Uitspraken

“(…)

In de achterliggende maanden is in de visie van cliënte sprake van een forse toename van incidenten in de arbeidsverhouding. Daardoor is de samenwerking in toenemende mate sterk onder druk komen te staan.

In de zomer van 2020 heeft cliënte van een belangrijke klant zodanige klachten over u gekregen, dat u niet meer op werken van die opdrachtgever mocht komen.

Ook kwam u zeer frequent te laat op uw werk, zelfs nadat u daarop herhaaldelijk was aangesproken. Steevast meldde u dit niet bij uw direct leidinggevende maar moest cliënte van derden vernemen dat u - weer - te laat was gekomen. Het spreekt voor zich dat u op tijd uw werkzaamheden dient te starten en het bovendien onaanvaardbaar is dat u in uw rapportages (urenregistraties) doet voorkomen alsof u steeds op tijd begint terwijl de werkelijkheid anders is. Cliënte zal dit niet meer tolereren.

Daarnaast is het diverse malen voorgekomen in de achterliggende periode dat cliënte u ruim ná de aanvang van uw werktijd belde en u dan mededeelde dat u die dag ziek was. Natuurlijk kan het voorkomen dat een werknemer ziek is, doch alsdan moet u zich tijdig (vóór 9 uur)en op correcte wijze (zelf bij uw leidinggevende) ziek melden. Het kan niet zo zijn dat cliënte u om 10 uur belt omdat u zonder bericht van verhindering niet op het werk bent verschenen en u zich dan - opeens - ziek meldt.

Ook de overige regels die gelden rondom ziekte dient u in acht te nemen. U dient op reguliere wijze voor cliënte bereikbaar te zijn en als cliënte u heeft gebeld zelf terug te bellen.

Voorts wordt van u verlangd dat u zich tegenover werknemers van cliënte - uw collega's - en derden waarmee u werkt op een normale wijze gedraagt en uitdrukt. Schelden, schreeuwen, intimideren is niet natuurlijk aanvaardbaar.

Cliënte heeft zelfs van de arbodienst zodanige klachten over uw bejegening ontvangen dat men u niet meer wil bellen om afspraak te maken voor onderzoek door de bedrijfsarts. Ook dit is niet aanvaardbaar. Cliënte zal geen onjuist gedrag/onbeschoftheid naar derden meer tolereren.

Wij hebben met u herhaaldelijk gesproken over de sterk verslechterende houding en gedrag bij u. U heeft ons duidelijk gemaakt dat er niets aan de hand zou zijn.

Wij hebben met u ook gesproken over de bedrijfsauto die doelgericht in brand is gestoken. Dat u dat overigens pas dagen - op laconieke wijze - aan ons heeft teruggekoppeld roept bij ons een extra vervelend gevoel op.

(…)

Wij menen dat indien geen radicale en structurele wijziging in uw houding en gedrag optreden het dienstverband geen toekomstperspectief meer heeft.

Daarom treft u bijgaand een voorstel aan voor de minnelijke beëindiging van de arbeidsovereenkomst. Dit voorstel geeft u de ruimte om gedurende een langere periode - vrijgesteld van werkzaamheden onder doorbetaling van uw salaris - op zoek te gaan naar een andere baan. U ontvangt bij beëindiging een beëindigingsvergoeding zoals genoemd in de bijlage.

(…)”.

“(…)

Van cliënte mocht ik begrijpen dat u vandaag en gisteren niet op het werk bent verschenen, niet bereikbaar was en ook zelf met cliënte geen contact heeft opgenomen.

Wij hebben kort voor afgelopen weekend telefonisch contact gehad. U bevestigde mij dat u mijn brieven had ontvangen en deelde mij mede dat uw huisarts u had medegedeeld dat u niet langer vanwege corona ziek zou zijn te achten en u had gezegd dat u vanaf maandag (gisteren dus) weer gewoon aan het werk kon. Ik heb u eea ook nog per mailbericht bevestigd. Daarop mocht van u niet worden vernomen. Deze gang van zaken is volstrekt onacceptabel.

Omdat uw huisarts u dit heeft gezegd, is cliënte er immers logischerwijs vanuit gegaan dat u vanaf gisteren gewoon weer aan het werk zou gaan. U bent echter niet verschenen en hebt ook niets van u laten horen. Ook bleek u - zoals hiervoor vermeld - niet bereikbaar.

Uw salarisbetaling is al gestaakt (en blijft gestaakt) maar dit kan zo niet langer doorgaan. U verzaakt alle verplichtingen die op grond van het goed werknemerschap op u drukken. Dat geldt niet alleen voor ziekteverzuimvoorschriften, maar ook in uw beledigende taalgebruik. Het past niet om de directeur van cliënte - zoals u deed in ons telefoongesprek – als “lamstraal” te kwalificeren. U wordt hierbij uitdrukkelijk uitgenodigd cq gesommeerd om uiterlijk te verschijnen op overleg op donderdag 18 maart a.s. om 10 uur op kantoor van cliënte.

Indien u - zonder deugdelijke reden en zonder deugdelijke kennisgeving vooraf - niet zou verschijnen is voor cliënte echt de maat vol. Zij zal alsdan streven naar (directe) beëindiging van de arbeidsovereenkomst.

(…)”.

“[naam verzoeker],

Vandaag zijn de gewerkte dagen van deze maand maart aan jou betaald en ik verzoek je dringend morgen het werk te hervatten.

(…)”.

“(…)

Geachte heer [naam verzoeker],

Namens uw werkgever, Winspiration Elektrotechniek BV, bericht ik u dat uw arbeidsovereenkomst met onmiddellijke ingang en wegens dringende redenen wordt opgezegd en dus per heden eindigt.

Uw werkgever zal de eindafrekening opmaken.

Al langere tijd zijn in toenemende mate grote (communicatie-)problemen ontstaan. Uit de brieven die cliënte u eerder heeft gestuurd en doen sturen, mocht wel helder zijn dat u zich geen misstap meer kon veroorloven.

Cliënte meent dat u zich desondanks weer onjuist heeft opgesteld. Voor cliënte is thans de maat vol.

Op donderdag 25 maart 2021 heeft u cliënte middels een app medegedeeld dat indien het loon over de maand maart niet vóór 20.30 uur die dag zou zijn betaald, u de volgende dag geen werkzaamheden zou verrichten en u zich dan ziek zou gaan melden. U heeft die avond met uw collega, [naam 3], telefonisch contact opgenomen en hem medegedeeld dat hij u niet op vrijdag 26 maart diende op te halen omdat u niet ging werken.

U bent op vrijdag 26 maart 2021 niet komen werken. Dat is voor cliënte niet acceptabel. U heeft hierover ook geen contact met cliënte gezocht en u niet bij cliënte ziek gemeld, maar dit alleen via uw collega medegedeeld. Ook dat is wat cliënte betreft niet acceptabel.

Genoemde collega heeft u vanaf 22 maart jl. dagelijks gehaald en gebracht. Op dinsdag 23 maart kwam hij tevergeefs naar uw woning en is hij - nadat door u niet werd gereageerd op de deurbel - alleen naar het werk vertrokken. U heeft hem kort daarna gebeld en medegedeeld dat u zich had verslapen en naar het werk zou komen. Dat heeft u toen met een van uw vader geleende auto gedaan. U kwam te laat op het werk.

Maandag 29 en dinsdag 30 maart heeft u ook niet gewerkt. Ook dat is voor cliënte niet acceptabel. U heeft ook hierover geen contact met cliënte gezocht, hetgeen wederom niet acceptabel is.

Op dinsdagavond 30 maart heeft [naam 3] - op verzoek van cliënte – telefonisch contact met u gehad en u gevraagd de volgende dag weer klaar te staan zodat u weer aan de slag zou kunnen. Ook bent u door [naam 1] (uw directe leidinggevende) via sms en app benaderd om op woensdag 31 maart te gaan werken. U heeft [naam 1] niet bericht maar [naam 3] telefonisch medegedeeld dat hij u niet diende op te halen en u niet aan de slag ging omdat er geen salaris betaald zou zijn. U deelde hem mede dat u wel met [naam 3] telefonisch contact zou opnemen als u weer zou gaan werken. Ook hierover heeft u geen contact met cliënte gehad. Dat u zelf bepaald of u al dan niet

komt werken terwijl sprake is van een arbeidsovereenkomst is voor cliënte niet acceptabel. Dat u hierover niet met cliënte heeft gecommuniceerd is voor haar ook niet acceptabel.

