Uitspraken

Standpunt officier van justitie

Er is voldoende bewijs dat [bedrijf05] samen met anderen [naam02] heeft omgekocht. Vanaf 2009 heeft [bedrijf05] sponsorfacturen van [bedrijf01] (totaal

€ 65.290,25) betaald en vanaf 2013 werden facturen van [bedrijf01] (totaal

€ 100.231,80) betaald via de onderaannemer van [bedrijf05] : [bedrijf03] . Deze betalingen kon zij doen doordat de pv’s van [bedrijf05] werden opgehoogd. De fietsen en toebehoren die via deze facturen zijn betaald, kwamen terecht bij [naam02] . Deze betalingen kunnen, ook als inderdaad sprake was van sponsoring, worden aangemerkt als giften. Als tegenprestatie hiervoor heeft [naam02] de pv’s van [bedrijf05] opgehoogd, heeft hij vertrouwelijke informatie verstrekt aan [verdachte01] , en heeft hij het ISO-register geraadpleegd om informatie te vergaren voor [bedrijf05] . Dit alles met als doel dat [bedrijf05] een voorkeurspositie en (daardoor) een bestek zou krijgen.

[bedrijf05] heeft daarnaast samen met anderen pv’s en kostenramingen valselijk opgemaakt en vervolgens gebruikgemaakt van deze valse geschriften. [naam02] kon de stukken valselijk opmaken doordat [verdachte01] zijn digitale handtekening aan hem had verstrekt. In 2012 wist [verdachte01] in ieder geval dat er valse pv’s werden opgemaakt omdat [naam02] hem toen heeft gevraagd een gat in de sponsoring te dichten, waarbij de kosten werden doorgeschoven naar de gemeente Rotterdam doordat opgehoogde pv’s werden ingediend. Door desondanks zijn digitale handtekening aan [naam02] te geven, heeft hij samen met hem en anderen de valse pv’s opgemaakt.

Ten aanzien van beide feiten geldt dat [verdachte01] kan worden aangemerkt als feitelijke leidinggever aan de strafbare gedragingen van [bedrijf05] .

Beoordeling

Van 2009 tot en met 2018 voerde [bedrijf05] belijningswerkzaamheden uit voor de gemeente Rotterdam, waarbij [naam02] verantwoordelijk was voor het accorderen van de pv’s van [bedrijf05] . Vanaf 2012 was [bedrijf03] in de gemeente Rotterdam als onderaannemer werkzaam voor [bedrijf05] .

Betalingen door [bedrijf05]

Het staat vast dat [bedrijf05] in de periode 2009 – 2013 betalingen heeft gedaan aan [bedrijf01] en dat [naam02] fietsen en toebehoren heeft ontvangen ter hoogte van die betalingen. [verdachte01] heeft verklaard dat [naam02] hem had gevraagd om zijn wielerteam te sponsoren en dat de betalingen hiervoor waren bedoeld. Hij wist niet dat de door [bedrijf05] betaalde facturen werden aangewend voor de aanschaf van goederen die bij [naam02] zelf terecht kwamen. Met de officier van justitie is de rechtbank van oordeel dat de betalingen door [bedrijf05] zijn aan te merken als giften, ongeacht of deze waren bedoeld voor sponsoring of voor goederen voor [naam02] privé. Ook bij sponsoring is namelijk sprake van een overdracht die waarde heeft voor de verkrijger.

De vraag is vervolgens of er iets tegenover deze giften heeft gestaan. Volgens [naam02] heeft hij pv’s opgehoogd waardoor [bedrijf05] meer uitbetaald heeft gekregen dan waar zij recht op had. [verdachte01] heeft dit ontkend en de rechtbank stelt vast dat zich in het dossier onvoldoende bewijs bevindt ter ondersteuning van de stelling van [naam02] . Over de ten laste gelegde periode zijn geen pv’s beschikbaar, zodat niet kan worden vastgesteld of [naam02] vóór 2013 pv’s van [bedrijf05] heeft opgehoogd in relatie tot de betalingen aan [bedrijf01] . Het eerste gedachtestreepje onder feit 1 primair kan dan ook niet worden bewezen. Dit geldt ook voor het eerste gedachtestreepje onder het onder feit 1 subsidiair ten laste gelegde.

