Uitspraken

zaaknummer: SBR 10/2601

uitspraak van de enkelvoudige kamer

inzake

en

1.2. Het beroep is behandeld ter zitting van 4 maart 2011, waar eiser niet is verschenen. Namens verweerder is verschenen [A], werkzaam bij de Gemeente [P].

2.2 Op grond van artikel 17, eerste en tweede lid, van de Wet WOZ wordt de waarde bepaald op de waarde die aan de onroerende zaak dient te worden toegekend, indien de volle en onbezwaarde eigendom daarvan zou kunnen worden overgedragen en de verkrijger de zaak in de staat waarin die zich bevindt, onmiddellijk en in volle omvang in gebruik zou kunnen nemen. In artikel 18, eerste lid, van de Wet WOZ is bepaald dat de waarde van een onroerende zaak wordt bepaald naar de waarde die de zaak op de waardepeildatum heeft naar de staat waarin de zaak op die datum verkeert. Ingevolge artikel 4, eerste lid, onderdeel a, van de Uitvoeringsregeling waardebepaling Wet WOZ, kan de in artikel 17, tweede lid, van deze wet bedoelde waarde voor woningen onder meer worden bepaald door middel van een methode van vergelijking met referentiewoningen.

2.3 Nu eiser de waardevaststelling door verweerder gemotiveerd heeft betwist, rust op verweerder de last aannemelijk te maken dat de waarde van het object per waardepeildatum - met inachtneming van de Wet WOZ - niet hoger is vastgesteld dan de waarde in het economisch verkeer per die datum. Verweerder heeft de vergelijkingsmethode toegepast en dient aannemelijk te maken dat ten aanzien van de waardebepalende factoren - zoals type, ligging, inhoud, kaveloppervlakte, staat van onderhoud, kwaliteit en bouwjaar - in voldoende mate rekening is gehouden met de verschillen tussen het object en de referentiewoningen.

2.5 Naar het oordeel van de rechtbank zijn de referentiewoningen voldoende vergelijkbaar met het object, zodat verweerder deze woningen als uitgangspunt bij de waardering heeft kunnen gebruiken. Het gaat om hetzelfde type woningen, namelijk appartementen, met een vergelijkbare ligging. Naar vaste jurisprudentie is het bij de gebruikte vergelijkingsmethode niet noodzakelijk dat sprake is van geheel identieke, dan wel van identiek gelegen woningen. Wel zal moeten blijken dat met de onderlinge verschillen voldoende rekening is gehouden.

2.6 Uit het taxatierapport blijkt dat rekening is gehouden met de specifieke kenmerken van het object en de woningen. Deze onderlinge verschillen, zoals de staat van het onderhoud, het voorzieningenniveau, en de uitstraling zijn apart benoemd en gewaardeerd. Ook zijn de bijgebouwen en andere extra’s, zoals een parkeerplaats meegenomen in de berekening.

2.7 Met betrekking tot eisers bezwaar dat de WOZ-waarde van de onroerende zaak ten opzichte van het vorig belastingjaar buitensporig is gestegen, overweegt de rechtbank dat doel en strekking van de Wet WOZ meebrengen dat de waarde van een onroerende zaak voor elk tijdvak opnieuw wordt bepaald, aan de hand van feiten en omstandigheden die zich op of rond de waardepeildatum voordoen. Het enkele feit dat de WOZ-waarde naar de waardepeildatum 1 januari 2008 op € 475.000,- is vastgesteld, is daarom niet bepalend. Het stijgingspercentage alleen kan geen reden zijn om de waardevaststelling onjuist te achten. Een vergelijking met de eerder vastgestelde waarde, verhoogd met regionale of landelijke stijgingspercentages, is onvoldoende nauwkeurig en kan voor de waardering niet als maatstaf worden gebruikt.

Beslissing

De rechtbank Utrecht,

verklaart het beroep ongegrond.

Aldus vastgesteld door mr. J.W. Veenendaal als rechter en in het openbaar uitgesproken op 20 mei 2011.

De griffier: De rechter:

mr. A.L. de Gier mr. J.W. Veenendaal

afschrift verzonden op: