Uitspraken

Tijdens de mondelinge behandeling is door [eiser] een akte wijziging van eis ingediend. Nu namens Tante Nel niemand is verschenen, is op grond van artikel 130 lid 3 Rv de bevoegdheid van [eiser] om zijn eis te vermeerderen uitgesloten, tenzij de eiswijziging tijdig bij exploot aan de niet verschenen Tante Nel is betekend. Niet gebleken is dat een dergelijk exploot is uitgebracht. De wijziging van eis zal daarom buiten beschouwing worden gelaten en de kantonrechter zal recht doen op de oorspronkelijke eis in de dagvaarding van 18 juli 2022, zij het dat [eiser] die eis verminderd heeft aangezien hij na dagvaarding alsnog het salaris over de maand juni 2022 heeft ontvangen.

Voldoende is gebleken dat [eiser] een spoedeisend belang heeft bij de door hem gevorderde voorziening. Daarbij heeft te gelden dat een loonvordering naar zijn aard vrijwel altijd een spoedeisend karakter heeft.

Bij gebreke van verweer daartegen en op basis van de door [eiser] overgelegde stukken wordt in rechte uitgegaan van de juistheid van de stellingen van [eiser].

De vordering onder 10 tot betaling van de meeruren over de maanden juli en augustus 2021 ter hoogte van een bedrag van € 665,00 bruto komt de kantonrechter niet onrechtmatig of ongegrond voor en wordt toegewezen, zoals in de beslissing vermeld, temeer nu Tante Nel die bedragen in de loonstrook over de maand augustus 2022 met zoveel woorden heeft erkend.

Met betrekking tot de vorderingen onder 1, 2, 3, 5, 7, 8, 9 en 11 waarin over verschillende perioden wettelijke verhoging over het loon van € 1.852,50 bruto exclusief emolumenten (95% van het in de arbeidsovereenkomst opgenomen brutoloon) is gevorderd, wordt het volgende overwogen.

De kantonrechter stelt voorop dat ingevolge artikel 7:623 BW de werkgever verplicht is het in geld naar tijdruimte vastgestelde loon te voldoen telkens na afloop van het tijdvak waarover het loon op grond van de overeenkomst moet worden berekend. Artikel 7:625 BW bepaalt dat de wettelijke verhoging voor de vierde tot en met de achtste werkdag na de dag dat voldoening van het loon had moeten geschieden vijf procent per dag bedraagt en voor elke volgende werkdag één procent, met dien verstande dat de verhoging in geen geval de helft van het verschuldigde te boven zal gaan.

Op grond van artikel 3.6 van de arbeidsovereenkomst dient het loon in de laatste week van de maand aan [eiser] betaald te worden. Dit betekent dat [eiser] bij het uitblijven van betaling van zijn loon ingevolge het bepaalde in artikel 7:625 BW vanaf de vierde werkdag na afloop van de maand waarin het loon betaald had moeten worden, recht heeft op de wettelijke verhoging. [eiser] heeft niet gesteld op welke dagen hij bij Tante Nel werkte. Bij gebreke van nadere informatie daarover gaat de kantonrechter ervan uit dat als werkdagen voor [eiser] gelden de maandag tot en met vrijdag. Een en ander is van belang omdat bij de berekening van de hoogte van de wettelijke verhoging uitgegaan moet worden van werkdagen na de eerste vier werkdagen te rekenen vanaf de eerste dag van de nieuwe maand.

De vorderingen onder 3, 8 en 9 met betrekking tot de wettelijke verhoging over de maanden november 2021, april 2022 en mei 2022 zijn niet toewijsbaar, omdat op het moment van het uitbetalen van het loon geen vier werkdagen na afloop van de maand waarin het loon betaald had moeten worden, zijn verstreken.

