Uitspraken

Standpunt verdediging

Aangevoerd is dat de verdachte dient te worden vrijgesproken van het onder feit 1 primair en subsidiair ten laste gelegde. Weliswaar heeft de verdachte een puntig voorwerp gefabriceerd, maar uit het dossier blijkt onvoldoende dat hij dit heeft gedaan om een persoon mee om het leven te brengen. Er is evenmin sprake van voorbedachte raad. Ook kan niet wettig en overtuigend bewezen worden dat de verdachte (voorwaardelijk) opzet had op de dood van de aangever door hem in de wang te steken. Dit levert geen risico op de dood op en heeft slechts een minimale verwonding tot gevolg gehad.

Beoordeling

De rechtbank stelt vast dat de verdachte op 17 februari 2021 de aangever van achteren heeft gestoken met een puntig voorwerp, waardoor de aangever een wond in zijn rechterwang heeft opgelopen.

De eerste vraag die de rechtbank dient te beantwoorden is of de verdachte hiermee opzet heeft gehad op het doden van de aangever.

De verdachte en de aangever, medewerker bij penitentiaire inrichting (hierna: P.I.) [naam PI] , waren op weg naar de luchtplaats binnen deze P.I., waar de verdachte gedetineerd zit. Hierbij namen zij de trap. Uit de getuigenverklaring van de collega van de aangever, die achter hen liep, blijkt dat de verdachte opvallend kort achter de aangever de trap afliep en plotseling naar hem uithaalde. De getuige kon niet voorkomen dat de verdachte hierna nog een keer uithaalde in de richting van aangever. Op de camerabeelden is te zien dat, terwijl zij van de trap afliepen, de verdachte zijn rechterhand uit zijn rechterzak haalde nadat hij een voorwerp uit zijn broekzak had gehaald. Vervolgens is te zien dat de verdachte zijn rechterarm omhoog en naar achteren bewoog. Op camerabeelden vanuit een andere hoek is vervolgens te zien dat de verdachte met zijn rechterhand tweemaal een stekende beweging maakte richting de hals van de aangever. Later bleek het voorwerp een door de verdachte zelf gefabriceerd puntig wapen te zijn.

Hoewel de verdachte geen inhoudelijke verklaring heeft afgelegd, is de rechtbank, gelet op de bovengenoemde feiten en omstandigheden, van oordeel dat de verdachte de bedoeling - en daarmee opzet - had om de aangever van het leven te beroven. De rechtbank neemt hierbij de uiterlijke verschijningsvorm van het handelen van de verdachte als uitgangspunt. De verdachte heeft tweemaal van zeer korte afstand en terwijl hij achter de aangever liep met kracht een stekende beweging gemaakt met een puntig wapen in de richting van de hals van de aangever. De hals is een zeer kwetsbare plek in het lichaam, waar zich meerdere oppervlakkig gelegen bloedvaten bevinden. Bij perforatie kunnen daaruit ernstige en potentieel fatale bloedingen optreden. Klieving van een halsslagader veroorzaakt in het algemeen fatale uitwendige verbloedingen. De handelingen van verdachte waren dan ook onmiskenbaar gericht op de dood van de aangever. Dat de verwonding uiteindelijk relatief beperkt is gebleven, namelijk tot een oppervlakkige snijwond, doet daar niet aan af, nu dit een toevallige en gelukkige omstandigheid is die niet aan het handelen van de verdachte te danken is geweest.

De tweede vraag die de rechtbank dient te beantwoorden is of de verdachte met voorbedachte raad heeft gehandeld.

De rechtbank overweegt eerst in algemene zin dat voor een bewezenverklaring van het bestanddeel ‘voorbedachte raad’ moet komen vast te staan dat de verdachte zich gedurende enige tijd heeft kunnen beraden op het te nemen of het genomen besluit en dat hij niet heeft gehandeld in een ogenblikkelijke gemoedsopwelling, zodat hij de gelegenheid heeft gehad na te denken over de betekenis en de gevolgen van zijn voorgenomen daad en zich daarvan rekenschap te geven. De vaststelling dat de verdachte voldoende tijd had zich te beraden op het te nemen of het genomen besluit vormt een belangrijke objectieve aanwijzing dat met voorbedachte raad is gehandeld, maar aan contra-indicaties kan een zwaarder gewicht worden toegekend. Daarbij kan bijvoorbeeld worden gedacht aan de omstandigheid dat de besluitvorming en uitvoering in plotselinge hevige drift hebben plaatsgevonden, dat sprake is van een korte tijdspanne tussen besluit en uitvoering of dat de gelegenheid tot beraad eerst tijdens de uitvoering van het besluit is ontstaan.

