Uitspraken

Uit het door [naam eiseres] overgelegde originele exploot van de dagvaarding en het uittreksel van het Handelsregister van de Kamer van Koophandel is gebleken dat [naam gedaagde] correct en tijdig is opgeroepen voor de zitting van 13 augustus 2021. Aangezien ook de overige bij de wet voorgeschreven formaliteiten in acht zijn genomen is verstek verleend tegen [naam gedaagde].

Voldoende is gebleken dat [naam eiseres] een spoedeisend belang heeft bij de door haar gevorderde voorzieningen, mede gelet op de aard daarvan.

In dit kort geding dient, mede op basis van hetgeen naar voren is gebracht, te worden beoordeeld of de in deze zaak aannemelijk te achten omstandigheden een ordemaatregel vereisen dan wel of de vordering van [naam eiseres] in een bodemprocedure een zodanige kans van slagen heeft dat het gerechtvaardigd is op de toewijzing daarvan vooruit te lopen door het treffen van een voorziening zoals gevorderd. Nu het gevorderde mede een vordering tot betaling van een geldsom inhoudt is terughoudendheid bij toewijzing op zijn plaats. Bij de beoordeling speelt een rol of de vordering voldoende aannemelijk is, of een onmiddellijke voorziening vereist is en of er een restitutierisico is.

Bij gebreke van verweer daartegen en op basis van de door [naam eiseres] overgelegde stukken wordt uitgegaan van de juistheid van de stellingen van [naam eiseres]. De vorderingen ten aanzien van het achterstallige loon en de wettelijke rente en wettelijke verhoging, zoals bedoeld in artikel 7:625 BW, over een netto bedrag van € 4.718,66, te weten het salaris over de maanden mei, juni en juli 2021 en het in mei 2021 te ontvangen vakantiegeld over het jaar 2020, zijn dan ook toewijsbaar, op de wijze zoals in het dictum vermeld, met dien verstande dat de wettelijke verhoging wordt toegewezen tot het maximum van 50%, aangezien geen gronden zijn gebleken voor matiging van dit percentage.

[naam eiseres] heeft ter zitting te kennen gegeven dat zij de loonstroken over de maanden mei en juni 2021 reeds heeft ontvangen. Bij afgifte van de loonstroken heeft zij om die reden geen belang meer. Dat deel van de vordering wordt daarom afgewezen.

Ter zitting heeft [naam eiseres] ten aanzien van deze vordering gesteld dat zij nog recht heeft op het vakantiegeld over juni en 1 tot 15 juli 2021, zijnde een netto bedrag (naar rato van het aantal dagen) van € 111,21, te vermeerderen met de wettelijke verhoging en de wettelijke rente. Het gevorderde komt de voorzieningenrechter, gelet op artt. 7:625 jo. 673 BW, niet onrechtmatig of ongegrond voor en wordt daarom toegewezen. Daarbij wordt uitgegaan van opeisbaarheid per 15 juli 2021.

[naam eiseres] heeft gesteld dat nu [naam gedaagde] haar contract niet heeft verlengd, zij recht heeft op een transitievergoeding van € 1.014,00 bruto. Ter zitting heeft zij aangegeven dat zij, mits een deugdelijke specificatie wordt bijgevoegd, akkoord gaat met netto uitkering van dit bedrag.

Op grond van artikel 7:673 lid 1 BW is de werkgever aan de werknemer een transitievergoeding verschuldigd indien de arbeidsovereenkomst door de werkgever is opgezegd. Het gevorderde bedrag komt de voorzieningenrechter niet onrechtmatig of ongegrond voor zodat dit wordt toegewezen zoals in het dictum vermeld, met dien verstande dat de gevorderde wettelijke verhoging ex artikel 7:625 BW over het gevorderde bedrag wordt afgewezen. De transitievergoeding is immers geen “in geld vastgesteld loon” in de zin van genoemd artikel 7:625 BW. De transitievergoeding van art. 7:673 BW is een vergoeding die bedoeld is als compensatie voor het ontslag en om de overgang naar ander betaald werk te vergemakkelijken, geen loon; de wettelijke verhoging is slechts verschuldigd over het loon.

Dat de vorderingen tot betaling van voormelde bedragen door de kantonrechter in een bodemprocedure zouden worden toegewezen is zeer aannemelijk. Tegen die achtergrond, en gelet op de omstandigheid dat de werknemer in de verhouding tot de werkgever in een afhankelijke positie verkeert en de gevorderde bedragen nodig zijn voor levensonderhoud en het vinden van een andere baan, is het bestaan van een restitutierisico niet zo belangrijk dat dat tot afwijzing van de vorderingen zou moeten leiden.

Ter zitting heeft [naam eiseres] gesteld dat zij belang heeft bij een eindafrekening omdat zij nog wat spullen van het bedrijf in haar bezit heeft en dat zij behoefte heeft om te weten waar zij aan toe is. Nu het gevorderde niet ongegrond of onrechtmatig voorkomt wordt dat toegewezen.

[naam gedaagde] wordt als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten veroordeeld. De kosten aan de zijde van [naam eiseres] worden begroot op:

- betekening oproeping € 119,21

- griffierecht € 85,00

- salaris advocaat € 656,00

Totaal € 860,21

De gevorderde veroordeling in de nakosten is in het kader van deze procedure slechts toewijsbaar voor zover deze kosten op dit moment reeds kunnen worden begroot. De nakosten zullen dan ook worden toegewezen op de wijze zoals in de beslissing vermeld.