Uitspraken

De arbeidsovereenkomst duurt nog altijd voort. [eiser] maakt daarom aanspraak op betaling van het (achterstallige) loon en overige emolumenten vanaf 6 mei 2020 tot het moment dat de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig zal zijn beëindigd.

[eiser] betwist uitdrukkelijk dat hij de brief van 6 mei 2020 inhoudende de bevestiging van zijn opzegging van de arbeidsovereenkomst heeft ondertekend. De handtekening onder de brief wijkt sterk af van de zijne en is aldus vervalst.

Er is sprake van opvolgend werkgeverschap als bedoeld in artikel 7:668a BW. De arbeidsovereenkomst van [eiser] heeft te gelden als een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd en is in tegenstelling tot hetgeen de kantonrechter heeft overwogen in de beschikking van 2 november 2020 niet van rechtswege geëindigd op 31 december 2020.

Indien geoordeeld wordt dat [eiser] de arbeidsovereenkomst heeft opgezegd, geldt dat de wil van [eiser] niet was gericht op het beëindigen van het dienstverband, maar slechts op de bevestiging dat hij op 6 mei 2020 zou hebben gerookt en elders tewerkgesteld zou worden. F-Support komt bovendien geen beroep toe op gerechtvaardigd vertrouwen als bedoeld in artikel 3:35 BW, omdat zij haar onderzoeksplicht als werkgever niet is nagekomen. Indien de kantonrechter van oordeel is dat wel sprake is van een duidelijke en ondubbelzinnige wilsuiting, meent [eiser] dat de opzegging door hem is herroepen als bedoeld in artikel 7:671 lid 2 BW door middel van de brief van 25 juni 2020.

Als geoordeeld wordt dat de arbeidsovereenkomst van rechtswege is geëindigd op 31 december 2020, is het niet voortzetten van de arbeidsovereenkomst het gevolg van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van F-Support en heeft [eiser] recht op een transitievergoeding en billijke vergoeding.

Voor het geval aan het voorgaande voorbij wordt gegaan, stelt [eiser] zich op het standpunt dat de opzegging van 6 mei 2020 rechtsgeldig is vernietigd althans verzoekt hij de gerechtelijke vernietiging van die opzegging uit te spreken op grond van artikel 3:34 BW, artikel 3:44 lid 4 BW of artikel 6:228 BW. [eiser] was vanwege de gemoedstoestand waarin hij op 6 mei 2020 verkeerde onvoldoende in staat om zijn eigen wil te bepalen, waardoor zijn uitlating over opzegging niet overeenstemde met zijn wil. Voorts is de opzegging tot stand gekomen door misbruik van omstandigheden door F-Support. Zij was op de hoogte van de gemoedstoestand van [eiser], maar heeft hem niet weerhouden van de opzegging maar die opzegging juist bevorderd door [eiser] de opzegging dezelfde dag schriftelijk te laten bevestigen, terwijl [eiser] vanwege de dreiging van een ontslag op staande voet geen andere uitweg zag. Als van de situatie als bedoeld in artikel 3:34 of 3:44 BW geen sprake is, meent [eiser] dat de opzegging onder invloed van dwaling tot stand is gekomen. Bij een juiste voorstelling van zaken omtrent de gevolgen van de opzegging zou [eiser] nooit de arbeidsovereenkomst hebben opgezegd of de brief van 6 mei 2020 hebben getekend. Het had op de weg van
F-Support als werkgever gelegen om [eiser] te informeren over de gevolgen van de opzegging, maar F-Support heeft dat nagelaten en is daardoor tekortgeschoten in haar mededelingsplicht. De arbeidsovereenkomst is daarom vernietigbaar.

Gelet op al het voorgaande, is het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar om [eiser] in de gegeven omstandigheden te houden aan de vermeende opzegging van de arbeidsovereenkomst.

Op de overige stellingen van [eiser] wordt hierna teruggekomen, indien en voor zover dat relevant is voor de beoordeling.