De vorderingen onder 1, 2, 5, 7 en 11 met betrekking tot de wettelijke verhoging van 50% over de maanden juni 2022, oktober 2021, januari 2022, maart 2022 en augustus 2021 worden hierna afzonderlijk beoordeeld.

Het totaal van de voornoemde bedragen aan wettelijke verhoging is € 2.277,81 bruto, zoals hieronder vermeld.

wettelijke rente

Vooropgesteld wordt dat de vorderingen onder 3, 4 en 6 ter zake wettelijke rente over de maanden november 2021, december 2021 en februari 2022 niet toewijsbaar is. Gebleken is dat dat Tante Nel het loon over deze maanden tijdig, te weten in de laatste week van die maanden heeft uitbetaald.

Met betrekking tot de onder 1, 2, 5, 7, 8, 9 en 11 gevorderde wettelijke rente wordt overwogen dat [eiser] onbetwist heeft gesteld dat Tante Nel voor de maanden juni 2022, oktober 2021, november 2021, januari 2022, maart 2022, april 2022, mei 2022 en augustus 2021 niet tijdig aan haar betalingsverplichtingen heeft voldaan, zodat zij de wettelijke rente in de zin van artikel 6:119 BW over die salaristermijnen verschuldigd is geworden. De wettelijke rente wordt hierna afzonderlijk per vordering berekend.

Het totaal van de voornoemde bedragen aan wettelijke rente is € 17,79, zoals hieronder vermeld.

[eiser] heeft onder 12 een bedrag van € 11.397,60 exclusief btw, dan wel een bedrag van € 8.168,50 exclusief btw gevorderd aan volledige kosten voor rechtsbijstand. De kantonrechter ziet geen aanleiding af te wijken van het geldende liquidatietarief, nog daargelaten dat ten aanzien van de gevorderde proceskosten niet kan worden gezegd dat dat redelijke kosten zijn die in redelijkheid gemaakt zijn. Uit de overgelegde urenspecificatie blijkt dat tot de datum van de zitting twee advocaten en een juridisch medewerkster van het kantoor in totaal 45,7 uur aan de zaak hebben besteed. Niet duidelijk is waarom er drie verschillende mensen aan de zaak hebben moeten werken, maar bovenal valt zonder nadere toelichting - die echter ontbreekt - niet te begrijpen dat aan een relatief eenvoudige zaak in redelijkheid ruim 45 uur moesten worden besteed.

De vordering onder 13 tot veroordeling van Tante Nel tot nakoming van de verplichtingen voortvloeiende uit de arbeidsovereenkomst op straffe van een dwangsom, is naar het oordeel van de kantonrechter te onbepaald en zou bij toewijzing ongetwijfeld executiegeschillen opleveren. De vordering wordt daarom afgewezen. In dit oordeel is meegewogen dat [eiser] zijn stelling dat Tante Nel de re-integratieverplichtingen niet zou nakomen niet, dan wel onvoldoende heeft onderbouwd. [eiser] heeft immers op geen enkele wijze geconcretiseerd in welk opzicht Tante Nel tekortschiet in die re-integratieverplichtingen.

Tante Nel krijgt voor het grootste deel ongelijk en moet daarom de proceskosten betalen. De kantonrechter stelt deze kosten aan de kant van [eiser] tot vandaag vast op € 130,11 aan dagvaardingskosten, € 244,00 aan griffierecht en € 498,00 aan salaris voor de gemachtigde. Dit is totaal € 872,11. De mede gevorderde wettelijke rente wordt toegewezen, zoals hierna vermeld

Voor kosten die [eiser] maakt na deze uitspraak moet Tante Nel ook een bedrag betalen van € 124,00. Hier kan nog een bedrag bijkomen voor de betekening van de uitspraak. In dit vonnis hoeft hierover geen aparte beslissing te worden genomen (ECLI:NL:HR:2022:853). De wettelijke rente wordt toegewezen.

Dit vonnis wordt, zoals gevorderd, uitvoerbaar bij voorraad verklaard.