Uitspraken

In het tussenvonnis van 20 maart 2019 is ten aanzien van de vordering onder I overwogen dat Erasmus MC zal worden veroordeeld om de verklaring zoals weergegeven in zijn laatste akte onder 2.20 te doen uitgaan. Erasmus MC heeft gesteld dat zij daaraan inmiddels heeft voldaan.

Prof. [eiser] voert aan dat hij dat niet heeft kunnen vaststellen dat Erasmus MC aan haar verplichting heeft voldaan. De verklaring is volgens hem niet aan de huidige en voormalige hoogleraren van Erasmus MC gezonden, maar de hoogleraren zouden via het stafconvent zijn geïnformeerd. Dat laatste is niet hetzelfde als het verspreiden van een rehabiliterende verklaring. Dat in het stafconvent (met wisselende maar hoe dan ook doorgaans lage opkomst) wordt gemeld dat een poststuk is ontvangen is volstrekt onvergelijkbaar met het per post aanschrijven van individuele (oud) hoogleraren, aldus steeds prof. [eiser] . Volgens prof. [eiser] zijn verschillende oplossingen denkbaar, waarin Erasmus MC wel duidelijkheid geeft over aan wie de verklaringen zijn verzonden, bijvoorbeeld door een lijst onder geheimhouding ter inzage te verstrekken waarbij op de lijst geen andere informatie is opgenomen dan de naam van de medewerkers en de woonplaats.

Erasmus MC heeft op deze stellingname bij akte van 30 oktober 2019 gereageerd en erop gewezen dat de eis van [eiser] was de verspreiding onder ten minste de voormalige en huidige medewerkers van de afdeling Immunologie van het Erasmus MC. Hoewel verspreiding onder hoogleraren niet was geëist heeft Erasmus MC dat wel gedaan, door de verklaring als bijlage bij de agenda van het stafconvent te sturen. Voor verspreiding onder huidige en oud-medewerkers heeft Erasmus MC als peildatum genomen wie in dienst was op 1 maart 2013, de datum van uitdiensttreding van prof. [eiser] . Een lijst van adressen kan Erasmus MC niet geven vanwege verplichte privacybescherming, omdat daaruit blijkt wie wel en wie niet een dienstverband heeft met Erasmus MC.

Voor de duidelijkheid overweegt de rechtbank dat prof. [eiser] heeft gevorderd de verspreiding van een rehabiliterende verklaring op ten minste de afdeling Immunologie. De rechtbank heeft deze eis van prof. [eiser] begrepen als mede omvattend de voormalige en huidige hoogleraren van de afdeling Immunologie van het Erasmus MC: hoogleraren zijn immers, in deze context, ook aan te merken als medewerkers. Terecht heeft Erasmus MC als peildata 1 maart 2018 (voor de huidige medewerkers) en 1 maart 2013 (voor de vroegere medewerkers) gehanteerd. De toezending van de verklaring aan de leden van het stafconvent als bijlage bij de agenda acht de rechtbank voldoende.

Prof. [eiser] heeft een gerechtvaardigd belang te weten of de verklaring is verzonden aan degenen aan wie zij moest worden verzonden. Erasmus MC zal alsnog een lijst met daarop slechts namen, strikt vertrouwelijk en slechts ter inzage aan prof. [eiser] en zijn advocaat moeten verstrekken. De rechtbank ziet in een dergelijke verstrekking geen strijd met de verplichting van Erasmus MC om privacygevoelige informatie te beschermen. Het betreft hier immers informatie - de namen van de medewerkers - waarover prof. [eiser] reeds beschikt en zijn advocaat is tot geheimhouding verplicht.

In het tussenvonnis van 20 maart 2019 is ten aanzien van de vordering onder III overwogen dat het primair gevorderde zal worden toegewezen, in die zin dat prof. [eiser] in de gelegenheid zal worden gesteld de door Erasmus MC alsnog gevonden reprints op te halen. Voor zover prof. [eiser] heeft willen aanvoeren dat Erasmus MC thans nog over meer eigendommen van hem beschikt is dat standpunt als onvoldoende onderbouwd verworpen, waarbij de rechtbank van belang achtte dat niet in geschil is dat een aantal zaken is kwijtgeraakt.

