Uitspraken

 de dagvaarding inclusief verzoek om een voorlopige voorziening van 10 maart 2020 en producties,

 de conclusie van antwoord in de voorlopige voorziening, met producties,

 de conclusie van repliek inzake de voorlopige voorziening, met producties,

 de conclusie van dupliek in de voorlopige voorziening, met producties,

 de akte houdende uitlating producties inzake voorlopige voorziening van [naam eiser] ,

 een brief van 11 augustus 2020 van HDI, met productie 13,

 het proces-verbaal van de mondelinge behandeling op 9 december 2020,

 de schriftelijke reactie op het proces-verbaal van 18 januari 2021 van HDI.

Om inzicht te krijgen in de ongevalsgerelateerde klachten en beperkingen van

[naam eiser] hebben partijen in 2015 gezamenlijk een expertise laten verrichten door

orthopedisch chirurg [naam 1] (hierna: [naam 1] ) en een expertise door neuroloog [naam 2] (hierna: [naam 2] ).

Het rapport van [naam 1] van 8 september 2015 houdt onder meer het

volgende in:

“ I. ANAMNESE

Voorgeschiedenis:

(...)

Betrokkene [rb: [naam eiser] ] is niet bewusteloos geweest, maar voelde wel

misselijkheid met pijn onderaan de rug.(...) Korte tijd later werd hij met een nekkraag per

ambulance vervoerd naar het Medisch Centrum Alkmaar. Op de Spoedeisende Hulp werden

röntgenfoto 's gemaakt van zijn nek en rug, waarop geen breuken te zien waren (...)

Omdat hij een bloeiend eigen bedrijf had in shutters heeft hij wel geprobeerd om te gaan

werken, maar al gauw bleek dat vanwege de pijn nauwelijks mogelijk. Na ruim twee weken

bezocht hij de huisarts die vertelde dat de klachten nog twee maanden zouden aanhouden.

Inmiddels was betrokkene al op eigen initiatief naar een osteopaat gegaan, maar de

behandeling van driemaal om de week bleek zonder effect. Er bleef pijn bestaan op

voornamelijk vier plekken in de rug en de nek (betrokkene wijst plekken aan ter hoogte van:

de thoracolumbale overgang, midthoracaal, de cervicothoracale overgang en het midden van

de nek). (...)

Om het werk toch voort te zetten heeft hij nog geprobeerd om met een assistent (broer, zwager

of iemand anders) shutters op te meten, te bestellen en te monteren, maar dit bleek niet meer

goed mogelijk. (...)

In mei 2013 heeft hij in vier weken 800 km langs de Camino naar Santiago de Compostella

gelopen. De pijnklachten in nek en rug waren duidelijk minder. Een probleem vormden de

talrijke blaren op de voeten. Na genezing hiervan heeft hij twee weken later geprobeerd om

het werk weer op te pakken. Zo gauw hij weer in de auto zat, kwam de last weer terug. De nek

bleek niet goed meer te draaien door kramp.

(...)

Na een pauze van vier weken heeft hij het werk weer proberen op te pakken in maart 2014,

Maar zelfs 20% werken gaf te veel klachten. (...)

V. SAMENVATTING

Betrokkene was een toen 45-jarige eigenaar van een eigen bedrijf in shutters toen hij op

06.06.2012 in een stilstaande auto met aanhangwagen van achteren door een vrachtwagen

werd aangereden. Hierbij maakte zijn hoofd een snelle beweging naar rechts, links, en

vervolgens naar voren en achteren. Hierna voelde hij misselijkheid, lichtflitsen en pijn in het

hoofd, pijn in de hele wervelkolom, de linker borstkas, buik en steken in de benen.

Beeldvormend onderzoek in het Medisch Centrum Alkmaar van hersenen, thorax, bekken en

wervelkolom liet geen bijzonderheden zien. (...) Een neuroloog sloot neurologische

afwijkingen uit. Doorwerken bleek algauw, ondanks hulp van derden, vanwege de pijn

nauwelijks mogelijk. (...)

VI. OVERWEGINGEN

Voor het ongeval:

Uit de correspondentie bleek betrokkene voor het ongeval te zijn behandeld door een

osteopaat vanwege recidiverende nek- en hoofdpijnklachten. In het journaal van de huisarts

worden voor het ongeval geen nekklachten gemeld. Deze nekklachten bleken betrokkene niet

te verhinderen zijn werk uit te voeren of te motiveren naar de huisarts te gaan. (...)

