Uitspraken

Bewijswaardering

Op 22 september 2019 is er in de woning aan de [adres delict] ingebroken. Een raam van de woning is ingegooid en de dader is door de ontstane opening de woning binnen geklommen. Uit een van de lades in een slaapkamer is een geldkistje weggenomen. Op het bed in een slaapkamer is een werkhandschoen aangetroffen. De binnenzijde van de handschoen is bemonsterd op de mogelijke aanwezigheid van dragersporen. Vervolgens is een spoor veiliggesteld. The Maastricht Forensic Institute heeft het materiaal onderzocht en geconcludeerd dat het DNA-profiel aan de binnenzijde van de handschoen een match oplevert met het DNA-profiel van verdachte (met een matchkans kleiner dan 1 op 1 miljard). Deze omstandigheid is dermate belastend voor verdachte dat van hem op dit punt een verklaring mag worden verwacht.

Daarnaast zijn in de woning van verdachte schoenen aangetroffen en in beslag genomen. Bij een vergelijkend schoensporenonderzoek is gebleken dat de schoensporen die in de woning op de houten tafel onder het verbroken raam zijn aangetroffen, zeer waarschijnlijk (drie sporen) respectievelijk mogelijk (één spoor) zijn veroorzaakt met de rechterschoen van de bij verdachte thuis aangetroffen schoenen. Ook hiervoor mag van de verdachte een verklaring worden verwacht.

De verdachte heeft bij de politie enkel verklaard niet te hebben ingebroken. Nu de verdachte geen verklaring heeft gegeven voor de in de woning aangetroffen belastende sporen, is naar het oordeel van de rechtbank op grond van het voorgaande wettig en overtuigend bewezen dat verdachte zich aan het ten laste gelegde feit schuldig heeft gemaakt.

Bewezenverklaring

Wettig en overtuigend is bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan op die wijze dat:

hij op 22 september 2019 te Rotterdam, uit een woning gelegen op/aan de

[adres delict] een (geld)kistje met munten, dat geheel aan een ander toebehoorde, te weten aan [naam slachtoffer 1] , heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen, terwijl verdachte zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft en dat weg te nemen kistje met munten onder zijn bereik heeft gebracht door middel van braak en inklimming.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

De overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan is gegrond op de redengevende inhoud van het voorgaande en op de inhoud van de wettige bewijsmiddelen, houdende tot bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden. Het vonnis zal in die gevallen waarin de wet dit vereist worden aangevuld met een later bij dit vonnis te voegen bijlage met daarin de inhoud dan wel de opgave van de bewijsmiddelen.

Vonnis waarvan tenuitvoerlegging wordt gevorderd

Bij vonnis van 3 mei 2018 van de kinderrechter in de rechtbank Zeeland-West-Brabant is de verdachte veroordeeld voor zover van belang tot een werkstraf van 80 uur subsidiair 40 dagen jeugddetentie voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaar.

De proeftijd is ingegaan op 18 mei 2018.

Standpunt officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering geheel moet worden toegewezen.

Standpunt verdediging

De verdediging heeft zich primair op het standpunt gesteld dat de vordering dient te worden afgewezen. Subsidiair heeft de verdediging zich op het standpunt gesteld dat de proeftijd dient te worden verlengd met 1 jaar.

Beoordeling

Het hierboven bewezen verklaarde feit is na het wijzen van dit vonnis en voor het einde van de proeftijd gepleegd. Door het plegen van het bewezen feit heeft de verdachte de aan het vonnis verbonden algemene voorwaarde, dat hij voor het einde van de proeftijd geen nieuwe strafbare feiten zou plegen, niet nageleefd.

Daarom zal de tenuitvoerlegging worden gelast van de bij dat vonnis aan de verdachte opgelegde voorwaardelijke straf. De rechtbank heeft kennis genomen van de uitspraak van de rechtbank Gelderland, waar een vordering tot tenuitvoerlegging in verband met het overtreden van de algemene voorwaarde geen nieuw strafbaar feit te plegen, werd afgewezen (ECLI:NL:RBGEL:2020:138). Anders dan in die uitspraak is de rechtbank van oordeel dat de vordering tot tenuitvoerlegging kan worden toegewezen, nu de onderhavige vordering ziet op een taakstraf. Daarnaast wordt de (indirecte) vrijheidsbeneming bevolen door een rechter, waardoor is voldaan aan artikel 5 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). Het EVRM biedt bovendien geen onverkort recht op behandeling van een zaak in twee feitelijke instanties. Dat klemt temeer nu ten aanzien van het veroordelend vonnis waarbij de voorwaardelijke straf werd opgelegd het recht op twee feitelijke instanties onverkort aanwezig was en nog steeds is. Een schending van artikel 6 van het EVRM ziet de rechtbank niet. De uitspraak van de rechtbank Gelderland staat dan ook niet aan toewijzing van de onderhavige vordering in de weg. De rechtbank heeft ook gelet op een recente uitspraak van het gerechtshof Den Bosch (ECLI:NL:GHSHE:2020:195). Naar het oordeel van de rechtbank doet dat arrest niet af aan hetgeen hiervoor is overwogen.