Uitspraken

ontbinding van de arbeidsovereenkomst vanwege een verstoorde arbeidsverhouding (artikel 7:669 lid 3 onder g BW)

[verzoekster01] verzoekt primair de arbeidsovereenkomst te ontbinden op grond van een duurzaam verstoorde arbeidsverhouding.

Uit de stellingen van partijen, maar ook uit wat tijdens de mondelinge behandeling met partijen is besproken, is voldoende komen vast te staan dat partijen geen vertrouwen meer hebben in een vruchtbare samenwerking en dat verdere inspanningen hiervoor geen oplossing meer bieden. Omdat het vertrouwen aan beide zijden duidelijk ontbreekt, kan niet anders worden geconcludeerd dan dat sprake is van een duurzaam verstoorde arbeidsverhouding.

herplaatsing

einddatum

transitievergoeding

Op grond van het bepaalde in artikel 7:673 BW heeft een werknemer aanspraak op een transitievergoeding wanneer de arbeidsovereenkomst op verzoek van de werkgever wordt ontbonden. De werkgever hoeft de transitievergoeding niet te betalen wanneer het eindigen van de arbeidsovereenkomst het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werknemer.

Niet is gebleken dat [verweerder01] een verwijt kan worden gemaakt voor de ontstane verstoring van de arbeidsverhouding, laat staan dat sprake is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten. Door [verzoekster01] zal daarom een transitievergoeding moeten worden betaald. Voor de berekening moet ook de door [verzoekster01] aan [verweerder01] verschuldigde bonus worden meegenomen. Aan de hand van het geldende salaris, vakantiebijslag, 13e maand en bonus, wordt de transitievergoeding per 1 augustus 2023 vastgesteld op € 44.978,26 bruto. De daarover verzochte wettelijke rente wordt op grond van artikel 7:686a lid 1 BW toegewezen vanaf een maand na het einde van de arbeidsovereenkomst.

billijke vergoeding

Naast de transitievergoeding kan een werknemer in een aantal gevallen aanspraak maken op een billijke vergoeding. De belangrijkste grondslag voor het toekennen van een billijke vergoeding is ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever (artikel 7:671b lid 9 BW).

In dit geval is sprake van dergelijk ernstig verwijtbaar handelen of nalaten. Daarbij heeft de kantonrechter de volgende omstandigheden meegewogen.

Uit wat partijen hebben aangevoerd, kan worden afgeleid dat de ontstane verstoring van de arbeidsverhouding in belangrijke mate is toe te rekenen aan het optreden van [verzoekster01] op en na 19 januari 2023. [verzoekster01] heeft [verweerder01] op 19 januari 2023 overvallen met de mededeling dat [verweerder01] naar haar indruk ontevreden was op het werk en dat het wederzijdse vertrouwen ontbrak. Vervolgens werd hem een getekende vaststellingsovereenkomst overhandigd. Het is niet verwonderlijk dat [verweerder01] het gesprek op 19 januari 2023 anders heeft ervaren dan [verzoekster01] het, naar zij stelt, heeft bedoeld, namelijk als een vrijblijvend aanbod tot afscheid voor het geval [verweerder01] uit onvrede wilde stoppen bij [verzoekster01] . In plaats van een constructief gesprek is van de zijde van [verzoekster01] veeleer een onaangekondigd ‘exitgesprek’ gevoerd. Voor zover het niet als een exitgesprek was bedoeld, komt het voor risico van [verzoekster01] dat [verweerder01] het zo heeft opgevat. Onweersproken is dat [verweerder01] direct na het gesprek het pand moest verlaten. Kort daarop is, al voor de bedenktijd was verstreken, van de zijde van [verzoekster01] aangedrongen op een reactie op het beëindigingsvoorstel. Vervolgens heeft een mediationgesprek plaatsgevonden, maar dat heeft niet tot een verbetering van de arbeidsrelatie geleid. [verzoekster01] heeft daarna vrij snel een ontbindingsverzoek ingediend. Daarin verwijst zij naar een aantal incidenten, verspreid over jaren, die noch op zich zelf noch in samenhang bezien een ontbinding rechtvaardigen. Uit deze gehele gang van zaken rijst het beeld dat [verzoekster01] vastbesloten was hoe dan ook de arbeidsovereenkomst met [verweerder01] te beëindigen.

