Uitspraken

De arbeidsovereenkomst wordt ontbonden, omdat is voldaan aan de voorwaarden voor opzegging. Geoordeeld wordt namelijk dat [persoon A] verwijtbaar heeft gehandeld, zodanig dat van TPS in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren (artikel 7:671b, lid 1, onder a, en lid 2, in samenhang met artikel 7:669 lid 1 en lid 3, aanhef en onder e, BW). Het verwijtbare handelen betreft het onjuist informeren van collega’s over het hebben ingediend van een projectvoorstel bij een belangrijke klant van TPS, terwijl dat niet was gebeurd. Ook betreft het de wijze waarop [persoon A] vervolgens gereageerd heeft na hiermee te zijn geconfronteerd. In dit verband is het volgende van belang.

Niet in geschil is dat TPS op 23 september 2024 twee projectaanvragen ontvangen heeft van een belangrijke klant met wie zij al lange tijd zaken doet. Beide aanvragen betroffen de werving en selectie van personeel. Op 3 oktober 2024 is projectaanvraag 1 ingetrokken, omdat de klant geen capaciteit had om nieuw personeel op te leiden. Projectaanvraag 2 is voortgezet. Volgens TPS heeft de klant vervolgens een nieuwe projectaanvraag 1 gedaan, gericht op de werving en selectie van nieuwe medewerkers die TPS zou (laten) opleiden. Volgens [persoon A] is dat op haar initiatief gebeurd. Hoe dat is gegaan kan echter in het midden blijven. Waar het om gaat, is dat TPS zich is gaan inzetten om de klant op deze wijze van het benodigde personeel te voorzien. Er liepen op dat moment dus twee trajecten voor projectvoorstellen aan de klant, wat steun vindt in notulen van een salesoverleg van 15 oktober 2024.

TPS heeft onderbouwd gesteld dat in de tussentijd op 24 oktober 2024 een salesoverleg heeft plaatsgevonden waarbij [persoon A] heeft gezegd dat beide projectvoorstellen waren ingediend. Op die dag is bij mail een salesupdate gedaan aan medewerkers van de afdeling sales en anderen waarbij is meegedeeld dat de projectvoorstellen bij de klant zijn ingeleverd. TPS heeft ook onderbouwd gesteld dat op 29 oktober 2024 weer een salesoverleg heeft plaatsgevonden en dat [persoon A] ook bij die gelegenheid heeft gezegd dat beide projectvoorstellen waren ingediend.

Op 30 oktober 2024 heeft [persoon A] contact gehad met de klant, waarbij haar is meegedeeld dat TPS het project niet zou krijgen, omdat de klant al gekozen had voor een andere aanbieder. Diezelfde dag heeft zij hierover gesproken met de salesmanager [persoon D] en met de externe kracht en de externe opleider. Toen heeft [persoon A] verteld dat zij het projectvoorstel niet had ingediend. Vervolgens is TPS op 31 oktober 2024 overgegaan tot schorsing van [persoon A] voor nader onderzoek. In reactie hierop heeft [persoon A] bezwaar gemaakt tegen de schorsing, waarbij zij heeft weersproken te hebben gelogen over het indienen van het project. [persoon A] heeft erop gewezen dat haar wordt verweten dat zij tijdens het salesoverleg van 24 oktober 2024 heeft verteld het project te hebben ingediend, maar dat sprake was van verwarring met een tweede project voor de klant dat zij op 23 oktober heeft ingediend. Volgens [persoon A] heeft zij [persoon D] niet misleid maar zijn twee projecten door elkaar gehaald.

Tegen deze achtergrond onderschrijft de kantonrechter het standpunt van TPS dat [persoon A] kwalijk kan worden genomen dat zij het projectvoorstel 1 niet heeft ingediend. Meermaals is door de externe kracht geïnformeerd naar de stand van zaken en telkens heeft dat niet geleid tot indiening van het voorstel bij de klant. Het is voor [persoon A] duidelijk geweest wat moest gebeuren. Waar [persoon A] mee bezig is geweest, was niet vrijblijvend, ook omdat TPS in de betreffende periode al was overgegaan tot de werving en selectie van nieuwe medewerkers om opgeleid te gaan worden voor de klant. Het kan zijn dat haar tijd in beslag werd genomen door andere werkzaamheden, maar van iemand in haar positie had mogen worden verwacht dat zij aan de bel zou trekken dat het niet op tijd ging lukken met projectvoorstel 1. Deze omstandigheden zijn op zichzelf misschien nog niet voldoende om te komen tot een einde van het dienstverband. De mededelingen van [persoon A] in de salesoverleggen van 24 en 29 oktober 2024 dat beide projectvoorstellen waren ingediend, maken dat echter anders. Voldoende is namelijk komen vast te staan dat zij dat heeft gezegd, terwijl zij wist dat het niet was gebeurd. Dat levert zodanig verwijtbaar handelen op dat van TPS in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Daarbij wordt ook meegenomen dat TPS erop mocht vertrouwen dat het voorstel was ingediend, omdat met het oog daarop al nieuwe medewerkers waren geworven en opgeleid.

Hoewel [persoon A] op dit moment ongeschikt is voor het verrichten van haar werk wegens ziekte en zij zwanger is, staan deze opzegverboden niet aan het verzoek tot ontbinding in de weg. Zij houden hiermee namelijk geen verband, alleen al omdat beide pas zijn opgekomen na de verweten gedragingen. De ziekmelding van [persoon A] dateert van 4 november 2024 en op 2 december 2024 heef zij aan TPS laten weten zwanger te zijn.

Onder de gegeven omstandigheden ligt herplaatsing van [persoon A] in een andere passende functie niet in de rede.

Gelet op dat wat hiervoor is overwogen, valt niet in te zien dat en waarom sprake zou zijn van ernstig verwijtbaar handelen door TPS, zoals [persoon A] betoogd. De lat ligt hoog om dat te kunnen aannemen en in dit geval ontbreekt hiervoor een voldoende feitelijke basis. Dit betekent dat het verzoek van [persoon A] tot toekenning van een billijke vergoeding wordt afgewezen.

[persoon A] heeft recht op een transitievergoeding omdat aan alle wettelijke voorwaarden is voldaan. Op basis van het loon van € 6.000,- bruto per maand exclusief 8% vakantietoeslag en de duur van de arbeidsovereenkomst van 22 januari 2018 tot en met 30 april 2025 is de hoogte van de vergoeding € 15.725,10 bruto. Dit bedrag moet TPS betalen.

Ook heeft [persoon A] recht op betaling van haar loon (onder aftrek van de WaZo-uitkering) tot het einde van de arbeidsovereenkomst, zoals zij verzoekt. Daarom wordt TPS veroordeeld tot betaling daarvan.

Verder wordt toegewezen het verzoek van [persoon A] om TPS te veroordelen tot betaling aan haar van de niet genoten vakantiedagen en opgebouwde vakantietoeslag bij het einde van het dienstverband. Dat kan gebeuren op de gebruikelijke datum voor de uitbetaling van het loon, met verstrekking aan [persoon A] van een deugdelijke bruto-netto specificatie.

Zonder een nadere onderbouwing, die ontbreekt, valt niet in te zien op grond waarvan zou moeten worden bepaald dat TPS geen beroep toekomt op het overeengekomen concurrentie- en relatiebeding. Dit verzoek van [persoon A] wordt dan ook afgewezen.

Anders dan [persoon A] verzoekt wordt TPS niet veroordeeld tot betaling van de werkelijke proceskosten. Dat is alleen mogelijk onder buitengewone omstandigheden, zoals wanneer sprake is van misbruik van procesrecht of het onrechtmatig instellen van een procedure. Daarvan is hier geen sprake. Integendeel, voor het indienen van het verzoek is, zoals hiervoor overwogen, een goede grond geweest.

De kantonrechter bepaalt dat TPS en [persoon A] de eigen proceskosten moeten dragen. Dat betekent dat zij geen vergoeding hoeven te betalen voor de kosten die de andere partij heeft gemaakt.

Deze beschikking wordt uitvoerbaar bij voorraad verklaard (artikel 288 Rv). Dat betekent dat de beschikking meteen mag worden uitgevoerd, ook als één van de partijen aan een hogere rechter vraagt om de zaak opnieuw te beoordelen.