Uitspraken

Euro-Caps heeft zich primair op het standpunt gesteld dat [persoon A] niet ontvankelijk dient te worden verklaard in zijn verzoek nu [persoon A] in een tweetal procedures dezelfde schade vordert, terwijl hij deze schade alleen in het aansprakelijkheidsgeschil ex artikel 7:658 BW behoort te vorderen. Subsidiair heeft Euro-Caps om aanhouding van de onderhavige procedure verzocht in afwachting van de uitkomst van het voornoemde aansprakelijkheidsgeschil.

Voor het niet-ontvankelijk verklaren van [persoon A] in zijn verzoek ziet de kantonrechter geen aanleiding. Daartoe wordt overwogen dat in de onderhavige procedure primair ter beoordeling voorligt, de vraag of de opzegging van de arbeidsovereenkomst uiteindelijk per 30 november 2021 een gevolg is geweest van het ernstig verwijtbaar handelen van Euro-Caps en of in dat kader aan [persoon A] een billijke vergoeding dient te worden toegekend. Dit betreft een geheel andere rechtsvraag dan de rechtsvraag die voorligt in een aansprakelijkheidsgeschil ex artikel 7:658 BW, te weten of de werkgever aansprakelijk is voor de schade die de werknemer in de uitoefening van zijn werkzaamheden stelt te hebben geleden. De enkele omstandigheid dat [persoon A] Euro-Caps mede aansprakelijk heeft gesteld op grond van artikel 7:658 BW, maakt nog niet dat [persoon A] niet-ontvankelijk is in het onderhavige verzoek. Vanzelfsprekend geldt wel dat voor zover in de onderhavige procedure aan toewijzing van de tot de billijke vergoeding ex artikel 7:682 lid 1 sub c BW/schadevergoeding ex artikel 7:611 BW jo. artikel 6:95 BW behorende posten wordt toegekomen, daarop in het aansprakelijkheidsgeschil ex artikel 7:658 BW niet nogmaals aanspraak kan worden gemaakt.

Voor aanhouding van de onderhavige procedure ziet de kantonrechter evenmin aanleiding. In dit kader wordt erop gewezen dat partijen tijdens de mondelinge behandeling desgevraagd hebben verklaard dat er in het aansprakelijkheidsgeschil nog geen gerechtelijke procedure aanhangig is gemaakt en dat er nog een onderzoek gaande is ter zake de vaststelling van de medische causaliteit. De uitkomst van het aansprakelijkheidsgeschil zal naar verwachting nog wel enige tijd op zich laten wachten en wordt bovendien ook niet noodzakelijk en van belang geacht om de in de onderhavige procedure voorgelegde rechtsvragen te kunnen beantwoorden.

Uit artikel 7:682 lid 1 aanhef en onder c BW volgt dat de kantonrechter op verzoek van een werknemer van wie de arbeidsovereenkomst is opgezegd met toestemming van het UWV, aan die werknemer een billijke vergoeding kan toekennen, indien een opzegging wegens omstandigheden als bedoeld in artikel 7:669 lid 3 onderdeel b, BW het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever. Uit de wetsgeschiedenis volgt dat ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van een werkgever zich slechts zal voordoen in uitzonderlijke gevallen, bijvoorbeeld als een werkgever zijn re-integratieverplichtingen bij ziekte ernstig heeft veronachtzaamd of als sprake is van verwijtbaar onvoldoende zorg van de werkgever voor de arbeidsomstandigheden.

In het onderhavige geval staat vast dat het UWV op 5 oktober 2021 toestemming heeft verleend om de arbeidsovereenkomst met [persoon A] vanwege langdurige arbeidsongeschiktheid op te zeggen, waarna de arbeidsovereenkomst door Euro-Caps is opgezegd, uiteindelijk per 30 november 2021. Aan de eerste twee voorwaarden van artikel 7:682 lid 1 sub c BW is dan ook voldaan. Beoordeeld dient thans nog te worden of de opzegging van de arbeidsovereenkomst het gevolg is geweest van het ernstig of verwijtbaar handelen van Euro-Caps. Naar het oordeel van de kantonrechter is hier sprake van een uitzonderlijk geval waarin de hoge drempel van ernstig verwijtbaar handelen wordt overschreden. De kantonrechter overweegt hieromtrent het volgende.

