Uitspraken

Tussen partijen staan als niet, althans onvoldoende gemotiveerd, weersproken de volgende feiten vast:

- [gedaagde] is een onderneming die zich voornamelijk bezig houdt met het bevrachten van binnenvaartschepen. Mevrouw [naam 5] (hierna: [naam 5] ) is directeur van [gedaagde] .
- [eiser] is schipper en zijn voormalige partner, mevrouw [naam 6] , heeft eerder (op 3 september 2013) in de Kamer van Koophandel de eenmanszaak [naam 7] SVB, zijnde een scheepsvaartbedrijf met één werkzaam persoon, laten inschrijven.

- [eiser] heeft met verschillende schepen in de hierna te noemen perioden vrachten vervoerd:

• -

  met ms. [naam 4] van 21 januari 2014 tot 21 maart 2014;

• -

  met ms. [naam 1] van 5 mei 2014 tot 20 april 2015;

• -

  met ms. Perida van 20 april 2015 tot 25 juni 2015;

• -

  met ms. [naam 2] van 25 juni 2015 tot 16 september 2015.

- [gedaagde] heeft de facturering van het vrachtvervoer met de voornoemde schepen (gedeeltelijk) verzorgd en de facturen zijn als volgt opgemaakt:

• -

  de vrachten met ms. [naam 4] en ms. [naam 1] vanaf 27 oktober 2014 zijn op naam van [naam 7] SVB gesteld en aan [gedaagde] gericht;

• -

  de vrachten met ms. [naam 1] tot 27 oktober 2014 zijn op naam van [naam 7] SVB gesteld en aan [naam 8] (hierna: [naam 8] ) gericht;

• -

  de vrachten met ms. [naam 3] zijn op naam van [naam 9] , zijnde de eenmanszaak van [eiser] , gesteld en aan de vennootschap [naam 10] (hierna: [naam 10] ) gericht;

• -

  de vrachten met ms. [naam 2] zijn op naam van [naam 9] gesteld en aan [gedaagde] gericht;

- Op een overeenkomst op briefpapier van [gedaagde] van 1 maart 2014 tussen [gedaagde] en [naam 7] SVB staat dat [naam 7] SVB tot 1 maart 2015 met ms. [naam 4] vrachten zal verrichten tegen een bepaalde vrachtprijs.

- Op een overeenkomst op briefpapier van [gedaagde] van 1 oktober 2014 tussen [gedaagde] en [eiser] handelend onder de naam [naam 7] SVB staat dat [eiser] met ms. [naam 1] vrachten zal verrichten per 1 oktober 2014. Verder staat in de overeenkomst dat daarvoor een vergoeding wordt betaald van 30% van de opbrengsten en 30% dient te worden bijgedragen in de kosten als genoemd onder 6.1b.

- Bij brief van 27 oktober 2015 heeft [eiser] aan de vader van [naam 5] , zijnde de heer C. [naam 5] , medegedeeld dat hij graag overzichten wil van vaarperiodes met ms. [naam 1] en [naam 4] om met zijn administratie te vergelijken en dat de administratie van ms. [naam 2] niet klopt.
- Na ontvangen overzichten heeft [eiser] bij brief van 13 november 2015 aan [gedaagde] medegedeeld dat de facturen niet kloppen en betaling gevorderd van een bedrag dat volgens hem niet juist op de facturen staat.

- Bij brief van 27 november 2015 heeft [gedaagde] het volgende aan [eiser] medegedeeld:

10. Met Dhr. [eiser] is destijds op 1 Oktober 2014 een overeenkomt gesloten voor het ms. [naam 1] deze overeenkomst is voortgezet voor de [naam 11] zoals mondeling overeengekomen. In deze overeenkomst staat duidelijk vermeld dat 30% van de kosten: (…) doorbelast zullen worden.

(…)”

- De heer [naam 12] heeft in opdracht van [naam 13] onderzoek verricht naar de facturen en geconstateerd dat daarop onterechte inhoudingen ten nadele van [eiser] zijn verricht.