Cliënte had u toen overigens al een netto voorschot betaald van € 750,-- voor het loon van maart 2021. Omdat de loonbetaling over een periode in maart was gestaakt, heeft u geen recht op uw volledige loon. Dat geldt natuurlijk ook voor de dagen dat u niet heeft gewerkt. Cliënte heeft een loonberekening gemaakt en het resterende deel op 31 maart 2021 betaald.

De heer [naam 5] heeft u persoonlijk op 31 maart uitdrukkelijk - via app en mail - opgeroepen om uw werkzaamheden op 1 april jl. te starten. Zo kreeg u nog een extra kans. Cliënte heeft [naam 3] ook verzocht u op 1 april ‘s ochtends daartoe op te halen. U stond echter niet klaar. Hij heeft op u gewacht doch u bent niet verschenen. U bent - zonder enig bericht - niet komen werken. Dit is niet acceptabel. Dat u zich - na de uitdrukkelijke oproep van cliënte - niet heeft afgemeld is voor cliënte ook niet acceptabel.

De dringende reden is gelegen in hiervoor tezamen genoemde voor cliënte niet acceptabele zaken, alsmede elk van die elementen voor zich en in willekeurige combinaties daarvan.

Cliënte acht uw handelwijze ernstig verwijtbaar.

(…)”.

primair

I. te verklaren voor recht dat geen sprake is geweest van een rechtsgeldig ontslag op staande voet en dat is opgezegd in strijd met artikel 7:699 lid 1 BW jo. artikel 761 BW, met daarbij:

a) vernietiging van de opzegging ex 7:681 lid 1 BW,

b) Winspiration te veroordelen aan [naam verzoeker] te betalen het hem toekomende loon ten bedrage van € 3.085,46 bruto per maand te vermeerderen met 8% vakantiegeld zolang het dienstverband voortduurt en voorts tot betaling van de wettelijke vertragingsrente ex artikel 7:685 BW over de inmiddels verschenen loontermijnen en de wettelijke rente vanaf de vervaldag van iedere afzonderlijke loontermijn,

c) Winspiration te veroordelen om [naam verzoeker] toe te laten tot het werk en hem de bedongen arbeid te laten uitvoeren op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 250,- per dag, dan wel een door de kantonrechter in goede justitie te bepalen dwangsom, voor elke dag dat Winspiration zeven dagen na betekening van de beschikking hieraan niet voldoet,

voorwaardelijk voor het geval de vernietiging van de opzegging door [naam verzoeker] wordt ingetrokken:

d) Winspiration te veroordelen aan [naam verzoeker] te betalen de gefixeerde schadevergoeding ad € 13.329,18 bruto ex artikel 7:672 lid 10 BW,

e) Winspiration te veroordelen aan [naam verzoeker] te betalen de transitievergoeding ad € 27.121,14 bruto ex artikel 7:673 BW, en

f) Winspiration te veroordelen aan [naam verzoeker] te betalen de billijke vergoeding ad € 79.974,72 bruto,

II. Winspiration te veroordelen aan [naam verzoeker] te betalen € 9.256,38 bruto aan achterstallig loon van maart, april en mei 2021, te vermeerderen met de wettelijke vertragingsrente ex 7:625 BW en de wettelijke rente,

III. Winspiration te veroordelen aan [naam verzoeker] te betalen een bedrag van € 2.962,04 bruto aan vakantiegeld, te vermeerderen met de wettelijke vertragingsrente en wettelijke verhoging ex 7:625 BW,

IV. Winspiration te veroordelen om aan [naam verzoeker] een deugdelijke salarisspecificatie vanaf februari 2021 tot de datum waarop het dienstverband rechtsgeldig tot een eind is gekomen alsmede een deugdelijk eindafrekening van het dienstverband bij beëindiging van het dienstverband, op straffe van verbeurte van een door de kantonrechter in goede justitie bepalen dwangsom indien voor elke dat

