Uitspraken

De voorzieningenrechter is gebleken dat de gemeenten de bezwaren die NMC kenbaar heeft gemaakt bij email van 19 april 2015 en via TenderNed op 23 april 2015 heeft opgevat als bezwaren die afkomstig waren van Transvision. Hetzelfde geldt voor klachten die door Taxicentrale Middelburg kenbaar zijn gemaakt. Gelet op deze omstandigheid is de voorzieningenrechter van oordeel dat Transvision zich op de door NMC en Taxicentrale Middelburg aangevoerde bezwaren mag beroepen, mits deze als tijdig aangevoerd worden aangemerkt. Tijdig kenbaar gemaakt zijn de op 19 en 23 april 2015 gemaakte bezwaren tegen geografisch en inhoudelijke clustering door de gemeenten van vervoerstromen.

Nu kennelijk bij Transvision nog onduidelijkheid bestond over de aanbestedingsprocedure had het in het licht van hetgeen hiervoor onder 4.2.2. is overwogen op haar weg gelegen om tijdig nadere actie te ondernemen. NMC heeft echter pas bij brief van 11 mei 2015 aanvullende vragen gesteld en vervolgens heeft Transvision op 13 mei 2015 ingeschreven, zonder antwoord van de gemeenten op de door NMC gestelde vragen af te wachten. Gesteld noch gebleken is dat Transvision haar inschrijving op 13 mei 2015 onder protest en/of voorbehoud heeft gedaan. In aanmerking nemend dat de inschrijvingstermijn de mogelijkheid bood om tot 18 mei 2015 in te schrijven en er dus geen noodzaak was voor Transvision om reeds op 13 mei 2015 in te schrijven, mochten de gemeenten daaruit begrijpen dat een antwoord op de klachten kennelijk niet nodig was voor het doen van een inschrijving. Temeer nu in de brief van 11 mei 2015 niet is verzocht of aangedrongen om een reactie vóór afloop van de inschrijvingstermijn op 18 mei 2015.

Gelet op deze omstandigheden is de voorzieningenrechter van oordeel dat Transvision haar recht heeft verwerkt om over de door NMC bij brief van 11 mei 2015 aangevoerde punten te klagen. Hetzelfde geldt voor de bezwaren van Taxicentrale Middelburg die pas op 18 mei 2015 zijn geuit en voor de bezwaren die na de inschrijvingstermijn zijn ingediend, met uitzondering van de bij brief van 18 juni 2015 door Transvision aangevoerde klacht over de motivering van de beoordeling. Die is niet te laat ingediend, omdat die motivering immers pas na de afwijzingsbrief van 4 juni 2015 aan Transvision bekend is geworden.

Transvision grondt haar vorderingen op de stelling dat sprake is van een zowel geografisch als inhoudelijk geclusterde opdracht die niet toelaatbaar is omdat de gemeenten voor de clustering geen rationele verklaring hebben gegeven. Transvision is van mening dat hier sprake is van de clustering van meerdere opdrachten ter uitvoering van vervoer op basis van de planning van GVC en stelt dat artikel 1.5 Aw vereist dat een samenvoeging van opdrachten door de aanbestedende dienst wordt gemotiveerd in de aanbestedingsstukken.

Transvision verwijst naar de Commissie van Aanbestedingsexperts die in haar adviezen de maatstaf aanlegt van “onderling wezenlijk verschillende opdrachten”. De algemene kenmerken van dergelijke opdrachten lopen in zodanige mate uiteen, dat die opdrachten op belangrijke punten onderling van elkaar verschillen. Daarvan is volgens Transvision ook hier sprake, omdat de gemeenten op zoek zijn naar een partner die bemande vervoermiddelen ter beschikking kan stellen ten behoeve van regionaal Wmo-vervoer,
leerlingenvervoer, gym- en zwemvervoer, Wsw-vervoer, haltetaxi en (optioneel) vervoer jeugd-GGZ en medisch kinderdagverblijf. Volgens Transvision verschillen de algemene kenmerken van deze verschillende vervoersstromen op belangrijke punten van elkaar, te weten: de doelgroepen, het moment van inroepen van het vervoer en de gebruikte vervoersmiddelen. Volgens Transvision blijkt uit ervaring dat een vervoerstroom van jonge leerlingen met ernstige beperkingen noch qua aard noch qua logistiek te combineren valt met andere vervoersstromen. Bovendien wordt nergens in Nederland een combinatie van twee of meer van de betrokken vervoersstromen aanbesteed.