Na het ongeval:

De anamnese van invaliderende, therapieresistente nekpijn is consistent. Vrijwel alle

behandelaars rapporteren pijn en bewegingsbeperkingen van de nek. Daarnaast heeft

betrokkene klachten van afnemende, maar persisterende tintelingen in vooral de linker arm,

hand en vingers tijdens het werken. Beeldvorming vlak na het ongeval toonde degeneratieve

afwijkingen in de nek, inclusief een niet-traumatische HNP. Na het ongeval zijn de

invaliderende pijn en bewegingsbeperkingen van de nek gebleven.

De vraag is hoe de invaliderende nekklachten na het ongeval zijn te verklaren, mede gelet op de degeneratieve afwijkingen? (…)

In deze casus zijn de nekklachten niet uit traumatische afwijkingen te verklaren.

Wel aanwezig zijn degeneratieve afwijkingen in de cervicale wervelkolom op het moment van het ongeval. Voor het ongeval bestonden er bij betrokkene blijkbaar milde klachten die het werken niet onmogelijk maakten. Na het ongeval verergerden de klachten zodanig dat het beroep van werken met shutters niet meer mogelijk bleek.

(...)

Waarom degeneratieve nekklachten door een trauma verergeren is niet goed te verklaren.

In de orthopedie wordt wel de diagnose “getraumatiseerde artrose” gebruikt, waarmee

bedoeld wordt dat een voordien nauwelijks symptomatisch artrotisch gewricht

symptomatisch wordt als gevolg van een trauma. Het al aangedane gewricht zou zich niet

meer goed kunnen herstellen van de gevolgen van een trauma door de pre-existente artrose.

De pijn in de thoracale wervelkolom en ribben is niet goed te verklaren. (…)

BEANTWOORDING VAN DE VRAGEN

(...)

Vraag f. Wat is de diagnose op uw vakgebied? Wilt u daarbij differentiaaldiagnostische

overwegingen geven?

Antwoord: Een 48-jarige ondernemer met persisterende, invaliderende pijn en

bewegingsbeperkingen in de cervicale wervelkolom met afnemende klachten van tintelingen na een kop-staart-botsing in 2012 bij een pre-existente vernauwing van het wervelkanaal en de foramina door degeneratieve afwijkingen. Ook bestaat er pijn in de thoracale wervelkolom en ribben rechts zonder structurele afwijkingen. Duidelijke differentiaal-diagnostische overwegingen heb ik niet.

(…)

Vraag g. Welke beperkingen op uw vakgebied bestaan naar uw oordeel bij de

onderzochte in zijn huidige toestand, ongeacht of de beperkingen voortvloeien

uit het ongeval? Wilt u deze beperkingen zo uitgebreid mogelijk beschrijven,

op semi-kwantitatieve wijze weergeven en zo nodig toelichten ten behoeve van

een eventueel in te schakelen arbeidsdeskundige?

Antwoord: Als huidige klacht blijft een nekpijn bestaan, vooral bij het slapen, opstaan,

autorijden, werken achter de computer, bij activiteiten thuis, in de tuin, tillen

en lopen. Hoesten, persen en trillingen verergeren de klachten. Het hoofd

draaien is beperkt en pijnlijk, vooral naar rechts en omhoog. Zitten en staan

zijn beperkt mogelijk. Hardlopen, sporten, fietsen en mountainbiken lukt niet

meer. Platliggen met een rolletje in de nek doet de pijn verminderen. Ook

klaagt hij over concentratieverlies en een verminderde belastbaarheid. Verder

is betrokkene bekend met jicht wat goed reageert op medicatie.

Bij het lichamelijk onderzoek wordt een beperking gevonden in alle functies

van de cervicale wervelkolom. Ook wordt een geïsoleerde drukpijn

aangegeven over de top van de thoracale kyfose en de dorsale zijde van de 10e,

11e en 12e rib rechts over een traject van enkele centimeters, terwijl dit links

nauwelijks het geval is, waarvoor ik geen verklaring heb.