Winspiration hieraan niet voldoet,

voorlopige voorziening

V. bij provisioneel verzoek ex artikel 223 RV voor de duur van de procedure een voorziening te treffen inhoudende dat Winspiration aan [naam verzoeker] betaalt het hem toekomende maandloon van € 3.085,46 vermeerderd met 8% vakantiegeld,

subsidiair

VI. voorwaardelijk, voor het geval geoordeeld wordt dat het ontslag op staande terecht gegeven is, Winspiration te veroordelen aan [naam verzoeker] te betalen de transitievergoeding ad € 27.121,14 bruto ex artikel 7:673 BW nu er geen sprake is van ernstig verwijtbaar handelen van [naam verzoeker],

uiterst subsidiair

VII. voorwaardelijk, voor het geval geoordeeld wordt dat het ontslag op staande terecht is gegeven en tevens sprake is van ernstige verwijtbaarheid van [naam verzoeker], Winspiration te veroordelen aan [naam verzoeker] te betalen de transitievergoeding ad € 27.121,14 bruto ex artikel 7:673 BW nu naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is geen transitievergoeding toe te kennen.

Het gegeven ontslag op staande voet is niet rechtsgeldig omdat er geen sprake is van een dringende reden. Volgens de ontslagbrief zouden er al langere tijd problemen zijn en zouden daarover ook brieven zijn gestuurd zodat het [naam verzoeker] duidelijk zou moeten zijn dat hij zich geen misstap meer kon veroorloven maar op welke vermeende problemen er precies wordt gedoeld is voor hem niet duidelijk en wordt door Winspiration in die brief ook niet geduid. [naam verzoeker] betwist dat er problemen hebben gespeeld en dat hij daarover brieven van Winspiration heeft ontvangen. De niet onderbouwde of gespecificeerde verwijzing in de ontslagbrief naar vermeende problemen in het verleden kunnen volgens hem dan ook niet meegenomen worden bij de beoordeling van de vraag of het ontslag rechtsgeldig is.

Juist is wel dat hij, zoals die brief vermeldt, op 23 maart 2021 te laat op het werk is verschenen. Hij is die dag zijn collega [naam 3] bij het ophalen op een paar minuten misgelopen, maar uiteindelijk is hij slechts vijf minuten later op het werk aangekomen. Ook de volgende dag heeft hij zijn werkzaamheden verricht. Op 25 maart 2021 heeft hij Winspiration verzocht zijn loon over te maken en ook heeft hij toen aan zijn collega [naam 3] telefonisch medegedeeld dat hij zich ziek, zwak en misselijk voelde en de volgende dag thuis zou blijven. Op (vrijdag) 26 maart 2021 is hij dan ook niet op het werk verschenen. Hij heeft zich die dag ziekgemeld bij receptioniste [naam 6] en ook bij zijn eerdere casemanager ([naam 4]) van de arbodienst van Winspiration. Aan beiden heeft [naam verzoeker] gemeld dat hij zich ziek, zwak en misselijk voelde omdat hij door geldgebrek niet had gegeten. Op 29 en 30 maart 2021 heeft [naam verzoeker] niet gewerkt en heeft hij ook geen contact gezocht met Winspiration, evenmin als zij dat met hem heeft gedaan. Wel heeft zijn collega [naam 3] [naam verzoeker] op 30 maart 2021 per telefoon gevraagd of hij de volgende dag weer kwam werken. [naam verzoeker] heeft daarop geantwoord dat hij nog steeds ziek was en niet kon komen werken. Anders dan in de ontslagbrief vermeld heeft [naam verzoeker] die dag geen berichten van zijn leidinggevende ([naam 1]) ontvangen en evenmin de volgende dag een oproep van de directeur ([naam 5]) om op 1 april 2021 de werkzaamheden te hervatten.

