Uitspraken

Een eis in kort geding kan worden toegewezen als de partij die de voorziening vraagt hierbij zoveel spoed heeft dat die partij de uitkomst van een gewone procedure niet hoeft af te wachten. Bij die beoordeling is van belang hoe aannemelijk het is dat de eis in een gewone procedure wordt toegewezen. Verder moet het belang dat [eiser01] heeft bij toewijzing van de eis worden meegewogen en de gevolgen hiervan voor CGI als deze uitspraak later wordt teruggedraaid.

In art. 9a lid 1 Wet allocatie arbeidskrachten door intermediairs (hierna: Waadi) is het zogenoemde ‘belemmeringsverbod’ geregeld: “ Degene die arbeidskrachten ter beschikking stelt legt geen belemmeringen in de weg voor de totstandkoming van een arbeidsovereenkomst na afloop van de terbeschikkingstelling tussen de ter beschikking gestelde arbeidskracht en degene aan wie hij ter beschikking is gesteld ”. In art. 1 lid 1 sub c Waadi wordt het ter beschikking stellen van arbeidskrachten als volgt gedefinieerd: ‘het tegen vergoeding ter beschikking stellen van arbeidskrachten aan een ander voor het onder diens toezicht en leiding, anders dan krachtens een met deze gesloten arbeidsovereenkomst, verrichten van arbeid’. De kern van het geschil tussen partijen ziet op de vraag of de Waadi van toepassing is.

Naar het voorlopig oordeel van de kantonrechter is in dit geval sprake van het ter beschikking stellen van een arbeidskracht die arbeid verricht onder toezicht en leiding van de inlener als bedoeld in art. 1 lid 1 sub c Waadi. Van ‘toezicht en leiding’ door de inlener is onder meer sprake wanneer de arbeidskracht instructies krijgt van de inlener over de uitvoering van zijn werk en als over de uitvoering van het werk aan de inlener verantwoording moet worden afgelegd. [eiser01] is door CGI via Synprofs bij het ministerie tewerk gesteld. [eiser01] heeft - onweersproken - gesteld dat de heer [naam03] - zijn leidinggevende bij het ministerie - hem opdrachten geeft, dat [eiser01] elke twee weken binnen het ministerie over het project rapporteert, rapportages in een stuurgroep worden vastgesteld en ook de voortgang van het project door het ministerie wordt gemonitord. Hieruit kan worden afgeleid dat toezicht en leiding op de arbeid van [eiser01] bij het ministerie ligt. Het standpunt van CGI dat [eiser01] als specialist autonoom werkt en om die reden geen toezicht en leiding vanuit CGI aan de orde is volgt de kantonrechter niet. [eiser01] krijgt instructies van het ministerie over de uitvoering van zijn werk en moet daarover ook verantwoording afleggen aan het ministerie. Hierbij weegt dat [naam03] sinds de start van de opdracht op 1 februari 2022 de leidinggevende van [eiser01] bij het ministerie is, maar dat er tussen CGI en [naam03] geen enkel contact is geweest. Zo hebben de heer [naam01] en de heer [naam02] (HR-directeur en sectorleider bij CGI) ter zitting verklaard [naam03] niet te kennen. Onder deze omstandigheden kan niet worden volgehouden dat [eiser01] ter beschikking is gesteld aan het ministerie onder toezicht en leiding van CGI. Dat CGI - zoals zij naar voren heeft gebracht - functioneringsgesprekken met [eiser01] voert, dat ziekmeldingen bij CGI worden gedaan en [eiser01] meegaat met teamuitjes van CGI leiden niet tot een ander oordeel. [eiser01] heeft onweersproken gesteld dat tijdens functioneringsgesprekken met CGI vooral wordt gesproken over behaalde omzet en eventuele scholing van [eiser01] . [eiser01] gaat ook mee met teamuitjes van het ministerie en meldt hij zich ook bij het ministerie ziek. Kortom, de Waadi is in dit geval van toepassing. Daarmee behoeft het subsidiaire beroep van [eiser01] op de overeengekomen vrijstellingsregeling geen bespreking meer.

