Uitspraken

Bij een vordering tot het treffen van een voorlopige voorziening als de onderhavige dient te worden beoordeeld of [eiser] een zodanig spoedeisend belang heeft dat van hem niet mag worden verwacht dat hij de uitkomst van een bodemprocedure afwacht. Bij die beoordeling dienen in ieder geval te worden betrokken hoe aannemelijk het is dat de vordering van [eiser] in een bodemprocedure toegewezen zal worden, het belang van [eiser] bij het treffen van de voorziening en de gevolgen voor Smart Install bij het ten onrechte treffen van een voorziening.

Smart Install heeft het spoedeisend belang van [eiser] gemotiveerd betwist en heeft hiertoe het volgende aangevoerd. Volgens Smart Install heeft [eiser] te lang stil gezeten. In juni 2019 heeft [eiser] aanspraak gemaakt op de beweerde loonsverhoging per 1 januari 2019. Ruim 15 maanden later heeft [eiser] pas de onderhavige procedure aanhangig gemaakt. In december 2019 beschikte [eiser] al over de verklaring van [naam 1] , waarop hij zijn vordering baseert. Ook toen heeft hij geen procedure aanhangig gemaakt. Het is juist dat de financiële positie van Smart Install slecht is, maar dat was in 2018 al het geval en sindsdien is de financiële positie niet verslechterd. Het ontslag van [eiser] is niet ingegeven door de financiële situatie. Smart Install heeft ontslag aangevraagd omdat ‘werkpakket A’ bij Liander is komen te vervallen, waardoor sprake is van werkvermindering. Een deel van het personeel is overbodig geworden. Een ander deel van het personeel blijft behouden voor andere goedlopende projecten. Tot slot heeft Smart Install aangevoerd dat sprake is van een resitutierisico, nu [eiser] stelt dat hij het bedrag nodig heeft voor zijn levensonderhoud.

[eiser] heeft niet duidelijk kunnen maken welk spoedeisend belang hij op dit moment bij zijn vordering heeft. Niet gesteld of gebleken is dat [eiser] door het niet ontvangen van de loonsverhoging in financiële nood verkeert of dat hij hierdoor niet in staat is in zijn levensonderhoud te voorzien. Vaststaat dat [eiser] zijn reguliere overeengekomen loon altijd heeft ontvangen en dat het thans door hem gevorderde loon een verhoging betreft, waarvan de verschuldigdheid ter discussie staat. Smart Install heeft niet ontkend dat haar financiële positie slecht is maar heeft aangevoerd dat dit al sinds 2018 het geval is en dat sindsdien geen verslechtering is opgetreden. [eiser] heeft dit niet weersproken en heeft ook geen feiten of omstandigheden gesteld waaruit blijkt dat op dit moment moet worden gevreesd voor het voortbestaan van de onderneming. Dat Smart Install ontslag heeft aangevraagd en verkregen voor [eiser] is evenmin een aanwijzing om aan te nemen dat Smart Install niet in staat is om aan haar financiële verplichtingen te voldoen, nu dit ontslag is gebaseerd op de werkvermindering. Smart Install heeft onweersproken aangevoerd dat zij goedlopende projecten heeft.

Ook wordt meegewogen dat [eiser] in juni 2019 aanspraak heeft gemaakt op de salarisverhoging, terwijl hij pas 15 maanden later, in augustus 2020 tot dagvaarding is overgegaan. [eiser] wordt niet gevolgd in zijn betoog dat van hem in redelijkheid niet gevergd kan worden dat hij deze procedure op een eerder moment aanhangig had gemaakt. [eiser] heeft als verklaring voor het aanzienlijke tijdsverloop aangevoerd dat hij eerst bewijs moest vergaren om zijn vordering aannemelijk te kunnen maken. [eiser] beschikte echter al in december 2019 over de verklaring van [naam 1] , waarmee hij zijn vordering onderbouwt. Daarna heeft hij nog 8 maanden gewacht met het starten van de onderhavige procedure. Niet valt in te zien dat [eiser] , zoals hij stelt, door Smart Install aan het ‘lijntje is gehouden’. [eiser] had, ondanks dat partijen in overleg waren over een minnelijke regeling, een (kort geding) procedure kunnen starten om de voortgang te bespoedigen en zijn vordering te incasseren.

Gelet op het voorgaande is de conclusie dat er geen sprake is van onverwijlde spoed waarvoor een onmiddellijke voorziening vereist is. Ook indien wel een spoedeisend belang zou worden aangenomen, kunnen de vorderingen van [eiser] niet worden toegewezen. Hiertoe wordt het volgende overwogen

[eiser] stelt dat partijen mondeling zijn overeengekomen dat het salaris van [eiser] per 1 januari 2019 zou worden verhoogd, onder de voorwaarde dat het gemiddeld aantal meterwisselingen zou stijgen van 4/4,5 naar 5/5,5. Ter onderbouwing heeft [eiser] een verklaring overgelegd van [naam 1] van 27 december 2019. Ook heeft [eiser] een WhatsApp-bericht overgelegd van [naam 2] van 4 juli 2018 met de tekst: “Volgend jaar (...) 9 doezoe (..)", alsmede een verklaring van mevrouw [naam 3] , partner van [eiser] , die daarin aangeeft dat [naam 2] tegen haar heeft gezegd dat [eiser] (haar vriend) vanaf 2019 goed geld ging verdienen als hij de productie met een punt zou opschroeven.

Uit de door [eiser] overgelegde verklaring van [naam 1] blijkt niet dat, zoals [eiser] stelt, partijen zijn overeengekomen dat het loon van [eiser] per 1 januari 2019 zou worden verhoogd onder de voorwaarde dat het gemiddeld aantal meterwisselingen zou stijgen van 4/4,5 naar 5/5,5. Ook uit het WhatsApp bericht van [naam 2] van 4 juli 2018 en de verklaring van [naam 3] blijkt die afspraak niet. [eiser] heeft onvoldoende andere feiten of omstandigheden naar voren gebracht of stukken overgelegd waaruit het bestaan van deze afspraak kan worden afgeleid. Duidelijk is dat partijen hebben gesproken over een mogelijke salarisverhoging per januari 2019, maar de precieze voorwaarden om daarvoor in aanmerking te komen, zijn onvoldoende duidelijk.

Op grond van het voorgaande moet worden vastgesteld dat onvoldoende aannemelijk is dat de vordering van [eiser] in een bodemprocedure zal worden toegewezen. Naar het zich laat aanzien zal [eiser] in een eventuele bodemprocedure moeten bewijzen dat partijen hebben afgesproken dat zijn loon per 1 januari 2019 zou worden verhoogd onder de voorwaarde dat het gemiddeld aantal meterwisselingen zou stijgen van 4/4,5 naar 5/5,5. De uitkomst van die bewijslevering is onzeker. Er bestaat daarom – gelet op de onzekerheid van de uitkomst van een bodemprocedure – onvoldoende grond om daarop vooruit te lopen. Dat betekent dat de vorderingen van [eiser] zullen worden afgewezen.

[eiser] wordt als de in het ongelijk gestelde partij veroordeeld in de proceskosten.