Uitspraken

Algemene overweging

De straffen die aan de verdachte worden opgelegd, zijn gegrond op de ernst van het feit, de omstandigheden waaronder het feit is begaan en de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte. Daarbij wordt in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

Feit waarop de straffen zijn gebaseerd

De verdachte heeft zich gedurende een periode van acht jaar samen met anderen schuldig gemaakt aan het plegen van valsheid in geschrift door het opstellen van meerdere valse facturen, gericht aan een aannemingsbedrijf. Naast de bewezenverklaarde valse facturen die zijn betaald door [bedrijf01] , heeft de verdachte tussen 2009 en 2015 ook nog valse facturen opgemaakt die zijn betaald door [bedrijf02] en [bedrijf03] .

De valse facturen werden opgesteld op verzoek van [naam01] die als ambtenaar werkzaam was bij de gemeente Rotterdam, met als doel te verhullen dat de fietsen en toebehoren die hij “kocht” bij de winkel van de verdachte betaald werden door deze aannemingsbedrijven. Hoewel de rechtbank ervan uitgaat dat de verdachte mogelijk niet van de (volledige omvang van de) omkoping heeft geweten, wist hij wél dat [naam01] ambtenaar was en dat de facturen die door de bedrijven werden betaald een onjuiste voorstelling van zaken gaven. Door het opstellen van de facturen heeft de verdachte zich laten gebruiken voor de omkoping, waarin hij een belangrijke schakel was. De verdachte heeft daarbij gehandeld vanuit eigen financieel gewin. In totaal is via de fietsenwinkel voor ruim € 260.000,- aan fietsen en toebehoren geleverd aan [naam01] . Hoewel de rechtbank niet exact kan vaststellen hoeveel de verdachte en zijn V.O.F. hieraan hebben verdiend, betreft het een fikse omzetverhoging en kan het niet anders dan dat de verdachte hier voordeel van heeft genoten. Uit de aanleiding voor het strafrechtelijk onderzoek Abaris blijkt dat de facturen niet alleen gebruikt zijn om de betalingen aan [naam01] te verhullen, maar door een van de medeverdachten gebruikt zijn om verlaging van de afgifte van omzetbelasting te bewerkstelligen. De rechtbank rekent de verdachte de lichtzinnigheid aan waarmee hij zich heeft laten gebruiken.

Ter zitting heeft de verdachte laten blijken dat hij inziet hoe verkeerd hij heeft gehandeld.

Strafblad

De rechtbank heeft acht geslagen op een uittreksel uit de justitiële documentatie van 17 januari 2023, waaruit blijkt dat de verdachte niet eerder is veroordeeld voor strafbare feiten.

Conclusies van de rechtbank

Gelet op hetgeen de rechtbank hierboven heeft overwogen en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte zoals die op de zitting naar voren zijn gebracht, komt zij tot de volgende conclusies.

Gelet op de ernst van het feit zal de rechtbank de maximale taakstraf van tweehonderdveertig uur opleggen en daarnaast een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van zes maanden. Hierbij wegen het totale bedrag waarvoor onjuiste facturen zijn opgesteld en de lange duur van de malversaties zwaar. Dit voorwaardelijk strafdeel dient ertoe de verdachte ervan te weerhouden in de toekomst opnieuw strafbare feiten te plegen. Daarnaast dient de straf als signaal dat dergelijke feiten zwaar worden bestraft.

Redelijke termijn

Bij de berechting van een zaak, waarbij geen sprake is van bijzondere omstandigheden, heeft als uitgangspunt te gelden dat de behandeling van de zaak op de terechtzitting dient te zijn afgerond met een eindvonnis binnen twee jaar na aanvang van de redelijke termijn. De redelijke termijn vangt aan op het moment dat een verdachte in redelijkheid de verwachting kan hebben dat tegen hem ter zake van een bepaald strafbaar feit door het openbaar ministerie een strafvervolging zal worden ingesteld. In deze zaak deed dat moment zich voor op 28 december 2020, toen door het openbaar ministerie aan de verdachte de concept tenlastelegging werd verstrekt en daarbij werd verzocht om eventuele onderzoekswensen kenbaar te maken. Op deze datum is de redelijke termijn dus aangevangen.

Naar het oordeel van de rechtbank is er in deze zaak geen sprake van bijzondere omstandigheden.

Tussen 28 december 2020 en de datum van het eindvonnis ligt een periode van twee jaar en vierenhalve maand. Omdat in deze zaak, zoals hiervoor is overwogen, moet worden uitgegaan van een redelijke termijn van twee jaar, is er sprake van een overschrijding hiervan vierenhalve maand. Nu deze overschrijding in het licht van de omvang van het onderzoek relatief beperkt is, zal de rechtbank volstaan met de constatering dat de redelijke termijn is overschreden en hieraan geen consequenties verbinden.

Alles afwegend acht de rechtbank de hierna te noemen straffen passend en geboden.