Vaststaat dat [persoon A] op 5 december 2014 betrokken is geraakt bij een bedrijfsongeval. Het bedrijfsongeval als zodanig is door Euro-Caps in de onderhavige procedure immers met zoveel woorden erkend. Niet, althans onvoldoende, is het de kantonrechter daarnaast gebleken dat Euro-Caps het plaatsvinden van het bedrijfsongeval als zodanig voorafgaande aan de onderhavige procedure heeft betwist. Daarbij wordt erop gewezen dat door Euro-Caps onweersproken is gesteld dat de heer [persoon D] en mevrouw [persoon E] , beiden aanwezig bij het verzuimgesprek d.d. 12 februari 2018, niet van het arbeidsongeval op de hoogte waren omdat zij ten tijde van het bedrijfsongeval nog niet bij Euro-Caps in dienst waren, zodat aannemelijk is dat de door hen in het voornoemde gesprek aangenomen houding met name was ingegeven door onwetendheid. Uit productie 1 bij verweerschrift volgt daarnaast dat Euro-Caps het incident intern ook heeft geregistreerd.

In de periode van 2014 tot 2017 is [persoon A] , eerst op tijdelijke basis en nadien voor onbepaalde tijd, bij Euro-Caps in dienst getreden. Van een bovenmatig ziekteverzuim van [persoon A] was in deze periode bovendien (nog) geen sprake. Ook in 2018 was het ziekteverzuim van [persoon A] nog beperkt, zij het voor Euro-Caps wel voldoende reden om met [persoon A] een verzuimgesprek te voeren. Pas vanaf 2019 is het ziekteverzuim van [persoon A] sterk toegenomen.

Weliswaar is [naam bedrijfsarts 1] op 5 juni 2019, 30 augustus 2019 en 21 oktober 2019, anders dan de verzekeringsarts van het UWV, tot het oordeel gekomen dat [persoon A] arbeidsgeschikt was en benutbare mogelijkheden in het eigen werk had, doch deze oordelen dienen naar het oordeel van de kantonrechter buiten beschouwing te worden gelaten. Door zowel het Regionaal Tuchtcollege als het Centraal Tuchtcollege voor de gezondheidszorg is geoordeeld dat [naam bedrijfsarts 1] op basis van onzorgvuldig onderzoek een advies heeft opgesteld, [naam bedrijfsarts 1] ten onrechte informatie van andere artsen buiten beschouwing heeft gelaten en dat hij tot een onjuist, althans tot een onvoldoende gemotiveerd, oordeel over de arbeidsongeschiktheid van [persoon A] is gekomen. Geoordeeld is daarbij dat [naam bedrijfsarts 1] ernstig tekort is geschoten in de zorgvuldigheid die van hem als bedrijfsarts mag worden verwacht rondom verzuimbegeleiding. Daartoe is overwogen dat [naam bedrijfsarts 1] onder meer stelselmatig informatie over [persoon A] die hem niet welgevallig was, ongemotiveerd ter zijde heeft geschoven, alsook dat hij gezondheidsklachten stelselmatig heeft gereduceerd tot arbeidsconflicten. Aan [naam bedrijfsarts 1] is eerst de maatregel van berisping en vervolgens de zwaardere maatregel van onvoorwaardelijke schorsing voor de duur van drie maanden opgelegd. Gelet op het voorgaande dienen er dan ook ernstige twijfels te worden geplaatst bij de inhoud van de door [naam bedrijfsarts 1] gegeven oordelen en kan niet zonder meer van de juistheid daarvan worden uitgegaan.

Op basis van de deskundigenoordelen van de verzekeringsarts van het UWV dient er naar het oordeel van de kantonrechter vanuit te worden gegaan dat [persoon A] op 5 juni 2019 alsook op 5 oktober 2019 volledig arbeidsongeschikt was.