De arbeidsovereenkomst is inmiddels geëindigd, omdat [eiser] de arbeidsovereenkomst zelf heeft opgezegd. De brief van 6 mei 2020 inhoudende de bevestiging van de opzegging door [eiser] is door beide partijen ondertekend en is daarom een onderhandse akte als bedoeld in artikel 157 lid 2 Rv, waarvan dwingende bewijskracht uitgaat ten aanzien van de in de akte opgenomen verklaring. [eiser] heeft niet onderbouwd dat getwijfeld moet worden aan de juistheid van de bevestiging van de opzegging van de arbeidsovereenkomst.

De beslissingen van de kantonrechter bij beschikking van 2 november 2020 kennen tussen partijen inmiddels bindende kracht als bedoeld in artikel 263 lid 1 Rv (bedoeld zal zijn 236 lid 1 Rv; opm kntr). Dat artikel is naar analogie ook op een verzoekschriftprocedure van toepassing. De beschikking is in kracht van gewijsde gegaan, aangezien de beroepstermijn ongebruikt is verstreken. Gelet op de beslissingen in die beschikking staat tussen partijen vast dat de arbeidsovereenkomst in elk geval op 31 december 2020 van rechtswege is geëindigd. Indien de kantonrechter van oordeel is dat de beschikking van
2 november 2020 geen kracht van gewijsde heeft, merkt F-Support op dat er inderdaad sprake is van opvolgend werkgeverschap. [eiser] heeft echter miskend dat in verband met het fasensysteem als bedoeld in de toepasselijke ABU-cao de arbeidsovereenkomst conform die cao een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd betreft en niet een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd.

F-Support betwist dat zij zich niet als goed werkgever heeft gedragen en dat [eiser] tijdens het gesprek op 6 mei 2020 zijn wil onvoldoende kon bepalen en onder invloed van een stoornis van zijn geestesvermogens in een opwelling zijn eigen opzegging heeft bevestigd.

[eiser] heeft op 6 mei 2020 zelf de arbeidsovereenkomst opgezegd en heeft de opzegging op dezelfde dag schriftelijk bevestigd en daarvan een kopie ontvangen en dus niet pas voor het eerst op 18 juni 2020 kennisgenomen van de opzegging. Van een instemming met een opzegging door de werkgever als bedoeld in artikel 7:671 lid 2 BW is helemaal geen sprake. [eiser] komt daarom geen beroep toe op herroeping als bedoeld in dat artikel, ook niet naar analogie.

F-Support is geen transitievergoeding verschuldigd aan [eiser], omdat sprake is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van [eiser] als bedoeld in artikel 7:673 lid 7 sub c BW. [eiser] is ondanks periodieke waarschuwingen over het rookbeleid en na een officiële (laatste) waarschuwing, op 6 mei 2020 wederom betrapt op het roken van een sigaret op een plek waar dat niet is toegestaan en heeft daarmee het risico op brand en/of explosies aanvaard. Van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van F-Support is geen sprake. Geen van de in de parlementaire geschiedenis van de WWZ genoemde uitzonderlijke gevallen heeft zich voorgedaan. Voor zover wordt toegekomen aan het bepalen van de hoogte van een billijke vergoeding, geldt dat [eiser] ter zake niets heeft gesteld en onderbouwd. Als [eiser] recht heeft op een billijke vergoeding, moet de hoogte daarvan worden bepaald op nihil.

[eiser] heeft onvoldoende onderbouwd dat bij hem sprake was van een geestelijke stoornis. Van F-Support kan dan ook niet worden verwacht dat zij wist of behoorde te begrijpen dat [eiser] de arbeidsovereenkomst heeft opgezegd onder invloed van een abnormale geestestoestand. Van misbruik van omstandigheden is daarom geen sprake. [eiser] heeft voor wat betreft het beroep op dwaling niet toegelicht wat volgens hem een juiste voorstelling van zaken zou zijn geweest. F-Support betwist dat het voor [eiser] onduidelijk was hoe de opzegging op 6 mei 2020 zou zijn verlopen.

[eiser] heeft verzuimd te onderbouwen welke uitzonderlijke en specifieke omstandigheden volgens hem maken dat sprake is van een rechtens onaanvaardbare situatie, zodanig dat een beroep op de beperkende werking van de redelijkheid en billijkheid moet worden aangenomen. De uiterst subsidiaire vordering moet daarom worden afgewezen.

Op de overige stellingen van F-Support wordt hierna teruggekomen, indien en voor zover dat relevant is voor de beoordeling.