Vraag h. Acht u de huidige toestand van de onderzochte zodanig dat een beoordeling

van de blijvende gevolgen van het ongeval mogelijk is, of verwacht u in de

toekomst nog een belangrijke verbetering of verslechtering van het op uw

vakgebied geconstateerde letsel?

Antwoord: Ik acht de huidige toestand van onderzochte zodanig dat een beoordeling van

de blijvende gevolgen van het ongeval mogelijk is.

(…)

Vraag a. Bestonden voor het ongeval bij de onderzochte reeds klachten en afwijkingen op

uw vakgebied die de onderzochte thans nog heeft?

Antwoord: Er bestonden voor het ongeval bij onderzochte reeds nekklachten op mijn

vakgebied die de onderzochte thans nog heeft.

Vraag b. Zo ja, kunt u dan aangeven welke beperkingen voor het ongeval uit deze klachten

en afwijkingen voortvloeien en thans nog steeds uit deze klachten en afwijkingen

voortvloeien?

Antwoord: Voor het ongeval was er geen sprake van een zodanige nekpijn en beperkingen dat betrokkene de hulp van een huisarts heeft ingeroepen. (...)

Vraag c. Zijn er daarnaast op uw vakgebied klachten en afwijkingen, die er ook zouden

zijn geweest of op enig moment ook hadden kunnen ontstaan, als het ongeval de onderzochte niet was overkomen?

Antwoord: (...) Er bestonden al degeneratieve afwijkingen in de nek, maar zoals verwoord in “hoofdstuk VI. Overwegingen” is dat geen absolute reden voor pijnklachten. Na het ongeval zijn er invaliderende pijnklachten en functiebeperkingen in de nek ontstaan die er voor die tijd niet waren. Er bestaat geen duidelijk natuurlijk beloop van spondylosis in de nek, maar het is redelijkerwijs te verwachten dat vroeg of laat de degeneratieve afwijkingen in de nek symptomatisch zouden worden bij een relatief jong en actief iemand. (...)”

[naam 2] komt in zijn rapport van 8 oktober 2015 onder meer tot de volgende bevindingen en conclusies:

“ III. Anamnese

(...)

Ongeval (06-06-12):

(...)

Hij had een bloedlip. Hij kon uitstappen en was direct daarna duizelig, had lichtflitsen voor

zijn ogen en merkte tintelingen in de benen. Hij kan zich alles, zij het dat hij nogal in shock was, goed herinneren. Hij is per ambulance naar het MCA gebracht, waar hij merkte dat heel

zijn lichaam pijn deed, waaronder nek en rug.

Na analyse op de Spoedeisende Hulp van het MCA is hij naar huis gegaan, tegen advies, (...).

De klachten van pijnlijkheid en stijfheid in de nek en de bovenzijde van de borstwervelkolom

zijn niet meer geweken. Diverse paramedische behandelaars (...) zijn zonder succes

geraadpleegd, waaronder ook de osteopaat die hij al kende van de klachten die hij vóór het

ongeval heeft gehad. Met veel moeite heeft hij zijn werk een tijdlang kunnen continueren, doch

dat lukte alleen met inschakelen van hulpkrachten, wel 3-4 dagen per week. Tot aan het

ongeval werkte hij voor 90% alleen.

(...)

In de loop van 2013 kon hij zijn werk niet meer aan, hij heeft opdrachten moeten weigeren en

is eind van dat jaar helemaal met zijn werk gestopt. Begin 2013 heeft hij een voettocht van

vier weken gemaakt door Spanje. Hij liep naar Santiago de Compostela. Tijdens dit lopen had

hij weinig klachten, na terugkomst en bij hervatting van zijn werk begonnen de klachten echter

onmiddellijk wederom. In oktober 2013 heeft hij de neuroloog [naam 3] bezocht die geen

specifieke afwijkingen vond maar hem wel doorverwees naar de revalidatiearts. Drie

maanden revalidatie met tegelijkertijd staken van het werk deed de klachten afnemen, doch

hervatten van het werk deed de klachten onmiddellijk weer terugkeren. (...)

M.b.t. zijn werkzaamheden is het volgende van belang: (...) vanaf 2010 heeft hij zijn eigen

bedrijf in vooral het plaatsen van shutters opgestart. Hij werkte in Nederland en in België en

had diverse grote leveranciers. Het bedrijf functioneert in feite niet meer, omdat hij geen

werknemers had en meent dat niet zelfmedewerkend, maar alleen aansturend bij dit

gespecialiseerd werk niet mogelijk is.