Duidelijk is, en dat blijkt ook uit de ontslagbrief, dat [naam verzoeker] zich heeft ziekgemeld. Kennelijk is Winspiration het niet eens met de wijze waarop hij dat heeft gedaan, bij een collega ([naam 3]), maar dat kan geen dringende reden zijn voor een ontslag op staande voet. Daarbij komt dat [naam verzoeker] zich de dagen daarna nog heeft ziekgemeld bij genoemde casemanager van de arbodienst en bij receptioniste [naam 6], bij wie hij zich in het verleden eerder heeft ziekgemeld en wat toen nooit een probleem is geweest. Indien hij zich voortaan op andere wijze diende ziek te melden, had Winspiration [naam verzoeker] ter zake moeten informeren. Dat er sprake was van een ziekmelding, was hier voor haar duidelijk, althans had haar door de door [naam verzoeker] gedane mededelingen duidelijk moeten zijn. Subsidiair, mocht geoordeeld worden dat geen sprake is van een ziekmelding, is er volgens [naam verzoeker] geen sprake van werkweigering en is een ontslag op staande voet hier in geen geval op zijn plaats, te minder nu Winspiration het loon (opnieuw) niet (tijdig) heeft betaald, zodat opschorting van de arbeidsprestatie door [naam verzoeker] gerechtvaardigd was. Bij dat alles is van belang dat een ontslag op staande voet het meest vergaande middel is, waartoe Winspiration hier, gegeven ook het langjarig dienstverband van [naam verzoeker] en de gevolgen van zo’n ontslag, te lichtvaardig is overgegaan. Zij had niet zonder meer aan de ziekmelding voorbij mogen gaan en had meer onderzoek daarnaar moeten doen, en had hem kunnen laten oproepen door de bedrijfsarts. Ook had zij hem kunnen uitnodigen voor een gesprek en had zij hem dienen te waarschuwen voor de gevolgen van werkweigering indien hij aan een oproep geen gehoor zou geven, terwijl hij de gestelde oproep van 31 maart 2021 niet heeft ontvangen. Voorts had Winspiration kunnen volstaan met een minder vergaande sanctie, bijvoorbeeld het staken of opschorten van de loonbetaling.

Volgens [naam verzoeker] kan het ontslag dan ook geen stand houden, dit ook gelet op zijn persoonlijke omstandigheden. Door het ontslag is hij zijn inkomen kwijt, heeft hij geen recht op een WW-uitkering en is hij ook het contact met zijn collega’s verloren. Hij heeft geen zicht op een ander dienstverband. Verder heeft de hele gang van zaken [naam verzoeker] emotioneel zeer geraakt, te meer nu hij jarenlang goed heeft gefunctioneerd. Winspiration dient dan ook de loonbetaling te hervatten. Subsidiair, mocht [naam verzoeker] toch besluiten te berusten in het ontslag, maakt hij aanspraak op de door hem genoemde bedragen aan achterstallig loon, vakantietoeslag en uitbetaling van vakantiedagen alsook op een bedrag van € 13.329,18 aan gefixeerde schadevergoeding, een bedrag van € 27.121,14 aan transitievergoeding en een bedrag van € 79.974,72 aan billijke vergoeding. Ook als geoordeeld wordt dat het ontslag rechtsgeldig is gegeven, dient Winspiration hem de transitievergoeding te betalen omdat hier geen sprake is van ernstige verwijtbaarheid aan zijn zijde. Mocht evenwel geoordeeld worden dat daarvan wel sprake is, dan nog dient hem de transitievergoeding te worden toegekend omdat het hier naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is dat niet te doen.