Voornoemde handelingen van Euro-Caps in onderlinge samenhang beschouwd, moeten naar het oordeel van de kantonrechter worden aangemerkt als het ernstig veronachtzamen van de re-integratieverplichtingen bij ziekte. Euro-Caps heeft hiermee ernstig verwijtbaar gehandeld. Het door Euro-Caps ingenomen standpunt, inhoudende dat zij haar handelen baseerde en mocht baseren op de oordelen van [naam bedrijfsarts 1] en dat het ‘foutief’ handelen van [naam bedrijfsarts 1] als bedrijfsarts Euro-Caps niet kwalijk genomen kan worden, kan Euro-Caps niet baten. Uitgangspunt is dat werkgever en werknemer verantwoordelijk zijn voor de re-integratie en de consequenties van gebreken daarin dragen. Euro-Caps is als werkgever gehouden zorg te dragen voor passende re-integratiemaatregelen en zij dient zich als goed werkgever jegens haar arbeidsongeschikte werknemers te gedragen. Indien zij zich daarbij van een hulppersoon bedient, zoals hier de bedrijfsarts [naam bedrijfsarts 1] en deze zich jegens [persoon A] schuldig maakt aan klachtwaardig handelen, valt dit Euro-Caps eveneens aan te rekenen. Het risico voor een onjuist of onvolledig advies van de bedrijfsarts ligt (nog steeds) bij de werkgever. Euro-Caps kan zich als werkgever eenvoudigweg niet verschuilen achter de adviezen van de bedrijfsarts. Dat Euro-Caps is afgegaan op een – achteraf bezien – onjuist oordeel van de bedrijfsarts komt voor haar rekening en risico. Daarbij wordt erop gewezen dat van Euro-Caps als werkgever bovendien verlangd mocht worden dat zij, in ieder geval vanaf het verschijnen van het eerste deskundigenoordeel waarmee het advies van [naam bedrijfsarts 1] terzijde werd geschoven, kritisch was in plaats van klakkeloos het advies van [naam bedrijfsarts 1] te volgen, en te meer nog na het verschijnen van het tweede deskundigenoordeel. Euro-Caps heeft echter ook na het verschijnen van het tweede deskundigenoordeel nog een voorstel tot beëindiging van het dienstverband gedaan, alsook het verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst ingediend. Gelet op de kwetsbare, arbeidsongeschikte, positie waarin [persoon A] zich bevond, had Euro-Caps zich daarvan naar het oordeel van de kantonrechter op dat moment dienen te onthouden. Euro-Caps heeft met haar handelen onnodige druk op [persoon A] gelegd en de verhoudingen tussen partijen verder op scherp gezet.

[persoon A] heeft zich op het standpunt gesteld dat het ernstig verwijtbaar handelen en nalaten uiteindelijk tot de opzegging van de arbeidsovereenkomst heeft geleid. In het geval Euro-Caps adequaat had gehandeld en [persoon A] had begeleid in zijn behandeling en re-integratie, dan had hij wellicht passende werkzaamheden kunnen blijven verrichten, aldus [persoon A] . Het oordeel van het Centraal Tuchtcollege voor de gezondheidszorg geeft naar het oordeel van de kantonrechter steun aan deze stelling. Uit dit oordeel volgt namelijk dat het door [naam bedrijfsarts 1] stelselmatig en ongemotiveerd ter zijde schuiven van informatie over [persoon A] op het moment dat deze informatie hem niet welgevallig was, onnodige gezondheidsschade bij [persoon A] tot gevolg heeft gehad, alsmede dat [naam bedrijfsarts 1] de oorzaak van de (mede door hem) bij klager ontstane gezondheidsproblemen buiten zichzelf zoekt. Met [persoon A] en het Centraal Tuchtcollege acht de kantonrechter het voldoende aannemelijk dat de handelswijze van Euro-Caps op zijn minst tot een verergering van de gezondheidsklachten van [persoon A] heeft geleid. In plaats van het van meet af aan opstarten van een deugdelijk re-integratietraject ten einde het herstel van [persoon A] te bevorderen, is door de handelwijze van Euro-Caps het herstel van [persoon A] juist gestagneerd en zijn de medische klachten toegenomen. [persoon A] is op enig moment zelfs volledig arbeidsongeschikt uitgevallen. De kantonrechter rekent de uiteindelijk opzegging van de arbeidsovereenkomst dan ook toe aan het ernstig verwijtbaar handelen van Euro-Caps.