[eiser01] stelt dat het overeengekomen relatiebeding vanwege strijd met het belemmeringsverbod nietig is en vordert primair het overeengekomen concurrentie/relatiebeding geheel te schorsen. De kantonrechter wijst deze vordering af. Artikel 9a lid 1 Waadi bepaalt uitdrukkelijk dat er geen belemmeringen in de weg mogen liggen voor de totstandkoming van een arbeidsovereenkomst na afloop van de terbeschikkingstelling tussen de ter beschikking gestelde arbeidskracht en degene aan wie hij ter beschikking is gesteld. Hoewel een relatiebeding dat in strijd is met het belemmeringsverbod op grond van art. 9a lid 2 Waadi nietig is (vgl. Hof Den Haag 9 januari 2018, ECLI:NL:GHDHA:2018:3), betekent dat niet dat het belemmeringsverbod al - zoals [eiser01] betoogt - voor het einde van de terbeschikkingstelling van toepassing is. [eiser01] is op dit moment in dienst van CGI en heeft zijn arbeidsovereenkomst met CGI (nog) niet opgezegd. Tijdens de zitting heeft [eiser01] verklaard dat voor hem een opzegtermijn van twee maanden geldt. Vast staat dat de terbeschikkingstelling van [eiser01] aan het ministerie loopt tot en met 31 december 2023. [eiser01] heeft namelijk een e-mail van [naam03] overgelegd (zie randnummer 2.10), waaruit blijkt dat de opdracht van het ministerie na 31 december 2023 niet verder zal worden verlengd. Dat betekent dat het belemmeringsverbod vanaf 1 januari 2024 van toepassing is. CGI heeft ter zitting te kennen gegeven dat, nu de opdracht van het ministerie na 31 december 2023 niet nog een keer wordt verlengd, zij er geen bezwaar tegen heeft dat [eiser01] vanaf 1 januari 2024 op basis van een arbeidsovereenkomst of als zzp’er voor het ministerie gaat werken. CGI zal [eiser01] vanaf 1 januari 2024 dus niet houden aan het relatiebeding, waarvan overigens niet in geschil is dat het slechts ziet op één relatie; het ministerie. Uitgaande van voornoemde opzegtermijn voor [eiser01] van twee maanden zal slechts sprake kunnen zijn van een situatie waarbij de terbeschikkingstelling feitelijk eindigt vóór 31 december 2023 als [eiser01] de arbeidsovereenkomst vóór 1 oktober 2023 opzegt (dan wel nadien zonder inachtneming van de geldende opzegtermijn). [eiser01] heeft ter zitting echter niet gesteld het concrete voornemen te hebben zijn arbeidsovereenkomst met CGI vóór 1 oktober 2023 op te zullen zeggen of na 1 oktober 2023 op te zeggen zonder inachtneming van de voor hem geldende opzegtermijn van twee maanden. De kantonrechter zal hier dus geen rekening mee houden.

Gelet op het voorgaande wijst de kantonrechter ook de subsidiaire en meer subsidiaire vordering af. Aangezien het belemmeringsverbod pas op 1 januari 2024 van toepassing is en CGI zich op het standpunt heeft gesteld dat zij er geen bezwaar (meer) tegen heeft als [eiser01] vanaf 1 januari 2024 op basis van een arbeidsovereenkomst of als zzp’er voor het ministerie gaat werken, is geen sprake (meer) van een belemmering als bedoeld in artikel 9a lid 1 Waadi. Onder deze omstandigheden valt niet in te zien welk belang [eiser01] nog heeft bij zijn subsidiaire en meer subsidiaire vordering. Niet aannemelijk is dat de vorderingen van [eiser01] in een eventuele bodemprocedure zullen worden toegewezen.

Gelet op uitkomst van de procedure worden geen termen aanwezig geacht om de ene partij de proceskosten van de andere partij te laten vergoeden. De kantonrechter zal de kosten van het geding dan ook compenseren in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.