In een volgende brief van 26 februari 2021 (zie 2.2) heeft Winspiration [naam verzoeker] opnieuw aangesproken en hem daarin expliciet duidelijk gemaakt dat een radicale en structurele wijziging in houding en gedrag noodzakelijk was om de samenwerking voort te kunnen zetten. Daarbij heeft zij hem tevens een beëindigingsvoorstel gedaan. Op deze brief is echter geen reactie gekomen. In de periode daarna heeft zowel Winspiration als haar gemachtigde verschillende keren, maar vergeefs, getracht contact te krijgen met [naam verzoeker] en ook op voicemails heeft hij niet gereageerd. Daarop heeft Winspiration besloten het loon stop te zetten, hetgeen zij [naam verzoeker] bij brief van 10 maart 2021 heeft medegedeeld. In die brief heeft zij hem eveneens verzocht contact op te nemen. In een telefoongesprek op 12 maart 2021 heeft [naam verzoeker] de gemachtigde van Winspiration daarop kenbaar gemaakt het beëindigingsvoorstel af te wijzen en op (maandag) 15 maart 2021 het werk weer te zullen hervatten. Die (maan)dag en ook de volgende dag is [naam verzoeker] echter niet op het werk verschenen en heeft hij ook niets van zich laten horen. Op 16 maart 2021 heeft Winspiration hem dan ook een volgende waarschuwing doen toekomen en hem voor een gesprek op 18 maart 2021 uitgenodigd (zie 2.3). Op 17 maart 2021 is [naam verzoeker], hoewel hij volgens de bedrijfsarts arbeidsgeschikt was, echter niet op het werk verschenen en de dag erna ook niet bij bedoeld gesprek, zonder iets van zich te laten horen. Winspiration heeft toen besloten, hoewel haar vertrouwen in [naam verzoeker] al ernstig was geschaad, hem nog een laatste kans te bieden. Zij heeft hem toen gesommeerd het werk op 22 maart 2021 te hervatten, waarbij zij hem heeft aangeboden dat hij door zijn collega [naam 3] thuis werd opgehaald. Op 22 maart 2021 is dat ook zo gebeurd maar de volgende dag deed [naam verzoeker] niet open en was hij ook niet bereikbaar voor die collega. [naam verzoeker] is vervolgens zelfstandig, maar te laat, naar het werk gekomen. Naar aanleiding van dit en ander onjuist gedrag (het weigeren een mondkapje te dragen) heeft Winspiration [naam verzoeker] bij brief van 26 maart 2021 (haar productie 29) een laatste waarschuwing doen toekomen, waarbij zij expliciet heeft duidelijk gemaakt dat de emmer vol zit en dat herhaling van eerder gedrag of een nieuw incident de emmer zal doen overlopen.

Op 25 maart 2021 heeft [naam verzoeker] Winspiration ’s-avonds per WhatsApp bericht dat hij de volgende dag niet zou komen werken indien zijn salaris niet voor 20.30 uur die avond zou zijn betaald. Ook heeft hij die avond zijn collega [naam 3] gebeld dat deze hem de volgende dag niet hoefde op te halen omdat hij niet zou gaan werken. Op 26 maart 2021, op welke dag Winspiration hem een voorschot van € 750,- netto had betaald, is [naam verzoeker] niet op het werk verschenen en op (maandag) 29 en 30 maart 2021 evenmin, zonder dat hij iets van zich had laten horen of voor Winspiration bereikbaar was. Op 30 maart 2021 heeft zijn collega [naam 3] op verzoek van Winspiration [naam verzoeker] telefonisch verzocht de volgende dag weer te komen werken maar dat weigerde hij. Ook op WhatsApp- en SMS-berichten van zijn leidinggevende [naam 1] om op 31 maart 2021 weer te komen werken heeft [naam verzoeker] niet gereageerd. Die dag heeft Winspiration [naam verzoeker] het restant van het loon betaald, rekening houdende met de loonstop en de niet-gewerkte dagen, hetgeen hem ook per e-mail is medegedeeld (zie 2.4). Daarbij is [naam verzoeker] ook met klem verzocht de volgende dag in ieder geval weer op het werk te verschijnen. Op 1 april 2021 stond [naam verzoeker] echter niet klaar om mee te rijden met zijn collega [naam 3], is hij ook niet zelf naar het werk gekomen, heeft hij niets van zich laten horen en heeft hij zich ook niet ziekgemeld. Naar aanleiding van deze gebeurtenissen heeft Winspiration besloten hem die dag op staande voet te ontslaan (zie 2.5), nu hij door zonder afmelding niet op het werk te verschijnen, niet bereikbaar voor haar te zijn en niet te reageren op haar oproepen, hardnekkig heeft geweigerd te voldoen aan redelijke bevelen van zijn werkgever en zijn verplichtingen uit de arbeidsovereenkomst grovelijk heeft veronachtzaamd (artikel 7:678 lid 2 sub j en sub k BW).