Het ernstig verwijtbaar handelen van Euro-Caps rechtvaardigt de toekenning van een billijke vergoeding aan [persoon A] . Uit de rechtspraak van de Hoge Raad (onder meer HR 30 juni 2017, ECLI:NL:HR:2017:1187 (New Hairstyle), HR 8 juni 2018, ECLI: NL:HR:2018:878 (Zinzia) en HR 30 november 2018, ECLI: NL:HR:2018:2218 (ServiceNow)) volgt dat het er bij de begroting van de billijke vergoeding, kort gezegd, om gaat dat de werknemer wordt gecompenseerd voor het ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever. De rechter kan daarbij rekening houden met de gevolgen van het ontslag voor zover die zijn toe te rekenen aan het aan de werkgever van het ontslag te maken verwijt. De Hoge Raad heeft in dat verband een niet-limitatieve lijst van gezichtspunten geformuleerd die van belang kunnen zijn bij de begroting van de billijke vergoeding. Daarbij geldt als uitgangspunt dat de rechter de billijke vergoeding dient te bepalen op een wijze die, en op het niveau dat, aansluit bij de uitzonderlijke omstandigheden van het geval. De billijke vergoeding heeft geen specifiek punitief karakter.

De “waarde” van de arbeidsovereenkomst is cruciaal bij het begroten van de billijke vergoeding; hoe lang zou de arbeidsovereenkomst hebben geduurd indien de arbeidsovereenkomst niet als gevolg van ernstig verwijtbaar handelen zou zijn geëindigd en wat is het inkomensverlies in deze periode. Er dient een schatting te worden gemaakt van de vermoedelijke duur van de arbeidsovereenkomst indien deze niet als gevolg van het ernstig verwijtbaar handelen van Euro-Caps zou zijn geëindigd.

Vooropgesteld wordt dat de kantonrechter geen aanleiding ziet om in de begroting van de billijke vergoeding het gederfde loon door korting in het tweede ziektejaar te betrekken, nu, zoals hiervoor reeds is overwogen, in de onderhavige procedure niet is komen vast te staan dat de klachten van [persoon A] het directe gevolg zijn geweest van het bedrijfsongeval d.d. 5 december 2014. Deze schadepost bestaande uit loonschade hoort daarnaast naar het oordeel van de kantonrechter bij uitstek thuis in het aansprakelijkheidsgeschil ex artikel 7:658 BW. Hoewel [persoon A] heeft gesteld dat de arbeidsovereenkomst nog drie jaar had kunnen duren, acht de kantonrechter het gelet op alle feiten en omstandigheden onwaarschijnlijk dat dit daadwerkelijk zou zijn gebeurd. Anders dan [persoon A] is de kantonrechter in de eerste plaats van oordeel dat niet vast staat dat [persoon A] met succes een procedure had kunnen voeren tegen de beslissing van het UWV om geen loonsanctie op te leggen. Weliswaar is juist dat Euro-Caps met name in het eerste ziektejaar niet alle re-integratieverplichtingen heeft nageleefd, doch van het geheel niet nakomen van de re-integratieverplichtingen, zoals door [persoon A] gesteld, is geen sprake geweest. Ondanks het niet volledig naleven van alle re-integratieverplichtingen is door het UWV bovendien geoordeeld dat Euro-Caps voldoende aan haar re-integratieverplichtingen heeft voldaan. Daarnaast is de kantonrechter van oordeel dat ook vanwege andere omstandigheden de arbeidsovereenkomst niet een lang leven beschoren zou zijn geweest. Daartoe wordt overwogen dat de bij [persoon A] terugkerende medische klachten weliswaar zijn verergerd door het handelen van Euro-Caps, doch niet, althans onvoldoende staat vast dat deze klachten hun oorsprong vinden in het handelen van Euro-Caps. Daarnaast volgt uit diverse door Euro-Caps overgelegde stukken dat bij Euro-Caps al langere tijd ontevredenheid bestond over het functioneren van [persoon A] , welke ontevredenheid met name werd veroorzaakt door de houding en het gedrag van [persoon A] . Dat is in meerdere gesprekken alsook in de aan [persoon A] gegeven beoordelingen naar voren gebracht. Dat de door Euro-Caps geuite klachten (uitsluitend) betrekking hadden op het ziekteverzuim van [persoon A] , blijkt uit de overgelegde stukken bovendien niet. Weliswaar heeft met name Euro-Caps gedurende de arbeidsongeschiktheid van [persoon A] de verhoudingen met haar handelen steeds verder op scherp gezet, doch ook [persoon A] heeft hierin met zijn houding en opstelling een eigen aandeel gehad. Zo heeft [persoon A] onder meer stelselmatig geweigerd gespreksverslagen te ondertekenen en zich niet altijd even coöperatief opgesteld. De kantonrechter acht het gelet op het voorgaande aannemelijk dat de arbeidsovereenkomst, indien deze niet was opgezegd, maximaal nog 24 maanden zou hebben voortgeduurd.