De voorzieningenrechter oordeelt dat de gemeenten in de beantwoording van vraag 3 van de Nota van Inlichtingen, hiervoor onder de vaststaande feiten onder f weergegeven, voldoende deugdelijk hebben gemotiveerd waarom inhoudelijk geen sprake is van geclusterde opdrachten, aangezien de gemeenten geen regiewerk wensen in te kopen.

Voldoende duidelijk is daarbij omschreven dat de gemeenten hebben gekozen voor een gewijzigde opzet, waarbij het regiewerk niet langer wordt aanbesteed, maar door de gemeenten zelf, via hun GVC, wordt uitgevoerd. Nu duidelijk is dat dus geen regieopdracht wordt verleend, kan geen sprake zijn van een clustering van regieopdrachten.

Dat sprake is van een verboden clustering van vervoersstromen is niet aannemelijk. Anders dan Transvision stelt is er geen sprake van een bijeenvoeging in één vervoermiddel van reizigers behorend tot de ene vervoerstroom met reizigers behorend tot een andere vervoerstroom. De gemeenten hebben toegelicht dat het de bedoeling is dat een vervoermiddel dat eerst wordt ingezet voor het leerlingenvervoer, vervolgens bijvoorbeeld wordt ingezet voor WMO-vervoer, en dus sprake is van een volgtijdelijke combinatie. Gelet op de minimumeisen die in de Offerteaanvraag zijn gesteld voor chauffeurs mogen de gemeenten, anders dan Transvision stelt, er vanuit gaan dat een chauffeur die geschikt is om kwetsbare jonge leerlingen te vervoeren, tevens in staat zal zijn om in het kader van het WMO- vervoer bijvoorbeeld ook ouderen te vervoeren. Voldoende aannemelijk is dat ook de auto’s die worden uitgevraagd daartoe geschikt zijn.

Dat de opdracht zou moeten worden opgesplitst omdat het niet mogelijk is de verschillende vervoersstromen qua aard en qua logistiek te combineren, zoals Transvision betoogt is niet aannemelijk geworden. De gemeenten hebben genoegzaam gemotiveerd dat voor opsplitsing geen aanleiding bestaat. Hiertoe hebben zij gesteld dat reizigers van de ene vervoerstroom en die van de andere vervoerstroom volgtijdelijk in eenzelfde voertuig door dezelfde chauffeur kunnen worden vervoerd, en er daarom geen reden is om een apart contractueel schot te maken voor de vervoerder die vervoermiddelen ter beschikking stelt voor het leerlingenvervoer, en de vervoerder die vervoermiddelen ter beschikking stelt voor het WMO-vervoer. Het gaat feitelijk om dezelfde soort vervoermiddelen en dezelfde, bekwame en sociaalvaardige chauffeur.

De gemeenten en HALA betwisten dat het gunningsvoornemen niet of in onvoldoende mate de redenen zou bevatten voor die beslissing. De door Transvision genoemde punten zullen hierna puntsgewijs worden besproken, waarbij zonodig zal worden ingegaan op de stellingen van partijen. De voorzieningenrechter zal daarbij af moeten gaan op de citaten die in de dagvaarding staan vermeld, aangezien Transvision er voor heeft gekozen om de brief van de gemeenten van 4 juni 2015 met het afwijzingsbericht niet in het geding te brengen.

Het gaat om de navolgende citaten uit de brief van de gemeenten aan Transvision van 4 juni 2015:

“Toelichting kwaliteit
Positief werken met mentoren, aandacht voor opleiding, beoordeling door ouders, adviesraad. Negatief bij noodsituaties lange lijnen, rol sleutelfunctionaris vestigingsmanager en leerlingvv coördinator onduidelijk, er lijkt een knip tussen leerlingvv en overig, planning kennismaking week 32c klopt niet, uit offerte blijkt dat ze de rol GVC niet begrepen hebben, klachten gaan naar hoofdkantoor. Uit risico’s blijkt dat ze de rol van de GVC niet begrijpen, niet extra t. o. v. gestelde eisen terugbelservice,). Kansen zijn ver gezocht, nauwelijks toegespitst op Zeeland.

Toelichting SROI Positief 35% is ambitieus. Maar twijfel aan realisatie, onderbouwing ontbreekt.

Toelichting duurzaamheid, lokale ondernemers e. d.
Positief 70% groen gas, ecodrive, CO2 neutraal. Negatief: bij piekaanvragen bij onderaannemers.