Geoordeeld wordt dat de handelswijze van [verzoekster01] het ontstaan van de verstoorde arbeidsverhouding heeft veroorzaakt en ernstig verwijtbaar is, zodat [verweerder01] recht heeft op een billijke vergoeding.

Bij het vaststellen van de hoogte van de billijke vergoeding weegt de kantonrechter mee dat [verzoekster01] zonder deugdelijke grond het dienstverband met [verweerder01] na ruim 16 jaar heeft doen beëindigen. [verweerder01] is inmiddels 60 jaar oud, een leeftijd waarop het vinden van een nieuwe functie tegen dezelfde arbeidsvoorwaarden niet gemakkelijk is. In dit verband heeft [verzoekster01] aangevoerd dat gelet op de aanhoudende krapte op de arbeidsmarkt [verweerder01] snel elders een nieuwe baan kan vinden. [verweerder01] stelt daartegenover dat hij op basis van zijn kennis en kunde alleen in de olie- en gasbranche terecht kan. Volgens hem ligt deze branche zwaar onder vuur en zijn er binnen Nederland maar twee bedrijven in deze branche. Bovendien is zijn goede naam door [verzoekster01] beschadigd. Het zou collega’s in een vergelijkbare situatie twee jaren hebben gekost om een geschikte functie elders te vinden.

Gelet op de leeftijd van [verweerder01] , zijn lange dienstverband bij [verzoekster01] en zijn laatste positieve beoordeling en grote omzet in 2022 waaruit motivatie en betrokkenheid blijken, is zijn verwachting gerechtvaardigd dat hij, wanneer de arbeidsovereenkomst niet was ontbonden, tot zijn pensioengerechtigde leeftijd bij [verzoekster01] in dienst zou zijn gebleven. De aanzienlijke inkomensachteruitgang die het ontslag voor [verweerder01] tot gevolg heeft, moet naar het oordeel van de kantonrechter bij de hoogte van de billijke vergoeding worden betrokken. [verweerder01] is bij de berekening van een billijke vergoeding uitgegaan van een periode van twee jaar waarin hij te maken zal hebben met een (aanzienlijke) inkomensachteruitgang. Daarbij heeft hij zijn pensioenpositie niet betrokken. De kantonrechter vindt dit op zich een redelijk uitgangspunt. Uitgaande van zijn berekening, waarvan de cijfers op zich niet worden bestreden door [verzoekster01] , wordt de billijke vergoeding begroot op een bedrag van € 100.000,- bruto. De kantonrechter heeft daarbij rekening gehouden met het feit dat aan [verweerder01] een aanzienlijke transitievergoeding wordt toegekend en dat hij na de ontbinding van de arbeidsovereenkomst recht zal krijgen op een WW-uitkering.

concurrentie- en relatiebeding

eindafrekening

[verweerder01] verzoekt een verklaring voor recht dat hij per eind september 2023 een openstaand verlofsaldo heeft van 330,20 vakantie-uren. Hij verzoekt daarnaast nabetaling van vakantietoeslag over de maanden mei 2022 tot de einddatum.

[verzoekster01] heeft onweersproken gesteld dat [verweerder01] op 2 en 3 januari 2023 vakantiedagen heeft opgenomen. Rekening houdend met die twee vakantiedagen en het feit dat de arbeidsovereenkomst per 1 augustus 2023 eindigt, wordt het openstaand verlofsaldo vastgesteld op 268,86 uur. De vakantietoeslag zal eveneens worden toegewezen.

buitengerechtelijke kosten

[verweerder01] verzoekt om vergoeding van de door hem gemaakte kosten van rechtsbijstand. Het handelen van [verzoekster01] heeft ertoe geleid dat [verweerder01] een gemachtigde heeft moeten inschakelen en hiervoor kosten heeft moeten maken. De kosten in de periode van 24 januari tot aan 11 mei 2023 begroot [verweerder01] op een bedrag van € 10.980,- inclusief BTW.

[verweerder01] heeft de juridische kosten onvoldoende gespecificeerd, zodat niet kan worden beoordeeld of deze kosten wel of geen betrekking hebben op (de voorbereiding van) deze procedure. De kosten voor deze procedure vallen immers onder de proceskosten. Bovendien is van onrechtmatig handelen of misbruik van procesrecht door [verzoekster01] niet gebleken. Het verzoek van [verweerder01] wordt daarom afgewezen.

proceskosten

intrekkingsmogelijkheid