- In het rapport van [naam 12] staat dat [eiser] een totale vordering heeft op [gedaagde] van
€ 105.317,59 en dat de vordering als volgt is opgebouwd:

- De voornoemde beslagen zijn na een vordering daartoe door de voorzieningenrechter van de rechtbank Gelderland bij vonnis van 17 januari 2017 opgeheven, voor zover het varende beslag op ms. [naam 1] zou worden omgezet in een niet-varend beslag, en op voorwaarde dat voor ms. [naam 14] en [naam 2] voldoende zekerheid wordt gesteld.

[eiser] vordert afschriften van alle bevrachtingsovereenkomsten ten aanzien van de periode op ms. [naam 1] en ms. [naam 2] in de periode van 5 mei 2014 tot 20 april 2015 ( [naam 1] ) en van 25 juni 2015 tot 16 september 2015 ( [naam 2] ) en wel ten aanzien van de transporten die [eiser] als schipper in deze respectievelijke periodes heeft verricht. [eiser] wil verifiëren of de 30% van de bevrachtingsopbrengst waar hij recht op heeft, over het juiste bedrag is berekend en of daarmee niet is gesjoemeld. De gevorderde dwangsom is volgens [eiser] gerechtvaardigd om [gedaagde] ertoe te bewegen daadwerkelijk tot afgifte van een afschrift van de genoemde bescheiden over te laten gaan.

[gedaagde] voert geen verweer.

Voor wat betreft de gevorderde afgifte van stukken heeft [eiser] ter zitting aangegeven dat deze vordering kan worden aangehouden totdat aan een inhoudelijke beoordeling van de vordering wordt toegekomen. De kantonrechter zal de beslissing in het incident dan ook aanhouden.

[gedaagde] heeft ter zitting bezwaar gemaakt tegen de grondslag wijziging van eis van [eiser] . Ten aanzien van die grondslag wijziging heeft de kantonrechter ter zitting evenwel aangegeven die toe te staan en [gedaagde] in de gelegenheid gesteld om bij antwoordakte te reageren. [gedaagde] heeft dat niet gedaan, maar heeft nogmaals bezwaar gemaakt tegen de wijziging van de grondslag van de vordering en gesteld dat de eiswijziging in strijd met de goede procesorde is. De kantonrechter gaat aan dat bezwaar voorbij. Zolang de rechter nog geen eindvonnis heeft gewezen, is een eiser bevoegd zijn eis of de gronden daarvan te veranderen of te vermeerderen (artikel 130 lid 1 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering). Anders dan [gedaagde] stelt, is de kantonrechter van oordeel dat door de eiswijziging van [eiser] geen sprake is van een onredelijke bemoeilijking van de verdediging van [gedaagde] dan wel onredelijke vertraging van het geding. Daartoe overweegt de kantonrechter dat [gedaagde] ter zitting heeft gereageerd op de grondslag wijziging van eis en daartoe ook bij antwoordakte in de gelegenheid is gesteld. Voor zover de wijziging van de grondslag heeft geleid tot extra werkzaamheden aan de zijde van de andere partij, kan hier rekening mee worden gehouden in de proceskostenveroordeling.

Niet in geschil is dat [eiser] contractspartij is ter zake ms. [naam 3] en ms. [naam 2] . Wel is tussen partijen in geschil of [eiser] contractspartij is ter zake ms. [naam 4] en ms. [naam 1] . [eiser] stelt dat hij ook ten aanzien van de laatste twee genoemde schepen feitelijk de contractspartij is en dat [naam 7] SVB vanwege zijn faillissement enkel op papier de contractspartij was. [gedaagde] betwist dat [eiser] ten aanzien van ms. [naam 4] en ms. [naam 1] de contractspartij is en voert aan niet begrepen te hebben dat [eiser] de feitelijke contractspartij diende te zijn.

De kantonrechter stelt voorop dat voor de beantwoording van de vraag wie contractspartij is, het aankomt op wat partijen over en weer hebben verklaard en wat zij in de gegeven omstandigheden over en weer redelijkerwijs uit elkaars verklaringen en gedragingen hebben afgeleid en redelijkerwijze mochten afleiden (onder meer Hoge Raad 14 november 1997, NJ 1998, 149).