(...)

VI. Samenvatting, beschouwing en conclusie

Betrokkene overkwam vanuit een situatie waarin hij geen eerder nekletsel kende, geen

neurologische klachten had en juist volop actief was in zijn werk als zelfstandig ondernemer

in het plaatsen van shutters e.d. een ongeval. (...) Betrokkene is direct daarna met klachten

onderzocht in het MC Alkmaar, waar, zie beschrijving hierboven, geen neurologische

afwijkingen werden gevonden behalve de pijnlijkheid van de wervelkolom en waarbij er

duidelijke degeneratieve afwijkingen van met name de mid- en laag cervicale wervelkolom

werden gevonden op de CT CWK.

(...)

Betrokkene heeft vanaf het ongeval ernstige en voor zijn werk, doch ook voor de ADL-activiteiten, nogal invaliderende klachten ontwikkeld en gehouden, waarbij het enigszins

dubieus is of dit tot de neurologie danwel de orthopedie moet worden gerekend. In

neurologische zin heeft hij geen prikkelings- of uitvalsverschijnselen, (...).

VII. Beantwoording van de vragen

Beantwoording f:

In strikt neurologische zin is er geen afwijking, behoudens een verminderde beweeglijkheid van de CWK, waarschijnlijk verergerd in vergelijking met een mogelijk licht verminderde beweeglijkheid van de CWK door al eerder bestaande degeneratieve afwijkingen. Van die afwijkingen had betrokkene, voorzover ik kan nagaan, echter vóór het ongeval geen last en het is ook niet zeker dat deze bestonden, laat staan dat zij in maat en getal zijn uit te drukken.

Er is mogelijk sprake van een gecontusioneerde of anderzijds getraumatiseerde artrose van de CWK bij bestaande degeneratieve kenmerken en een in aanleg wat nauw spinaal kanaal in voor/achterwaartse richting.

(…)

(...)

c.. Zijn er daarnaast op uw vakgebied klachten en afwijkingen die er ook zouden zijn geweest

of op enig moment ook hadden kunnen ontstaan, als het ongeval de onderzochte niet was

overkomen?

Beantwoording c:

Betrokkene zou als gevolg van de tenminste in 2012 bestaande afwijkingen op radiologisch gebied, al dan niet gepaard gaand met minimale bewegingsbeperking van de CWK, mogelijk in de loop van de tijd klachten hebben gekregen als gevolg van de toename van de degeneratieve afwijkingen. Tevens is er mogelijk een predispositie in die zin dat zijn cervicale wervelkolom gevoeliger is voor de gevolgen van een trauma. Dit alles is niet goed in maat en getal uit te drukken. Het natuurlijk verloop van deze aandoeningen is niet goed bekend; dit is in het orthopedisch rapport toegelicht. (...)”

[naam getuige 1] :

“(…)

We zijn met [naam eiser] in contact gekomen in 2010. (…) Naast zijn werkzaamheden als monteur kocht hij bij ons ook shutters in voor zijn eigen klanten, (…)

Op 6 juni 2012 heeft [naam eiser] een ongeluk gehad. (…) Hij is ook meteen weer begonnen met de werkzaamheden, het ongeluk viel mee. (…)

Eind 2012, begin 2013 ontstonden er geschillen met [naam eiser] . (…)

Daarnaast kregen wij in die periode ook klachten van klanten over montagewerkzaamheden van [naam eiser] .

Via de e-mail hadden we een discussie met [naam eiser] . (…) Dit resulteerde uiteindelijk in een e-mail van [naam eiser] waarin hij aangeeft dat hij geen montagewerkzaamheden voor ons meer wilde doen, maar dat hij nog wel shutters bij ons wilde inkopen.

Op vragen van mr, Haase antwoord ik als volgt:

(…)

Eind 2013 kregen wij een telefoontje van een klant van ons genaamd [naam 4] . (…) De klant [naam 4] vertelde mij dat [naam eiser] bij hem was geweest voor de montage van Styleshutters. (…) [naam 4] was onze klant en niet die van [naam eiser] . Het betrof dus een gestolen klant. (…) [naam 4] gaf aan dat hij de shutters niet had betaald aan [naam eiser] omdat hij niet tevreden was. (…) [naam 4] vertelde dat [naam eiser] de shutters allemaal weer had verwijderd (…) Ook zou [naam eiser] hem hebben bedreigd.