Bij de berekening van het inkomensverlies van [persoon A] over de periode van 24 maanden dient naar het oordeel van de kantonrechter de door [persoon A] gestelde ten onrechte niet ontvangen loonsverhoging van 2% buiten beschouwing te worden gelaten. Bij de berekening van het inkomensverlies dient, anders dan door [persoon A] gesteld, bovendien wel te worden betrokken de door [persoon A] ontvangen IVA-uitkering, in die zin dat de IVA-uitkering op het inkomensverlies in mindering strekt. Dat [persoon A] in de periode na de opzegging van de arbeidsovereenkomst nog andere inkomsten heeft genoten, waaronder uit zijn eigen rijschool, is door [persoon A] betwist en in de onderhavige procedure niet komen vast te staan. Het inkomensverlies over genoemde periode van 24 maanden bedraagt globaal € 25.000,- bruto.
De kantonrechter acht het daarnaast redelijk om bij de begroting van de billijke vergoeding een component aan immateriële schadevergoeding alsook enige compensatie voor het ernstig verwijtbaar handelen van Euro-Caps toe te kennen, zij het niet in de orde van grootte zoals door [persoon A] verzocht. In dit verband wordt erop gewezen dat de voornoemde posten door [persoon A] niet tot nauwelijks zijn onderbouwd en de kantonrechter bovenmatig voorkomen. Wel acht de kantonrechter het voldoende aannemelijk dat het handelen van Euro-Caps en [naam bedrijfsarts 1] over langere periode grote impact op [persoon A] en zijn privéleven heeft gehad.

De wettelijke rente over de billijke vergoeding zal worden toegewezen zoals verzocht.

Nu het primaire verzoek van [persoon A] (deels) is toegewezen, wordt aan de beoordeling van het door [persoon A] subsidiair verzochte niet meer toegekomen.

[persoon A] heeft aanspraak gemaakt op een bedrag van € 13.386,53 bruto ter zake van het gederfde loon. Daartoe heeft [persoon A] gesteld dat hij vanwege de over de jaren 2018, 2019 en 2020 door Euro-Caps ten onrechte gegeven negatieve beoordelingen, de loonsverhogingen van 2% per jaar is misgelopen.

Tijdens de mondelinge behandeling is door Euro-Caps gesteld dat aan al haar werknemers, en derhalve ook aan [persoon A] , jaarlijks een collectieve loonsverhoging wordt toegekend. Daarnaast bestaat bij een voldoende eindbeoordeling of hoger aanspraak op een salarisverhoging van 2% per jaar.

