Uitspraken

In de brief van 5 juli 2016 betreffende het in 4.1 vermelde kwartaal (hierna: de uitspraakbrief) schrijft de inspecteur onder meer: "U heeft het bezwaarschrift niet binnen de gestelde termijn ingediend. U bent hierdoor niet-ontvankelijk in het bezwaar. (...) Wanneer u meent dat het bezwaarschrift ten onrechte niet-ontvankelijk is verklaard, kunt u ertegen in beroep gaan bij: Rechtbank Zeeland-West-Brabant (…)". Gelet op deze tekst, beslist de inspecteur bij deze brief onmiskenbaar op belanghebbendes bezwaar zodat deze brief naar het oordeel van de rechtbank redelijkerwijs niet anders kan worden opgevat dan als de uitspraak op het bezwaar. Belanghebbende voert daartegen aan dat het van de Belastingdienst Apeldoorn ontvangen biljet van 2 september 2016 (hierna: de Apeldoorn-uitdraai) de uitspraak op bezwaar is. Dit biljet heeft als aanhef "Uitspraak op bezwaarschrift", en maakt melding van de mogelijkheid beroep in te stellen. Hoewel de Apeldoorn-uitdraai daarmee op zichzelf bezien zou kunnen worden beschouwd als een uitspraak op bezwaar, kan dat er niet aan afdoen dat reeds eerder bij de uitspraakbrief uitspraak op bezwaar is gedaan. Die laatstgenoemde uitspraak is dan ook leidend voor de aanvang van de beroepstermijn. Ook als de Apeldoorn-uitdraai als tweede uitspraak op bezwaar zou moeten worden aangemerkt (en niet slechts als cijfermatige uitwerking van de eerste uitspraak op bezwaar), staat daartegen geen afzonderlijk beroep open (vgl. HR 20 januari 2012, ECLI:NL:HR:2012:BT1516). Voor het zich hier voordoende geval dat de uitspraakbrief als uitspraak op bezwaar moet worden aangemerkt, is niet in geschil dat het beroepschrift na afloop van de beroepstermijn is ingediend.

De vraag is vervolgens of de overschrijding van de beroepstermijn verschoonbaar is.

In een geval zoals hier – waarin de uitspraak op bezwaar wordt gevolgd door een Apeldoorn-uitdraai – kan de termijnoverschrijding verschoonbaar zijn indien (pas) bij de Apeldoorn-uitdraai het gewijzigde bedrag van de belasting wordt vastgesteld (vgl. HR 8 maart 2002, ECLI:NL:HR:2002:AE3822). Aangezien in dit geval het bezwaar niet-ontvankelijk is verklaard, is van een wijziging van het verschuldigde en/of terug te geven belastingbedrag echter geen sprake. In zoverre is er geen grond om te concluderen dat de termijnoverschrijding verschoonbaar is.

Voor zover de Apeldoorn-uitdraai bij belanghebbende twijfel heeft doen rijzen over welk geschrift de uitspraak op bezwaar is, kan dit niet leiden tot verschoonbaarheid van de termijnoverschrijding. Niet gesteld is namelijk dat belanghebbende deze Apeldoorn-uitdraai binnen de beroepstermijn heeft ontvangen.

Overigens zijn geen omstandigheden gesteld die de conclusie rechtvaardigen dat de termijnoverschrijding verschoonbaar is.

Nu het beroep met betrekking tot het derde kwartaal van 2014 niet-ontvankelijk is komt de rechtbank niet toe aan een verdere behandeling van dat beroep.

De rechtbank stelt voorop dat ook als belanghebbende zich op de VSO zou kunnen beroepen, deze VSO niet inhoudt dat een ingediend bezwaarschrift als bezwaar heeft te gelden tegen toekomstige voldoeningen op aangifte. De VSO houdt slechts in dat, indien aan de orde, de op toekomstige aangiften voldane omzetbelasting ambtshalve wordt verminderd (zie 2.2). Nog afgezien daarvan, heeft belanghebbende niet aannemelijk gemaakt dat een VSO tot stand is gekomen. Belanghebbende heeft de VSO niet willen ondertekenen in verband met de daarin opgenomen voorwaarde dat afstand wordt gedaan van schadevergoeding. In wat belanghebbende heeft aangevoerd ziet de rechtbank geen enkele grond om te kunnen concluderen dat een VSO zonder die voorwaarde tot stand is gekomen.

Voor zover erover wordt geklaagd dat de inspecteur – vanwege de in de VSO opgenomen voorwaarde dat afstand wordt gedaan van schadevergoeding – belanghebbende op onrechtmatige wijze heeft afgehouden van het ‘formeel sluiten’ van een VSO, heeft het volgende te gelden. Ook indien dat juist zou zijn, kan dat de termijnoverschrijding nog niet verschoonbaar maken. Overigens valt niet in te zien dat de inspecteur op dit punt onrechtmatig heeft gehandeld. De inspecteur mocht een aanbod tot een VSO doen met die voorwaarde. Het stond belanghebbende vervolgens vrij om dat aanbod al dan niet te aanvaarden.

Voor zover belanghebbende aanvoert dat gelet op gedragingen van de Belastingdienst belanghebbende ervan mocht uitgaan dat de VSO (dienovereenkomstig) van toepassing was althans dat geen bezwaar hoefde te worden gemaakt, en dat belanghebbende om die reden eerder geen bezwaar heeft gemaakt, verwerpt de rechtbank dat betoog. Uit alles wat belanghebbende heeft aangevoerd volgt niet dat er – binnen de aan de orde zijnde bezwaartermijnen – een toezegging of andere gedraging van de Belastingdienst is geweest op basis waarvan belanghebbende redelijkerwijs ervan mocht uitgaan dat geen bezwaar meer moest worden gemaakt om rechten veilig te stellen. Dat geldt (dus) ook voor de door belanghebbende aangevoerde omstandigheid dat de inspecteur de behandeling van de wel ingediende bezwaarschriften heeft aangehouden in afwachting van het resultaat van de proefprocedure.

Ook overigens zijn geen omstandigheden gesteld die de conclusie kunnen rechtvaardigen dat de overschrijding van de bezwaartermijnen verschoonbaar is op grond van artikel 6:11 van de Awb.