(…)

Op vragen van mr. Beer antwoord ik als volgt:

(…) Ik heb niet zelf gezien of [naam eiser] zelf de montagewerkzaamheden heeft gedaan of dat hij daarbij door anderen is geholpen. Ik kreeg na de montage wel van hem de opleverbonnen waarin stond dat hij dit of dat had gemonteerd (…)”

[naam getuige 2] :

“Binnen ons bedrijf Styleshutters werken mijn vrouw, die voornamelijk de boekhouding doet en ikzelf, ik ben verantwoordelijk voor de verkoop en montage binnen het bedrijf. (…)

De aanleiding voor het geschil dat ontstond met [naam eiser] was onder andere dat

er weleens wat vertraging in de werkzaamheden van [naam eiser] optraden die hij

voor ons verrichten. (…). Dit was ook de reden waarom ik meerdere monteurs heb ingeschakeld. [naam eiser] was het hier niet meer eens. (…) We hebben een aantal keren telefonisch discussie hierover gehad en dit leidde uiteindelijk tot de mededeling van [naam eiser] dat hij niet meer voor ons wilde monteren. Voor mij hoefde hij zeker niet met de werkzaamheden op te houden, want hij was een prima monteur(…).

In juni 2012 ben ik door de vrouw van [naam eiser] gebeld dat [naam eiser] in aan

aanrijding betrokken was geraakt. Vlot daarna ging hij alweer voor ons aan het werk.

Op vragen van mr. Haase antwoord ik als volgt:

Het klopt dat [naam eiser] aan mijzelf aangaf dat hij geen montagewerk meer voor

ons wilde doen en dat hij nog wel shutters bij ons wilde inkopen.

Ik ben niet bekend met het feit dat [naam eiser] in de periode na het ongeluk

geholpen zou zijn met de montage door zijn broer of zijn zwager. (…)

Op de vragen van mr. Beer antwoord ik als volgt:

Ik heb weleens van een klant gehoord dat [naam eiser] weleens met iemand samen bij de

klant was geweest. Dit gebeurde zowel voor als na het ongeval van [naam eiser] .

(…)”

De in het proces-verbaal van het op 27 augustus 2018 gehouden getuigenverhoor opgenomen verklaring van [naam getuige 3] luidt – voor zover hier van belang – als volgt:

“Ik ben de zwager van [naam eiser] . (…) Ik heb hem geassisteerd

met zijn werkzaamheden toen hij dat niet meer kon. (…)

Het was omstreeks juni/juli 2012 toen mijn zwager een auto-ongeluk kreeg. Hij belde mij en

het werd me duidelijk dat hij moeite had met zijn werk en hij vroeg mij om hem te

assisteren. (…) Vanaf juni/juli 2012 hielp ik hem zo’n drie a vier dagen per week, voor een

periode van dertien maanden. (…)

Mijn werkzaamheden voor mijn zwager deed ik als een vriendendienst en hij gaf mij cash

zo’n 100 euro per week hiervoor.

Ik had in die tijd de auto van mijn zwager en ik pikte hem ’s morgens op in Werkendam. Ik

woon in Hendrik-Ido-Ambacht, daar zo’n 25 a 30 kilometer vandaan. Negen van de tien

keer reed ik, en ik deed met name het sjouwwerk, uitpakken etc. wat mijn zwager zelf niet

kon.

Op de vragen van mr. Beer antwoord ik als volgt:

(…)

Hij kreeg ook wel wat hulp van andere personen, maar die ken ik niet persoonlijk.

(…)

Op de vragen van mr. Haase antwoord ik als volgt:

(…)

Ik ken de broer van [naam eiser] genaamd [naam 5] .

Op een reguliere werkdag haalde ik ’s morgens eerst mijn zwager op en daarna gingen we

de shutters ophalen. Dit was bij diverse opdrachtgevers, maar negen van de tien keer was dit

bij Styleshutters in Huizen of Hilversum of die contreien. Er waren ook shutters in de loods

van [naam eiser] in Werkendam, die werden daar door de leveranciers bezorgd, dit

betrof maar een klein percentage. De loods had hij al langer en was met name voor opslag

voor producten en gereedschap en dergelijken.”