Erasmus MC heeft in haar akte van 10 juli 2019 medegedeeld dat prof. [eiser] daartoe de gelegenheid is geboden op 29 juni 2018. Prof. [eiser] heeft in zijn akte van 2 oktober 2019 gesteld dat hij slechts enkele reprints en een klein gedeelte van zijn persoonlijk archief heeft ontvangen, en dat dat volgens Erasmus MC het enige was wat men had kunnen vinden. De opschriften op de enveloppen waarin hij de reprints ontving roepen de vraag op waar de andere reprints zijn gebleven. Ook zijn persoonlijk archief moet nog aanwezig zijn. In september 2018 heeft hij een stapeltje documenten uit het persoonlijke deel van het personeelsarchief van enkele medewerkers gekregen. Deze documenten betroffen uitsluitend medewerkers die de afdeling inmiddels hadden verlaten. Hij heeft echter vernomen dat in dezelfde periode enkele medewerkers van de afdeling van het huidige afdelingshoofd toegang hebben gekregen tot zijn volledige persoonlijke archief (over de jaren 1974 tot 2011) van de heer [naam persoon 1] die in oktober 2018 met pensioen zou gaan, om het afscheidsboek dat die medewerkers voor de heer [naam persoon 1] aan het voorbereiden waren, te illustreren. Hij concludeert dat ten minste een deel van zijn persoonlijk archief nog beschikbaar is bij Erasmus MC.

Erasmus MC heeft daarop gereageerd in haar akte van 30 oktober 2019 en erop gewezen dat de rechtbank in haar tussenvonnis van 20 maart 2019 niet heeft geoordeeld dat Erasmus MC deze zaken aan prof. [eiser] diende af te geven, en de vordering op dit punt heeft afgewezen (rechtsoverweging 4.27). Erasmus MC heeft herhaald wat zij bij akte na comparitie heeft aangevoerd, namelijk dat zij de fysiek beschikbare personeelsdossiers heeft doorzocht. Daaruit is gebleken dat de meeste stukken in het "persoonlijke deel" van de personeelsdossiers van zakelijke aard zijn. Het betreft onder meer berichten over aanstellingen, honoraria, gratificaties, promoties, proefschriften en onderzoeken. Deze kunnen, aldus Erasmus MC, vanwege hun zakelijke en vertrouwelijke karakter niet aan prof. [eiser] worden verstrekt. Persoonlijke berichten (kerstkaarten, geboortekaartjes, persoonlijke boodschappen in boeken die cadeau werden gegeven) en berichten van algemene aard (krantenknipsels) daarentegen zijn in een map verzameld en aan prof. [eiser] beschikbaar gesteld. Deze map heeft prof. [eiser] tezamen met de reprints op 29 juni 2018 opgehaald. Een groot deel van de personeelsdossiers is gedigitaliseerd, waarbij destijds is begonnen met de dossiers van zittend personeel. Dat verklaart waarom de aan prof. [eiser] afgegeven map alleen stukken met betrekking tot oud-medewerkers bevat. Alleen die personeelsdossiers waren op het moment van inventarisatie nog niet gearchiveerd en waren nog fysiek beschikbaar. Het personeelsdossier van de heer [naam persoon 1] was al gedigitaliseerd. Persoonlijke berichten zijn, zo is uit een steekproef gebleken, niet of nauwelijks digitaal opgeslagen, zodat de digitale dossiers niet verder zijn geïnventariseerd. De aan prof. [eiser] afgegeven stukken zijn dus niet uit de digitale dossiers afkomstig. Erasmus MC ziet niet welk belang prof. [eiser] heeft bij verstrekking van het persoonlijke deel van digitale personeelsdossiers. Het zou voor Erasmus MC een tijds- en arbeidsintensieve zoekactie betekenen, terwijl aan prof. [eiser] hooguit kopieën van berichten van persoonlijke en algemene aard zoals kerstkaarten, geboortekaartjes en krantenknipsels (voor zover digitaal opgeslagen) zouden kunnen worden verstrekt.

In dat verband wordt reeds het volgende opgemerkt. Beoordeeld dient te worden of Erasmus MC in de gegeven omstandigheden in redelijkheid de beslissing heeft kunnen nemen om afstand van haar recht op royalty’s te doen, waardoor ook prof. [eiser] zijn rechten verloor. In dat verband komt het aan op de aan alle zijden betrokken belangen, de beschikbare alternatieven en de op dat moment voor Erasmus MC en prof. [eiser] te verwachten opbrengsten van de octrooien alsmede de kosten waarmee zij rekening dienden te houden bij een voortzetting van de samenwerking met Biotempt. Daarbij geldt dat weliswaar Erasmus MC zich mede diende te laten leiden door de belangen van prof. [eiser] doch dat zij ook haar eigen belang in het oog mocht houden. Toelichting behoeft ook of en zo ja waarom prof. [eiser] bij het maken van die afspraken niet betrokken is geweest. Eveneens kan van belang zijn in hoeverre het aan Erasmus MC en/of prof. [eiser] is te wijten dat tussen Erasmus MC en Biotempt een conflict is ontstaan. Mogelijk zal voor de verwachte opbrengsten een deskundige benoemd moeten worden.

Niet in geschil is dat onderdeel van de overeenkomst van 12 april 2007 was dat prof. [eiser] zijn aandelen in Biotempt (aan Erasmus MC) zou overdragen. Prof. [eiser] heeft zijn aandelen op 7 november 2013 overgedragen aan Expolin B.V. Onduidelijk is in hoeverre de verplichting van Erasmus MC tot het betalen van een royaltyvergoeding en de verplichting van prof. [eiser] om afstand te doen van zijn aandelen in Biotempt tegenover elkaar staande verplichtingen betroffen. Erasmus MC gaat daar blijkbaar van uit, maar zij licht niet toe hoe zich dat verhoudt tot haar octrooibeleid, dat zij naar eigen zeggen tot uitgangspunt genomen heeft en dat voorshands geen aanknopingspunt voor een dergelijke verplichting omvat. Evenmin is duidelijk (in de tekst van het vonnis stond abusievelijk: “onduidelijk”, rechtbank) of prof. [eiser] deze verplichting is nagekomen. Erasmus MC heeft zich op het standpunt gesteld dat prof. [eiser] de aandelen op grond van de overeenkomst van 12 april 2007 aan haar had moeten overdragen en niet aan Expolin BV. Prof. [eiser] heeft op dat standpunt nog niet kunnen reageren.

Partijen dienen tevens in te gaan op de vraag op welk percentage van de door Erasmus MC behaalde netto winst van de octrooien prof. [eiser] in voorkomend geval recht zou hebben. Prof. [eiser] lijkt uit te gaan van 18% terwijl Erasmus MC uitgaat van 9% (gebaseerd op 9% voor dr. [naam persoon 2] ). Partijen dienen hun standpunt op dit punt te verduidelijken.”

De rechtbank hanteert als uitgangspunt dat het sluiten van de oorspronkelijke overeenkomst met Biotempt, inclusief de daarin vervatte hoogte van de vergoeding die aan Erasmus MC en dus aan prof. [eiser] zou toekomen, op zichzelf niet onrechtmatig was jegens prof. [eiser] . Voor de vraag of Erasmus MC onrechtmatig heeft gehandeld door afstand te doen van de royalty’s gaat het voorts om de te verwachten opbrengsten van de octrooien op het moment van het aangaan van de overeenkomst met Biotempt . Als Erasmus MC onrechtmatig heeft gehandeld jegens prof. [eiser] , dan is voor de vraag naar de daardoor veroorzaakte schade, in het bijzonder of te verwachten is dat prof. [eiser] daardoor schade wegens gemiste inkomsten uit die octrooien zal lijden, van belang wat op dit moment te verwachten valt aangaande de opbrengsten van die octrooien. De rechtbank acht het debat over deze twee vragen, ook thans nog, niet voldoende gevoerd. Prof. [eiser] dient zich daarover nog uit te laten en mogelijk zal nog nadere bewijslevering, deskundige voorlichting en/of een comparitie van partijen moeten plaatsvinden. Daarbij wordt reeds thans het volgende overwogen.

Na de akte van prof. [eiser] zal - indien nodig - een comparitie van partijen worden bepaald en kan voorafgaand aan de zitting aan (één van) partijen worden opgedragen bepaalde specifieke stellingen voorafgaand aan de zitting nader met stukken te onderbouwen dan wel kunnen andere instructies worden gegeven.

Elke verdere beslissing wordt thans aangehouden.