Uit de bewijsmiddelen blijkt dat de verdachte een puntig voorwerp heeft gefabriceerd door een stuk koperen leidingwerk uit de achterzijde van de koelkast in zijn cel te verwijderen en het uiteinde daarvan dicht te slaan en daarmee scherp te maken. Het aldus ontstane puntige voorwerp is geduid als een wapen van categorie IV in de zin van de Wet Wapens en munitie. Duidelijk is dat de verdachte met het fabriceren van dit voorwerp langere tijd bezig is geweest en daar dus over moet hebben nagedacht. Vervolgens heeft de verdachte besloten dit voorwerp in zijn zak te steken terwijl hij overgebracht zou worden naar de luchtplaats, een moment waarop hij volgens de procedures binnen de P.I. niet gefouilleerd zou worden. Dit moet de verdachte hebben geweten; hij verbleef immers al geruime tijd in deze P.I.. De rechtbank stelt verder vast dat direct voorafgaand aan het steken van de aangever door de verdachte geen incident heeft plaatsgevonden dat een reden kan zijn voor deze geweldsuitbarsting door verdachte. Met andere woorden: van een ogenblikkelijke gemoedsopwelling was geen sprake. Dat wordt bevestigd door wat de verdachte kort na het steken heeft gezegd tegen de getuige, die hem vroeg waarom hij dit had gedaan. Hierop antwoordde de verdachte namelijk: “ik heb jullie gewaarschuwd, jullie moeten niet met mij fucken”.

Uit de hiervoor genoemde feiten en omstandigheden concludeert de rechtbank dat bij de verdachte sprake was van een vooropgezet en berekend plan, waarbij de verdachte de tijd heeft gehad om zich te beraden op zijn voorgenomen besluit en de gelegenheid heeft gehad om na te denken over de betekenis en de gevolgen van zijn voorgenomen daad en zich daarvan rekenschap te geven. Hij zocht desalniettemin actief de gewelddadige confrontatie met de aangever. Contra-indicaties voor voorbedachte raad zijn naar het oordeel van de rechtbank niet gebleken. De rechtbank is daarom van oordeel dat de verdachte met voorbedachte raad heeft gehandeld en acht de ten laste gelegde poging tot moord wettig en overtuigend bewezen.

Conclusie

Bewezen is dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan een poging tot moord.

Standpunt verdediging

Aangevoerd is dat de verdachte dient te worden vrijgesproken van het onder feit 2 ten laste gelegde. Uit de camerabeelden blijkt dat de verdachte pas een vloeistof richting de deur gooit op het moment dat het luik in de deur al is gesloten. De aangever zegt dat hij letsel heeft opgelopen, maar dit is niet onderbouwd door een letselverklaring. Bovendien stond er nog een persoon naast de aangever die geen letsel heeft opgelopen. Dit laatste maakt het buitengewoon onaannemelijk dat de aangever wel geraakt is.

Beoordeling

De verdachte heeft een pan met hete olie in de richting van het luik in de deur gegooid, net op het moment dat de aangever het luik wilde sluiten. De aangever heeft deze hete olie vervolgens deels op zich gekregen. Dit wordt bevestigd door een getuige die naast de aangever stond en die heeft verklaard dat de hete olie door gaten en kieren van de deur kwam en dat de aangever spetters op zijn rug, hoofd en ooglid kreeg. Het verweer van de raadsman wordt verworpen.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte door zijn handelingen heeft geprobeerd de aangever opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen. Immers, de verdachte heeft een pan hete olie in de richting van de aangever gegooid, en hij heeft daarmee minst genomen willens en wetens de aanmerkelijke kans aanvaard dat hij de aangever zwaar lichamelijk letsel zou toebrengen. Dat dit niet is gebeurd is niet aan de verdachte te danken.

Conclusie

Bewezen is dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan een poging tot zware mishandeling.