[naam 7] heeft zijn rapportage gebaseerd op de bevindingen van [naam 6] . In het

rapport van [naam 7] van 4 september 2018 staat voor zover relevant het volgende

opgenomen:

“(…)

Betrokkene geeft aan dat hij direct na het ongeval vrij kort geheel uit de roulatie geweest is en

daarna weer het werk heeft opgepakt. Hij heeft wel hulp gezocht, na het ongeval heeft hij

steeds iemand naar de klussen meegenomen omdat hij het niet meer alleen kon. Desgevraagd

geeft betrokkene aan dat het om zijn zwager ging, [naam getuige 3] . Deze was op dat

moment beschikbaar, hij was op dat moment bekend met psychische klachten en werkte niet.

Het zou juist goed voor hem geweest zijn om actief te zijn. Daarnaast maakte betrokkene gebruik van de diensten van [naam 8] , een kennis van betrokkene die met de

vut/pensioen was (...).

Betrokkene moest altijd mee naar de werken, vanwege het afbreukrisico. Maar door de inzet

van hulppersonen hoefde hij niet meer zoveel te sjouwen bij het laden en lossen en verrichtten

de mannen allerlei ondersteunde hand- en spandiensten.

(...)

Betrokkene is het met mij eens dat het jaar 2012 qua omzet geen duidelijk nadeel laat zien. Hij

wijst er wel op dat de omzet in het tweede halfjaar gerealiseerd kon worden dankzij de inzet

van twee hulppersonen. Dat geldt ook voor de omzet in de jaren erna. Zonder hulp had

betrokkene niet tot deze omzet kunnen komen.

Tegen zijn verwachting in werden de klachten in 2013 niet minder, zelfs erger. Betrokkene

kreeg ook steeds meer moeite met het volhouden van het werk, daarnaast ontstonden er ook

psychische klachten, zoals snel boos worden/kort lontje hebben, vermoeidheid, het niet meer

zien zitten.

Begin 2013 kreeg hij problemen met opdrachtgever StyleShutters en in april 2013 is dat

geëscaleerd. Over en weer werden verwijten gemaakt en de samenwerking werd gestopt.

Betrokkene besloot toen om een periode rust te nemen en is de voettocht naar Santiago de

Compostela gaan lopen. Dat was in mei 2013.

Betrokkene geeft aan dat hij wel van plan was om na de voettocht (en na enig herstel van de

voeten) het werk weer op te pakken, maar dat is niet gelukt.

Betrokkene geeft aan dat hij vanaf medio 2013 vrijwel geen werkzaamheden meer verricht

heeft. (...)

8 BEOORDELING EN ARGUMENTATIE

Mate van arbeidsongeschiktheid voor de eigen werkzaamheden

(...)

Beroepsuitoefening en samenhang uitval in taken

Van belang is om te realiseren dat betrokkene een solo werkende zelfstandige is. Normaal

gesproken moet hij alle werkzaamheden zelf doen. Er is dan ook samenhang tussen de

verschillende taken.

(...)

Feitelijk is betrokkene alleen nog geschikt voor een klein deel van het uitvoerende werk en

voor de taak inmeten en advies, maar dat is in redelijkheid te weinig om tot een min of meer

normale beroepsuitoefening als solo werkende zelfstandige te komen.

Alles in samenhang ziende kom ik dan ook tot de conclusie dat betrokkene als volledig

arbeidsongeschikt moet worden beschouwd voor de eigen werkzaamheden.

(...)

9. HOOR EN WEDERHOOR

(…)

Als arbeidsdeskundige moet ik uitgaan van de juistheid van de door de verzekeringsarts [rb:.

[naam 6] ] aangegeven beperkingen. En als ik dat als uitgangspunt neem dan kan betrokkene niet

solo tot de omzet na ongeval gekomen zijn. De enige andere verklaring is dan dat hij

hulppersonen heeft ingeschakeld. Betrokkene heeft daar ook over verklaard (...) Omdat het nu eenmaal verboden is zwarte arbeid in te huren kan hij daarmee zichzelf én de genoemde

personen in de problemen brengen. Mede om die reden vind ik de verklaring van betrokkene

plausibel. (...).”