Vaststaat dat [persoon A] over de jaren 2018 en 2019 een onvoldoende beoordeling heeft ontvangen en over 2020 de score ‘niet beoordeelbaar’. Gelet op deze beoordelingen bestaat naar het oordeel van de kantonrechter voor toekenning van de ‘extra’ loonsverhoging dan ook geen aanleiding. In dit verband wordt erop gewezen dat het in beginsel aan het oordeel van de werkgever is om te bepalen of de werknemer aan de eisen voldoet die zij, uiteraard in redelijkheid, aan haar werknemers mag stellen. Naast de omstandigheid dat in het jaar 2018 slechts van 13 ziektedagen sprake is geweest, volgt uit de eindbeoordeling over 2018 bovendien niet dat dit ziekteverzuim de reden voor de onvoldoende beoordeling over dat betreffende jaar is geweest. Voor wat betreft het jaar 2019 is de kantonrechter van oordeel dat de score ‘niet beoordeelbaar’ in plaats van een ‘onvoldoende’ meer op zijn plaats was geweest, nu uit de eindbeoordeling over 2019 volgt dat de reden voor de onvoldoende beoordeling was gelegen in het niet behalen van de doelstellingen door afwezigheid. Echter ook de score ‘niet beoordeelbaar’ maakt nog niet dat van een voldoende beoordeling gesproken kan worden. Voorgaande leidt tot de conclusie dat het door [persoon A] gevorderde bedrag aan gederfd loon niet voor toewijzing vatbaar is.

Het hiervoor in r.o. 5.24 gegeven oordeel heeft eveneens tot gevolg dat het door [persoon A] gevorderde restant aan transitievergoeding niet toewijsbaar is.

[persoon A] heeft verzocht om aan hem een schadevergoeding toe te kennen voor de door [persoon A] gemaakte juridische kosten ad € 13.032,89 op grond van artikel 7:611 jo. artikel 6:96 lid 2 BW.

Voor toewijzing van de door [persoon A] verzochte schadevergoeding ziet de kantonrechter geen aanleiding. Daartoe wordt in de eerste plaats overwogen dat de door [persoon A] als productie 19 bij verzoekschrift overgelegde facturen voornamelijk zien op de voorbereiding van de ontbindingsprocedure. Voor deze kosten geldt dat artikel 6:96 lid 2 BW niet van toepassing is nu de regels van artikel 237-240 Rv daarop van toepassing zijn. Daarnaast heeft [persoon A] weliswaar gesteld dat zijn budget bij de rechtsbijstandsverzekeraar inmiddels vrijwel dan wel geheel is verbruikt en hij zelf kosten heeft moeten maken, hetgeen Euro-Caps bij gebrek aan wetenschap heeft betwist, doch niet inzichtelijk is gemaakt en onderbouwd dat, en zo ja welke kosten, [persoon A] zelf heeft gemaakt.

Euro-Caps heeft voorwaardelijk verzocht, te weten in het geval [persoon A] ontvankelijk wordt verklaard in zijn verzoeken en de verzoeken niet aanstonds worden afgewezen, om verstrekking van diverse bescheiden op grond van artikel 843a Rv.

Vooropgesteld wordt dat Euro-Caps haar verzoek niet bij wijze van incident maar als voorwaardelijk tegenverzoek heeft ingediend. Nu hiervoor reeds is geoordeeld dat [persoon A] ontvankelijk is in zijn verzoeken en deze verzoeken (deels) zijn toegewezen, is weliswaar aan de voorwaarde voldaan, maar omdat de zaak inhoudelijk finaal beslist wordt valt niet in te zien welk rechtmatig belang Euro-Caps in de onderhavige procedure heeft bij het alsnog verstrekken van deze bescheiden. Mogelijk zijn de door Euro-Caps genoemde bescheiden waarvan zij in de onderhavige procedure overlegging verlangt wel van belang voor het aansprakelijkheidsgeschil ex artikel 7:658 BW, doch in die procedure is Euro-Caps c.q. haar verzekeraar zelf partij zodat zij hoe dan ook in die procedure de beschikking krijgt over bedoelde bescheiden. Voor toewijzing van het voorwaardelijk tegenverzoek van Euro-Caps bestaat onder die omstandigheden dan ook geen reden.

Voor een veroordeling in de reële proceskosten is naar het oordeel van de kantonrechter geen plaats. Uitgangspunt is dat de proceskostenveroordeling voor die kosten een aan de hand van het liquidatietarief te bepalen vergoeding inhoudt. Slechts in uitzonderlijke gevallen bestaat ruimte voor toekenning van een integrale vergoeding. Een dergelijk geval is hier niet aan de orde. Het enkele feit dat de opzegging van de arbeidsovereenkomst mede of grotendeels het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever dan wel handelen in strijd met goed werkgeverschap, is daartoe onvoldoende. Wel zal Euro-Caps als de overwegend in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten.