dringende reden voor dat ontslag ter kennis is gekomen van degene die bevoegd was het ontslag te verlenen. De van een werkgever te vergen mate van voortvarendheid is afhankelijk van de omstandigheden van het geval, waaronder de aard en omvang van een eventueel noodzakelijk onderzoek en de eventuele noodzaak tot het inwinnen van rechtskundig advies.

[verzoeker] is in de nacht van 16 op 17 januari 2020 te laat op het werk verschenen. Sitra start een onderzoek en deelt [verzoeker] mee dat hij gedurende het onderzoek is geschorst en dat hij tijdens de schorsing geen toegang meer heeft tot het terrein van de opdrachtgever. In de nacht van 19 op 20 januari 2020 heeft [verzoeker] het terrein van de Suiker Unie betreden. Nadat Sitra op de hoogte is gebracht dat [verzoeker] op het terrein van de Suiker Unie is geweest, heeft Sitra [verzoeker] op staande voet ontslagen. Gelet op het tijdsverloop is er door Sitra voldoende voortvarend gehandeld. De kantonrechter is dan ook van oordeel dat het ontslag onverwijld is gegeven en ook aan [verzoeker] onverwijld is medegedeeld.

Hierna zal worden beoordeeld of het ontslag op staande voet terecht is gegeven alsmede of Sitra moet worden veroordeeld tot doorbetaling van loon aan [verzoeker] .

Uit artikel 7:681 lid 1 sub a BW volgt dat de kantonrechter op verzoek van de werknemer de opzegging van de arbeidsovereenkomst door de werkgever kan vernietigen, indien de werkgever heeft opgezegd in strijd met artikel 7:671 BW. Gelet op dat artikel kan de werkgever de arbeidsovereenkomst niet rechtsgeldig opzeggen zonder schriftelijke instemming van de werknemer. Op grond van artikel 7:671 lid 1 sub c BW geldt die eis niet wanneer de opzegging geschiedt op grond van artikel 7:677 lid 1 BW, waarin is bepaald dat ieder der partijen bevoegd is de arbeidsovereenkomst onverwijld op te zeggen om een dringende reden, onder onverwijlde mededeling van die reden aan de wederpartij.

Ingevolge artikel 7:678 lid 1 BW worden voor de werkgever als dringende redenen als vorenbedoeld beschouwd zodanige daden, eigenschappen of gedragingen van de werknemer, die ten gevolge hebben dat van de werkgever redelijkerwijze niet gevergd kan worden de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Bij de beoordeling van de vraag of van een dringende reden sprake is, moeten alle omstandigheden van het geval, in onderling verband en samenhang, in aanmerking worden genomen. Daarbij behoren in de beschouwing te worden betrokken de aard en ernst van hetgeen werkgever als dringende reden aanmerkt, en verder onder meer de aard van de dienstbetrekking, de duur daarvan en de wijze waarop de werknemer de dienstbetrekking heeft vervuld, alsmede de persoonlijke omstandigheden.

Sitra heeft deze drie gedragingen: 1) te laat op werk, 2) rijden zonder bestuurderspas e.d. 3) betreden van terrein van de Suiker Unie aan het ontslag op staande voet ten grondslag gelegd.

Als onweersproken staat vast dat [verzoeker] in de nacht van 16 op 17 januari 2020 te laat op zijn werk was. [verzoeker] heeft erkend dat hij de rit te laat heeft uitgevoerd waardoor hij de lading bij de Suiker Unie te laat heeft gelost. Eveneens staat vast dat hij die rit zonder bestuurderspas, boordcomputer en digitale tachograaf is gaan rijden. Ook staat vast dat [verzoeker] zich op 18 januari 2020 – tijdens zijn schorsing – zich op het terrein van de opdrachtgever heeft begeven. Partijen verschillen echter van mening of [verzoeker] wel of niet van de mededeling van Sitra dat hij zich niet op het terrein van de opdrachtgever mocht begeven op de hoogte was. Het antwoord op deze vraag is voor de beoordeling van de vraag of het ontslag op staande voet terecht is gegeven niet relevant.

De kantonrechter is namelijk van oordeel dat bovengenoemde gedragingen van [verzoeker] - zowel op zich beschouwd, als in onderlinge samenhang bezien - in de gegeven omstandigheden, geen dringende reden voor ontslag opleveren. [verzoeker] heeft weliswaar onjuist gehandeld bij het uitvoeren van de rit van 16 op 17 januari 2020 door zonder overleg met zijn werkgever te rijden zonder bestuurderspas, tachograaf en boordcomputer, alsmede om tijdens de schorsing het terrein van de opdrachtgever te betreden, maar de aard en ernst van zijn handelen levert geen dringende reden voor een ontslag op staande voet op.

Daarbij wordt eerst in aanmerking genomen dat niet is gebleken dat het te laat komen bij de Suiker Unie ernstige (financiële) gevolgen heeft gehad voor haar of voor Sitra. Ten tweede is niet gebleken dat Sitra – hoewel zij zich op het standpunt stelt dat het rijden zonder bestuurderspas een ‘doodzonde’ is – in dit kader een schriftelijk beleid heeft waarin staat dat bij overtreding van het rijden zonder bestuurderspas daarvan ontslag kan volgen. Sitra heeft ter zitting nader toegelicht dat zij zowel [verzoeker] verwijt dat hij zonder bestuurderspas is gaan rijden alsook dat hij dat niet vooraf heeft gemeld en in overleg is getreden voordat hij is gaan rijden. Ook op dit laatste punt – het in overleg treden met zijn leidinggevende - ontbreekt schriftelijk beleid. Tenslotte is niet gebleken van eerdere vergelijkbare incidenten. Weliswaar is sprake geweest van een eerdere waarschuwing op 6 november 2019, maar die had betrekking op iets anders en [verzoeker] heeft ter zitting dat voorval uitdrukkelijk betwist. Niet valt in te zien waarom Sitra in de gegeven omstandigheden niet een minder verstrekkende maatregel had kunnen nemen in plaats van de als ultimum remedium geldende maatregel van ontslag op staande voet. Dit had gelet op de gevolgen die een ontslag op staande voet voor [verzoeker] heeft, wel van Sitra mogen worden verwacht.

Geconcludeerd moet worden dat het ontslag op staande voet niet terecht is gegeven. Nu er geen sprake is geweest van een dringende reden voor een ontslag op staande voet is er aldus opgezegd in strijd met artikel 7:671 BW in combinatie met artikel 7:677 BW. Het primair onder punt a verzochte verzoek tot vernietiging van de onverwijlde opzegging zal dan ook worden toegewezen.

Nu het ontslag op staande voet wordt vernietigd, duurt de arbeidsovereenkomst voort en heeft [verzoeker] recht op loon tot het moment dat de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig is geëindigd. Sitra heeft in dit kader nog aangevoerd dat [verzoeker] reeds ander werk heeft en inkomen ontvangt. Sitra heeft verzocht om de loonvordering af te wijzen omdat [verzoeker] niet beschikbaar was voor werk dan wel het loon/inkomen dat [verzoeker] vanaf 20 januari 2020 heeft ontvangen in mindering te brengen op het loon dat in die situatie nog verschuldigd zou zijn.

De kantonrechter is van oordeel dat het verschuldigde loon vanaf 1 januari 2020 toewijsbaar is. Indien [verzoeker] niet op staande voet was ontslagen door Sitra, dan had [verzoeker] niet elders hoeven te werken. Niet valt in te zien dat Sitra het recht heeft om achterstallig loon met ander inkomen te verrekenen, nog daargelaten dat sprake was van een vernietigbare opzegging.

Dit betekent dat het onder punt b verzochte verzoek tot doorbetaling van het loon vanaf 1 januari 2020 tot het einde van de arbeidsovereenkomst eveneens zal worden toegewezen

De gevorderde wettelijke rente zal worden toegewezen vanaf de datum van het opeisbaar worden van de betreffende loonbedragen. De gevorderde wettelijke verhoging van artikel 7:625 BW zal ook worden toegewezen, omdat Sitra te laat heeft betaald, waarbij de kantonrechter in de omstandigheden van het geval aanleiding ziet om deze te matigen tot 20%.

De vordering tot vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten zal als onvoldoende onderbouwd worden afgewezen.

Sitra zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten.

De door Sitra gevorderde gefixeerde schadevergoeding ex artikel 7:677 lid 2 en 3 BW wordt afgewezen, omdat hiervoor is geoordeeld dat het ontslag op staande voet niet rechtsgeldig is.

Sitra heeft verzocht om de arbeidsovereenkomst te ontbinden, voorwaardelijk, voor het geval de arbeidsovereenkomst niet is geëindigd door het ontslag op staande voet. Die voorwaarde waaronder het verzoek is gedaan, is vervuld, omdat het ontslag op staande voet wordt vernietigd.

Hiervoor is onder overwegingen 7.10-7.12 geoordeeld dat geen sprake is geweest van een dringende reden voor een ontslag op staande voet. Diezelfde overwegingen leiden ook tot het oordeel dat de ontbinding van de arbeidsovereenkomst niet het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van [verzoeker] .

De kantonrechter zal de arbeidsovereenkomst wel ontbinden wegens een verstoorde arbeidsverhouding, omdat op de zitting is gebleken dat beide partijen inmiddels van mening zijn dat daarvan sprake is. Overigens is gelet op de conflicten en meningsverschillen tussen partijen ook voor de kantonrechter duidelijk dat de arbeidsrelatie geen enkele toekomst meer heeft. Daarmee doet zich een redelijke grond voor ontbinding voor, ook omdat herplaatsing niet (meer) in de rede ligt.

Gelet op de hierboven genoemde omstandigheden is de kantonrechter van oordeel dat de ontstane situatie in overwegende mate aan [verzoeker] is te wijten, maar van ernstige verwijtbaarheid van [verzoeker] is geen sprake.

De kantonrechter zal het verzoek op de subsidiaire grondslag toewijzen. De arbeidsovereenkomst zal met toepassing van artikel 7:671b lid 9, onderdeel a, BW worden ontbonden met ingang van 1 augustus 2020. Dat is de datum waarop de arbeidsovereenkomst bij regelmatige opzegging zou zijn geëindigd, waarbij een opzegtermijn van één maand geldt, verminderd met de duur van deze procedure, met dien verstande dat een termijn van ten minste een maand resteert. Voor toepassing van de onder artikel 7:671 b lid 9 onder b BW bedoelde afwijking is geen reden, nu uit het vorenstaande volgt dat de ontbinding van de arbeidsovereenkomst niet het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van [verzoeker] .

Nu er geen sprake is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werknemer, heeft [verzoeker] op grond van artikel 7:673 lid 1 BW recht op een transitievergoeding. Uitgegaan zal worden van het bruto maandsalaris van € 2.670,89, met 8% vakantiegeld en van indiensttreding per 7 januari 2019, zodat er een transitievergoeding uitkomt van € 1.510,76 bruto.

Hetgeen partijen verder nog naar voren hebben gebracht behoeft geen bespreking meer, nu dit, in het licht van hetgeen in deze beschikking is vastgesteld en overwogen, niet tot een andere beslissing kan leiden.

Gelet op de aard van de procedure worden de proceskosten gecompenseerd.