Bij op 8 maart 2019 gewezen beschikking in een deelgeschil ex artikel 1019w-1019cc Rv heeft de rechtbank Rotterdam op verzoek van [naam eiser] voor recht verklaard “dat de conclusies zoals vastgesteld in het rapport van [naam 7] van 4 september 2018 bindend zijn en zodoende als basis moet[en] dienen voor de verdere schaderegeling tussen partijen”. Ook heeft de rechtbank bij die beschikking op (tegen)verzoek van HDI bevolen dat [naam eiser] zal meewerken om aan [naam 7] de volgende vraag te stellen:

'Is [naam eiser] geheel of gedeeltelijk arbeidsgeschikt te achten voor ander passend

werk, rekening houdend met zijn opleidings- en arbeidsverleden en de door [naam 6] opgestelde

FML? Zo ja:

In deze beschikking overwoog de rechtbank – voor zover hier van belang –:

“(…)

Partijen hebben in eerste instantie gezamenlijk [naam 1] en [naam 2] ingeschakeld om de ongevalsgerelateerde klachten en beperkingen van [naam eiser] vast te stellen. Als partijen in het kader van de schadeafwikkeling gezamenlijk overeenkomen een medische deskundige in te schakelen en hem of haar een gezamenlijk overeengestemde vraagstelling voorleggen, dan verbinden partijen zich daarmee in beginsel aan de inhoud van het rapport. Een andere opvatting zou immers de bestaande - en wenselijke - praktijk van het buiten rechte afwikkelen van een (letselschade)zaak ernstig bemoeilijken.

(…) Zowel [naam 1] als [naam 2] rapporteren daarnaast over de door [naam eiser] verrichte werkzaamheden in de periode na het ongeval en over zijn looptocht naar Santiago de Compostela. Zowel (de medisch adviseur van) [naam eiser] als (de medisch adviseur van) HDI zijn in de gelegenheid gesteld om opmerkingen op de conceptrapportages van [naam 1] en [naam 2] te maken. De medisch adviseur van HDI heeft enkele medische opmerkingen op het rapport van [naam 1] gemaakt die in het definitieve rapport zijn verwerkt. Partijen hebben geen commentaar geleverd op het rapport van [naam 2] en zich aan zijn bevindingen geconformeerd. HDI kan worden toegegeven dat het voor een leek voorshands bevreemding wekt dat iemand met de klachten van [naam eiser] 800 kilometer in een maand met 10 kilo bepakking kan lopen, maar dat baat haar niet. HDI had daarover toen, in de conceptfase, door moeten vragen bij de deskundige, maar de medisch adviseur zag daarvoor kennelijk geen aanleiding en ook HDI zelf heeft op dat punt geen nadere vragen gesteld.

(…)

In de kern komt het commentaar van HDI erop neer dat de rapporten van [naam 6] en

[naam 7] niet bruikbaar zijn voor de verdere schaderegeling, omdat de deskundigen aan

hun onderzoek zijn begonnen terwijl zij niet volledig of niet juist waren geïnformeerd. Het

commentaar van HDI is tweeledig: enerzijds hebben de deskundigen geen aandacht besteed

aan het feit dat [naam eiser] in mei 2013 in vier weken tijd 800 kilometer naar Santiago de

Compostela heeft gelopen met een bepakking van 10 kilo, anderzijds zijn zowel [naam 6] als

[naam 7] bij hun rapportages uitgegaan van de bevindingen van [naam 1] en

[naam 2] , terwijl de laatste twee deskundigen in hun onderzoek niet hebben betrokken dat

[naam eiser] na het ongeval nog anderhalf jaar heeft gewerkt.

Het commentaar van HDI is onvoldoende om te spreken van zwaarwegende en/of

klemmende bezwaren ten aanzien van de wijze van totstandkoming en/of de inhoud van het

deskundigenrapport van [naam 7] , zodat zijn oordeel terzijde kan worden gesteld.

Daarbij neemt de rechtbank het volgende in aanmerking.

Beide partijen hebben de inhoud van de rapporten van [naam 1] en [naam 2] te

accepteren (zie r.o. 4.2). Als verzekeringsarts mocht [naam 6] zich op de juistheid van deze

medische rapportages baseren. (…)

Verder moet het uitgangspunt zijn, anders dan HDI lijkt te veronderstellen, dat [naam eiser]

in 2015 bij zowel [naam 1] , als [naam 2] heeft gesproken over de door hem (met de hulp

van derden) verrichte werkzaamheden na het ongeval en over zijn tocht naar Santiago de

Compostela. Dat blijkt immers uit de rapporten zelf (…). Het had, zoals reeds in r.o. 4.2. is opgemerkt, op de weg van HDI gelegen om, bij twijfels over de juistheid c.q.

volledigheid van de verklaringen van [naam eiser] , op dat moment, dus toen [naam 1]

en [naam 2] hun conceptrapportages aan HDI voorlegden, hier nadere vragen over te stellen.

Dit heeft HDI niet gedaan. Pas tijdens de voorlopige deskundigenberichtprocedure in 2017

heeft HDI voor het eerst aangegeven twijfels te hebben over de arbeidsongeschiktheid van

[naam eiser] . Over het toen gevoerde verweer is reeds beslist; dat staat hier niet ter toetsing.

De verdere bevindingen van [naam 7] geven niet een zodanig verkeerde voorstelling

van zaken weer dat partijen niet aan de inhoud van zijn rapport kunnen worden gehouden.

[naam 7] heeft immers de vragen die hem zijn voorgelegd, ook nadat partijen op zijn

conceptrapportage hebben gereageerd, duidelijk en gemotiveerd beantwoord. Zo heeft hij

voor de discrepantie tussen de hoge omzet in 2013 en het feit dat [naam eiser] verklaarde

niet volledig te kunnen werken op basis van zijn expertise twee mogelijke oorzaken

genoemd: een foutieve medisch-inhoudelijke beoordeling of de hulp van derden. Een

arbeidsdeskundige kan de inhoud van een deskundigenrapport slechts marginaal toetsen en

[naam 7] heeft dus, terecht, de juistheid daarvan tot uitgangspunt genomen. Gelet op de

inhoud van de rapportages van de deskundigen [naam 1] , [naam 2] en [naam 6] en de

omstandigheid dat [naam eiser] bij [naam 7] verklaarde, zoals hij ook bij Van

Roermund en [naam 2] had gedaan, in de periode na het ongeval hulp van derden te hebben

gehad, was de verklaring van de hoge omzet voor [naam 7] dan ook gelegen in het feit

dat [naam eiser] hulp van derden heeft gehad. (…)”

[naam 7] heeft bij zijn rapport van 3 september 2019 op de in de voormelde beschikking geformuleerde vragen geantwoord. In dit rapport schrijft hij – voor zover hier van belang – :

“(…)

5. ONDERZOEKSGEGEVENS VAN ANDERE BRONNEN

Medische gegevens en belastbaarheid

(…)

Ik heb verzekeringsarts arts [naam 6] per brief van 23 april 2018 de volgende vragen gesteld:

(…)

Werktijden

Ik sluit niet uit dat betrokkene als zelfstandige meer dan 8 uur per dag of 40 uur per week

werkte.

Hoe kijkt u tegen de belastbaarheid aan als het om meer dan 8 uur per dag of 40 uur per

week gaat? Wat is de bovengrens?

Ik ontving per brief van 27 april 2018 antwoord van verzekeringsarts [naam 6] .

(…)

8. Voor wat betreft de werktijden dient betrokkene niet meer dan 8 uur per dag en 40 uur

per week te werken zonder overschrijding van deze werktijden.

(…)

Conclusie passende arbeid

Uit het onderzoek naar passende arbeid zijn meerdere voorbeelden van functies en

beroepen naar voren gekomen. Het gaat daar om een niet-limitatieve opsomming.

Voor al deze functies geldt dat zij in voldoende mate aansluiten op opleiding,

arbeidsverleden, niveau, competenties, affiniteiten en medische beperkingen van

betrokkene.

Concreet gaat het om de volgende functies:

Het gemiddelde inkomen is € 2.707,- bruto per maand.

Vermeerderd met 8% vakantietoeslag gaat het om € 35.083,- bruto per jaar (circa modaal).

(…)”