Uitspraken

Een eis in kort geding kan worden toegewezen als de partij die de voorziening vraagt hierbij zoveel spoed heeft dat die partij de uitkomst van een gewone procedure niet hoeft af te wachten. Bij die beoordeling is van belang hoe aannemelijk het is dat de eis in een gewone procedure wordt toegewezen. Verder moet het belang dat de eisende partij heeft bij toewijzing van de eis worden meegewogen en de gevolgen hiervan voor de gedaagde partij als deze uitspraak later wordt teruggedraaid.

De kantonrechter wijst de loonvordering en de vordering die strekt tot begeleiding bij de re-integratie door Van Gelder af. In het licht van de betwisting door Van Gelder dat [eiser] een spoedeisend belang heeft bij zijn vorderingen, geldt dat [eiser] naar het oordeel van de kantonrechter onvoldoende heeft toegelicht waarom hij een spoedeisend belang heeft. Dit licht de kantonrechter als volgt toe.

Doorgaans is het niet ontvangen van loon een reden om het spoedeisend belang bij een loonvordering aan te nemen. In dit geval is dat anders. Het is namelijk niet zo dat [eiser] geen inkomen heeft of gedurende een periode geen of een veel te laag inkomen heeft gehad. Op de zitting is vast komen te staan dat [eiser] over de maanden september en oktober 2023 een uitkering ter hoogte van zijn laatstverdiende loon bij [naam bedrijf] heeft ontvangen van het UWV en dat hij sinds november 2023 een ziektewetuitkering van het UWV ontvangt van 70% van zijn laatstverdiende loon. Er zijn geen stukken in het geding gebracht van het UWV waaruit zou kunnen worden afgeleid dat het UWV vindt dat [eiser] eigenlijk geen recht heeft op een ziektewetuitkering van het UWV en op enig moment het betaalde bedrag aan ziektewetuitkering zal terugvorderen. [eiser] heeft in de dagvaarding helemaal niets gesteld over het ontvangen van de ziektewetuitkering en het gehele bruto loonbedrag gevorderd dat Van Gelder volgens hem aan hem verschuldigd is. Hij heeft, nadat op de zitting duidelijk is geworden dat hij al 70% van zijn laatstverdiende loon ontvangt, zijn vordering niet aangepast en niet gesteld waarom hij een spoedeisend belang heeft bij het resterende deel van 30%, waarvan hij kennelijk meent dat hij - in afwijking van de wet - daar recht op heeft. Eén en ander leidt tot het oordeel dat van een spoedeisend belang bij de loonvordering niet kan worden uitgegaan.

[eiser] heeft gesteld dat hij ook een spoedeisend belang heeft bij de re-integratie. In reactie hierop heeft Van Gelder op de zitting gesteld dat het UWV als organisatie die de ziektewetuitkering uitkeert verantwoordelijk is voor de re-integratie van [eiser] en dat [eiser] het UWV hierop kan aanspreken. [eiser] heeft op zijn beurt hier niet meer op gereageerd. Hiermee kan er niet van worden uitgegaan dat [eiser] een spoedeisend belang heeft bij begeleiding bij de re-integratie door Van Gelder.

In het petitum van de dagvaarding heeft [eiser] onder A gevorderd Van Gelder te veroordelen om aan hem te bevestigen dat - kort gezegd- hij als werknemer is overgegaan naar Van Gelder op basis van overgang van onderneming. De kantonrechter vat dit op als een verkapte vordering tot een verklaring voor recht. Een verklaring voor recht is niet toewijsbaar in kort geding. Daarom kan deze vordering niet worden toegewezen, nog los van de inhoud van de gewenste bevestiging.

Alle nevenvorderingen delen in het lot van afwijzing.

[eiser] moet de proceskosten betalen, omdat hij voor het grootste deel ongelijk krijgt (artikel 237 Rv). De kantonrechter begroot deze kosten aan de kant van Van Gelder op € 814,00 aan salaris voor de gemachtigde en € 135,- aan nakosten. Dat is in totaal € 949,00. Hier kan nog een bedrag bij komen als dit vonnis wordt betekend. De wettelijke rente over de proceskosten wordt toegewezen.

Dit vonnis wordt voor wat betreft de proceskostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad verklaard, omdat Van Gelder dat eist en [eiser] daar niet op heeft gereageerd (artikel 233 Rv).