Toelichting interview
Positief klantgericht, kan goed meerwaarde vertellen, innovatief gebruik van pop.
Negatief gevoel dat er aversie is tegen GVC, SROI verhaal niet overtuigend / geen onderbouwing, kan niet goed uitleggen wat ze concreet voor SROI gaan doen, kan vragen over SROI niet goed beantwoorden, operationeel en sleutelfunctionaris niet dezelfde persoon, voorbeelden uit Valys en niet op doelgroep gericht/ Zeeuwse mark4 veel woorden, weinig inhoud hij zegt andere dingen dan in de offerte staan beschreven (bv bij noodsituatie belt chauffeur direct GVC).”

In hoofdstuk 3.1.2. van de Offerte-aanvraag is de beoordeling van het plan van aanpak en het risico- en kansen dossier als volgt omschreven.

“3.1.2 Beoordeling plan van aanpak, risico- en kansen dossier
• De plannen van aanpak; risico- en kansendossiers worden in relatie tot die van de andere inschrijvers beoordeeld.
• We zoeken de beste expert die aantoont dat hij “de expert“ is en dus een partij die “boven het maaiveld uitsteekt”.
• Scores van 2 t/m 10:
• 2 staat voor: ‘slecht; negatieve meerwaarde; geen expert; willen we geen zaken mee doen”;
• 10 staat voor: “hoge kwaliteit absoluut de beste expert, willen we graag als partner”
• Het uitgangspunt is steeds neutraal “de 6”. Alleen plannen van aanpak; risico- en kansendossiers die dominant beter zijn krijgen een hogere beoordeling.
• Het gaat NIET om welk plan van aanpak; risico- en kansendossier net een beetje beter is: de verschillen moeten dominant differentiëren. Het is de verantwoordelijkheid van de inschrijvers om “het te laten zien”.
• Lukt dat niet dan krijgen ze een neutrale beoordeling.”

De gemeenten voeren als verweer dat het er bij prestatie inkoop of een aanbesteding op basis van Best Value Procurement, om draait dat de inschrijver aangeeft welke oplossingen hij aanbiedt. De inschrijver is de expert en hij moet de gemeenten op basis van zijn expertise duidelijk maken hoe hij deze opdracht tot een goed einde brengt. Zij stellen dat de aanbiedingen van de concurrentie helder maken dat deze meerwaarde hebben geboden. Als voorbeeld noemen zij het idee om aan het voorgeschreven kennismakingsgesprek met de ouders van de te vervoeren leerlingen voorafgaand aan het schooljaar nog een vervolg te geven opdat de ouders tijdens een vervolgbijeenkomst door het maken van op- en aanmerkingen de nodige feed back zouden kunnen geven over de uitvoering van de opdracht, zodanig dat de vervoerder zich zou kunnen verbeteren. Een voorbeeld dat een andere inschrijver in het plan van aanpak heeft aangegeven is om voor het geval van ziekte van een vaste chauffeur te gaan werken met een vaste vervanger. De gemeenten stellen dat dit soort onderscheidende punten in de aanbiedingen van de andere inschrijvers vaker voorkomt, maar daar dat zij daar niet al te zeer over kunnen uitweiden.

De wet bepaalt weliswaar dat de onderscheidende kenmerken van de winnende inschrijver moeten worden genoemd en dat hebben de gemeente door het geven van deze voorbeelden in beperkte mate voldaan, maar in de wet staat ook dat vertrouwelijkheid omtrent de biedingen van andere inschrijvers moet worden bewaard.

De gemeenten voeren als verweer dat dit idee van Transvision niet relevant is voor de onderhavige aanbesteding omdat het bovenregionaal reizen niet onder de scope van de Opdracht valt. Zij lichten toe dat de kosten van dit vervoer onder een andere wettelijke regeling valt, namelijk Valys en stellen dat het Valys-vervoer niet wordt genoemd sub 2.1 in de offerte aanvraag waar de scope van de Opdracht wordt beschreven.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat een redelijk geïnformeerde en normaal zorgvuldige inschrijver uit de omschrijving van de Opdracht in hoofdstuk 2.1. van de offerteaanvraag zal begrijpen dat het Valys-vervoer niet onder de Opdracht valt. Het spreekt daarom voor zich dat de door Transvision aangeboden kans om mensen met een

mobiliteitsbeperking vanuit Zeeland op meerdere plaatsen in het land te brengen geen meerwaarde biedt.

De gemeenten stellen dat in het plan van aanpak van Transvision de sleutelfunctionaris niet voorkomt en zij daarom niet kunnen weten op welke wijze de sleutelfunctionaris de in de offerteaanvraag verlangde eindverantwoordelijkheid gaat waarmaken. De sleutelfunctionaris lijkt bij Transvision geen rol te hebben. Indien al niet in strijd met de offerteaanvraag die een eindverantwoordelijke rol voorschrijft, is de niet beschreven rol op z’n minst onduidelijk, aldus de gemeenten. De gemeenten stellen dat het er door de antwoorden tijdens het interview niet helderder op is geworden. Daaruit valt af te leiden dat, als er een auto kapot is die voor het leerlingenvervoer wordt benut, dan de coördinator leerlingenvervoer de te benaderen persoon is, maar dus kennelijk ook dat daarna, als deze zelfde kapotte auto moet worden ingezet voor ander vervoer, de operationeel manager moet worden benaderd. Dit met de mededeling dat deze manager om de hoek zit in het kantoor dat uit 3 ruimtes bestaat, dat het niet zwaarder moet worden gemaakt dan dat het is, en dat het beeld dat 87 mensen bezig zijn met het regelen van dit vervoer niet juist is, omdat het niet om hogere wiskunde gaat.

De voorzieningenrechter stelt vast dat in de Offerteaanvraag onder 2.11 bij de eisen aan de sleutelfunctionaris onder meer is vermeld dat de sleutelfunctionaris eerste aanspreekpunt is en van A tot en met Z eindverantwoordelijk is voor de dagelijkse aansturing en uitvoering. Met de gemeenten is de voorzieningenrechter van oordeel dat die rol niet is terug te vinden in het plan van aanpak van Transvision waarin de sleutelfunctionaris kennelijk niet voorkomt. De gemeenten kunnen dan ook in redelijkheid komen tot het oordeel dat uit het plan van aanpak niet helder wordt hoe de rol van de leerlingenvervoercoördinator en die van de operationeel manager zich verhoudt tot de rol en de bevoegdheden van de sleutelfunctionaris.

Transvision betwist dat uit haar inschrijving zou blijken dat zij de rol van de GVC

niet heeft begrepen. De gemeenten hebben ter onderbouwing van die stelling aangevoerd dat

de chauffeur van Transvision in geval van een verkeersongeval niet direct contact opneemt met de GVC. Transvision meent dat het niet meer dan logisch is dat een chauffeur in geval van calamiteiten eerst naar Transvision belt, die vervolgens een traumaexpert naar de plaats van het ongeval zal sturen om de chauffeur en de leerlingen op te vangen. Dit is in het ingediende plan van aanpak van Transvision ook zo beschreven, en heeft niets met onbegrip over de rol van de GVC te maken. Het laat namelijk onverlet dat uiteraard ook de GVC zal worden ingelicht, zoals bij het interview ook aan de orde is gekomen.

De gemeenten wijzen er op dat in het plan van aanpak van Transvision staat dat de chauffeur de trauma expert van Transvision belt, welke expert de chauffeur en de leerlingen zal gaan opvangen. Dit terwijl in het programma van eisen staat:

‘De chauffeur: brengt de GVC onverwijld op de hoogte bij calamiteiten in het vervoer’.

Het plan van aanpak is daarom in strijd met het programma van eisen, want het eerste wat een chauffeur onverwijld moet doen is bellen met de GVC. Eigenlijk is het plan van aanpak op dit punt dus niet besteksconform, hoewel niet de consequentie is getrokken dat de aanbieding van Transvision daarom ongeldig is.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat de inschrijving van Transvision op het onderdeel met wie de chauffeur bij een ongeval contact op dient te nemen niet in overeenstemming is met de eisen in de Offerteaanvraag. De voorzieningenrechter is van oordeel dat de gemeenten deze fout van Transvision in redelijkheid konden herleiden tot onbegrip over de rol van de GVC.

Voor wat betreft de beoordeling op het punt van SROI (Social Return On lnvestment) hebben de gemeenten gesteld:

“Positief 35% is ambitieus. Maar twijfel aan realisatie, onderbouwing ontbreekt.”
De gemeenten hebben nader toegelicht dat de sleutelfunctionaris geen goed plan had, althans niets kon vertellen over zijn aanpak om te voldoen aan de toegezegde SROI.

Nu die stelling door Transvision niet is betwist valt niet in te zien dat de beoordeling door de gemeenten onvoldoende gemotiveerd zou zijn.

De gemeenten stellen dat de aanbieding van Transvision wat betreft het inschakelen van lokale ondernemers geen meerwaarde heeft ten opzichte van andere inschrijvingen. De gemeenten lichten toe dat zij Transvision afrekenen op de inzet van onderaannemers omdat in bijlage 2 sub III ‘duurzaamheid, lokale ondernemers e.d.’ is gesteld: ‘Gemeenten vinden het belangrijk dat lokale ondernemers waar mogelijk worden betrokken bij de uitvoering van het contract. Hoe gaat u dit doen?’

De voorzieningenrechter oordeelt dat, gelet op de motivering en toelichting van de gemeenten de beoordeling van dit subcriterium de marginale toets doorstaat. Het is niet aan de voorzieningenrechter om in die beoordeling te treden. Kennelijk heeft Transvision onderaannemers ingeschakeld die niet kunnen worden aangemerkt als lokale onderaannemers. De voorzieningenrechter tast daarbij in het duister omdat Transvision geen inschrijving heeft overgelegd en evenmin de vestigingsplaatsen van de door haar ingeschakelde onderaannemers bekend heeft gemaakt.

Transvision stelt dat de motivering die door de gemeenten ten aanzien van het interview is gegeven ontoelaatbaar subjectief is, waarbij kennelijk “gevoel” een grote rol speelt. Transvision stelt dat het haar onduidelijk is hoe het beoordelingsteam in de toelichting heeft kunnen opnemen dat er sprake was van ‘aversie tegen GVC’.

Uit de volledige transcriptie van het interview blijkt volgens Transvision dat de sleutelfunctionaris niet heeft gezegd dat Transvision niet is geïnteresseerd in de Walcherse gemeenten als opdrachtgever, maar op de vraag hoe Transvision zich denkt te onderscheiden van de grote grijze massa zei de sleutelfunctionaris:

“(.) Wij vinden als Transvision jullie niet zo interessant als opdrachtgever. Dat klinkt wat gek

(..) maar... ja jullie moeten bewaken, we maken afspraken met elkaar, spelregels en we willen ook nog een keer een factuur betaald krijgen, dat zou ook wel fijn zijn. Maar uiteindelijk gaat het ons om degene die in de auto zit en dat hebben we bijv. bij dat Valys vervoer ook gedaan.”

Volgens Transvision is bedoeld dat het niet zozeer gaat om het behartigen van de belangen van de gemeenten als wel om het behartigen van de belangen van de vervoersgerechtigden en zouden de gemeenten dat moeten kunnen waarderen. Transvision stelt voorts dat de gemeenten geenszins hebben getracht een toelichting te krijgen op de offerte, maar het plan van aanpak opnieuw hebben uitgevraagd en op zoek zijn gegaan naar inconsequenties.

De gemeenten lichten toe dat het interview is bedoeld om te bezien hoe de sleutelfunctionaris aan het plan van aanpak een invulling zou geven. Nu uit het interview bleek dat het theoretische plan van aanpak niet consistent is met de feitelijke aanpak van de sleutel-functionaris, is de gemeente tot de conclusie gekomen dat hetzij de verantwoordelijke functionaris niet weet wat Transvision in het plan van aanpak heeft aangeboden, dan wel dat de aanbieding van Transvision een naar omstandigheden wisselende inhoud heeft.

De gemeenten stellen voorts dat de sleutelfunctionaris, gevraagd naar de visie op de invulling van de relatie met de GVC, niet verder komt dan de open deur dat deze relatie valt en staat bij een goede verstandhouding en dat je elkaar moet aftasten. Dit is een zodanig intrappen van een open deur, dat dit antwoord geen blijk geeft van enige visie. Verder heeft de sleutelfunctionaris tot uitdrukking gebracht dat Transvision, waar zij zelf de regie voert, de kwaliteit van het vervoer kan bewaken, maar dat zij die mogelijkheid niet heeft door het functioneren van de GVC bij deze Opdracht. De gemeenten zijn van mening dat hieruit geen enkele visie of ambitie blijkt om samen met de gemeenten en de GVC zorg te dragen voor de kwaliteit van het vervoer.

“3.1.3. Beoordeling interview
• Uitleg hoe het beoordelingsteam scores geeft voor het interview.
• Interviews zijn niet bedoeld om uitspraken te doen over de kwaliteit van de geïnterviewde persoon in generieke zin. Het gaat om het achterhalen van welke inschrijver het meest geschikt is voor deze specifieke opdracht.
• Daarnaast wordt het op eenzelfde wijze beoordeeld als benoemd in 3.1.2.”

De voorzieningenrechter is van oordeel dat ook de beoordeling door de gemeenten van het subcriterium interview de marginale toets doorstaat, gelet op de motivering en toelichting van de gemeenten. Door de gemeenten is genoegzaam gemotiveerd dat en waarom Transvision op het onderdeel interview geen hoge beoordeling heeft gekregen.