Vast staat dat de facturen in de periode van ms. [naam 4] en ms. [naam 1] vanuit [naam 7] SVB zijn gestuurd. Facturen worden meestal aan en namens de contractspartij gestuurd, maar dat hoeft niet altijd het geval te zijn. Gekeken dient te worden naar ook de andere omstandigheden.

Voor wat betreft ms. [naam 4] staat vast dat [eiser] , althans zijn minderjarige dochter, ten tijde van het vrachtvervoer daarvan eigenaar was alsmede dat [eiser] de feitelijke schipper was en niet [naam 7] . Ook voor wat betreft ms. [naam 1] was [eiser] steeds de schipper. In de overgelegde overeenkomst van 1 maart 2014 die ziet op ms. [naam 4] staat [naam 7] SVB als contractspartij genoemd en in de overgelegde overeenkomst van 1 oktober 2014, die ziet op ms. [naam 1] (waarvan [eiser] de handtekening overigens betwist) staat [eiser] als contractspartij, handelend onder de naam [naam 7] SVB, genoemd. Uit de overgelegde brief van [gedaagde] van 27 november 2015, waarin zij mededeelt dat “ [naam 7] SVB stroman was voor [eiser] ”, volgt naar het oordeel van de kantonrechter dat het de bedoeling was dat [naam 7] slechts op papier de contractspartij was en niet feitelijk en dat [gedaagde] dit wist en zo begreep. Te meer nu vast staat dat [naam 7] zelf niet als schipper werkzaam was, doch [eiser] , en [gedaagde] ter zitting heeft erkend van de financiële problemen van [eiser] op de hoogte te zijn geweest. [gedaagde] stelt nog dat de brief van 27 november 2015 enkel betrekking heeft op de periode van juli 2015 tot en met september 2015, maar dit kan naar het oordeel van de kantonrechter niet uit de brief worden afgeleid. Op grond van de voorgaande feiten en omstandigheden neemt de kantonrechter als vaststaand aan dat [eiser] ook ten aanzien van ms. [naam 4] en ms. [naam 1] de contractspartij is.

De vraag is voorts of [gedaagde] steeds contractspartij is. [gedaagde] erkent enkel ten aanzien ms. [naam 4] , ms. [naam 1] (voor wat betreft de periode vanaf 27 oktober 2014) en ms. [naam 2] contractspartij te zijn, maar betwist ten aanzien van ms. [naam 1] (voor wat betreft de periode tot 27 oktober 2014) en ms. [naam 3] contractspartij te zijn.

[eiser] stelt dat hij de afspraken ten aanzien van de schepen steeds met de vader van [naam 5] , zijnde C. [naam 5] , heeft gemaakt die namens [gedaagde] handelde. [gedaagde] heeft niet, althans onvoldoende gemotiveerd, betwist dat C. [naam 5] afspraken heeft gemaakt met [eiser] , maar betwist dat C. [naam 5] bevoegd was om namens haar afspraken te maken. Naar het oordeel van de kantonrechter laat [gedaagde] na om uit te leggen waarom C. [naam 5] niet bevoegd zou zijn om namens haar te handelen. Zo heeft [gedaagde] de tussen C. [naam 5] en [eiser] gemaakte afspraken over vervoer van ladingen voor ms. [naam 4] overgenomen en niet gesteld of gebleken is dat C. [naam 5] en/of [gedaagde] aan [eiser] duidelijk heeft gemaakt dat C. [naam 5] ten aanzien van ms. [naam 1] (voor wat betreft de periode tot 27 oktober 2014) en ms. [naam 3] niet bevoegd was om afspraken te maken. De onduidelijkheid die [gedaagde] heeft laten ontstaan over de vertegenwoordigingsbevoegdheid van C. [naam 5] komt naar het oordeel van de kantonrechter voor rekening en risico van [gedaagde] . Het enkele feit dat de facturen ten aanzien van ms. [naam 1] (tot 27 oktober 2014) aan [naam 15] en ten aanzien van ms. [naam 3] aan [naam 10] zijn gericht, leidt niet tot de conclusie dat [naam 15] en [naam 10] daardoor contractspartij zijn geworden omdat niet gesteld of gebleken is dat dat tussen C. [naam 5] en [eiser] is afgesproken. Voor zover [gedaagde] bedoelt aan te voeren dat zij geen partij is ten aanzien van ms. [naam 1] (voor wat betreft de periode tot 27 oktober 2014) en ms. [naam 3] omdat zij die schepen toen niet in eigendom had, gaat die redenering niet op. Ook voor schepen die niet in eigendom zijn, is contractsluiting voor bevrachting immers mogelijk. Overigens erkent [gedaagde] wel vanaf 27 oktober 2014 contractspartij te zijn ten aanzien van ms. [naam 1] , terwijl zij dat schip op dat moment nog niet in eigendom had. [gedaagde] heeft nog verwezen naar een brief van [eiser] van 27 oktober 2015 aan C. [naam 5] met als bijlage een berekening van ms. [naam 3] waarin [naam 10] staat genoemd, en waarover in kort geding slechts een voorlopig oordeel is gegeven, maar uit deze brief blijkt naar het oordeel van de kantonrechter niet dat [eiser] er zelf ook vanuit ging dat [naam 10] contractspartij was. De brief was immers gericht aan C. [naam 5] en [eiser] noemt in de brief ook de andere schepen die thans in geschil zijn. Op grond van het voorgaande neemt de kantonrechter als vaststaand aan dat [gedaagde] ook ten aanzien van ms. [naam 1] (voor wat betreft de periode tot 27 oktober 2014) en ms. [naam 3] contractspartij is.