[naam02] en [verdachte01] hebben in 2016 en 2017 informatie uitgewisseld, met als kennelijk doel een concurrerend belijningsbedrijf buiten spel te zetten, zodat [bedrijf05] een voorkeurspositie en (daardoor) een markeringsbestek zou krijgen. Hoewel deze gang van zaken bijzonder laakbaar te noemen is, vond dit alles plaats in 2016, ruim drie jaar na de laatste betaling van [bedrijf05] aan [bedrijf01] . Gelet op het aanzienlijke tijdsverloop tussen de betalingen enerzijds en het verstrekken van de vertrouwelijke informatie anderzijds kan hiertussen geen verband worden vastgesteld. Met andere woorden: het verstrekken van de vertrouwelijke informatie door [naam02] kan naar het oordeel van de rechtbank niet worden aangemerkt als een tegenprestatie voor de door [bedrijf05] gedane betalingen aan [bedrijf01] . Ditzelfde geldt voor het raadplegen van het ISO-register door [naam02] , hetgeen pas plaatsvond in 2017.

Betalingen door [bedrijf03]

heeft betalingen gedaan aan [bedrijf01] , in de periode dat zij als onderaannemer werkzaam was voor [bedrijf05] . [bedrijf03] kreeg haar opdrachten rechtstreeks van [naam02] . [bedrijf05] wist niet welke werkzaamheden door [bedrijf03] waren uitgevoerd. [naam02] maakte voor [bedrijf05] de pv’s voor de werkzaamheden van [bedrijf03] . [bedrijf05] diende deze pv’s vervolgens in bij de gemeente Rotterdam waar [naam02] de pv’s accordeerde. Nadat de pv’s door [naam02] waren geaccordeerd, werden deze door [bedrijf05] bij de gemeente gefactureerd. [bedrijf03] factureerde haar werkzaamheden vervolgens aan [bedrijf05] . Aannemelijk is dat [bedrijf03] de betalingen aan [bedrijf01] heeft kunnen doen doordat zijn facturen door [bedrijf05] werden betaald.

[verdachte01] heeft verklaard dat hij erop vertrouwde dat de pv’s van de werkzaamheden van [bedrijf03] naar waarheid waren opgesteld. [bedrijf05] kon hier geen controle op uitoefenen doordat [naam02] de opdrachten rechtstreeks aan [naam03] gaf en [bedrijf05] hierin niet meenam.

Voor zover de verklaring van [naam02] inhoudt dat [verdachte01] wist dat de pv’s van [bedrijf03] frauduleus waren, vindt deze verklaring geen steun in het dossier. Over de periode voordat [bedrijf03] als onderaannemer werkzaam was voor [bedrijf05] ontbreken pv’s, zodat niet kan worden vastgesteld of [naam02] vóór 2012 pv’s van [bedrijf05] heeft opgehoogd. Een vergelijking van de facturen die [bedrijf05] declareerde bij de gemeente en de facturen van [bedrijf03] aan [bedrijf05] laat zien dat [bedrijf05] ongeveer 10% van het aan de gemeente gefactureerde bedrag overhield. Dit is het percentage dat een bestekhouder in rekening mag brengen bij de inzet van een onderaannemer. Hieruit blijkt niet dat [bedrijf05] meer ontving dan waar zij op basis van de facturen van [bedrijf03] recht op zou hebben. Uit niets blijkt dat [bedrijf05] wist dat de facturen van [bedrijf03] te hoog waren en dat hierdoor betalingen aan aan [bedrijf01] gedaan werden.

Dit leidt tot de conclusie dat niet kan worden bewezen dat [bedrijf05] [naam02] giften zou hebben gedaan omdat hij pv’s van [bedrijf05] heeft opgehoogd dan wel anderszins in strijd met zijn ambtsplicht heeft gehandeld. Evenmin kan worden bewezen dat [verdachte01] [naam02] heeft omgekocht.

De kostenramingen en pv’s van [bedrijf05]

Uit mailwisselingen en chats tussen [naam03] en [naam02] blijkt dat zij in 2017 de ten laste gelegde kostenramingen en pv’s op naam van [bedrijf05] hebben opgemaakt en daarin onjuiste gegevens hebben opgenomen. [verdachte01] noch een andere medewerker van [bedrijf05] heeft deelgenomen aan deze communicatie en ook anderszins blijkt uit niets dat [bedrijf05] betrokken was bij het opmaken van deze documenten of hiervan wist. Het feit dat [verdachte01] in 2009 zijn digitale handtekening heeft verstrekt aan [naam02] voor het opmaken van pv’s en hij in 2012 eenmalig heeft ingestemd met het opmaken van een vals pv is onvoldoende voor de conclusie dat [bedrijf05] dan wel [verdachte01] in 2017 betrokken was bij het opmaken van de kostenramingen en de pv’s. Ten aanzien van [bedrijf05] kan het samen met anderen vervalsen van de tenlastegelegde documenten niet worden bewezen.

Conclusie

Het onder 1 en 2 ten laste gelegde is niet wettig en overtuigend bewezen. De verdachte wordt daarvan vrijgesproken.