Ten aanzien van ms. [naam 4] is niet in geschil dat er sprake is van een overeenkomst van opdracht, zodat de kantonrechter daarvan zal uitgaan. Wel is tussen partijen in geschil of er ten aanzien van ms. Joansicio, [naam 3] en [naam 2] een overeenkomst heeft bestaan die gekwalificeerd dient te worden als een arbeidsovereenkomst of als een overeenkomst van opdracht.

Uitgangspunt is dat partijen die een overeenkomst sluiten die strekt tot het verrichten van werk tegen betaling, deze overeenkomst op verschillende wijzen kunnen inrichten. Bij de beantwoording van de vraag of er sprake is van een arbeidsovereenkomst moet worden gekeken naar hetgeen de partijen bij het sluiten van de overeenkomst voor ogen stond, mede in aanmerking genomen de wijze waarop zij feitelijk aan de overeenkomst uitvoering hebben gegeven. Bij de vraag wat partijen voor ogen heeft gestaan is niet één enkel kenmerk beslissend, maar moet gelet worden op alle rechtsgevolgen in onderling verband bezien die partijen aan hun verhouding hebben verbonden.

Gebleken is dat [eiser] gedurende een periode van meer dan drie maanden tegen beloning arbeid voor [gedaagde] heeft verricht. Op grond van artikel 7:610a BW bestaat daarom het rechtsvermoeden dat [eiser] de arbeid krachtens een arbeidsovereenkomst heeft verricht. Nagegaan moet worden of [gedaagde] dit vermoeden heeft weten te weerleggen.

Op basis van het over en weer gestelde is naar het oordeel van de kantonrechter noch door [eiser] gesteld, noch gebleken dat partijen bij het maken van de afspraken met betrekking tot de werkzaamheden voor ms. [naam 1] , [naam 3] en [naam 2] een arbeidsovereenkomst hebben beoogd. Zo stelt [eiser] bij dagvaarding uitdrukkelijk dat er sprake is van een overeenkomst van opdracht en grondt zij haar vordering pas bij akte van 19 september 2017 op een arbeidsovereenkomst, zonder daarbij feiten en omstandigheden aan te voeren waaruit zou kunnen volgen dat partijen beoogd hebben een arbeidsovereenkomst te sluiten. [eiser] licht bij de akte van 19 september 2017 toe er belang bij te hebben dat in deze procedure een arbeidsovereenkomst wordt vastgesteld omdat hij dan bij executoriale verkoop van ms. [naam 1] een preferente vordering heeft. Voorts is van de zijde van [gedaagde] uitdrukkelijk betwist dat er een arbeidsovereenkomst is beoogd.

Vast staat dat de beloning aan [eiser] plaatsvond door prijsafspraken waarvoor BTW facturen werden gestuurd en dat er geen afdracht met loonbelasting en sociale verzekeringspremies heeft plaatsgevonden. Ook is er een afspraak gemaakt dat [eiser] zou bijdragen in bepaalde kosten. Verder is niet gesteld of gebleken dat [eiser] bij ziekte werd doorbetaald, vakantiegeld kreeg en vakantiedagen had. De feitelijke uitvoering van de overeenkomst spoorde in dat opzicht niet met het bestaan van een arbeidsovereenkomst. Het feit dat [eiser] niet betrokken was bij de prijsafspraken die [gedaagde] met derden over de vrachten maakte en dat de vergoeding van [eiser] van die afspraken afhing, wijst naar het oordeel van de kantonrechter feitelijk niet op een arbeidsovereenkomst. Ter zitting is namelijk gebleken dat [eiser] ervan uitging dat [gedaagde] met derden marktconforme afspraken maakte en het was dan ook zijn keuze om dat aan [gedaagde] over te laten.

Ten aanzien van ms. [naam 4] is tussen partijen niet in geschil dat [gedaagde] een provisie van 5% ontvangt en dat de verdere opbrengst minus de kosten naar [eiser] gaat. De kantonrechter zal die afspraak dan ook als vaststaand aannemen.

Ten aanzien van ms. [naam 1] stelt [eiser] dat 70% van de opbrengst voor [gedaagde] is en 30% van de opbrengst voor de schipper en hij enkel voor 30% diende bij te dragen in de operationele kosten, zoals diesel, smeerolie, sluis- en havengeld alsmede kosten matrozen. [gedaagde] is voor wat betreft de periode tot 27 oktober 2014 niet ingegaan op de door [eiser] gestelde prijsafspraak omdat zij betwist contractspartij te zijn. Nu onder 3.14 echter is vastgesteld dat [gedaagde] contractspartij is, gaat de kantonrechter er op basis van haar verweer voor wat betreft de periode vanaf 27 oktober 2014 vanuit dat [gedaagde] ook ten aanzien van de periode tot 27 oktober 2014 aanvoert dat afgesproken is dat [eiser] voor 30% in de kosten zoals genoemd in de overeenkomst van 1 oktober 2014 bijdraagt. [eiser] heeft stellig ontkend dat de handtekening op de overeenkomst van 1 oktober 2014 van hem is, zodat die overeenkomst naar het oordeel van de kantonrechter geen dwingende bewijskracht oplevert. Gelet op de betwisting van [gedaagde] en nu [eiser] zich op de rechtsgevolgen van zijn stelling beroept, zal hij in gevolge artikel 150 Rv worden toegelaten tot bewijslevering. [eiser] wordt toegelaten te bewijzen dat ten aanzien van ms. [naam 1] is overeengekomen dat [eiser] 30% dient bij te dragen in - uitsluitend - de operationele kosten, zoals diesel, smeerolie, sluis- en havengeld alsmede kosten matrozen. De vraag of de handtekening op de overeenkomst van 1 oktober 2014 van [eiser] is kan en zal vooralsnog onbeantwoord worden gelaten. In het kader van de bewijswaardering zal dit opnieuw worden bezien.

Ten aanzien van ms. [naam 3] stelt [eiser] dat er een prijsafspraak is gemaakt van
€ 150,-- per dag in plaats van het bedrag van € 120,-- per dag dat op de facturen staat. Nu [gedaagde] de gestelde prijsafspraak niet heeft betwist, zal de kantonrechter van de juistheid van de door [eiser] gestelde afspraak uitgaan.

Ten aanzien van ms. [naam 2] stelt [eiser] dat dezelfde afspraak is gemaakt als bij ms. [naam 1] , zijnde 70% van de opbrengst voor [gedaagde] en 30% voor hem, waarbij [eiser] alleen voor 30% in de operationele kosten zou bijdragen. Nu [gedaagde] deze gestelde afspraak gemotiveerd betwist, zal [eiser] worden toegelaten om te bewijzen dat ten aanzien van ms. [naam 3] is overeengekomen dat [eiser] 30% dient bij te dragen in - uitsluitend - de operationele kosten, zoals diesel, smeerolie, sluis- en havengeld alsmede kosten matrozen.

Voor het overige zal iedere beslissing worden aangehouden.